Wat Fitna is voor de moslims dat is Hakani voor de Amazone indianen. De korte film Fitna werd gemaakt met het doel de islam en haar volgelingen af te schilderen als een moordzuchtige immorele beweging. Hakani poogt hetzelfde te doen met de Amazone indianen. Net als Fitna circuleert deze korte film op het internet en is ze gemaakt door iemand die belang heeft bij het beschadigen de geportreteerde groep. Hakani is geregisseerd door David Cunningham, zoon van de oprichter van de Amerikaanse missionarissenorganisatie Youth with a Mission, welke ook een tak heeft in Brazilië, Jocum. De organisatie heeft er belang bij dat de cultuur van de Amazone indianen wordt gezien als barbaars en immoreel, dit helpt namelijk bij de bekering van 'deze wilden'. En Hakani heeft 'succes': de film leidt waar ze te zien is tot afgunst en doodsverwensingen richting de Amazone indianen. Hakani gaat over kindermoord in de Amazone en is te bekijken op Youtube (niet voor de weekhartigen). Kindermoord zou volgens de missionarissen een wijdverbreid fenomeen zijn onder de Amazone indianen: het is een manier om van zieke en invalide kinderen af te komen. De Braziliaanse overheid spreekt dit echter tegen en verwijt de missionarissen incidenten uit te buiten t.b.v. de bekering van indianen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Een week geleden veroorzaakte Ahmed Marcouch wat ophef door te stellen dat hij meer mogelijkheden wilde zien voor religie in het openbare onderwijs. Dat het hem niet om alle geloven gaat bewijst hij met de uitspraak dat “het uitgangspunt moet zijn dat een moslimjongere in het openbaar onderwijs terechtkan zonder zijn religie te verloochenen”.
Volgens hem zijn moslimscholen “uit nood” geboren, omdat moslims op openbare scholen niet voldoende ruimte krijgen voor hun geloof en zou meer religie op zulke scholen het godsdienstonderwijs weg kunnen halen uit de moskee, wat kan leiden tot radicalisatie.
Ik neem aan dat Marcouch het goed bedoelt, maar dit kan toch wel een van de domste uitspraken van het jaar tot nog toe genoemd worden. Want hoe zit het dan met het christelijke onderwijs in al zijn soorten en maten, het joodse onderwijs, het hindoe-onderwijs, en het eventuele, want ook belangrijke, vliegend spaghettimonster-onderwijs?
Snapt hij niet dat het toelaten en faciliteren van één religie het toelaten van alle religies betekent, en misschien zelfs het toelaten van alle overtuigingen? En dan wil hij ook nog dat het scheppingsverhaal aan bod komt naast de evolutietheorie, daarmee de ruimte van atheïsten op de openbare school beperkend. En dan laten we een woeste roedel wetenschappers (en bloggers) nog maar even buiten beschouwing die dit ook geen goed idee zullen vinden (understatement).
Elke vrijdag laat GeenCommentaar zijn licht schijnen op een bekende of minder bekende artiest. Van politiek gedreven zanger(es) tot stevige no-nonsense rock, we bespreken elke week een spraakmakende muzikant.
Backworld (MySpace) is een relatief onbekende band opgericht en gecentreerd rond Joe Budenholzer. Budenholzer is bij tijd en wijle ook het enige bandlid. De muziek wordt gekarakteriseerd door rustige, zweverige folk met mystieke invloeden. Geen stevige rock, of ophitsende dance, maar muziek voor op de luie zondagochtend met een centrale plek voor de akoestische gitaar, cello, viool en piano, waarbij de muziek gedragen wordt door het warme stemgeluid van Budenholzer.
(The Devil’s Plaything / Anthems from the Pleasure Park)
Nonnen, folk en poëzie
Joe Budenholzer groeide op het platteland van Nebraska op. Een gebied dat – in de woorden van Budenholzer – vol was van traditie en religie:
[my birthground was] immersed in the rural lore and religious traditions of the region.
Het had een blijvende invloed op de muziek die hij later met Backworld zou gaan maken. De kleine Budenholzer werd naar een door nonnen geleide school gestuurd en kreeg daar zijn eerste muzieklessen. De fascinatie voor de christelijke mystiek waarmee Backworld doorweven is heeft hij ongetwijfeld hier opgedaan.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
“Ik vind het wel een verschil moet ik zeggen tussen een oproep tot gebed via de minaret en een klok. [..] Wat we net hoorden zijn verzen uit de Koran. Die worden op straat gegooid. Dus dat is een stukje inhoud van godsdienst dat dan in het publieke domein wordt gelegd. Een klok is altijd een abstractie van een geloofsovertuiging. [..] Dat vind ik wel een verschil.”
Herman Schilder, pastoor van Tilburg in Pauw & Witteman over het verschil tussen de oproep tot gebed tussen Christenen en Moslims. Een genuanceerde mening waarom het een wel wenselijk is en het andere niet?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Een stukje uit een christelijke preek, zoals gebruikt in het EO-programma ‘het onderzoek‘.
“Christenen zijn altijd al gebruikt om tegen te schoppen, maar ik had gehoopt dat we, in een samenleving waarin we respect willen tonen voor alle mensen en overtuigingen, misschien over dit soort onzin heen gegroeid zouden zijn.”
Aldus Jonathan Edwards, algemeen secretaris van de Baptisten in Groot Brittannië. Dit naar aanleiding van een actie door Borders book stores om een kaartje met “O come all ye faithless” weg te geven bij Richard Dawkins zijn boek ‘The God Delusion’.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.