Excuses VS voor Berlusconibriefing

"L'Italia è un Paese che ama flagellarsi e mostrarsi malamente." De ophef die ontstond rondom een persbriefing van de Amerikaanse overheid wijt Silvio Berlusconi niet aan een overzees foutje (en uiteraard al helemaal niet aan zichzelf), maar aan de Italiaanse aard om zichzelf te kastijden en zich van haar slechte kant te laten zien. Het Witte Huis had voor de pers, die met Dubya meereist naar de G8, geciteerd uit de 'Encyclopedia of World Biography'. Gisteren bood de woordvoerder van het Witte Huis excuses aan voor het stukje over Berlusconi, dat luidde: "one of the most controversial leaders in the history of a country known for governmental corruption and vice ... regarded by many as a political dilettante who gained his high office only through use of his considerable influence on the national media until he was forced out of office in 2006." Wat er doordringt vanuit de 'reality based-community' in het Bush kamp, houdt niet lang stand.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Weekendquote – PvdA moet beter communiceren

We moeten onszelf beter verkopen, niet zozeer in zaaltjes met onszelf bezig zijn. We stáán al ergens voor. Thijs Wöltgens greep terug op drie punten: democratische zeggenschap, arbeidsmarkt en verzorgingstaat, daar gaat het om. Dat zijn nog steeds de uitgangspunten – veren zo men wil – van de sociaal-democratie“. Peinzend: “Klassiek progressief, dát vind ik een mooie term.

Aldus de nieuwe fractievoorzitter Mariëtte Hamer in een lang interview in het NRC van vandaag.

Zowel het CDA als de PvdA hameren al jaren op het beter “verkopen” of “communiceren” van waar ze voor staan. Hoe lang duurt het nou voordat ze begrijpen dat wat zij willen “verkopen” niet gekocht wordt?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Op naar de permanente democratie

weekendlogo123.jpgUit de as van de jaren zestig verrees een partij die Nederland democratischer wilde maken. Onder andere door de premier en de burgemeester direct te laten kiezen door het volk. En door het referendum makkelijker te maken, zodat het volk in zou kunnen grijpen als zij het niet eens was met de besluiten van de regering. Daar was veel voor te zeggen in die dagen toen wij door een arrogante kliek geregeerd werden die overigens volledig gelegaliseerd was door het behoudende volk. De politiek was toen trouwens wel leuker met bijvoorbeeld de cliniclown-avant-la-lettre Joseph Luns. Die man is nooit meer overtroffen al heeft Pim natuurlijk een heel verdienstelijke poging gedaan met z’n “at your service”.

Hoe mooi de permanente democratie van het referendum ook leek, er kleefde wel een groot bezwaar aan. Regeren is een zaak van lange adem. Het aanleggen van ’s lands infrastructuur is niet iets dat in 4 jaar geregeld is evenals minder grijpbare zaken als de participatie van vrouwen op de arbeidsmarkt. Tijdens een regeerperiode telkens het roer om moeten gooien ten gevolge van referenda had de hoge snelheidslijn echt niet dichterbij gebracht. Vandaar dat politici niet van harte warm liepen voor het referendum. Direct kiezen van de premier zou het belang van partijen uit kunnen hollen. Een gekozen burgemeester was strijdig met de gegroeide praktijk van beloning voor bewezen diensten. De initiatiefnemers bleven tenslotte met de brokken en weinig zetels zitten.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De massa heeft de wijsheid toch echt niet in pacht

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Ditmaal voor Will Tiemeijer, onderzoeker bij de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR). Onlangs verscheen zijn boek ‘Wat 93,7 procent van de Nederlanders moet weten over opiniepielingen’.

Hoeveel zegt U? (Foto: Flickr/pixiesticks23)

Nederland doet enthousiast over de ?wiki-democratie?: de massa weet het altijd beter. Een misvatting. Juist in de politiek schuilt hierin een groot gevaar. Er is een nieuw argument in de strijd tegen de politieke elite dat snel aan populariteit wint: ?de wijsheid van de massa?. Met deze kreet wordt gedoeld op een verbazingwekkend fenomeen: vraag een groot aantal mensen om een schatting te maken van hoeveel bonen er in een pot zitten, en zie: het gemiddelde van al deze schattingen blijkt dichter bij het juiste aantal te liggen dan elk van de afzonderlijke schattingen. Ook in andere situaties, bijvoorbeeld de aandelenhandel, is de groep als geheel slimmer dan de afzonderlijke leden.

Dus hoezo, de massa is dom? Het is niet meer nodig dat mensen kennis van zaken hebben. Tel alle meningen bij elkaar op en er komt vanzelf een wijs besluit uit. Is dat niet het ultieme argument voor meer democratie? De elite is ten onrechte bang voor de mening van de massa.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Experiment met genuanceerd stemmen

Het is een rustige zondagavond, tijd voor een klein experiment. Zoals deze week geconstateerd, hoeven we van de politiek niet te verwachten dat ze zichzelf zullen gaan vernieuwen. Dus dan moeten we zelf maar aan de slag.
Ik had al een tijd een idee dat nog getoetst moest worden. Doordat ik gisteren dit artikel las, bedacht ik dat het tijd werd er maar eens werk van te maken.
In ons huidige kiesstelsel kan je één stem uitbrengen op één partij. De veronderstelling is daarbij dat die partij dan geheel jouw positie kan representeren in het parlement. In dit experiment gaan we uit van een genuanceerd stemsysteem. Niet één partij kan een stem krijgen, maar alle partijen kunnen stemmen krijgen. In het geven van de stemmen kan je duidelijk maken of een partij in meer of mindere mate ook jouw steun geniet.
Let op, ik wil niet beweren dat dit het beste kiessysteem is of dat het onmiddelijk moet worden ingevoerd. Het gaat mij erom te zien of zo’n systeem een wezenlijk ander resultaat oplevert dan het huidige.
Daarom wordt u eerst gevraagd om een “traditionele” stem uit te brengen en vervolgens om, veel uitgebreider (het is niet anders), genuanceerd te stemmen. Onderaan vindt u vervolgens nog uitleg hoe het tellen dan in zijn werk zal gaan.

Om het toch een beetje representatief experiment te laten zijn, hoop ik minstens 500 deelnemers te halen. Ik stel het dan ook zeer op prijs als u dit experiment aan anderen voorlegt.
Genoeg gekletst, nu eerst stemmen op de traditionele manier.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Quote du Jour – Lobbycratie

“I don’t think the way you advocate is to put everything online and say, ‘All right American people, weigh in on that,’ because then what’s next?” Miller asked. “Are we going to let the American people decide our defense policy, our trade policy, our immigration policy?”

Heerlijk Droste-effect artikeltje ivm de Lobbylobby in de Amerikaanse politieke wereld. Droste, omdat een organisatie, publicmarkup, via een niet-lobby manier probeert lobbyisten buitenspel te zetten door de lobbypolitiek wettelijk te verzwakken. “Maar lobbyen is helemaal niet lobbyen”, zegt de lobbyist steevast, wat de plicht is van elke lobbyist.

Vorige Volgende