Mijn vriendin is een anti-vaxxer. Wat nu?

Het vertrouwen in de wetenschap staat onder druk. ‘Anti-vaxxers’ en klimaatontkenners vieren hoogtij. Wat gaat er mis? Hoe dichten we de kloof tussen onderzoekers en het algemene publiek? Zou ik mijn kinderen vaccineren? De vraag serieus oproepen klinkt voor mij al absurd. De risico’s van vaccineren zijn miniem en wegen niet op tegen de baten. Mensen die hun kinderen niet vaccineren staan ver van mij af. Althans, dat dacht ik. Totdat het onderwerp ter sprake kwam bij een goede vriendin die met een serieuze blik verkondigde dat ze haar zoontje niet ging laten vaccineren: “Ik laat hem niet injecteren met in een lab gekweekte ziektekiemen die de ontwikkeling van zijn immuunsysteem onderdrukken.” Mijn maag draaide om en de moed zakte in mijn schoenen: Zegt ze dit nu écht? Is mijn vriendin een ‘anti-vaxxer’? Het deed me extra pijn. Ik studeer zelf geneeskunde en zie van dichtbij met hoeveel toewijding artsen zich inzetten om mensen te helpen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Energiedialoog als versnelling gebruiken

COLUMN - EnergierapportMisschien waren mijn verwachtingen minder hoog gespannen. Of ik ben al zo vaak beleidsmatig teleurgesteld dat het alleen nog maar mee kan vallen. Of ik word gewoon oud, kan ook. In elk geval hoop ik dat. Maar hoe dan ook: ik ben positiever over het recente Energierapport dan de meeste reacties die ik in de (social) media voorbij heb zien komen.

Kijk, zo’n Energierapport heeft niet de functie van een beleidsplan met maatregelen en actiepunten die in de komende jaren allemaal moeten worden afgevinkt. Het is veeleer een toekomstschets: waar zou het heen kunnen gaan, en waar zou het heen moeten gaan? Ik moet zeggen: waar eerdere Energierapporten neigden tot “’t kan vriezen, maar ’t kan ook dooien”, geeft dit stuk veel meer richting.

Bijvoorbeeld: laten we primair sturen op CO2, andere grootheden (efficiencyverbetering, hernieuwbare bronnen, innovatie) zijn in dit licht bezien middelen. Dat is een stevige uitspraak. Hoe geven we die handen en voeten? Hoe krijgen mensen en organisaties die liever op alle parameters sturen voldoende comfort dat ook hun wensen en zorgen worden bediend? En: voor CO2-intensieve bedrijven is op den duur geen plaats meer in de economische herberg. Da’s ook niet mis.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

700 milliseconden voor je ‘nee’ zegt

COLUMN - janeeIn de categorie Kleine bevindingen die desalniettemin grote bevrediging schenken vandaag een onderzoekje dat Sara Bögels en een aantal andere Nijmeegse onderzoekers volgende week op een congres in Göteborg presenteren, en waaruit onomstotelijk is aangetoond dat mensen een schokje in hun hoofd krijgen als op een vriendelijk verzoek onmiddellijk ‘nee’ volgt. Dat schokje blijft weg als je onmiddellijk ‘ja’ zegt, of als je even wacht met antwoorden.

Uit een groot aantal uit het ware leven geplukte en voor de wetenschap opgenomen echte conversaties tussen willekeurige Nederlanders en Vlamingen hadden de onderzoekers een aantal minidialoogjes geknipt waarin iemand een verzoek deed, of een uitnodiging, of een aanbod, en waarop een ander reageerde met ja of nee. Het geluidsbestand van die dialoogjes werden met de computer zodanig gemanipuleerd dat er ofwel 300 ms ofwel 1000 ms pauze lag tussen het einde van de vraag en het begin van het antwoord. 1000 ms is een hele seconde en dat is een lange tijd (probeer het maar); 300 ms voelt daarentegen als een onmiddellijk antwoord.

De zo gemanipuleerde bestandjes werden vervolgens voorgelegd aan taalgenoten die in een hersenscanner lagen.
En toen bleek dus dat er een verschil is bij 300 ms, zoals uit het bovenstaande grafiekje blijkt. Een schokje door de hersengolven is groter bij nee dan bij ja (de rode lijn ligt enige tijd boven de stippellijn), terwijl het verschil bij 1 seconde verdwenen is. Het is het soort schokjes dat onderzoekers meestal observeren als iemand iets onverwachts meemaakt (iemand zegt ‘ik at een boterham met sokken’: zie je, nu heb jij het schokje net gevoeld).

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

You Are Darwin/Calvin -een gesprek tussen Darwin en Calvijn

Deze bijdrage aan het open podium is van Ovidiu Opris (website)

De ideeën van Darwin en Calvijn hebben nog steeds een grote invloed op de hedendaagse kijk op wetenschap en religie. In 2009 was het zowel Calvijnjaar als Darwinjaar. Hun volgers organiseerden verschillende evenementen en namen verschillende initiatieven wat tot polarisatie leidde. Onderling bleek weinig dialoog te zijn; beide groepen bleken weinig bekend met elkaars ideologieën.

Het doel van het project You Are Darwin/Calvin is de dialoog te stimuleren. De fictieve dialoog tussen Darwin en Calvijn is geconstrueerd vanuit een aantal bekende quotes. De weblog vertegenwoordigd illustraties met elk een eigen positie binnen het gesprek. Doormiddel van een vergelijking van de ideeën van zowel Darwin als Calvijn heeft het publiek de mogelijkheid tot reflectie. Bezoekers kunnen reageren op de quotes maar ook eigen commentaar geven. Aan de hand van deze interactie kan een dialoog en de uitwisseling van ideeën gestimuleerd worden. Het doel van de weblog is twee verschillende groepen met twee tegenovergestelde ideologieën dichter bij elkaar te brengen zonder één van hen te kwetsen.

http://www.youaredarwin.blogspot.com

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Weekend van de dialoog

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Elke 7e van de maand is voor P.J. Cokema, die vandaag de dialoog met u aan wil gaan.

Dialoog in metaal (Foto: Flickr/brewbooks)

De Nationale Week van de Dialoog loopt op zijn eind. Vandaag en morgen worden in nog 17 steden de ronde tafels klaargezet om met de uitgenodigde babbelaars van gedachten te wisselen over hun dorp, hun wijk, hun burgemeester of wat verder ter lokale tafel komt.

Het begrip “dialoog” is erg in. Het wordt gepropageerd als middel om burgers van diverse pluimage bij elkaar te brengen en om overheden en hun onderdanen tot een saamhorig geheel te smeden. Daarom dus deze dialoogweek, nota bene in het Europees jaar van de interculturele dialoog.

Het is natuurlijk wel handig om dat in één week te persen, want je zou je oren niet geloven als je het hele jaar met elkaar aan de praat blijft. Maar is praten wel hetzelfde als een dialoog? En brengt een dialoog mensen wel bij elkaar? De godfather van de dialoog, Socrates, kon er tenslotte vergif op innemen dat een dialoog best leuk is, maar niet altijd goed voor een lang leven.

Morgen staan twee andere, opvallende dialogen centraal. Een goede dialoog begint met taal. Het Oranjefonds heeft prinses Maxima bereid gevonden op de slotmanifestatie te spreken van het project Taalontmoetingen. Een project voor vrouwelijke oudkomers. Nu is taal bij uitstek het middel om welke dialoog dan ook aan te gaan, maar snapt iedereen wat vrouwelijke oudkomers zijn? Misschien een grappig bedoelde term voor vrouwen die op hoge leeftijd voor hun monosexuele geaardheid uitkomen? Het blijkt te gaan om vrouwen, die ouder zijn dan 18 jaar en voor 1998 vanuit andere landen hier zijn gekomen. Vele vrijwilligers gaan op huisbezoek en door de één-op-één ontmoetingen krijgen deze vrouwen de Nederlandse taal onder de knie. Voor wie werkelijk gelooft dat je tot in de hoogste regionen der samenleving kan doordringen als je de taal maar vlot onder de knie krijgt, is Maxima natuurlijk het goede voorbeeld. Ook al wordt ze wel eens verkeerd begrepen als ze zich in een koekje bij de thee verslikt.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wilders: Wanneer Hiwar?

Geert Wilders (Foto: Flickr/ANS-online)

Hiwar: het Arabische woord voor dialoog en, niet toevallig, ook de titel van een bijeenkomst gisteren. Een bijeenkomst om te praten over Wilders’ film Fitna in Amsterdam Slotervaart. Geert Wilders was uitgenodigd, maar kwam zoals verwacht niet opdagen. Zijn gereserveerde stoel bleef leeg.

Verwacht, omdat Wilders dit weekend eerst “tot rust wilde komen”, maar hij heeft niet eens gereageerd op de uitnodiging. Redelijk onbeleefd voor een politicus die zegt dat hij in debat wenst te gaan. Maar goed, we zullen vanaf vandaag zien hoe Wilders het debat zelf ziet en hoe hij dat vorm gaat geven, maar eerlijk gezegd heb ik er weinig vertrouwen in.

Want waar kan Wilders het debat aangaan? Waar kan dat zonder zijn (terecht) paranoïde beveiliging gerust te stellen? Zijn gebrek aan reactie op de bijeenkomst in Slotervaart doet vermoeden dat het op Wilders’ initiatief zal zijn, op een door hem bepaalde locatie en met door hem speciaal geselecteerde gesprekspartners.

Hoewel gedeeltelijk ingegeven door noodzaak, is dit toch moeilijk een ideale uitgangspositie om in gesprek te gaan met de bevolkingsgroep die je expres en onterecht neerzet als halve bloeddorstige gekken. Dat diverse moslimorganisaties nog een poging willen wagen tot dialoog is daardoor al bewonderingswaardig te noemen.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Beste Geert

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Ditmaal voor GroenLinks Kamerlid Tofik Dibi. Gisteren schreef hij een open brief gericht aan Geert Wilders in de Volkskrant. De brief is inmiddels ook al persoonlijk bij hem afgeleverd. Hieronder de brief.

Tofik Dibi (Foto: Arnoud Boer)Ik weet niet of jij er weleens last van hebt, maar ik voel me soms onbegrepen. Toen ik klein was had ik dat geregeld. En dan richtte ik me tot iemand of iets daarboven. Ik putte daar troost uit. Er werd naar me geluisterd en geen oordeel geveld. Ik werd ouder en die persoonlijke gesprekken met God, in mijn geval Allah, bleven mij kracht geven in goede en vooral slechte tijden.

Maar toen gebeurde er iets waardoor alles in letterlijk één klap veranderde. Extremisten pleegden een gruwelijke aanslag in naam van de Islam. Op 11 september 2001 zijn niet alleen vliegtuigen gekaapt, maar is ook mijn geloof gekaapt. Mijn persoonlijke relatie met de Islam devalueerde van de ene op de andere dag tot een veel bekeken youtube-filmpje. En mijn persoonlijke leven werd een doelwit van 1001 vragen. Vragen die mij daarvoor nooit waren gesteld. ?Wat vind jij eigenlijk van Osama Bin Laden?? ?Klopt het dat jullie vrouwen geen hand mogen geven.? ?Als je een zusje had zou ze dan uit mogen gaan of met een Hollandse jongen mogen thuiskomen?? ?Zeg eens eerlijk, er is toch echt iets mis met de Islam??

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Bij de blogtherapeut: Het blograce gevoel

Francisco: Welkom Steeph.
Steeph: Hallo Francisco, goed dat je me op deze korte termijn kon ontvangen.
Francisco: Ga daar maar even liggen.
Steeph: Moet ik dan mijn laptop loslaten?
Francisco: Ja, dat is wel het beste.
Steeph: Okay, als dat helpt.
Francisco: Zeg het eens Steeph, wat mankeert er deze keer aan?
Steeph: Francisco, heb je wel eens dat gevoel gehad als je ’s ochtends op weg naar je werk of je opleiding bent en je ziet al die mensen die hetzelfde doen, dat je je afvraagt “mijn god, hoe ben ik hier ook alweer in beland?”
Een enorm diepgaand zinloos gevoel, een gevoel dat je keihard aan het meerennen bent in de ratrace?
Francisco: Nou, ik weet waar je het over hebt, maar dat gevoel heb ik al jaren niet meer gehad gelukkig.
Steeph: Afijn, dat gevoel heb ik nu ook tijdens het bloggen de laatste weken.
Francisco: Hoe bedoel je dat? Je zit toch niet in een ruimte met honderden mensen te bloggen?
Steeph: Nee, dat niet. Maar je houdt wel de hele tijd allerlei blogs in de gaten. En je bent dag in dag uit, nacht in nacht uit bezig met na te denken over de volgende pots. En dan kijk je na 2000 pots ineens op van je toetsenbord en denkt: What the fuck am I doing?

Francisco: En wat denk je dat je aan het doen bent?
Steeph: Zjezus, wat heb ik een hekel aan die socratische gesprekstechnieken. Ik betaal je geen 200 euro per uur om aan mij te vragen waarom ik bij jou kom hoor!
Francisco: Sorry, laat ik het anders formuleren. Wat voel je iedere keer als je weer een pots af hebt?
Steeph: Opluchting vooral. Dat het treintje niet stilgevallen is. Dat de blog doorloopt.
Francisco: Oei, dus geen bevrediging of gevoel van euforie?
Steeph: Nah, heel soms. Maar dat wordt door reaguurders snel ongedaan gemaakt. Blijkt er weer een klein foutje in het briljante betoog te zitten. Daar gaan ze aan zitten peuteren. Wat dat betreft is het fijner om columnist in een krant te zijn zeg.
Francisco: Dit klinkt inderdaad als een ernstig geval van blogartritis. Je zit vast. Je hebt een nieuw perspectief nodig.
Steeph: Oh, en hoe kom ik daar aan?
Francisco: Nou, een serie van vijf therapeutische sessies bij mij helpt meestal wel. Maar je kunt natuurlijk ook gewoon een lekker boek in de tuin gaan zitten lezen en dat hele bloggen gewoon vergeten.
Steeph: Mmmm, voor hoeveel uur?
Francisco: Uur? Dagen!
Steeph: Nee, dat meen je niet. Je bedoelt net als op vakantie in zo’n oord waar je Wifi of GPRS het niet meer doet?
Francisco: Ja, even helemaal los komen.
Steeph: Maar weet je zeker dat het helpt?
Francisco: Geen flauw idee. Blogartritis is nog redelijk nieuw. Alle therapieën zijn experimenteel. Maar een boek lezen is nooit weg toch.
Steeph: Misschien moet ik dat maar eens proberen dan. Heb je nog een tip?
Francisco: Nou, ik heb toevallig net een boek geschreven over …….. Hee! Waar ga je heen?

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.