De Khalino-crisis

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Ditmaal nogmaals voor Berend ter Borg die de smaak te pakken heeft en ons het volgende stuk via de mail toezond. De Khalino-crisis of Hoe de Russische provincie Kamtsjatka de sleutel is tot de mondiale olie- en voedselcrisis. Khalino is een klein mijnwerkersdorpje in de Russische provincie Kamtsjatka. Deze provincie is waarschijnlijk bekend bij liefhebbers van het bordspel Risk, die zich er vaak over verbaasd zullen hebben wat voor een disproportioneel grote rol dit afgelegen gebied in het bordspel speelt. De globalisering heeft echter ook hier toegeslagen, en in de moderne wereldeconomie speelt ook het dorpje Khalino een sleutelrol. Kamtsjatka is 's werelds grootste producent van wilde zalm. Ruim een kwart van alle wilde zalm die gevangen wordt in de wereld is afkomstig uit Kamtsjatka. Jarenlang is het zo geweest dat de voedselprijzen laag waren, en wilde zalm door gekweekte zalm uit de markt gedrukt werd. Er werd relatief weinig gevist in Kamtsjatka, en dus was er zalm te over. De voedselprijzen zijn echter enorm gestegen, en dus ook het voer waarmee gekweekte zalm wordt vetgemest. Om deze reden wordt er nu zeer intensief gevist, en zijn de zalmvoorraden geslonken. Dit heeft een andere groep consumenten van deze zalm gedwongen om van dieet te veranderen. De afgelopen paar dagen is een grote groep bruine beren naar het dorp Khalino getrokken, om zich te goed te doen aan mijnwerkers en geologen. Deze hebben het werk neergelegd en zich verschanst in hun dorp, waar ze nu door de beren belegerd worden.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Belgische studenten geweigerd in Nederland

Elke week maakt GeenCommentaar ruimte voor een artikel van de satirische website de Speld! Nieuws zonder de ‘feitish’ van de reguliere media.

In de collegebanken (Foto: Flickr/pietel)

Het kabinet heeft aangekondigd Belgische studenten per direct uit te sluiten van een aantal studies. Minister Plasterk (Onderwijs) gaf in een persbericht aan de studies Nederlands, Frans, Bestuurskunde, Journalistiek en Rechten per direct te sluiten voor onze zuiderburen. ?Wij gaan niet meewerken aan het uiteenvallen van onze Benelux-partner.?

De politieke crisis die België teistert eist nu ook zijn tol in Nederland: honderden studenten die zich aan Nederlandse universiteiten hebben ingeschreven mogen uitzien naar een andere ?unief?. De beslissing van het kabinet is het gevolg van een richtlijn van de Europese Commissie, die de leden oproept ?alles te doen dat in hun vermogen ligt? om het uiteenvallen van het EU-gastland te voorkomen. Juristen plaatsen kanttekening bij het categorisch uitsluiten van Belgen voor de studies, maar Plasterk is onverbiddelijk. ?Elke student bestuursrecht kan de doodssteek toedienen aan de federale grondwet. En vorig jaar hebben we gezien waar een grap van journalisten toe kan leiden: heel België dacht dat de opsplitsing al een feit was. Deze gevoelige studies moeten onmiddellijk afgesloten worden voor alle Belgen, voordat de kennis op straat ligt.?

De commotie rond het weigeren van Iraanse en Belgische studenten kent een opmerkelijk precedent. In de jaren 1947 en ?48 werden Oostenrijkse studenten in voormalig West-Duitsland geweerd van de opleidingen geschiedenis of politieke wetenschappen. De Duitse regering meende kortstondig, in een vacuüm tussen rassenleer en schuldbewustzijn, dat het onwenselijk was Oostenrijkse jongelingen in deze richtingen op te leiden, totdat bewezen was dat de Oostenrijkse grootheidswaan niet raciaal bepaald was. Het verbod werd opgeheven in de zomer van ?48, toen de Zweedse neuroloog dr. Bergqvist in een éénkolomsartikel in Science aantoonde dat de aanname onjuist was. Saillant detail bij het verbod was dat Oostenrijkse studenten die zich voor deze opleidingen aanmeldden wel een vrijstelling werd gegeven voor toelatingsexamens aan elke willekeurige kunstacademie.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Marteling

Because specific intent is an element of the offense, the absence of specific intent negates the charge of torture.

Volgens het Witte Huis kan een ondervraging geen marteling zijn, wanneer het doel niet specifiek het toebrengen van pijn is. Aangezien het doel van de meeste ondervragingen het krijgen van antwoorden is, doet dat de vraag opwerpen wanneer volgens het Witte Huis er wél sprake van marteling bij ondervragingen zou kunnen zijn.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Grovers feestje: schraal bier en zwetende kaas

Grover drinkt zijn teleurstelling weg (Foto: Flickr/(Alex))

Het was een beetje een sneu feestje vorige week woensdag voor conservatief Amerika: het was dan wel Cost of Government Day, maar anti-belasting fundamentalist Grover Norquist moest toch een beetje teleurgesteld concluderen dat deze bejubelenswaardige feestdag al jaren niet zo laat gevierd is. Voor wie het fenomeen niet kent, Cost of Government Day, ook wel Tax Freedom Day genoemd, is de dag waarna je als eerbiedwaardig burger niet meer werkt om de schraapzuchtige en inhalige boze overheid te betalen, maar gewoon voor je allereigenste boterham. Wouter Bos Bevrijdingsdag, zeg maar (check die duivelse grijns op z’n plaat).

Een feestje met schraal bier dus. Terwijl de vooruitzichten jaren geleden nog zo gunstig waren. Een conservatieve president die grootschalige belastingverlagingen in het vooruitzicht stelde, een conservatief Congres. Als je Grover Norquist heet, en je al jarenlang belastingen probeert afgeschaft te krijgen door kandidaten voorafgaand aan hun verkiezing te chanteren (je moest als kandidaat een belofte tekenen dat je nooit een belasting zou verhogen of Norquist zou je verkiezing torpederen door een bombardement negatieve spotjes over je heen te kieperen), dan was de toenmalige politieke situatie natuurlijk je ultieme natte droom.

Acht jaar later is het dan toch helaas pindakaas voor Norquist. En dan ga je excuses verzinnen. Natuurlijk is het de schuld van 9/11. Maar dan nog krijg je je som niet rond. Ah, natuurlijk, vanaf 2006 zijn er allemaal Democraten verkozen op allerlei niveaus. Zoals altijd begint dat socialistisch tuig vervolgens met jouw centen uitvretende zieltjes te winnen. Schandalig! En oh ja, het ligt natuurlijk ook een beetje aan de onwil van de Republikeinen om de kosten in de hand te houden. Hoe dan ook, een gemiddelde Amerikaan werkt tegenwoordig 53,9% van zijn tijd (.pdf) voor de overheid.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De Baardigheid van het Kwaad

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Ditmaal voor Berend ter Borg die ons het volgende stuk via de mail toezond.

Karadzic in vermomming (foto news.bbc.co.uk/1/hi/world/europe/7519039.stm via wikipedia: en.wikipedia.org/wiki/Image:Radovan_Karadzic_2008.jpg)

Het is iedere keer toch weer een teleurstelling. Er is opnieuw een spook gearresteerd. Je doet je best om te voelen wat je zou moeten voelen: opluchting uit naam van de mensheid, blijdschap dat er eindelijk recht zal geschieden. Maar eigenlijk voel je dat de wereld weer een klein beetje onttoverd is, dat er iets van de magie en de suspense verdwenen is.

Want laten we wel wezen: wij houden van het kwaad. En dan niet zozeer het tergende, ergerlijke kwaad, het kwaad dat aangericht wordt door laffe kleine mannetjes achter bureau’s, die het ook allemaal niet zo goed weten. Nee, we houden van het vleesgeworden kwaad. Wij houden van mannen, en soms ook vrouwen, die het kwaad vertegenwoordigen, die leven om slecht te zijn, en bij voortduring tonen dat ze hier talent voor hebben.

Radovan Karadzic was een prachtig voorbeeld. Met zijn pafferige smoelwerk en zijn weelderige grijze haar gaf hij de verschrikkingen in Bosnië een gezicht. Vijf jaar lang, van 1991 tot 1996, leek hij onaanraakbaar, want de wereldgemeenschap had schijnbaar geen idee hoe de Servische moordmachine waarover hij de leiding had tot staan moest worden gebracht. Door de wol geverfde diplomaten lieten zich door hem afbluffen. ?Hij liegt, ik weet dat hij liegt, hij weet dat ik weet dat hij liegt, en toch blijft hij liegen,? verzuchtte de Britse Lord Owen. En in wezen heeft hij gewonnen, want grote delen van Bosnië die eerst door moslims werden bewoond zijn nu in Servische handen, en zullen dat waarschijnlijk ook altijd blijven. En toen het spel eenmaal uit was slaagde Karadzic erin om twaalf jaar lang volstrekt ongrijpbaar te blijven. Gedurende het hele proces tegen zijn baas Slobodan Milosevic leefde Karadzic nog ergens, in vrijheid, een teken dat dit verleden nog allerminst afgesloten was.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Burma gaat over op democratie

Monnikenopstand (Foto: Flickr/Jurablog)

Aung San Suu Kyi komt over zes maanden vrij. Normaal gesproken is zo’n toezegging van de Birmese generaals geen cent waard, maar dat ze naar buiten komt na een ASEAN-conferentie is wel bijzonder. ASEAN is namelijk een tandeloze club die doorgaans helemaal niks naar buiten brengt waar ook maar iemand aanstoot aan kan nemen. Kennelijk heeft er iemand met de vuist op tafel geslagen.

Na de monnikenopstand van vorig jaar en de natuurramp eerder dit jaar, was bij sommige landen in de regio het geduld al op. Dat werd netjes verpakt in een statement dat ieder voor gezichtsverlies behoedde. Het zal dan ook geen toeval zijn dat de Singaporese minister van buitenlandse zaken het nieuws naar buiten bracht. George Yeo zei vorig jaar al vrij duidelijk wat hij vond. Singapore is klein maar welvarend en heeft de beste ziekenhuizen van de regio, die ook door de oude generaals gefrequenteerd worden.

Yeo heeft niet alleen de vrijlating van Suu Kyi losgepeuterd bij de Burmese junta maar ook de ondertekening van het ASEAN-charter waarin landen zich committeren aan democratie en mensenrechten (op zuidoost-aziatisch niveau, dat spreekt). Het kan nog steeds een dode mus zijn, maar nu terugkrabbelen betekent ASEAN gezichtsverlies bezorgen. Daar maak je in de regio zeker geen vrienden mee.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Glasgow kan premierschap Brown nekken

Premier Gordon Brown in betere tijden (Foto: Flickr/Davepatten)

Hoewel ik voor geen goud het Britse politieke stelsel van kiesdistricten zou willen hebben, heeft het ontegenzeggelijk voordelen. Één ervan is dat het zelden saai wordt, doordat de periode tussen twee nationale verkiezingen vaak wordt onderbroken door spannende tussentijdse verkiezingen (als er voor wat voor reden dan ook een parlementslid opstapt en dus in zijn kiesdistrict op nieuw gestemd moet worden), die als graadmeter voor de politieke verhoudingen kunnen dienen.

De laatste paar tussentijdse verkiezingen waren weinig succesvol voor de regerende Labourpartij. In mei verloor Labour het voorheen als volstrekt veilig geachte Crewe and Nantwitch, waarschijnlijk vooral vanwege de zeer impopulaire Labour-regering en vooral de persoon van premier Gordon Brown.

Een tweede nekslag kwam bij de verkiezing in Henley, die ontstond doordat Boris Johnson werd verkozen tot burgemeester van Londen. Weliswaar was een conservatieve overwinning hier zeer waarschijnlijk, maar de Labour-kandidaat kwam op een vernederende vijfde plaats, nog na de kandidaten van de Groenen en de extreem-rechtse British National Party.

Deze verliezen zorgen voor gerommel in de rangen van Labour. Aan de stoel van Brown zou al worden gezaagd, onder andere door de oude “Blairites” binnen Labour, die Brown nooit hebben kunnen velen. De jeugdige David Miliband zou dan het Labour-leiderschap èn de premierpost op zich kunnen nemen en zo een vernieuwd Labour in 2010 naar een verkiezingszege kunnen leiden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Bogus

Well, to be honest with you, if they would have done something this year, I would have thought it was bogus anyway… because you don’t change global warming and you don’t really have an effect by doing something six months before you leave office.

Republikeins senator Arnold Schwarzenegger laat in ieder geval merken over mensenkennis te beschikken bij zijn evaluatie van George Bush’ milieubeleid.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Kunstmatig België

Veel mensen menen dat het einde van België niettemin een goed idee zou zijn. Daarmee voeden ze het grootste monster van de moderne Europese geschiedenis. Dat monster heet etnisch nationalisme en het eet uit de hand van het Vlaams Belang.

Zowel de interne als de externe vijanden van België wijzen steevast op de kunstmatigheid van het land. Persoonlijk vind ik dat een argument vóór België. Alles wat in de geschiedenis de moeite waard is gebleken – vioolmuziek, gedichten, nobele wetten – druist in tegen de biologie.

De sinds 1976 in België wonende Nederlandse schrijver Benno Barnard pleit in het NRC van 16 juli voor het voortbestaan van dat land.

Vorige Volgende