Het jaarlijkse rapport over het gebruik van drugs in Europa is weer uit. Goed nieuws! Het Nederlandse softdrugsgebruik is nog steeds relatief laag, ondanks al die coffeeshops. Slecht nieuws! De synthetische drugs zijn in opkomst. Maar er is ook iets wat niet in het nieuws komt bij dit rapport: Alcohol. Het blijft bijzonder om te zien dat er uitgebreid onderzoek gedaan wordt naar drugsgebruik in Europa maar dat alcohol daar geen rol in speelt, tenzij het in combinatie met een van de andere drugs wordt gebruikt. Is dit terecht? Nee! Helaas kon ik geen vergelijkbare cijfers voor het alcohol- versus rest van drugsgebruik vinden voor de totale populatie zoals in het Europese rapport staat. Maar wel een gelijkwaardig onderzoek onder studenten. Hier het resultaat:
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Wrang om te zien hoe overtuigd iemand kan zijn van de kwaadaardigheid van het rechtssysteem van een ander land en tegelijkertijd blind voor die van het eigen land. Zelfs Amnesty zit wel op de zaak in Maleisië. Daar krijgen de meeste vrouwen overigens een boete en geen stokslagen, laat staan gevangenisstraf.
In de VS gingen in 2001 volgens de overheid zelf ten minste 64 mensen naar de gevangenis, puur wegens bezit.
Er was eens, lang lang geleden, een jongetje dat zat te glunderen in de schoolbanken. Tijdens de lessen geschiedenis en maatschappijleer kreeg hij te horen welke unieke ontwikkelingen het piepkleine koninkrijk waarin hij woonde allemaal doormaakte. Tegen de grote boze buitenwereld in verwierven de mensen vrijheden op zaken die jarenlang taboe waren. De grote boze kerkmeneren konden niet langer tegenhouden dat beschikking over het eigen leven, abortus en zelfs een stukje drugsgebruik vrij gegeven werden.
Het gebeurde niet zonder slag of stoot en er gingen eindeloze discussies aan vooraf. Maar uiteindelijk kwamen er dan toch wetten, regels en afspraken waar men uitstekend mee kon leven. En in die strijd weerstond men de druk van het grote conservatief christelijke buitenland om de wetten toch vooral niet door te voeren. Kijk, dat was nou eens kracht tonen!
Het jongetje groeide op, werd man en ging meehelpen om het kleine landje nog beter te maken en te zorgen dat alle vastgeroeste waarden ter discussie gesteld werden zodat nog meer mensen een gelukkig en gezond leven zouden kunnen leiden.
Maar op een zekere dag keek de man verschrikt om zich heen. Terwijl hij nog bezig was met het vechten voor een nieuwe, betere samenleving, waren ze achter zijn rug al een tijdje bezig om alle bereikte zaken weer af te breken. Een smoes was voldoende. Een suïcidaal Frans meisje was genoeg om de paddo’s te verbieden. Verkeersdrukte aan de grens kon gebruikt worden om de coffeeshops aldaar te temmen. De nabijheid van scholen werd gebruikt om de coffeeshops in de steden uit te dunnen (niet de tabakswinkels). Een paar aanslagen in de wereld en twee in Nederland zijn gebruikt om de privacy en de vrijheid stevig in te perken. En nu gaan ze ook nog eens zitten morrelen aan de regels rondom abortus.
De man schudde met zijn hoofd. Is er dan straks helemaal niets meer om trots op te zijn in dit kleine koninkrijk? Vallen we dan gewoon terug naar de jaren vijftig met zijn conservatief christelijke waarden? Terwijl grote groepen mensen wijzen naar de migranten en hun “achterlijke” religie, zijn we zelf bezig een kleinburgerlijke angstige samenleving te maken waarin mannen in pakken of jurken bepalen wat goed voor ons is en vrouwen vooral weer de rol van passieve broedkippen moeten opnemen.
Natuurlijk moet er altijd de mogelijkheid zijn om zaken opnieuw ter discussie te stellen. Maar neem dan wel rekenschap van de discussie die al gevoerd is. En negeer vooral niet de gevolgen van het traditionele verbieden. Want met verbieden verdwijnen de meeste zaken niet, ze gaan alleen ondergronds en ongecontroleerd verder. Dan treedt het tijdperk van de breinaalden weer in.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Wat vindt u van de aanbevelingen uit het rapport “Geen deuren maar daden” met daarin een evaluatie van het gedoogbeleid in Nederland?
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.