Economische pijn

In tijden van bezuiniging bezweert de regering steevast er alles aan te doen om de “economische pijn” zo eerlijk mogelijk te verdelen. Die metafoor heeft echter maar beperkte geldigheid: uit een nieuw onderzoek blijkt dat mensen echte pijn anders verdelen dan financiële pijn.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022
Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Europees vertrouwen

De moeilijkheden in de eurozone tonen niet alleen de gebreken van de Europese instituties, maar ook het gebrek aan vertrouwen tussen de verschillende Eurolanden. Hetzelfde kan worden gezegd naar aanleiding van het beschamende gebrek aan solidariteit  in de opvang van de migrantenstroom naar Italië, Griekenland en Spanje. Het vertrouwensprobleem volgt vaak een Noord-Zuid patroon, en is zelfs zichtbaar in een simpel laboratoriumexperiment met Europese deelnemers.

Het experiment in kwestie vond plaats op het European University Institute (EUI), het instituut waar ik, alweer veel te lang geleden, mijn proefschrift heb geschreven. Het EUI verschaft beurzen aan beginnende academici uit alle landen van de EU, en is daarmee een kleine microkosmos van de EU zelf. Om het vertrouwen tussen die verschillende nationaliteiten te onderzoeken lieten de onderzoekers ongeveer honderd leden van het instituut meerdere ronden spelen van het zogenaamde “trust game” of “vertrouwensspel”.

In dit spel, dat wordt gespeeld tussen twee spelers, krijgt één van beide spelers een som geld.  Van dat geld kan hij een zelf te kiezen deel aan de tweede speler geven, en dat deel wordt door de onderzoekers verdrievoudigd. Vervolgens kan de tweede speler kiezen hoeveel van dit verdrievoudigde bedrag hij zelf houdt, en hoeveel hij teruggeeft aan speler één.  Hoe meer geld speler één aan speler twee geeft, hoe meer de twee dus samen te verdelen hebben. Maar geven vereist vertrouwen, want als speler twee het (verdrievoudigde) bedrag zelf houdt is speler één zijn geld dus kwijt.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: tk-link (cc)

#overlyhonestlymethods en ongelukjes

OPINIE - Wetenschappers moeten zo openlijk mogelijk zijn over grote of kleine ‘oeps’-momenten in hun onderzoek. Maar enkele grootse uitvindingen werden per ongeluk gedaan, betoogt Barbara Vreede.

Momenteel is het een rage op Twitter: de hashtag #overlyhonestmethods. Wetenschappers in alle rangen en standen doen een boekje open over hoe het er wérkelijk aan toe gaat in de labs, in het veld, en achter de computer. Ze tweeten wat ze eigenlijk op hadden moeten schrijven in de methodes van hun laatste paper, maar verbloemden, for obvious reasons.

Hilarisch en herkenbaar voor iedereen die ooit in een lab of een veld heeft gestaan—en vervolgens kaas van de data moest maken. Voor wie die achtergrond niet heeft is het misschien wat ontluisterend om te ontdekken hoe in de wetenschap soms praktische beslissingen worden gemaakt, over onderzoekslocaties, bijvoorbeeld:

…en over datavergaringsmethoden:

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Knutselmuziek

Diego Stocco is een Italiaans-Amerikaanse geluidsontwerper. Hij experimenteert graag met oude troep en wat hij verder nog in zijn tuin vindt aan bomen en struiken om te kijken of hij hier nog muziek uit kan krijgen. Het levert op z’n minst interessante stukken op. En soms klinkt het nog behoorlijk lekker ook. Zoals bij deze kruising tussen een bas gitaar en een piano, waar hij een cover van ‘Personal Jesus’ uit lijkt te rammen.

Maar voor wie meent dat Stocco slechts een domme fröbelaar is: hij mocht wel meewerken aan de soundtrack van de Tudors, Crank en de film Sherlock Holmes. Ik had het filmpje van ‘Discombobulate’ waarin zijn Experibass een deuntje meespeelt hier graag geplaatst, maar voordat je het weet heb je een vette rekening te pakken van die licentiefascisten van Brein.

Daarnaast maakt Stocco muziek met Patrick Leonard, een componist en platenproducent die gewerkt heeft met Madonna, Pink Floyd en Elton John.

Meer van Diego Stocco hier.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

‘Nederland’ vindt dat rechters te licht straffen

Vrouwe Justitia (Foto: Flickr/nyghtowl)

Zo’n vijfentachtig procent van de Nederlanders vindt dat rechters in Nederland ’te soft’ zijn. Ze zouden niet zwaar genoeg straffen. Dat wijst een opiniepeiling van de Raad voor de Rechtspraak uit.

Nu pleit ik al jaren voor een verplichte extra optie bij elke opiniepeiling, namelijk ‘ik heb niet voldoende verstand van zaken om deze vraag te beantwoorden’, maar ik betwijfel of die maatregel bij deze vraag had geholpen. Aangezien er emotie in het spel is vliegen mensen met de gewenste straffen al snel flink uit de bocht. Kinderverkrachter? De doodstraf! Tien jaar voor een moord? Belachelijk!

Interessant in dit opzicht is een onderzoek waarvan ruim een jaar geleden de resultaten bekend werden gemaakt, van diezelfde Raad van de Rechtspraak. Uit dat onderzoek bleek ook al dat burgers bij voorbaat hogere straffen op wilden leggen dan rechters.

Maar een experiment toonde aan dat dat niet altijd het geval was. Bij negen strafzaken die eerder behandelt waren kregen twee panels van drie burgers dezelfde informatie die de rechters hadden bij de strafzaak. En wat bleek? In deze situatie straften de rechters-voor-een-dag ongeveer net zo zwaar als de rechters in de originele strafzaak. Er was wel een verschil, en dat was dat de echte rechters iets sneller over gingen tot vrijspraak.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De opmars van mediawijze pubers

Deze gastbijdrage komt van Rob Martens, hoogleraar / hoofd onderzoek bij het Ruud de Moor Centrum van de Open Universiteit.

Dit is een deel van de filmposter van The Informers. Het boek is van Bret Easton Ellis. Je zou meer van hem kunnen lezen. Doe dat nou maar.

De wat stichtelijke website Mijn kind online gaat over het gebruik van internet door kinderen en tieners. Gisteren publiceerde de stichting een interessant onderzoek. Daaruit blijkt dat tieners enorm beïnvloed worden door beelden. Staat Britney of Lindsay ergens te tongen met een vrouwelijke collega, dan duiken de weken daarna steevast talloze zelfgemaakte foto’s op van vriendinnen die dit nadoen. Maar er is ook ander nieuws. Het bleek dat fotoshopvaardige tieners zich bewuster zijn van fotomanipulatie in de media dan tieners die dat minder doen. Meisjes die wat pubervet digitaal bij zichzelf wegzuigen herkennen dergelijke beeldmanipulaties door anderen veel beter, zo bleek.

Op het E-learning 2.0 congres zag ik eergisteren een heftige PowerPoint-presentatie van Justine Pardoen, hoofdredacteur van Mijn kind online. Flauwe woordspeling, maar Pardoen moest vaak pardon zeggen. Moraal van haar verhaal was dat tieners niet de mediawijsheid hebben die sommigen veronderstellen, en zich zelden realiseren dat wat ze aan digitale kruimelpaden en vooral plaatjes achterlaten op internet, hen nog jaren kan en zal achtervolgen. Ze liet wat voorbeelden zien. To get the picture: de piemelfoto’s in het Volkskrant Magazine van half mei staken er maar magertjes bij af. Opnames, gemaakt door scholieren die zich nauwelijks realiseerden dat met een paar muisklikken van de handige Pardoen hun gewaagde zelfportretten en filmpjes frontaal klassikaal op het smartboard pronkten.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Vorige Volgende