Hooggerechtshof draait verwijdering partijen terug

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Dit keer is dat Simon van Canards.nl, waar het stuk eerder verscheen. De Israëlische kiescommissie is teruggefloten door het hooggerechtshof op haar beslissing om twee Arabische partijen deelname aan de verkiezingen voor het parlement te verbieden. De Arabische partijen Balad en de Verenigde Arabische Lijst mogen daardoor wel meedoen aan de verkiezingen van 10 februari. Ultranationalisten overtuigden de kiescommissie eerder dat vertegenwoordigers van de Arabische partijen  landen bezocht hebben die bekend staan als vijanden van Israël, waardoor deelname van die partijen aan de verkiezingen niet gewenst was. Bovendien zouden de vertegenwoordigers terroristen steunen en Israëls recht op een eigen staat ontkennen. Eén van de ultranationalisten, volksvertegenwoordiger Avigdor Lieberman (Yisrael Beytenu), betreurt de beslissing van het hooggerechtshof. Op deze manier is er volgens hem geen grens gesteld aan het gebrek aan loyaliteit aan de Israëlische staat. Lieberman spreekt ook een voornemen uit;

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quotes van de Dag: Smeltkroezen en homo’s

“We become not a melting pot but a beautiful mosaic. Different people, different beliefs, different yearnings, different hopes, different dreams.”

“A strong nation, like a strong person, can afford to be gentle, firm, thoughtful, and restrained. It can afford to extend a helping hand to others. It’s a weak nation, like a weak person, that must behave with bluster and boasting and rashness and other signs of insecurity”

Raadt u maar: van welke man, met wie Barack Obama dezer dagen nauwelijks vergeleken wordt, zijn deze quotes? En deze:

“America did not invent human rights. In a very real sense, it is the other way around. Human rights invented America.”

“We must make it clear that a platform of ‘I hate gay men and women’ is not a way to become president of the United States.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Sudan

“I am still going to care about Sudan.”

George Bush roept in herinnering dat onder zijn bewind een einde gemaakt is aan de oorlog tussen Noord en Zuid Sudan, die twee miljoen mensen het leven kostte, al blijft de vrede daar broos en brak er een nieuwe oorlog uit tussen het westen (Darfur) en oosten van het land. Het is een van de lichtpuntjes in zijn buitenlandbeleid.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Obama: Wacht nog even met juichen

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers, dit kunnen stukjes zijn die we -uiteraard met toestemming- overnemen van andere weblogs, of die via onze mail binnenkomen. Hieronder een stuk van SanteBrun.

Obama tijdens de inauguratie (Foto: Flickr/Kaptain Krispy Kreme)

Dat wordt me wel vaker verweten, dat ik niet positief genoeg ben. Er zijn van die momenten waarop iedereen vindt dat je positief moet zijn, en gisteren was natuurlijk zo?n moment. Moet ik hier gaan argumenteren waarom ik vind dat positief staan tegenover Obama best nog een jaartje kan wachten? Maar ik kan ook zeggen: als ik positief moet zijn, dan worden mijn columns wel erg saai. Goed nieuws is géén nieuws, dat is er bij mij zo ingepompt (en terecht) daar kom ik nooit meer vanaf. Links naast mij komt juist de zon op, dat is elke dag weer het beste nieuws, maar het is natuurlijk ook géén nieuws.

Vanmorgen die rede van Obama nog eens doorgelezen. Prachtig, prachtig, zelfs Jan Blokker was er vanmorgen positief over gestemd. Maar ja, behalve journalist en columnist is hij ook een en al historisch besef en als een Amerikaan er maar Lincoln bij haalt of Roosevelt, dan kan voor een historicus de boel niet meer stuk. Kom daar in Nederland maar eens om, hebben jullie Rutte, laat staan Balkenende of Bos, ooit horen refereren aan Thorbecke? Nou dan.

Vanmorgen, nog in bed, heb ik even liggen rekenen. Obama wordt dit jaar 48 jaar. Zijn vader is toen hij twee jaar was, teruggegaan naar Kenia. Hij was in 1959 in de VS gaan studeren. Hoe kan hij dan in 1948 al om zijn huidskleur geweigerd zijn in een restaurant? Toch zei Obama dat in zijn rede.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Aan de slag

Martijn Dekker doet als promovendus onderzoek naar datgene wat mensen in conflictgebieden doen om hun eigen veiligheid te verbeteren. Hij reiste hiertoe af naar de Gazastrook, maar door de oorlog is hij gestrand in Jeruzalem. Vandaag deel drie van zijn belevingen, eerder al te lezen op zijn VU-blog.

Het leven gaat door, ook met een gat in het plafond (Foto: Flickr/Amir Farshad Ebrahimi)

De signalen begonnen vorige week steeds sterker in de goede richting te wijzen, maar toch veroorzaakte de doortastendheid en snelheid waarmee Israël unilateraal een staakt-het-vuren afkondigde een lichte schok. De mededeling van Hamas dat zij zich er niks van aan zouden trekken, zorgde er echter meteen weer voor dat een gevoel van gelatenheid zich meester van me maakte. Maar toen Hamas een dag later alsnog ook een unilaterale wapenstilstand afkondigde, begon ik er zowaar in te geloven dat er echt veranderingen aan zaten te komen.

Het wordt rustiger
Vanmorgen, na een telefoontje met Ali in Gaza, kreeg het positivisme pas eindelijk een beetje de overhand. Hij vertelde me dat het een rustige nacht was geweest, stiller nog dan die daarvoor, en hij had zowaar weer in zijn eigen slaapkamer geslapen. Toen ik hem vroeg of hij al beweging zag komen in de Israëlische linies, zei hij dat ze zelfs al helemaal weg waren. Het leger heeft zich inmiddels teruggetrokken tot de grensgebieden, zo’n 200 a 300 meter van de grens met Israël. Ali verwachtte dat als het rustig zou blijven, het grootste deel van de troepen de komende drie dagen compleet uit Gaza wordt teruggetrokken, in lijn met wat premier Olmert beloofd heeft.

Het stelt de inwoners van Gaza in staat om weer op te krabbelen en de schade op te nemen. Ik stelde me zo voor dat mensen langzaam, nog lichtelijk verdoofd, verbaasd en knipperend met de ogen uit hun huizen tevoorschijn zouden komen, maar Ali vertelde me dat het inmiddels een drukte van jewelste is. Het lijkt alsof iedereen tegelijkertijd in de auto is gestapt om zo veel mogelijk inkopen te doen en cash te halen. Alles wat thuis op was en in winkels of markten verkrijgbaar is, wordt ingeslagen. Daarnaast, schrijft Ali in een later mailtje, zijn de mensen ook naar buiten gegaan om van de “vrijheid” te genieten, zonder zich zorgen te hoeven maken over bommen en kogels.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Bye bye Bush

George Bush Don't Like Black People: Screencap II (Foto: Flickr/Tama Leaver)

Op een stapel van drie biljoen dollar
kan je soms God zien en aan hem vragen
of een miljoen lijken onder elkaar
met de beste bedoeling begraven
in hun kisten van aanvaardbaar gevaar
beneden de vierhonderd graden halen

Of de grond brandt tot de lippen, die staat
de hand erin heeft of het water meer
laat zien. – Of soms een duistere straat
slechts bestaat zodat ik weer eens een keer
word geconfronteerd met wat ik nalaat.

Kon ik misschien beter een ander bellen
Of wordt geen precedent echt geschapen
als mijn stemmen tot vijf kunnen tellen

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

First Lady aanzienlijk populairder dan George W.

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Dit keer is dat Simon van Canards.nl, waar het stuk eerder verscheen.

Portret van Laura Bush (Foto: Flickr/cliff1066)

Inauguration Day is nog drie nachtjes slapen. Dinsdag 20 januari 2009 zal de dag zijn dat we George W. Bush kunnen uitzwaaien. Dat lucht zelfs veel Amerikanen op; Bush wordt door 40% van de bevolking gewaardeerd (bijna 34% is het eens met het beleid van Bush). Laura Bush vertrekt met een dubbel zo hoge waardering van de Amerikanen, 76% van de Amerikanen mag de-vrouw-van wel. Daarmee doet ze het aanzienlijk beter dan Hillary Clinton (67%), maar moet ze haar schoonmoeder Barbara Bush (85%) voor zich dulden.

Peilbureau Gallup peilt sinds 1993 de waarderingen van de Amerikanen voor hun presidentsvrouwen. De peiling wordt uitgevoerd in opdracht van USA Today. De populariteit van Laura Bush hoort bij de manier waarop ze haar rol als First Lady vervult. Ze zwaait vooral en zal daarom niet veel kritiek te verduren krijgen. Hillary Clinton stak wel haar nek uit. Ze maakte zich hard voor de hervormingen van de gezondheidszorg in de VS. Daarmee heeft ze zich niet favorable gemaakt, het maakte haar niet populairder, vooral omdat de hervormingen niet echt een succes werden (tussentijdse verkiezingen gaven de Republikeinen voor het eerst in 40 jaar een meerderheid in de Senaat en het Huis van Afgevaardigden).

De rol van de First Lady is louter ceremonieel. Ze krijgt geen geld, geen macht. De First Lady is gastvrouw van het Witte Huis. Het hoeft niet perse de echtgenoot van de president te zijn. Als de president weduwenaar is, vrijgezel of als zijn vrouw de rol van gastvrouw niet kan vervullen, kan een vriendin (nee, niet Miss Lewinsky) of familielid van de president de plek overnemen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Change?

Martijn Dekker doet als promovendus onderzoek naar datgene wat mensen in conflictgebieden doen om hun eigen veiligheid te verbeteren. Hij reiste hiertoe af naar de Gazastrook, maar door de recente ontwikkelingen is hij gestrand in Jeruzalem waar hij wacht tot hij Gaza in mag. Vandaag deel twee van zijn belevingen, eerder al te lezen op zijn VU-blog.

Een vernietigde flat tijdens de vorige oorlog in Gaza (Foto: Flickr/excauboi)

Vandaag is het zeventien dagen geleden dat Operatie “Cast Lead” – het Israëlische offensief tegen Hamas in de Gazastrook – is begonnen. Uit het Israëlische kamp klinken voorzichtige stemmen dat de belangrijkste militaire doelen inmiddels zijn bereikt. Aan de andere kant hebben Hamasleiders te kennen gegeven open te staan voor een staakt het vuren. De belangrijkste vraag is nu, zeker voor alle mensen in Gaza, hoelang gaat het geweld nog voortduren?

Toen ik vanmorgen in de krant las dat de afgelopen nacht volgens de Gazanen de ergste sinds het begin van het offensief was, dacht ik, dit klinkt als een laatste slag. Een genadeklap, voor het einde ingeluid wordt. Of die gedachte klopt moet nog blijken, maar het lijkt er op dat er de komende dagen belangrijke ontwikkelingen gaan komen.

Mijn vermoeden wordt onderschreven door Ali, mijn contactpersoon in Gaza. Ook volgens hem was het vannacht verreweg de ergste nacht. De tanklinie is inmiddels opgerukt tot ongeveer 150 meter van zijn huis en gedurende de hele nacht heeft de familie angstig bij elkaar gezeten, terwijl Apache helikopters, F-16’s, tanks, drones (onbemande, op afstand bestuurde vliegtuigjes) en oorlogsschepen de bommen en artilleriegranaten op Gaza neer laten regenen. Letterlijk “Raining Death”, zoals de Egyptische krant Al-Ahram vanmorgen groot kopte. Maar er hangt ook verandering in de lucht. “Ik probeer positief te blijven,” vertelt Ali, “dus ik ga ervan uit dat dit het ergste is geweest en dat het vanaf nu alleen maar minder gaat worden.” Ik hoop dat hij gelijk krijgt.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Arabische partijen geweerd van verkiezingen Israël

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Dit keer is dat Simon van Canards.nl, waar het stuk eerder verscheen.

Het gebouw van de Knesset (Foto: Flickr/Johnk85)

De democratie Israël weert twee Arabische partijen van de parlementsverkiezingen in februari. Het gaat om Balad en de Verenigde Arabische Lijst. Volgens Haaretz wordt de vertegenwoordigers van de partijen verweten dat ze landen bezocht hebben die bekend staan als vijanden van Israël (Syrië en Libanon). Bovendien zouden de vertegenwoordigers terroristen steunen en Israëls recht op een eigen staat ontkennen.

Ultranationalisten stelden voor om de twee partijen te weren. Een overgrote meerderheid van de kiescommissie stemde in met dat voorstel. Het besluit heeft geen gevolgen voor Arabische leden van niet-Arabische lijsten die meedoen aan de verkiezingen. De Verenigde Arabische Lijst dient een petitie in bij het Israëlische Hooggerechtshof. Balad beraadt zich nog op vervolgstappen.

Het is niet de eerste keer dat de partijen ter discussie staan in Israël. In de aanloop naar de verkiezingen in 2003 worden beide partijen ook uit de race gehaald. Het Hooggerechtshof keurt de boycot echter af. Volgens de rechter kan de Israëlische democratie wel tegen een stootje (vrij vertaald).

Recent veroordelen de Arabische parlementariërs nog het geweld in Gaza in de Knesset, het Israëlische parlement. Ze zijn tegen burgerslachtoffers. Eén van de parlementariërs, de heer Tibi, kon het niet nalaten te vermelden dat hij zich extra verbonden voelt bij de dood van een Arabier “omdat we landgenoten zijn.” Daarop antwoord een ultranationalist, één van de indieners van het voorstel tot boycot van de twee partijen, dat de Arabieren een vijfde colonne in Israël vormen die de natie ondermijnt. Daarop antwoord de heer Tibi weer dat de ultranationalisten fascisten zijn. Een ander Arabisch parlementslid is verwijderd uit de vergadering omdat hij zijn tegenstander niet aan het woord liet.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

El Salvador leunt naar links

De huidige president van El Salvador Antonio Saca (Foto: Wikimedia Commons)

Nog een van die landen die u weinig interesseren, maar waar we hier hardnekking over blijven schrijven omdat we democratie belangrijk vinden, ook als het ver weg is: El Salvador. Zondag zijn er parlementsverkiezingen, over twee maanden gevolgd door presidentsverkiezingen. De laatste zijn belangrijker, omdat de president zowel staatshoofd als regeringsleider is. Voor het eerst sinds de bloedige burgeroorlog van 1980-1992 lijken de voormalige linkse guerillas van het FMLN te gaan winnen.

De huidige president Antonio Saca is, net als de laatste twee presidenten, lid van Arena, de rechtse partij uit de tijd van de burgeroorlog. Ideologisch is hij goede maatjes met George Bush. Het heeft goede economische banden met de VS opgeleverd en Salvadoraanse troepen in Irak. De bevolking blijft echter zuchten onder armoede en torenhoge criminaliteit van het gewelddadige soort.

Om de ontevredenheid over de huidige prestaties van Arena te kunnen uitbuiten, heeft het FMLN zich een gematigder gezicht aangemeten. Mauricio Funes is een televisiepresentator zonder bloed aan zijn handen, die erin moet slagen niet alleen de armen maar ook een deel van de middenklasse aan zich te binden. Linkse actiegroepen klagen over een mediacampagne die stelt dat Amerika wraak zouden nemen voor een linkse president door Salvadoranen in de VS niet meer toe te staan geld naar huis te sturen.

Vorige Volgende