Opvoeden is bijzaak

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
,

Mijn doos! (Foto: jikamajoja/Flickr)Die bijstandsmoeders toch. De VVD lijkt zich niet te kunnen vinden in de plannen van het kabinet om alleenstaande bijstandsmoeders met kleine kinderen te ontslaan van de sollicitatieplicht. Nee, men ziet hier juist een potentiële ongeschoolde, onwillige bron in om voor onze ouderen te zorgen. Laat het maar aan de VVD over met een voorstel tot gedwongen arbeid (of was dat nu dwangarbeid?) te komen om mensen zonder gedegen opleiding voor onze oude medemens te zorgen. Maar daar wilde ik het niet over hebben…

Waar ik mij meer zorgen over maak is dat dit slechts een van de vele zaken is die aantonen hoe wij in Nederland over kinderen en opvoeden denken. Het opvoeden van kinderen is ondergeschikt aan een baan hebben. Nu snap ik wel dat de VVD pleit voor “arbeid macht frei“, maar dan moeten we ons niet verbazen dat er een hele generatie kinderen onopgevoed opgroeit. Scholen en kinderdagverblijven voeden onze kinderen nu op. Hoewel de bijstandsmoeder met een stage alleen tijdens schooltijd moet beginnen is het idee dat zij uiteindelijk voltijd gaat werken. Kan het kind meteen de veel duurdere kinderopvang in (en met een beetje geluk ook de jeugddetentie als deze ontspoort). Een strak plan natuurlijk om op kosten te bezuinigen! Maar oh ja, daar wou ik het niet over hebben.

Werkende ouders kennen hetzelfde probleem. Beide ouders moeten of willen liever werken dan dat ze hun kroost nog fatsoenlijk opvoeden. Een trotse zakenvrouw legt op TV uit hoe ze met haar 7 jarige dochtertje heeft overlegd dat mamma 50+ uur moet werken en dat begreep haar kleine kindje helemaal. De zaal applaudisseert. Vervolgens vragen we ons af waarom de jeugd geen respect meer heeft voor autoriteit, zich asociaal opstelt en waarom niemand meer voor de klas wil staan. Helaas is het niet altijd een keuze, veel gezinnen zien zich genoodzaakt om tweeverdiener te zijn. Het bezit van een huis of een auto is duur. De zo geprezen vrijheid is vaak een verkapte gevangenis. Het aantal jonge vaders en moeders dat ik hoor verzuchten dat ze liever voor hun kroost zouden willen zorgen, maar dat het gezin dan simpelweg niet (op die luxe standaard) kan rondkomen verbaast mij nog altijd.

Nederland lijkt het besef kwijt te zijn dat kinderen geen kleine volwassen zijn, noch bagage of een stukje luxe speelgoed. Nee, als het om kinderen gaat dan moet de zo betuttelende overheid ineens de taak van de ouders maar al te vaak, om wat voor reden dan ook, overnemen.

Reacties (30)

#1 Het grijze gevaar

Geen sollicitatie plicht voor alleenstaande bijstand moeders,met kinderen onder de zes jaar. De kinderen zijn geen bezit van onze betuttelende overheid.

  • Volgende discussie
#2 Lord Flasheart

@Abhorsen

Rouvoet zou blij met je zijn. Je legt hier wel heel makkelijk de link tussen ouders die niet thuis zijn voor hun kinderen en jongeren die later ontsporen.

Dan zal je toch eerst moeten aantonen:
1) dat jongeren tegenwoordig vaker ontsporen dan vroeger
2) dat dit te wijten is aan een gebrek aan opvoeding
3) dat weinig thuis = gebrek aan opvoeding

Lijkt mij nog niet zo makkelijk.
Jouw hypothese zou bijvoorbeeld ook suggereren dat jongeren in Zweden meer ontspoord zijn dan in NL, aangezien het aantal twee verdieners daar al veel langer hoger is dan hier.

Het zou ook suggereren dat in streng-christelijke dorpen er minder shit is. Wie de verhalen leest over cokesnuivers in Urk zou daar in ieder geval aan gaan twijfelen.

Het zou ook betekenen dat het verschijnsel van de “kutmarokkanen” (excusez le mot) wat onverklaarbaar wordt, aangezien daar het aantal tweeverdienende ouders nogal laag ligt.
Oh nee, dat ligt aan de islam natuurlijk. (Arend, kom er maar in).

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#3 Martijn ter Haar

In Zweden ben je een slechte ouder als je je kind niet naar de kinderopvang stuurt. Daar worden ze namelijk opgevoed door mensen met een pedagogische opleiding op HBO-niveau en zijn ze continu in sociaal contact met andere kinderen.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#4 pedro

@lord: hoewel ik op dit terrein niet erg thuis ben, heb ik uit diverse onderzoeken toch ook wel de indruk gekregen, dat de gezinssituatie en het al dan niet thuis zijn van de ouders wel degelijk van invloed is op het latere gedrag van jongeren. En dat lijkt me ook logisch ook. In de huidige tijd van kleine gezinnen kan daarnaast het sociaal contact met andere kinderen natuurlijk wel een boost krijgen door je kind naar de kinderopvang te sturen en dus wel degelijk nuttig zijn, maar dat mensen met een pedagogische opleiding op HBO-niveau betere opvoeders zouden dan de echte ouders (uitzonderingen daargelaten), daar geloof ik niet zo veel van, omdat dat gewoon een heel andere situatie is. Ik denk dat kinderen niet alleen baat hebben bij contact met andere kinderen, maar dat zij ook gebaat zijn bij de ervaring van een gezinssituatie, tenminste zo lang dat de predominante samenlevingsvorm op de aarde betreft. Voor dat laatste heb ik geen enkel bewijs overigens, dat is slechts een gevoel. Voor het eerste zijn er wel aanwijzingen te vinden, o.a. in dit onderzoek.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#5 pedro

´het eerste´ is natuurlijk het wel of niet thuis zijn van de ouders…

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#6 wout

Je hebt zo van die uitkeringtrekkende ouders die samen thuis op de bank de hele dag Best bier hijsen en Brandaris shag roken. Die hebben allemaal asociale kutkinderen die later ook de hele dag op hun gat goedkoop bier en goedkope shag zullen consumeren, wanneer ze niet asociaal aan ’t doen zijn.

De kans dat een bijstandmoeder nette kindjes opvoedt is toch al niet zo groot. Vaak zijn ze toch wel een beetje aso, hoewel ik uitzonderingen ken.

Desalnietteminniettegenstaande vraag ik me af of het nodig is om dat segment van de maatschappij aan ’t werk te dwingen. Al moeten we wel bedenken dat zo’n 90% al werkt, zwart in de huishoudinterieurverzorgbusiness.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#7 clismo

@3 Met de kanttekening dat de moeder niet drie maanden na bevalling al weer aan de slag moet en dat ze er geloof ik max. 7 uur rondhangen. Anders werd het teveel.
(Zoiets is me bijgebleven van een artikel in de Volkskrant van een of twee jaar terug.)

In mijn geval (1 van 3 jaar en 1 van 9 maanden) merk ik ook dat de dagen op het kinderdagverblijf vooral door de oudste heel erg gewaardeerd worden. Maar al heb ik geen kinderen als statussymbool, ik heb ze natuurlijk wel voor de lol! Dus ben werk ik drie dagen in de week en ben ik de andere dagen lekker thuis.

40 uur werken en je kinderen alleen ’s avonds (in afgeragde staat) meemaken lijkt me dan ook verschrikkelijk en vind ik iets uit een vorige eeuw.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#8 Abhorsen

@2, Het is een colum die ik in mijn vrije tijd schrijf, geen scriptie om mijn doctoraal te behalen. De tijdsgeest atm is toch wel redelijk dat de kinderen los geslagen zijn, dat docenten steen en been klagen dat ze niet aan lesgeven toekomen omdat ze ineens moeten “opvoeden” en teveel opvoedende taken krijgen (volgens mij zijn daar trouwens tig onderzoeken over die dat bevestigen) en vervolgens krijgen we weer onderzoeken die aantonen dat kinderen niet meer kunnen schrijven en rekenen (gisteren nog gepresenteerd dacht ik).

Het aantal incidenten met jongeren in de media lijkt ook steeds verder op te lopen. etc. etc. Je kan je struisvogel-politiek beoefenen en zeggen dat er niets aan de hand is, maar op dit moment is het toch minstens zo dat de illusie gewekt wordt dat het niet goed gaat met de jeugd. Overheden zouden moeten ingrijpen wegens overmatig drank gebruik, rellen bij “demonstraties”, rapportages dat kinderen een kennis achterstand hebben (=docenten zijn aan het opvoeden ipv lesgeven), alle detentie centra hebben wachtlijsten, jeugdzorg heeft wachtlijsten, etc. Natuurlijk zou het geweldig zijn als het eens een keertje goed op een rijtje gezet wordt, maar om tot die tijd te doen als er niets aan de hand is? Tja…

Ook ken ik wat mensen uit de kinderopvang en docenten. Volgens hun is er allemaal een verandering aan de hand. Naast onhandelbare kinderen waarvan inmiddels verwacht wordt dat zij ze opvangen hekelen ze ook zwaar de houding van ouders. Die op bijna koefnoen achtige wijze hun kind simpelweg bij hun dumpen.

En ja, je kan over de oorzaken twisten. Ik beweer absoluut niet dat dit HET is ansigh. Maar het is in iedergeval iets dat aan de oppervlakte je kan aanwijzen. Er zal vast veel meer bij komen kijken. Maar het feit dat zoveel ouders hun kinderen amper meer zien…. In Amerika heb je de situatie soms nog extermer en was het wel duidelijk de oorzaak dat zaken misgingen. Zoals dat de alleenstaande “bijstandsmoeder” die daar wel gedwongen wordt tot werken zo’n 20 uur per dag daardoor van huis is (omdat ze 3 uur heen en 3 uur terug moest reizen ook nog eens). Het kind heeft uiteindelijk omdat er geen ouderlijk toezicht meer was het pistool van mamma gepakt en vriendje doodgeschoten.

@3, Zo zijn er veel landen waar men veel dingen denkt en doet. Is dat echter een relevant argument? Naast dat de meeste studies gewoon aanwijzen dat een kind door zijn of haar ouders opgevoed moet worden ipv door “wetenschappers” zijn docenten noch dagverblijfleiders geschikt of opgeleid om op te voeden. Docenten klagen steen en been over dat ze niet meer aan hun kerntaak toekomen; LES GEVEN en dagverblijf medewerkers komen niet veel vaker verder dan een MBO opleiding en vooral een liefde voor kinderen.

Overigens zulke opmerkingen zijn vooral politiek. Sterker nog, tijdens mijn studie psychologie was dit bijna precies het voorbeeld van “politieke psychologie”. Psychologie die niet op basis van studie, maar op basis van de tijdsgeest haar standpunten wijzigt. Vroeger was het uitermate belangrijk dat een kind ouders had, vooral een moeder waar men zich aan kon hechten in de eerste jaren. Deze band wordt nog steeds trouwens als belangrijk gezien. Maar door de opkomst van het feminisme en de werkende moeders – waardoor kinderen steeds andere “vertrouwens personen” krijgen en zich dus NIET kunnen hechten – werd ineens beweerd dat veel wisselende vertrouwenspersonen juist goed zou zijn. Niet zozeer vanuit studies, maar omdat het politiek gevoelig lag om de vrouw nog steeds een traditionele moederrol toe te bedelen. Alles wat de positieve rol van een moeder (en dus inging tegen feminisme) uite werd aangepast. Omdat de tijdsgeest veranderd was.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#9 Martijn ter Haar

“Zoals dat de alleenstaande “bijstandsmoeder” die daar wel gedwongen wordt tot werken zo’n 20 uur per dag daardoor van huis is (omdat ze 3 uur heen en 3 uur terug moest reizen ook nog eens). Het kind heeft uiteindelijk omdat er geen ouderlijk toezicht meer was het pistool van mamma gepakt en vriendje doodgeschoten.”

Dat lijkt me nu juist een argument voor goede betaalbare kinderopvang.

Voor zover ik weet geven alle studies aan dat kinderopvang niet schadelijk is voor kinderen. Onderwijzers op de basisschool (en in mindere mate ook op het voortgezet onderwijs) en medewerkers in de kinderopvang hebben wel degelijk ook een opvoedende taak. Dat Nederland voor zo een belangrijke taak een MBO-opleiding voldoende vind, is ook achterlijk.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#10 Lord Flasheart

@8

Nee, het is geen scriptie, maar iets meer fundament zou wel kunnen.
Ik bedoel, in de eerste alinea van je reactie hier herhaal je een keer je punt, haalt de onderwijzers erbij (wat overigens een interessant punt lijkt) en begint dan over taal en rekenvaardigheden, waar denk ik de relatie met aanwezige ouders echt wankel word.
Er zit gewoon nogal wat lucht in het verhaal.

Dat heeft niets met “kop in het zand” te maken; ik zie de alcoholproblemen en de problemen in de jeugdzorg ook. En het zal best dat er ouders zijn die hun kinderen op school dumpen, onder het mom van zoek het maar uit.
Het lijkt mij echter dat als dat soort ouders ineens thuis gaat blijven het ineens beter gaat. Ik durf de stelling wel aan dat het omgekeerde ook wel eens het geval zou kunnen zijn.
Voor dat soort figuren is denk ik alleen sterilisatie vooraf effectief.

Ik kan je ook een tegenvoorbeeld geven: mijn broer en zijn vrouw hebben beiden hun eigen bedrijf en werken zich dus de benen uit het lijf. Toch zijn mijn twee nichtjes twee hele leuke, open, lieve kindertjes. Tikje eigenwijs wellicht, maar ik denk dat meer aan de genen ligt.
Ze zijn weinig thuis, maar als ze er zijn, krijgen je de kindertjes aandacht, worden niet voor de TV gedumpt en ze zijn heel consequent tegen ze.

Ik denk dat wat je doet als je er bent als ouder, veel belangrijker is dan pure “face time”

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#11 pedro

ADHD: Attention Deficit Hyperactivity Disorder.

Een direct gevolg van een tekort aan aandacht.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#12 Lord Flasheart

@mezelf

“Het lijkt mij echter dat als dat soort ouders ineens thuis gaat blijven het ineens beter gaat”

Daar moest uiteraard een “niet” tussen.

/OT Noot aan redactie: is het mogelijk tzt de reactieformulieren zo aan te passen dat je je eigen reacties achteraf nog kunt redigeren??

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#13 Joost

@12: We denken erover na, maar je moet je wel realiseren dat dit discussies flink kan vernaggelen als iemand later zijn reactie aanpast.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#14 Abhorsen

@9, Ik verwijs naar mijn eerder opmerking over hoe de ideeen van een samenleving uitspraken en gedachtes beinvloeden. Vroeger was het “onderbouwd” dat de moeder moest thuisblijven, nu wordt het “onderbouwd” dat het goed is als de moeder gaat werken. Wetenschap is niet immuun voor de tijdsgeest. Trouwens ik denk dat er best onderzoeken zijn die het aangeven dat het schadelijk is. Sterker nog, oude onderzoeken in de media toonde dit juist aan. Dat kleine kinderen slechter ontwikkelden omdat ze zich niet konden binden aan een vertrouwenspersoon. Huidige onderzoeken in de media durven dat niet meer en zijn druk bezig te bewijzen dat het juist goed is om wisselende vertrouwenspersonen te hebben. Tijdsgeest vooral… omdat het niet meer done is om te zeggen dat een vrouw maar beter thuis kan blijven voor de kinderen zorgen. men slaat daarbij over dat ook de man zou kunnen kiezen thuis te blijven. Een vertrouwens persoon hoeft geen vrouw te zijn / de moeder te zijn.

Binnen de kinder psychologie is volgens mij amper iemand het verder met elkaar eens. Dus een zeer dappere uitspraak om te zeggen dat iedereen het erover eens zou zijn dat het goed is. Zei die anders onderzoeken durven voornamelijk vanwegen wat ik net noemde zich minder te uiten.

Welke van de twee gelijk heeft? Ik heb geen idee. Wat ik wel zie is dat opvoeden geen voorrang meer heeft in het leven van veel mensen. En dat er een host aan problemen is met kinderen, wachtlijsten voor allerlei instellingen, problemen met jeugd, achterstanden in het onderwijs, docenten die opgeleid zijn tot lesgeven die tegenwoordig moeten opvoeden i.p.v. lesgeven. En de kinderopvang zijn over het algemeen laaggescholden. Helemaal geen betere opvoeders dan ouders zouden zijn op basis van een gedegen studie ofzo.

@10, Natuurlijk zijn er ook voorbeelden waar het goed gaat. De kern van het betoog is voornamelijk dat veel mensen opvoeden als bijzaak zien tegenwoordig (it’s not just a clever title), en dat werken als het hoogste goed gezien wordt (en als “de ultieme vrijheid”). En dat ik denk dat dit wel degelijk bijdraagt aan wat er op dit moment met de jeugd aan de hand is. Niet als een wetmatigheid dat als je werkt je kinderen dan slecht opgroeien.

Hoewel ik zelf ook in de val ben gestapt in mijn reactie mag je eigenlijk nooit een globaal iets (wat ik hier probeerde te bespreken) op individueen toepassen.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#15 Lord Flasheart

@11

Volgens mij is het juist dat je je aandacht ergens niet bij kan houden (aldus de wiki).

Als iemand ADHD heeft, zijn het de ouders ;-)

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#16 Martijn ter Haar

“Wat ik wel zie is dat opvoeden geen voorrang meer heeft in het leven van veel mensen.”

Wat ik juist steeds meer zie is overbeschermde, veel te verwende kinderen. Vanzelfsprekend volgens de ouders allemaal ook ‘hoogbegaafd’.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#17 Lord Flasheart

@16

In die zin mee eens dat dat volgens mij onderschrijft dat goed opvoeden niet direct met “face time” te maken.

Ouders die niet thuis zijn en dan vinden dat ze een schuldgevoel moeten afkopen, dat is een drama

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#18 pedro

@15: dat is het gevolg ervan. Je krijgt ook geen AIDS omdat je immuunsysteem niet goed meer werkt. Dat je immuunsysteem niet goed meer werkt, is het gevolg van Acquired Immunity Deficiency Syndrome. Maar ik ben geen dokter en kan het dus best mis hebben hoor. Alleen zie je tegenwoordig steeds meer ADHD gevallen en dat valt toevallig of niet samen met het steeds minder thuis zijn van de ouders. Misschien is het al eens bestudeerd en anders is het misschien een mooi afstudeerproject voor mijn nicht.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#19 Lord Flasheart

@18

Tja, ik kijk de gewoon op de AdHD wiki, ben ook geen dokter.
Maar even voor de goede orde: AIDS = dat je immuunsysteem niet meer goed werkt.

net zo: ADHD is de onmogelijkheid je aandacht ergens bij te houden.

Hoe dan ook; zou zeggen zet je nicht aan het werk ;-)

Andere verklaring is natuurlijk dat het tegenwoordig vaker herkend wordt.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#20 pedro

@19: kip of ei?

Ben je ziek en krijg je daarna griep, of krijg je griep en wordt je daar ziek van? Met ADHD is het nog wat moeilijker in te schatten, omdat (dat weet ik weer wel) daar geen fysieke oorzaak voor bestaat (virus of bacterie of zo). En of mijn nicht daar ooit aan toe komt, weet ik niet. De laatste keer klaagde ze nogal over haar studie.

En dat het tegenwoordig vaker herkend wordt, zou voor mij misschien wel een gotspé zijn. Ik had me al wel een paar keer afgevraagd, of er iets mis met mij was, omdat ik geen kinderen met ADHD op heb mogen voeden ;)

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#21 Lord Flasheart

nee,

kip = ei in deze gevallen

griep = griep
aids = immuunziekte
adhd = aandachtsziekte

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#22 pedro

Nou, bij griep wordt ik anders altijd eerst besmet. Daarna kan ik ziek worden, maar dat hoeft niet. Heb je al eens geprobeerd een ADHDer geen aandacht te schenken? Dan blijkt hun aandachtsniveau toch niet zo laag te liggen. Als dat wel zo was, hielden ze snel op met zeuren. Maar misschien is dat dan wel weer geen ADHD, maar gewoon een verwend snotjong, natuurlijk.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#23 Lord Flasheart

@22

LOL!

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#24 Johan

Wellicht hebben de creatoren van South Park de oplossing voor AD(H)D al gevonden..

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#25 Lord Flasheart

@24

Meer LOL

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#26 Johan

En voor de liefhebber: de gehele aflevering.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#27 Johan

In het kader van ‘opvoeding/aandacht/ADHD’ de 2 meest interessante comments (en ja die bevestigen wat ik denk) onder het south park-youtube-filmpje, overigens zijn het geen reacties op elkaar maar ‘los’ eruit geplukt.

‘1: in 1950’s ADHD didn’t exist, why? because of this type of parenting (there is a fine line between abuse and correction)

If you honestly think about it… kids have “ADD” because they are “wired” but come on, there kids!!! kids are like that, all they need is someone to just say “No!” and mean it… granted there are some that have an extreme of it but not as many as people think…

‘2..Your problems may not have been ADHD but mine are. I did something about my situation though. I wasn’t placed on meds as I was able to behave in school as a child. I take a B multivitamin daily & notice a difference in my ability to concentrate. I agree that there is a growing trend to put kids on meds & that there are WAY too many people on prescription medications for ADHD. However, to say it’s not real is not only uneducated, but insulting to the people that suffer from it on a daily basis.’

Kan onze dokter even opgepiept worden?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#28 frederieke

sorry hoor, maar de opmerking dat bijstandsmoeders in het algemeen toch maar asociale kutkinderen grootbrengen, vindt ik wel erg ongepast, waar baseer je dit op? als ik zo je uiting lees begin ik me af te vragen of je misschien zelf zo’n uitkeringtrekkende goedkope bier drinker ben of ben geweest!? Vind je opmerking niet erg op zijn plaats.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#29 Jay

@28 sorry hoor, maar de opmerking dat bijstandsmoeders in het algemeen toch maar asociale kutkinderen grootbrengen, vindt ik wel erg ongepast

Ik neem aan dat dit over reactie #6 van wout gaat. Drie opmerkingen:

1. Wout beweert niet dat bijstandsmoeders in het algemeen asociale kutkinderen grootbrengen, alleen maar dat er dergelijke bijstandsmoeders zijn.

2. Het is wout die dit zegt. Wout houdt van het gechargeerd formuleren van standpunten en speelt graag advocaat van de duivel.

3. In een persoonsvorm van de eerste persoon is de werkwoordsvorm uitsluitend de stam. Dus moet “vind” (de stam), niet “vindt” (stam +t). Tevens beginnen zinnen altijd met een hoofdletter.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#30 stippel

Mensen die denken dat ADHD en aanverwante stoornissen veroorzaakt worden door de opvoeding, mogen mijn 15-jarige puber met het syndroom van Asperger (ook zo’n ‘mode-kwaaltje’) wel een weekje lenen om uit te proberen of aandacht helpt. Uiteraard wel na een goede screening door mij en met eerstelijns psych op stand-by om indien nodig de oppasser met dwangbuis af te voeren.

Trouwens: thuis blijven bij de kinderen is ZO 20ste eeuw! Vóór de 20ste eeuw werkten alle moeders gewoon en kwamen we ook groot; het thuisblijfmoederen is pas na de eerste wereldoorlog in zwang gekomen, voor die tijd hadden we het gewoon allemaal te druk met brood op de plank krijgen. Dus ja, ook uw voorouders waren verwaarloosde kindertjes…

Opvoeden = liefhebbende verwaarlozing. De kunst is om niet te veel te willen doen en je kind kans te geven zichzelf te ontwikkelen en z’n eigen fouten te maken, en pas in te grijpen als het echt nodig is. Daar groeien ze van. Kijk hoe een dier z’n jonkies opvoedt: spelen tot je er bij neervalt en als het echt mis gaat word je bij je nekvel gepakt of krijg je een mep op je kop. Door de verzorgende ouder, of door een ander lid van de gemeenschap.

Kinderen moeten leren dat er oorzaken en gevolgen zijn, en dat gevolgen vaak niet leuk zijn. Het probleem zit hem er meer in dat wij tegenwoordig het hebben van een kind als een levensproject beschouwen en onze kinderen in de watten leggen, want oei, hun kinderzieltjes zouden eens geconfronteerd worden met pijn, verlies, straf, ziekte, armoede of imperfectie. Wij kweken verwende trollen.

  • Vorige discussie