De Grote Verwenning | Brief aan Chris McCandless

Het hele najaar is op Sargasso en in De Balie de filmserie De Grote Verwenning te zien. Aanstaande woensdag: Sean Penn’s moderne klassieker Into the Wild (2007). Samensteller Patrick van der Hijden schrijft een brief aan elke hoofdpersoon van de Baliefilms, deze keer Chris McCandless, gespeeld door Emile Hirsch. Voorafgaand aan de film een gesprek met filosoof en directeur van de Internationale School voor Wijsbegeerte, Rene Gude, over overvloed, verwenning en het gebrek aan nood in het Westen. Aanvang 20.15. Sargassolezers krijgen korting, als ze ‘sargasso’ vermelden bij het reserveren. Dear Chris, Ken je dat nummer van Eddie Vedder? 'Society / you crazy breed / I hope you're not lonely / without me', zingt hij. En die 'me', dat ben jij. Humor natuurlijk: 'ik hoop dat jullie het redden zonder mij'. Vrijwel niemand had door dat jij verdwenen was, begin jaren negentig. Ja, je ouders, je zus. Een paar politieagenten. Die waren wel verloren, zonder jou. Heb je je daar ooit schuldig over gevoeld?

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.