Een miljoen mensen verwacht in Washington tijdens inauguratie Barack Obama
, door
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Geen fouten gemaakt bij beslissingen Irak?
, door
Stephe Harper, de Canadese Minister President gaf het al toe: Irak was een vergissing. Kevin Rudd, Australisch premier noemde zijn lands missie in Irak “aantoonbaar verkeerd” en zelfs Bush en Blair zijn niet meer helemaal zeker van hun zaak.
Echter vanuit “kamp Holland” blijft het oorverdovend stil. Onze premier lijkt te vinden dat hij ons en de Kamer wel genoeg – en correct – heeft voorgelicht, want de toenmalige reden, dat Irak vele VN-resoluties niet naleefde, is nog steeds actueel (Israël, iemand?). Want aangezien Nederland alleen politieke steun gaf aan de beslissing het land binnen te vallen valt de situatie niet te vergelijken met die van andere landen, en is zelfreflectie niet nodig, zo redeneert ons kabinet.
Zo ontstaat toch de ietwat gekke situatie dat Nederland het enige land is dat nog steeds vasthoudt aan de toenmalige reden van invallen, en was ons land blijkbaar het enige die het gevaar van internationaal terrorisme, gebaseerd op het aanwezig zijn van massavernietigingswapens, NIET meenam in haar beslissing.
Waarom geloof ik dat niet?
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Schoenengooien: een nieuw tijdperk van protest?
, door
“Dit is een afscheidscadeau van het Iraakse volk, hond. Dit is voor de weduwen, wezen en alle anderen die zijn gedood in Irak.”
Zei Muntazer al-Zaidi, alvorens zijn schoenen in de richting van scheidend president George Bush te gooien. De oorlog in Irak heeft er een nieuw mediamoment bij. Een moment dat hoogstwaarschijnlijk nog lang symbool zal staan voor het mislukken van de Irak-oorlog.
En Al-Zaidi is een instant volksheld, getuige de duizenden die gisteren protesteerden om hem vrij te krijgen. Zijn werkgever beroept zich – enigszins lachwekkend – op de vrijheid van meningsuiting.
Maar misschien levert dit incident nog wat structurelers op: het Iraakse volk ziet nu dat je met geweldloze(r) acties een stuk verder komt met je protest dan een bomaanslag. De wereld praat erover, en het ongenoegen van de “gewone man” wordt zo pijnlijk duidelijk, zonder dat er doden bij hoeven te vallen. En aangezien de Amerikanen een gegooide schoen niet echt kunnen zien als een belediging (eerder als een business opportunity voor Nike Air), lijkt het me een win-win situatie.
Dus Iraki’s: gooi je frustratie van je af!
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Oneerlijke concurrentie of wisdom of crowds?
, door
Er wordt wel eens gezegd dat in de VS de verkiezingen gekocht worden. De kandidaat met het meeste geld kan immers de meeste zendtijd kopen en op die manier vaker doordringen in de huiskamers van de kiezers. En ook in de politiek geldt: bekend maakt bemind.
Voor zover ik kon nagaan klopte het in ieder geval de afgelopen drie verkiezingen. In 2004 wint Bush het qua campagnegeld van Kerry, in 2000 wint Bush dit van Gore en in 1996 haalt Clinton veel meer geld binnen dan Dole. De correlatie lijkt er dus weldegelijk te zijn.
Dat in het achterhoofd houdend, lijkt ook de race van 2008 een gelopen zaak. Obama loopt aan alle kanten McCain voorbij. In Amerika maken mensen zich hier zorgen over, en redeneren dat de verkiezingen “gekocht” worden door de partij met het meeste geld.
Een logische gedachte, maar deze gaat wel voorbij aan een mogelijke alternatieve verklaring: bedrijven en mensen zijn niet gek. Iemand is veel minder geneigd geld te geven aan een kandidaat die het toch niet gaat worden. Daarmee verspil je geld, aangezien de verliezer niks in de melk te brokkelen heeft na de verkiezingen. Een bedrijf zal dan ook eerder een donatie doen aan de partij die -volgens het bedrijf- de meeste kans maakt op het presidentsschap.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
In Godsnaam, geen Democraat in het Witte Huis
, door
Het is te hopen dat John McCain op vier november de Amerikaanse presidentsverkiezingen wint. Dat wil zeggen, het is niet te hopen voor Amerika, voor de wereld, of voor John McCain. Maar wel voor de gemiddelde GC-lezer (en ik zeg met nadruk: gemiddeld), die immers Barack Obama een warm hart toedraagt. Terugkijkend op de regeerperiode van Bill Clinton kan gezegd worden dat sympathie voelen voor een Amerikaanse president niets dan ellende is. Want:
1) Een Amerikaanse president wordt altijd keihard aangepakt, en
2) De gemiddelde Nederlander is bijna altijd linkser dan zelfs de meest linkse president.
De president van de VS zal altijd dingen doen waarmee gemiddelde Nederlander in kwestie het niet eens is, en hiermee verwarring en een gevoel van verscheurdheid achterlatend.
De afgelopen acht jaar waren voor de gemiddelde Nederlander heerlijk, want ze werden gekenmerkt door een weinig ambivalente minachting voor George W. Bush, met regelmatig gelegenheid tot leedvermaak wanneer hij weer eens werd afgemaakt in de pers of op de Daily Show. Als Barack Obama de verkiezingen wint wordt hij de hoofdverantwoordelijke voor een land dat zich in een onmogelijke situatie. Wij zullen met hem meeleven, en pijn voelen als hij bespot wordt, een dubieus doodsvonnis bekrachtigt, of wegzakt in de ‘approval ratings’. Als John McCain president wordt kunnen we echter van iedere fout die hij maakt ongegeneerd genieten, en dat verdient duidelijk de voorkeur.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Quote van de Dag: Bogus
, door
Well, to be honest with you, if they would have done something this year, I would have thought it was bogus anyway… because you don’t change global warming and you don’t really have an effect by doing something six months before you leave office.
Republikeins senator Arnold Schwarzenegger laat in ieder geval merken over mensenkennis te beschikken bij zijn evaluatie van George Bush’ milieubeleid.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Quote van de Dag: Shock doctrine
, door
“He’s asking for a huge amount of power. He’s saying, `Trust me, I’m going to do it right if you give me absolute control.’ This is not a monarchy.”
Aldus Nouriel Roubini, van de Universiteit van New York over het reddingsfonds van 700 miljard dollar van de regering Bush om de financiële crisis in Amerika te beteugelen. Een goed plan of het bewijs van de Shock-doctrine van Naomi Klein?
Update:
Omdat we iedereen een goede nachtrust toewensen, hebben we dit artikel gesloten voor reacties.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Quote van de Dag: Oops! He did it again
, door
On a day when major news organizations across the country are taking Senator McCain to task for a steady stream of false, negative attacks, his campaign has launched yet another. Or, as some might say, ‘Oops! He did it again.’
De campagne van Barack Obama reageert luchtigjes op de nieuwste campagnespot van John McCain. Maar daarbij bleef het niet de afgelopen vierentwintig uur.
De campagne van Barack Obama valt vervolgens aan.
So nobody really thinks that Bush or McCain have a real answer for the challenges we face, so what they?re going to try to do is make you scared of me. You know, he?s not patriotic enough. He?s got a funny name. You know, he doesn?t look like all those other presidents on those dollar bills, you know. He?s risky. That?s essentially the argument they?re making.
De campagne van John McCain brengt met deze beschuldiging zelf het onderwerp van ras onder de aandacht.
Barack Obama has played the race card, and he played it from the bottom of the deck. It?s divisive, negative, shameful and wrong.
Oops! He did it again?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.