Wilt u aub uw smoel houden?

De geest van Theo lijkt nog steeds onverminderd door ons land te waren. Iedereen moet tegenwoordig niet alleen overal een mening over hebben, maar deze het liefst ook nog op TV of op het internet verkondigen! Dit alles onder het strijdlustig wapperende vaandel van vrijheid van meningsuiting. Dit is goed voor Nederland, wij zijn de samenleving! Openheid, geen gluiperige achterkamertjespolitiek. Altijd overal inzicht in ieders mening, alle besluitvorming publiekelijk uitvechten. Je moet immers altijd voorbereid zijn als er een publiciteitsgeile cameraploeg een microfoon onder je snufferd duwt. Of beter nog deze zelf opzoeken.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Opvoeden is bijzaak

Mijn doos! (Foto: jikamajoja/Flickr)Die bijstandsmoeders toch. De VVD lijkt zich niet te kunnen vinden in de plannen van het kabinet om alleenstaande bijstandsmoeders met kleine kinderen te ontslaan van de sollicitatieplicht. Nee, men ziet hier juist een potentiële ongeschoolde, onwillige bron in om voor onze ouderen te zorgen. Laat het maar aan de VVD over met een voorstel tot gedwongen arbeid (of was dat nu dwangarbeid?) te komen om mensen zonder gedegen opleiding voor onze oude medemens te zorgen. Maar daar wilde ik het niet over hebben…

Waar ik mij meer zorgen over maak is dat dit slechts een van de vele zaken is die aantonen hoe wij in Nederland over kinderen en opvoeden denken. Het opvoeden van kinderen is ondergeschikt aan een baan hebben. Nu snap ik wel dat de VVD pleit voor “arbeid macht frei“, maar dan moeten we ons niet verbazen dat er een hele generatie kinderen onopgevoed opgroeit. Scholen en kinderdagverblijven voeden onze kinderen nu op. Hoewel de bijstandsmoeder met een stage alleen tijdens schooltijd moet beginnen is het idee dat zij uiteindelijk voltijd gaat werken. Kan het kind meteen de veel duurdere kinderopvang in (en met een beetje geluk ook de jeugddetentie als deze ontspoort). Een strak plan natuurlijk om op kosten te bezuinigen! Maar oh ja, daar wou ik het niet over hebben.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Countercolumn: Leve het koninkrijk der Nederlanden

Gisteren plaatsten we de gastcolumn Leve de Republiek der Twaalf Verenigde Nederlanden van DeJa en binnen enkele uren plofte er een ‘countercolumn’ getiteld: “Leve het koninkrijk der Nederlanden” van reaguurder Freek in de mailbox. Hoe dan ook: Leve de Polemiek!

Geloven in de monarchie is juist geloven in de maakbaarheid van de mens. Iemand zonder talent die van kinds af aan is getraind om te leiden en te verkeren in hogere cirkels is daar een stuk beter in dan iemand met hoogstens meer talent. Kijk naar de geschiedenis, maar zelde kwam een wereldleider voort uit het plebs, wanneer dat gebeurde was het weliswaar een erg succesvolle (Napoleon), maar over het algemeen komt het toch zelden voor. En zo’n talent heeft in Nederland nog steeds alle ruimte als minister-president.

“Feit is dat het huis Oranje-Nassau-Dillenburg, met uitzondering van de tachtigjarige oorlog en wellicht (discutabel) de tweede wereldoorlog geen positieve rol van betekenis heeft gespeeld.” schrijf je, waarmee je even snel de cruciale rol van ons koningshuis in de vorming van ons land (“andere tak”) en belangrijkste conflicten die we ooit hebben gekend terloops afdoet als uitzonderingen. Zij stonden er juist toen, dat je ze op andere momenten minder ziet is toch juist goed? We zijn een democratie!

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Leve de Republiek der Twaalf Verenigde Nederlanden

Sargasso biedt gelegenheid tot het plaatsen van gastbijdragen.
Vandaag plaatsen wij een bijdrage van DeJa.

Ons land is ooit begonnen (1588) als de eerste republiek van de moderne tijd. Dankzij gekonkel, intriges, burgeroorlog, onderdrukking en de macht van buitenlandse monarchieën hebben verre achterneven van de oorspronkelijke oranjes uiteindelijk, mede met dank aan Napoleon, in 1815 definitief de macht gegrepen. Eén van de eerste zaken die door de oranjes werd verprutst was de unie met België. Binnen 15 jaar na het ontstaan van de monarchie is België, met medeneming van Luxemburg, vooral dankzij ene meneer Willem 1 van Oranje gevlucht. Daarmee was dus definitief een einde gekomen aan Nederland als invloedrijk land binnen Europa.

Willem 1 en zijn nageslacht stammen op geen enkele wijze af van de oranjes die daadwerkelijk iets hebben betekent, Willem, Lodewijk, Adolf en Maurits. Deze mensen, die voor het merendeel tijdens de onafhankelijkheidsoorlog tegen Spanje zijn gesneuveld, hebben daadwerkelijk bijgedragen aan het ontstaan van het land Nederland. De huidige oranjelijn daarentegen stamt af van personen die, voortkomen uit de broer van Willem van Oranje, Jan van Nassau-Dillenburg. Het huidige vorstenhuis zou dan ook eigenlijk niet Oranje-Nassau, maar Nassau-Dillenburg moeten heten.

Maakt dit verleden van de huidige Oranjes slechte of gevaarlijke mensen? Nee, in het geheel niet! Het verleden toont alleen de zinloosheid en het gevaar van een monarchie aan! De mens is geneigd het verleden te vergeten, te verdraaien en te romantiseren. Feit is dat het huis Oranje-Nassau-Dillenburg, met uitzondering van de tachtigjarige oorlog en wellicht (discutabel) de tweede wereldoorlog geen positieve rol van betekenis heeft gespeeld. De illusie daarnaast dat een koningshuis noodzakelijk of zelfs maar positief bijdraagt aan ons gevoel van Nederlanderschap (wat dat ook mag zijn) lijkt mij zo langzamerhand ook wel doorbroken.
Wat mij persoonlijk het meeste stoort aan een monarchie is de belediging die dit instituut is voor het gezond verstand. Geloof in een monarchie kan slechts één van twee dingen betekenen. Of er bestaat een hogere macht die ervoor zorgt dat de juiste opvolger klaar staat. Of een monarchie is een kansspel waarbij de uitslag elke keer weer een verrassing is. De historie leert ons dat keuze twee de juiste lijkt te zijn.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Weekendbedenking: Presidentsverkiezingen tegen de achtergrond van een republikeinse samenzwering

weekendlogo123.jpgVS Presidentsverkiezingen 2008Heb je afgelopen maandag die fraaie grafiek gezien bij Waan v/d Dag die aantoont dat democratische presidenten beter voor Amerika zijn dan republikeinse. Nou ja, in elk geval in termen van de staatsschuld dan. Als je het bericht gemist hebt klik dan hier. Inmiddels bedraagt die schuld een negen gevolgd door 12 nullen. Volgens ingewijden in tabellen en grafieken zou het om de grootste staatsschuld op aarde gaan, maar als percentage van de totale omzet van Amerika valt het wel weer mee, dan staan ze ergens op de 35e plaats.

Waar het om gaat is de vraag waarom die republikeinse presidenten zo’n schuld maken. Okee, het is alweer oorlog, maar ook onder Reagan was het mis en die had toch geen last van oorlog? Zijn republikeinen dan misschien dommer dan democraten als het om de centjes gaat. Lijkt me eerlijk gezegd niet. Hoewel, Bush jr.? Reagan? Maar toch. Die lui hebben echt wel adviseurs die betere cijfers voor economie hadden dan jij. Dus er moet iets achter zitten. Immers, in de politiek gebeurt niets zomaar. Dit in tegenstelling tot het leven, waar alles juist zomaar lijkt te gebeuren.

De waarheid is weer eens vreemder dan de feiten. De republikeinen stoken de centjes bewust op. Zij creëren gepland een enorm begrotingstekort zodat een nieuw gekozen democratische president geen cadeautjes aan de bevolking kan geven waardoor ie (ja kom op zeg, ik ga hier echt geen hij/zij zetten als een vrouw het toch nooit tot president schopt) makkelijker herkozen kan worden. Integendeel, de democratische president die opgezadeld zit met de rampzalige financiële erfenis van de republikeinse voorganger moet juist snoeien in allerlei leuke projecten om het begrotingstekort weer terug te dringen. Op deze manier proberen de republikeinen te bereiken dat democraten zo kort mogelijk in het witte huis vertoeven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Boer zoekt bord op schoot

Voetbalstadion, Foto: Arnoud BoerDe grootste paniek in de Nederlandse huishoudens lijkt inmiddels wel te zijn weggezakt. Het voetbal verdween van de publieke zender, maar inmiddels lijkt er geen man meer overboord. RTL heeft de voetbaluitzendingen nog proberen aan te passen, maar het was al te laat. De GC-redactie schreef er in december al over. Kijkers zijn massaal overgestapt naar Boer Zoekt Vrouw, en de kijkcijfers breken alle records. De hype is zelfs zo groot dat GeenStijl melding maakt van boerenbedrog. Het voetbal kijken op zondagavond lijkt inmiddels alweer vergeten. De boeren – en dan hebben we het deze keer niet over PSV – hebben het land overgenomen.

Maar er broeit iets in Nederland. De Nederlandse man heeft zijn oren nu lang genoeg laten hangen naar de perikelen rond de vrolijke Boer Frans, de onbeholpen Boer Henk en de ietwat serieuze Boerin Agnes. Of is de charme van Yvon Jaspers na zoveel overkill soms uitgewerkt? De Nederlandse man wil weer met het bord op schoot voor de buis naar voetbal kijken.

Die conclusie trek ik als ik kijk naar de aandacht voor de actie om het voetbal bij de NOS voor Studio Sport terug te halen.

Boeren in de wei of boeren op het voetbalveld? Kijk hieronder en vergelijk! Wat heeft uw voorkeur?

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Macht van Bloggers?

beijing_vs__bloggers.jpgOok in China neemt de macht van bloggers toe schrijft nu.nl. Er zijn 47 miljoen Chinese bloggers, en tienduizenden protesteerden tegen de vervolging van een journaliste en spreken zich uit tegen machtsmisbruik door bestuurders. Klinkt mooi, maar ondertussen: Chinese Blogger Beaten To Death By Government Officials

China? Dat is dat land waar de goedkope spulletjes vanaan komen, waar ze de baan van ome Kees hebben afgepakt en waar komende zomer de Olympische smogspelen gehouden gaan worden. Goddank is maatchappelijke betrokkenheid zooo twintigste eeuw… stel je voor dat we ons nog moesten opwinden over de mensenrechten in China zeg. En daar dan zeker ook nog over bloggen zeker? Weet je wel hoeveel postjes dat worden?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Waar zijn de helden?

Sargasso biedt gelegenheid tot het plaatsen van gastbijdragen.
Vandaag plaatsen wij een bijdrage van DeJa.

Eén van de zaken die mij, eigenlijk al sinds het beroemde 9-11 moment, verbijsterd is het gemak waarmee we in de gehele westerse wereld onze vrijheden en privacy opgeven.

Wanneer ik alleen al kijk naar de Europese en Nederlandse situatie dan zie ik een aantal zorgelijke ontwikkelingen. Ontwikkelingen die nauwelijks nog te rijmen zijn met een democratische maatschappij, die absoluut niet passen in onze maatschappij of onze manier van denken en doen en die eigenlijk alleen maar passen binnen een totalitaire staat. Om zomaar wat voorbeelden te noemen, kijk naar artikel V-8 van het regeerakkoord, waarin in niet eens bedekte termen censuur wordt voorbereid of kijk naar de Europese bewaarplicht van verkeersgegevens.

Ik ben niet verbaasd over het feit dat regeringen of politici in het algemeen dit soort wetgeving willen doorduwen. Het is van alle tijden dat (ook democratische) politici meer invloed willen uitoefenen op het gedrag van hun burgers en het is van alle tijden dat de overheid het moeilijk vind haar plaats, namelijk als dienaar en niet als opperbaas, te beschouwen.

Waar ik door verbijsterd ben is het gemak waarmee wij, de burgers van Nederland & de rest van Europa dus, over ons heen laten lopen en dit soort zaken laten gebeuren. Waar zijn de dappere mannen en vrouwen van de jaren dertig en veertig gebleven? Waar is de geest van de jaren zestig en zeventig gebleven? Is het dan echt waar? Zijn wij definitief een lamlendig zootje chips vretende, bier zuipende televisieconsumenten geworden die alleen nog maar bezig zijn met kijken naar intelligentieondermijnende leutertelevisie als mongols, ‘gore geer’ en ‘boer zoekt hoer?

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De entertainmentwaarde van Amy Winehouse

Amy Winehouse live (Foto: Flickr/podiluska) Het zal weinigen van ons ontgaan zijn, fan of niet, muziekliefhebber of niet. Amy Winehouse beheerst de media met haar destructieve levensstijl. Het kijken naar, en lezen over, hoe een medemens zichzelf kapot maakt is entertainment. Niet voor niets vind je de meeste artikelen over Amy dan ook steevast onder het kopje “entertainment”. Het gaat inmiddels zover dat er zelfs een website is waar je de datum kan voorspellen wanneer ze dood gaat. Blijkbaar kan je er een iPod mee winnen. Uhm… tja, hoera?

Wat niemand zich lijkt af te vragen is wat dit over ons als mens en samenleving zegt. Wat zegt het over een beschaving als iemand die zichzelf kapot maakt entertainment is? Net een stapje hoger dan de Romeinen die voor hun plezier een dagje uit gingen naar het Colosseum om hun medemens verscheurd te zien worden door wilde beesten misschien? Natuurlijk hebben wij geen directe invloed op haar leven, maar we consumeren alsnog leed als vermaak. Bij websites die over haar berichten is vaak geen sprake meer van het brengen van nieuws. Een grote groep mensen smult enkel van de zoveelste foto’s waarop ze zichzelf kapotmaakt.

Ook zegt het veel over de mensen om haar heen. Haar ouders en wat (bekende) vrienden proberen het, maar hebben niet de invloed om haar te dwingen. Een beeld dat natuurlijk vaker in onze samenleving voorkomt; wanhopige moeders die hun kinderen kapot zien gaan. Toch heb ik het gevoel dat in het geval van Amy Winehouse er mensen zijn die er van profiteren en daarom niet ingrijpen. Mensen die hun moraal uitschakelen als ze maar betaald krijgen en alles doen wat ze vraagt (en daarmee haar ouders tegenwerken), of zelfs mensen die wel brood zien in haar dood. Elk mensenleven is immers in geld uit te drukken, toch?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Weekendbedenking – Verrassende voorverkiezingen

weekendlogo123.jpgDe eerste twee rondes in de voorverkiezingen zijn achter de rug en de verrassingen zijn weer van de lucht. Nadat vorige week de klappen vooral ter linkerzijde vielen, was het deze keer de beurt aan het conservatieve kamp. Het is zonder meer duidelijk dat deze verkiezingen nog geen gelopen race zijn. En de voorlopige conclusie lijkt gerechtvaardigd dat het bij deze verkiezingen vooral om binnenlandse thema’s gaat en niet om de oorlog wederopbouw in Uruzgan.

Overigens was het in kieskring Nieuw Beerta ook al geen kat in het bakkie. Terwijl iedereen zijn paarden op de gedoodverfde winnaar Jan Marijnissen had gezet, moesten de kiesmannen van Femke Halsema er aan te pas komen om hem aan die zege te helpen, toen de stemmen staakten tussen hem en Wouter Bos. Het is tot vandaag nog steeds een raadsel hoe Wouter Bos zo snel zijn ingedutte imago heeft weten op te poetsen.

De grootste verrassing in Nieuw Beerta was echter de enorme overwinning van Jozias van Aartsen. Iedereen had gegokt op Rita Verdonk, zijzelf niet het minst, en het was dan ook geen verrassing dat zij, voor het eerst in haar carrière, een traantje weg moest slikken. Verder mag de sterke positie van Jan Peter Balkenende in dit stalinistische bolwerk gerust een wonder genoemd worden.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Vorige Volgende