Gemeenten moeten sinds 2010 de mogelijkheid bieden om burgers meldingen te laten doen van discriminatie. De rapportage van 2012 biedt een interessant overzicht van de diverse discriminatiegronden. In het licht van de diverse discussies over racisme en antisemitisme relevante achtergrondinformatie. We geven hier de totalen voor de discriminatiegronden uit de overzichtstabel, maar dan geordend van meest voorkomend naar minst. DiscriminatiegrondTotaal ras3242 leeftijd814 overige (niet wettelijke) gronden555 geslacht525 seksuele gerichtheid512 handicap-chronische ziekte462 nationaliteit429 godsdienst320 onbekend75 antisemitisme69 burgerlijke staat26 politieke gezindheid17 levensovertuiging14 arbeidscontract11 arbeidsduur8
Een 29-jarige Arnhemmer moet een werkstraf van 40 uur opknappen omdat hij een sollicitant in een mailtje ‘ ten eerste een donker gekleurde (neger)’ heeft genoemd. Hoewel de mail volgens hem als interne grap was bedoeld, kwam het briefje per ongeluk bij de sollicitant zelf terecht. Die deed aangifte van discriminatie.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
OPINIE - Wat zegt een naam nou over arbeidsethos?
Het verbaast mij niets, dat bericht over het schoonmaakbedrijf in Brabant. Toen ik ooit in een ver verleden als intercedente in Tilburg werkte, kreeg ik, als ik een niet direct Hollandse naam van een geschikte kandidaat doorgaf, regelmatig de vraag of hij of zij op een kameel kwam. Daar waren allerlei varianten op te bedenken en die kwamen ook allemaal voorbij. Stuitend vond ik dat. Dit soort teksten was geen uitzondering, het was regelmaat. Vaak onder het mom van een ‘geintje’. De humor ontging mij volledig.
Er meldden zich allerlei mensen aan mijn bureau, van allerlei soorten afkomst, met allemaal een ander soort arbeidsethos. De strafbladen kwamen inderdaad voor bij Marokkanen, maar ook bij Jantje, Harm en Kees. Zat er weer zo’n jongen voor je met een gat in zijn cv van een jaar of drie. ‘Reizen’ noemden ze dat dan. Als je ook maar drie vragen stelde over waar ze geweest waren, vielen ze al door de mand. Dat waren moeilijk plaatsbare jongens. Of het nou om Jantje of Mohamed ging. Die reserve begreep ik wel bij werkgevers. Ik loog nooit. Niet over het type werk tegen de mensen die zochten en ook niet over het type werkzoekenden richting werkgever. Alleen vond ik de naam er niet echt toe doen. Wat zei dat nou over geschiktheid voor een functie? Ervaring en graag willen leek mij wat belangrijker.
… En weer staat mijn twittertijdlijn vol met opmerkingen over Zwarte Piet! En de pepernoten liggen nog niet eens in de winkel.
‘Linkse vrinden’,
Even mijn Uiterst Belangrijke Mening over Zwarte Piet inslikkend: Misschien kunnen we ons beter richten op discriminatie die daadwerkelijk mensen benadeelt, zoals discriminatie bij sollicitaties en etnisch profileren door de politie . Een ‘allochtoon’ heeft in ons land immers 60% minder kans om uitgenodigd te worden op gesprek bij een gelijk CV. En jongens met een kleurtje worden continu aangehouden op straat.
Wat is nou belangrijker?
Laten we eerlijk zijn: als het enige dat Rutte fout deed het negeren van de gevoeligheden over Zwarte Piet zou zijn, dan leefden we in een Walhalla.
Een gedachte. Als ik het komende half jaar nu net zoveel verontwaardigde tweetjes in mijn tijdlijn zou zien over etnisch profileren en discriminatie op de arbeidsmarkt, als het afgelopen half jaar over Zwarte Piet, misschien wordt het dan nog wel eens wat met de bestrijding van discriminatie in Nederland.
Voornemen: voortaan iedere keer als ik een oprisping voel om over Zwarte Piet te spreken: inslikken en een opmerking maken over discriminatie door de politie en/of op de arbeidsmarkt.
Volgt u mij? Mooi, misschien komen we dan ooit nog ergens. Want een nieuwe ronde Zwarte-Piet-discussie gaat naar ik vrees echt geen begrip over en weer opleveren. Eerder het tegendeel.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
COLUMN - Veel erger dan de vergelijking met Hitler maken, is deze tot taboe verklaren.
“Min-der! Min-der! Min-der!” scandeert de zaal in reactie op de vraag van de blonde leider.
Eerder had Geert Wilders aangekondigd dat hij iedereen die hem met Hitler vergelijkt voor de rechtbank zal dagen. Ook in ‘linkse kringen’ is deze vergelijking not done, taboe. Maar dan is er altijd nog het buitenland.
Moraal van het verhaal: wie niet graag met Hitler vergeleken wordt, moet beginnen zich anders dan Hitler te gedragen.
Te makkelijk, wordt dan gezegd.
Bovendien is er nu eenmaal veel overlast van Marokkanen, en dat moet je gewoon kunnen benoemen.
Maar… dit werd ook al lang voor de opkomst van Wilders door links en rechts erkend. De cijfers liegen niet. Misstanden als criminaliteit, werkloosheid, vrouwenonderdrukking en homohaat komen bij Marokkanen inderdaad veel vaker voor. Voor dat besef hebben we Wilders nooit nodig gehad. Het is een zorg voor links en rechts.
Maar tegelijkertijd blijft in Nederland de kans groter slachtoffer te worden van een criminele autochtoon dan van een Marokkaan, een islamiet, of willekeurig welke andere groep.
De problemen scherp benoemen is dan ook niet wat Wilders doet. Wilders verlegt juist de aandacht van de echte problemen naar niet ter zake doende kenmerken. Zoals afkomst en geloof. Dat is zijn werk.
DATA - Vandaag was de jaarlijkse rapportage van het CIDI van het aantal antisemitische incidenten in het nieuws. Met enige regelmaat hebben we de cijfers van het CIDI getoond over een langere periode dan de meestal genoemde twee laatste jaren. Hoogste tijd om dat weer te doen.
Het moge duidelijk zijn dat er sprake is van een stevige stijging. CIDI maakt zich zorgen of mogelijk lage meld bereidheid. Dat blijft natuurlijk lastig te verifiëren als daar niet expliciet onderzoek naar gedaan wordt.
Hier de wel gemelde cijfers sinds 2000:
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Vandaag legde Statenlid Naima Ajouaau tijdens de Provinciale Statenvergadering een persoonlijke verklaring af:
“Nooit heb ik mij hoeven verantwoorden voor mijn Marokkaans zijn of heb ik het gevoel gehad dat ik minder kansen had of harder moest werken. (…) Zuur was het om te merken dat mijn kinderen in een ander Nederland opgroeien. (…) Marokkanen worden niet voor volwaardig gezien en steeds opnieuw geconfronteerd met veralgemeniserende aanvallen op ons en onze aanwezigheid hier.”
OPINIE - Mag je discrimineren uit religieuze overtuiging? Is het een aantasting van je godsdienstvrijheid wanneer de staat je dwingt homo- en heteroseksuelen gelijk te behandelen? In de VS zijn deze vragen momenteel onderwerp van felle discussie.
Het veto dat Gouverneur Jan Brewer van Arizona onlangs uitsprak over een wet die het personen en bedrijven zou toestaan homoseksuelen te discrimineren vanwege ‘een oprecht gevoelde religieuze overtuiging’ heeft veel discussie losgemaakt in de VS. Niet in het minst omdat in veel andere staten pogingen zijn gedaan om vergelijkbare wetgeving aangenomen te krijgen.
Prominent conservatief commentator Erick Erickson sprak luidkeels schande van de (succesvolle) pogingen om dergelijke discriminatoire wetten tegen te houden. Het feit dat bijvoorbeeld een restauranteigenaar homoseksuelen louter vanwege hun seksuele geaardheid niet zomaar zijn zaak mag uitgooien is namelijk precies hetzelfde als slavernij:
In December of 1865, the several American states ratified the 13th amendment, constitutionally ending involuntary servitude in the United States. In the 21st century, Americans are coming full circle. In a number of states, a black man can again be forced by the government to work involuntarily for a white man.
Want de blanke man in deze vergelijking zou best wel eens homoseksueel kunnen zijn, zo vreest Erick “Conservatieven zijn Altijd de Echte Slachtoffers” Erickson.
In de US of Achterlijkheid.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.