Het veel gehypete Fitna werd uiteindelijk de grootste cinematische teleurstelling sinds Star Wars: The Phantom Menace. Maar wanhoopt niet, want GC brengt uitkomst. Wij presenteren een selectie van films met een kritische kijk op de islam en terrorisme die wél de moeite van het kijken waard zijn. MY SON THE FANATIC (Udayan Prasad, 1997) Genre: Komedie/drama/romance Plot: Een sukkelende taxichauffeur van Pakistaanse afkomst in een ingeslapen gearrangeerd huwelijk (Om Puri) krijgt een relatie met een Britse prostituee (Rachel Griffiths). Zijn zoon (Akbar Kurtha) lijkt wel succes te gaan hebben in zijn leven, maar als hij net een keer te veel tegen een glazen plafond aanknalt, wordt hij fundamentalist. Belangrijkste doelwit van de acties van zijn clubje moraalridders: de locale prostitutie. Waarom beter dan Fitna: Dit is sociaal-drama zoals ze het alleen in Engeland kunnen maken: een film over echte mensen met echte problemen. Dat is zoveel effectiever om een standpunt overbrengen dan het steeds weer uitschreeuwen van je allang bekende standpunten. Wat is bovendien een effectievere manier om een radicale moslim geestelijke voor schut te zetten dan van hem een luie sukkel te maken die verslaafd is aan tekenfilms?
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Uit het debat van dinsdag jongstleden blijkt dat Wilders een intelligente man en doorgewinterd politicus is. Of je het nu met hem eens bent of niet, ‘hij weet hoe het spel gespeeld moet worden’. En door zich te baseren op een ‘worst case scenario’ en daar pal achter te blijven staan, is het natuurlijk ook lastig om met Wilders écht te debatteren. Wilders weet namelijk zeker dat de islamisering over vijftig jaar voor grote problemen gaat zorgen, de Kamer is daar wat genuanceerder in, maar heeft -gelukkig- wel oog voor de problemen die het klakkeloos volgen van religieuze regels oplevert. Zo is de kamer niet blind voor discriminatie van homo’s of het bestaan van eerwraak in de Nederlandse samenleving.
Ik kan vanuit mijn stuurlui-aan-wal-positie niet beoordelen wat precies dé reden was waarom het debat uiteindelijk tegenviel. Daarnaast valt het ook lastig te beoordelen of dit nu komt doordat het alle partijen ontbreekt aan een visie op dit onderwerp, of doordat de overige partijen dit debat alleen wilden gebruiken om Wilders visie aan te vallen. Eén ding weet ik echter wel zeker: dat laatste is bijna onmogelijk, gezien het ‘worst case scenario’ dat Wilders gebruikt om zijn punt te maken. En gezien zijn negen kamerzetels en steun in Nederland is dat in ieder geval, of het nu terecht is of niet, een visie/gevoel die door een serieus te nemen deel van Nederland gedeeld wordt. Zo valt er te soebatten over de manier waarop Wilders zijn film heeft samengesteld, danwel of zijn ‘worst case scenario’ niet moedwillig is aangedikt. Maar hoe je het ook wendt of keert, het is zíjn boodschap, die door ons hoogste goed, de vrijheid van meningsuiting, beschermd zou moeten worden.
Ik word hier belazerd door de minister van justitie. U maakt mij in deze Kamer voor leugenaar uit, terwijl u het bent die liegt.
Aldus Geert Wilders in het lopende kamerdebat met de minister-president over Fitna. Uit een verslag van een gesprek tussen Wilders, de minister van Justitie, de minister van Binnenlandse Zaken en de plaatsvervangend coördinator terrorisme- bestrijding, zou o.a. blijken dat in de film soera’s zouden worden verbrand. Een ander beeld dan de door Wilders geschetste situatie, waarin de premier onmogelijk had kunnen weten wat er in de film te zien zou zijn.
Update (dank Wabri): Het vertrouwelijk verslag van een gesprek tussen Wilders, de minister van Justitie, van Binnenlandse Zaken en de plaatsvervangend coördinator terrorismebestrijding, waarin staat dat in de film soera’s zouden worden verbrand. Verslag gesprek Wilders met NCTb in oktober 2007 via.
Update 2: Debat gemist? Wilders repliek via deze link.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Vandaag vindt er in de Tweede Kamer een spoeddebat plaats over de verklaring die minister-president Balkenende deed uitgaan nadat hij de film ‘Fitna’ had gezien. Tenminste, formeel is dat de reden, in werkelijkheid is het een truc om met de onvolprezen scenarist van de film in debat te kunnen gaan.
Eindelijk in debat met Wilders, hij had het beloofd, nu zal hij het moeten waarmaken. Maar gezien de grote moeite die de Tweede Kamerfracties altijd hebben gehad met het opstarten van een zinnige discussie met Wilders en zijn PVV, zal ook het debat van vanmiddag op niets anders uitlopen dan het uitwisselen van wat stelligheden, verwijten en pejoratieven. Wilders is een fenomeen dat de andere partijen verbijsterd, aangeslagen of quasi-onverschillig achterlaat, zonder dat ze weerwoord kunnen bieden. Het toont niet alleen aan dat de partijen nog geen strategisch antwoord hebben op Wilders, maar ook dat geen van de partijen een duidelijke en herkenbare visie heeft.
Spoeddebatcultuur
Hoezeer de Tweede Kamer in verwarring is, blijkt onder andere uit de keuze van de spoeddebatten. De afgelopen weken waren er spoeddebatten over de vliegtaks, de stijgende kosten van de kinderopvang en de sluiting van 250 postkantoren. Allemaal onderwerpen die al bekend waren, ruim van te voren voorspelbaar of waarvan de toegevoegde waarde van een spoeddebat boven een normaal debat nihil is. Worden de kosten van de kinderopvang na een spoeddebat bijvoorbeeld acuut omgebogen, en is dat anders dan na een normaal debat? De aandacht in de media voor een bepaald onderwerp lijkt een grotere rol te spelen dan noodzaak.
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Ditmaal voor Arnoud de Jong van Verbal Jam. Dit stuk verscheen eerder op zijn eigen blog.
Er wordt wel eens gesteld dat wij in Nederland geen debatcultuur hebben. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld het Verenigd Koninkrijk, waar in het onderwijs aan de kunst van het debatteren nadrukkelijk aandacht wordt besteed. En dat is te merken. Sommige discussies op de Nederlandse internetfora zijn van een dermate bedroevend niveau, dat ze een regelrechte verspilling zijn van de vrijheid van meningsuiting.
Zo bracht mijn vorige stuk over de verdraaide feiten in Fitna op diverse weblogs de gemoederen in beweging. Opvallend daarbij was dat de (vermoedelijke) Wilders-adepten bij gebrek aan solide argumenten al snel hun toevlucht namen tot de gebruikelijke dooddoeners en kleinerende bewoordingen, vooral natuurlijk aan mijn adres. In hun angst voor het islamitisch geweld scharen ze zich onvoorwaardelijke achter Wilders, als moslims achter hun profeet.
Ondertussen gaan ze geheel voorbij aan het werkelijke punt dat in het stuk van gisteren nu eigenlijk wordt gemaakt. In hun bangelijke agitatie merken ze het waarschijnlijk niet eens op. Het enige wat ik deed was de ene vertaling naast de andere leggen en concluderen dat er sprake was van selectief, onjuist en onvolledige gebruik van citaten uit de Koran door Wilders. En dus van misleiding. Daar moet ik, net als elke andere burger die de democratische rechtsstaat aan het hart ligt, alert en kritisch op zijn.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Op momenten die beslissend kunnen zijn voor de toekomst van een land, momenten waarop er mogelijk grote spanningen kunnen ontstaan tussen bevolkingsgroepen, momenten waarop het land zijn interne validiteit en samenhang moet bewijzen, is er een kabinet nodig dat kalm en prudent de gemoederen kan bedaren, bruggen kan bouwen en laat zien waar het land -voor iedereen- op gefundeerd is: de grondwet.
Niet alleen is dit kabinet daarin tekortgeschoten, dit kabinet lijkt zelfs alles op alles gezet te hebben om zelf een probleem te creëren, met verschillende perverse instrumenten, en toont daarmee aan incompetent te zijn.
Over een film die nog niet bestond
Als we Geert Wilders zouden moeten geloven, zou pas een paar weken geleden bekend geweest zijn dat hij met een kritische film over de islam bezig was. Wie terugbladert in de kranten, ziet echter dat in november al bekend was, door “bronnen rond het kabinet”, dat Wilders een plan had om een film te maken waarin “iets met de koran zou gebeuren”. Er was toen nog niet bekend in welk stadium de film was.
Door deze lekkage kon het gebeuren dat een niet-bestaande film maandenlang het nieuws beheerste, veel langer dan nodig was geweest. Het argument dat door deze premature openbaring de film zelf en de reacties erop wel meevielen is misschien wel valide, maar tegelijkertijd pervers. Het is als de internist, die zonder gekeken te hebben, zijn patiënt vertelt dat hij met het ergste rekening moet houden en alvast zegt dat hij gepeild heeft hoe de begrafenis door zijn familie ervaren zou worden. Dit alles om het makkelijker te verteren maken als later zou blijken dat de patiënt slechts geobstipeerd was.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
