Detailpolitiek (6): Pasjessysteem

Soms komt detailpolitiek wel erg dichtbij. Enkele keren per jaar surveilleer ik bij mijn tentamens op hogescholen en universiteiten. Een belangrijke regel die een paar jaar geleden bij mijn hogeschool werd ingevoerd is dat studenten niet alleen hun studentenkaart, maar ook een identiteitsbewijs bij zich moeten hebben. Zonder dubbele legitimatie mogen ze niet meedoen. Met de studentenkaart is te makkelijk te frauderen en dan zouden studenten iemand anders hun tentamen kunnen laten maken. Pasjessysteem Bij Windesheim in Zwolle bestaat die interne regel kennelijk niet, want de Telegraaf kopte deze week over fraude bij tentamens omdat er gerommeld kan worden met studentenkaarten. Studenten konden hier iemand anders naar het tentamen sturen zonder te worden opgemerkt. Boris van der Ham van D66 stelde meteen Kamervragen: wordt er vaker van dit soort pasjessystemen gebruik gemaakt, wordt er voldoende toegezien op beveiliging en verificatie en hebben onderwijsinstellingen wel voldoende expertise op dit punt? Hoe kan die bevorderd worden?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote du Jour | Handige nagellak…

“Met een beetje nagellak kun je al gratis reizen.” (Minister van Verkeer en Infrastructuur Melanie Schultz van Haegen).

Niet alleen met de OV-chipkaart kan gefraudeerd worden, volgens minister Schultz van Haegen is fraude met de strippenkaart ook kinderlijk eenvoudig. En ja, het is een oud maar zeer simpel trucje. Smeer vaseline of transparante nagellak op de kaart, laat hem stempelen en de stempel is er vervolgens zo weer af te vegen. Rijst de vraag of Schultz van Haegen het trucje zelf ook ooit gebruikte. Jaren geleden, als studente, in de bus van Laag-Soeren naar Station Dieren?
Foei Melanie!

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Framing crime and punishment

bernie madoffIt is “interesting” how discussions of crime and punishment vary based on the social classes of offenders.

Take this example, for instance, by Laurent Mucchielli, regarding financial criminality:

Despite recurring complaints from the financial world (and especially in the context of the 2008 financial crisis), economic criminality is hardly the target of out-of-control justice systems (in France and, I would add, in the US). When the justice system goes after financial criminals, it hits on the margins of that world (see Bernie Madoff). And when such criminality is discussed, it is in surprisingly understanding and soft terms: questions are raised regarding the effectiveness of the laws in place in terms of punishment; concerns are raised as to whether the state overreaches and whether punishment really fits the crime (who was hurt, after all) and one ponders the effects of excessive punishment on social regulation (will anyone EVER want to be a trader again if they get sanctioned?).

More than that, in times where the slightest act of deviance from the projects raises the specter of out of control youth and gets helpfully hyped and overreported in the media, such is not the case on elite deviance:

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zwitserland: 230 euro gefraudeerd? Hup, het land uit!

Zwitserse poster: zwarte schaap (Plaatje: Flickr/mashroms)

De Zwitserse angstkazen hebben weer eens iets per referendum beslist. Het land heeft er nu voor gekozen ‘buitenlanders’, als in gedefinieerd door middel van de frase ‘niet een Zwitsers paspoort bezittend’, uit te zetten als zij een ernstige misdaad plegen.

Mensen die zich schuldig maken aan zware seksuele delicten, geweldsmisdrijven en drugshandel worden onherroepelijk het land uit gezet als zij geen Zwitserse nationaliteit hebben. En daar kan ik me wat bij voorstellen. Maar in hun Zwitserse ijver om schoon schip te maken vegen ze waarschijnlijk ook wat meer mee dan de bedoeling is. Dat krijg je als angst regeert, en je referenda hebt waar je ‘ja’ of ‘nee’ op moet zeggen. Buiten bovenstaande misdaden is namelijk ook sociale fraude tot één der doodzonden verklaard. Uitkeringsfraude dus.

En dat heeft nu tot gevolg dat er iemand uitgezet gaat worden die 300 Zwitserse franc gefraudeerd heeft tijdens een drie maanden durende werkloosheid, waarin hij een uitkering trok. Gedurende die tijd hielp hij een vriend, die hem daar omgerekend dus 230 euro voor gaf. Die hij vervolgens niet opgaf bij de belastingdienst. Foei! Als straf wordt je uitgezet naar een land waar je niet geboren bent en nooit gewoond hebt.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Foreclosure Fraud meer dan deuk in imago

Met de grote Foreclosure Fraud in de Verenigde Staten is een nieuwe aflevering van de soap-achtige thriller The End Of The World As We Know It (TEOTWAWKI) aangevangen. Want in het vaderland van de economische crisis ontrolt zich momenteel een grote fraudezaak met in beslag genomen koopwoningen die naast imagoschade ook een serieus risico is voor economisch herstel. Toen bleek dat honderdduizenden Amerikanen hun (top)hypotheken niet meer konden afbetalen ging de Federal Reserve over tot inbeslagname van de huizen. Nu blijkt dat hierbij op grote schaal fraude is opgetreden: te laag gekwalificeerd bankpersoneel en een leger van robo-signers tekende documenten waarvan het de inhoud niet kende. Niemand weet nu nog van wie de huizen zijn en de hypotheekmarkt die het toch moet hebben van vertrouwen staat in haar hemd. Gevreesd wordt dat de Foreclosure Fraud de Verenigde Staten opnieuw de recessie gaat intrekken en dat ze misschien ook overslaat op Europa? Niet in de laatste plaats omdat er aanwijzingen zijn dat de ABN AMRO bank wel eens hypotheken aan Amerikaanse banken zou hebben verkocht, al zijn er tegenstrijdige geluiden hierover.

Econoom Paul Krugman stipt in een opiniestuk fijntjes aan dat terwijl Amerika altijd het moraliserende vingertje heeft geheven naar landen die er financieel een potje van maakten het nu zelf een beschamende vertoning neerzet. Afrikaanse boekhouding in de Verenigde Staten is een vrij fors signaal van TEOTWAWKI. De Democraten proberen het nu te downplayen en de Republikeinen ontkennen glashard dat er iets fout is gegaan. Maar Krugman adviseert om de koe snel bij de horens te vatten voordat de ellende zich nog verder kan verspreiden. Net doen alsof alles onder controle is gaat niet meer helpen zo stelt Krugman.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Parlementaire stemperikelen

Ophef in Rusland, waar duidelijk is geworden dat er flink gesjoemeld wordt bij de stemmingen in het parlement. In een filmpje op Youtube is duidelijk te zien hoe parlementariërs snel heen en weer lopen en de stemkastjes van niet aanwezige parlementariërs gebruiken om hun eigen mening kracht bij te zetten.



Only in Russia hoor ik u nu denken. Inderdaad, zulke taferelen verwacht je inderdaad bij gemankeerde democratieën zoals die in Rusland. Maar elders gebeurt het ook, en wel in de VS.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Goldman Sachs aangeklaagd door de S.E.C.

Hoewel het zes uur journaal er geen woord aan wijdt, zorgt een grondbrekende zaak voor stevige rimpels op de wereldwijde aandelenmarkten. Goldman Sachs is 13% naar beneden, de Dow Jones 1,3% en de AEX sloot 1,6% lager naar aanleiding van dit nieuws. De Security and Exchanges Commission klaagt namelijk Goldman Sachs aan voor fraude. In New York Times staat een uitgebreid artikel. In het kort komt het erop neer dat Goldman voor John Paulson de directeur van één van de grootste hedge-funds ter wereld een product genaamd Abacus 2007-AC1 in de markt heeft gezet en verkocht aan investeerders. Goldman vertelde de investeerders dat een onafhankelijke derde partij de onderliggende mortgage bonds had uitgezocht. In werkelijkheid echter had Paulson zelf de onderliggende hypotheken zorgvuldig uitgezocht, namelijk mortgage bonds waarvan hij dacht dat de rating te hoog was en zij snel zouden defaulten.

“The product was new and complex, but the deception and conflicts are old and simple,” Robert Khuzami, the director of the S.E.C.’s division of enforcement, said in a statement. “Goldman wrongly permitted a client that was betting against the mortgage market to heavily influence which mortgage securities to include in an investment portfolio, while telling other investors that the securities were selected by an independent, objective third party.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Politieke programma’s vol wantrouwen

Big Brother graffiti (Foto: Wikimedia Commons)

Hoe de waard is, vertrouwt hij zijn gasten. Aan de verkiezingsprogramma’s van verschillende politieke partijen kun je makkelijk aflezen wie zij het minst vertrouwen. Neem de proef op de som, zoek het woord ‘fraude’ op en je weet wie wie wantrouwt. Het levert zeer herkenbare en soms erg hilarische ideologische tegenstellingen op. Meest genoemd als fraudeur is de uitkeringsgerechtigde, maar ook mensen die langdurige zorg aanvragen vertrouwen sommige partijen voor geen meter.

Bij het CDA in het programma ‘Slagvaardig en samen’ – net zoals bij zowel PvdA als VVD – zijn het de bijstandsgerechtigden en gezinsmigranten de die verdacht worden van fraude. Zij krijgen een eigen, speciale vermelding in elk van deze programma’s. De SP verwacht echter meer fraude aan de bovenkant van de samenleving. De socialisten roepen bijvoorbeeld op tot meer fraudebestrijding door het Openbaar Ministerie bij de fiscus. Wellicht te verwachten bij een verkiezingsprogramma met de titel ‘Een beter Nederland voor minder geld’? De ChristenUnie (‘Vooruitzien’) maakt slechts een keer melding van het woord ‘fraude’, in relatie tot het gebruik van studiefinanciering. De partij van Rouvoet vertrouwt de student dus voor geen cent.

D66 – met hun verkiezingsprogramma ‘We willen het anders’ – gooit het over een hele andere boeg door in te zetten op een Meldpunt voor Slachtoffers Identiteitsfraude. Verdachte onbekend. Hetzelfde geldt voor de SP, die ook bang is voor internetfraude. Daarnaast vermoedt D66 vooral grote kans op fraude bij de mensen die een persoonsgebonden budget in de zorg aanvragen. Ook Trots Op Nederland vindt de zorg verdacht voor fraude, met name mensen die langdurige zorg vanuit de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten vergoed krijgen. De enige partij die mensen in Nederland volledig lijkt te vertrouwen is GroenLinks. Het woord ‘fraude’ komt in het verkiezingsprogramma ‘Echte keuzes voor de toekomst’ op geen enkele plek voor.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende