Heel Griekenland ligt plat, resulterend in ernstige rellen en doden. De Grieken zijn boos. Boos op hun overheid die al jaren iedereen heeft voorgelogen, boos dat zij nu opdraaien voor de kosten. Maar aan de andere kant, Griekenland is een democratie. Het Griekse volk koos deze regeringen zelf, en het volk heeft geen enkele scrupules als het om corruptie en belastingontduiking gaat. Daarnaast zijn verworvenheden zoals een 13e én 14e maand en met pensioen op je 61e, soms zelfs op je 53e niet echt de normaalste zaak van de wereld zijn. Dat maakt het voor een regering die dit alles wil aanpakken erg moeilijk omdat er onder de bevolking totaal geen draagvlak is. De vraag is wat de Griekse vakbonden willen bereiken. Dat de maatregelen niet worden genomen? Dat de regeringsleiders alles uit eigen zak gaan betalen? Totaal onrealistisch, maar alternatieven komen er niet van de vakbonden, die hun kont tegen de krib gooien. Landen als Nederland gooien er vele honderden euro's per inwoner tegenaan om Griekenland niet compleet bankroet te laten gaan, maar de Grieken lijken wel niet geholpen te willen worden.
[qvdd]
“Two things are hard to believe: I can get laid-off and that I’ll have to work to 65 to get a pension.”
Yannis Adamopoulos, Grieks beveiligingsmedewerker laat horen hoe erg hij de veranderingen in zijn land vindt als gevolg van de crisis. Met duizenden andere Grieken gaat hij de straat op om te protesteren. Spanje en Portugal zullen nog volgen de komende weken.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
De rook over het slagveld van de Britse politiek is aan het optrekken, en het zicht is op een situatie, waarin geen van de partijen zich tot winnaar uit kan roepen. De Conservatieven van David Cameron hebben weliswaar een enorme hoeveelheid zetels gewonnen, maar geen absolute meerderheid. Om een regering te vormen zonder Labour zullen ze met de Liberal Democrats van Nick Clegg moeten praten. Deze zijn op het moment uitzonderlijk zuur. Ze hebben een kwart van de stemmen binnengehaald, maar nog geen twaalfde van de zetels in het Parlement behaald. Ze hebben zelfs zetels verloren. Ze zullen bij onderhandelingen over een coalitie of gedoogsteun een ding eisen – een hervorming van het kiesstelsel, zodat dit nooit meer kan gebeuren.
Juist hier zijn de Conservatieven faliekant op tegen. Ze hebben een legitieme reden. Een hervorming van het kiesstelsel heeft veel voeten in de aarde. Om hier aandacht aan te moeten besteden op een moment dat het Verenigd Koninkrijk zoveel andere problemen heeft lijkt onverstandig, kunnen ze met recht zeggen. Er is echter een andere reden. Als het kiesstelsel wordt omgegooid zal er een coalitie-systeem ontstaan zoals het onze. De ervaring leert dat de partij die het meest in het midden van de politiek in zo’n systeem aan de touwtjes kan trekken. In het Verenigd Koninkrijk is Labour die middenpartij, en niet de Conservatives. De politieke positie van de Conservatives zal meer met die van onze VVD te vergelijken zijn. Cameron heeft daarom een aanbod gedaan om de kiesstelsel te veranderen, maar staat er nadrukkelijk op dat het ‘first-past-the-post‘-systeem gehandhaafd blijft.
Morgen gaan de inwoners van de kleine welvarende eilandstaat Mauritius naar de stembus. Ze kunnen kiezen tussen twee blokken, allebei van nominaal socialistische snit. Aan de macht zijn momenteel de liberale socialisten, terwijl de wat meer orthodoxe socialisten in de oppositie zitten. Beide blokken beloven hetzelfde: doorgaan met de economische liberalisering, maar wel zorgen dat de welvaart alle lagen van de bevolking bereikt.
Business is namelijk booming op het eiland, dat het gelukt is zich te positioneren als een groot zakenknooppunt tussen China, India en Afrika. Voorheen steunde het vooral op toeristen en suikerriet. De economie groeide in 2009 door, ondanks de wereldwijde crisis. Het doel is nog meer investeerders lokken, zonder teveel in de gaten te lopen als belastingparadijs. Kortom, het gaat lekker op Mauritius en de oppositie heeft weinig te winnen door te claimen dat ze het totaal anders gaat doen dan de zittende regering.
Is er dan helemaal geen gedoe? Jawel, oppositieleider Paul Bérenger, die vijf jaar geleden nog premier was, klaagt over partijdige reportages op de staatstelevisie. Interessanter is een relletje binnen het regerende blok. Minister van financiën Ramakrishna Sithanen staat niet op de kieslijst van de grootste partij in het blok, vermoedelijk omdat de leider van een kleinere partij zijn baan wil hebben. Als het geld binnen blijft rollen, is dat immers een leuke plek in de schijnwerper.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
[qvdd]
“We gaan structurele hervormingen doorvoeren in het banksysteem, het onderwijs en de sociale zorg, zodat we een economie hebben die werkt voor iedereen.”
De Britse Minister van Financiën George Osborne ontvouwt het programma van de nieuwe regering, die vijf dagen na de verkiezingen al reeds een feit is. Geen eindeloos gesteggel over een coalitie-akkoord tussen Conservatieven en LibDems, maar gewoon de poppetjes bij elkaar zoeken en aan de slag.
In Hongarije vond zondag de tweede ronde van de parlementsverkiezingen plaats. Nadat twee weken terug al duidelijk werd dat FIDESZ de verkiezingen zou winnen, heeft deze partij nu een tweederde meerderheid verworven in het 386 zetels tellende parlement (ondanks dat het ‘slechts’ 53,4% van de stemmen had). Deze zege is slecht nieuws voor de democratie in het midden-europese land.
Een tweederde meerderheid is al heel slecht voor bijna elk land. In Hongarije, met een één-kamerstelsel en een kabinet dat in het parlement zetelt, betekent het een bijna ongelimiteerde macht om wetten te veranderen. Viktor Orbán kan feitelijk gewone wetten, maar ook de grondwet, in z’n eentje veranderen. Daarbij wordt hij slechts gehinderd door een constitutioneel hof. De gevolgen daarvan zullen nog wel meevallen, want Hongarije is ondertussen stevig verankerd in Europa, Orbáns partij is lid van de Europese Volkspartij en helemaal idioot is hij niet.
Wat wel een probleem vormt is de totale anti-politieke stemming in Hongarije. Twee nieuwe anti-politieke partijen hebben zetels in de volksvertegenwoordiging verworven. Het rechts-radicale Jobbik en de groene LMP hebben respectievelijk 47 en 16 zetels gewonnen. Beide partijen zetten zich – terecht – af tegen de zittende politieke macht. Die politieke macht werd tot voor kort door de MSZP vertegenwoordigd, die nu slechts 59 zetels binnensleepte. Dat betekent een diep wantrouwen in de Hongaarse politiek.
Telkens als ik door het weidse heuvellandschap van de Westelijke Jordaanoever rijd – meestal tussen Ramallah en het even buiten Nablus gelegen vluchtelingenkamp Askar, mijn huidige verblijfplaats ? word ik overvallen door een gevoel van ergernis.
Op bijna elke heuveltop ligt wel een Joodse nederzetting, soms een compleet ommuurde, op een Vinexwijk lijkende stad, soms niet meer dan een paar lukraak geplaatste caravans. De ongeneerde provocatie, al zijn het maar de tientallen Israëlische vlaggen die de toegangswegen opsieren, is tergend. Een welgemikte klap in het gezicht van voorstanders van een twee-statenoplossing.
Maar telkens als ik in een servicetaxi over die weg tussen Ramallah en Nablus raas, word ik vooral ook overvallen door verbazing. Hoe kan het dat Israël al zo lang ongestraft wegkomt met het negeren van internationale regelgeving en verdragen, het ondermijnen van vredesbesprekingen, en het continu inperken van de speelruimte van de onderhandelingen die daarbij horen? Recent werd een nieuwe legerorder van kracht, waardoor de weg is vrijgemaakt voor de deportatie van vele duizenden Palestijnen uit de Westelijke Jordaanoever ? een maatregel die overduidelijk in strijd is met het Internationaal Recht en daarnaast met de eerder gemaakte afspraken tussen de partijen. Ik zou niet willen zeggen dat het de druppel is die de emmer doet overlopen. Het is, om de analogie nog wat voort te zetten, al tijden dweilen met de kraan open. Dat neemt echter niet weg dat de wereldwijde verontwaardiging die nu is ontstaan eindelijk eens aangegrepen kan worden voor echte maatregelen.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
[qvdd]
“Brown comes before us as a man who has spent his entire life intriguing with gnawing, neurotic energy for power for its own sake, only to find, when he attains the prize, that it doesn’t soothe his demons after all.”
Slate columnist Christopher Hitchens vangt de tragische figuur Gordon Brown perfect in één zin.
[qvdd]
“De belevenis van corruptie binnen de Afghaanse regering, de onmacht van de regering om essentiële diensten te leveren en uitbuiting door sommige functionarissen dragen bij aan het succes van de opstandelingen.”
Het Amerikaanse leger twijfelt inmiddels openlijk aan Karzai en zijn regering. Verder zou hij geen steun onder de bevolking genieten. Komt het ooit nog goed in het land?
[qvdd]
“Veel vrouwen die zich niet zedig kleden (…) brengen jonge mannen het hoofd op hol, zij corrumperen hun kuisheid en verspreiden overspeligheid in onze maatschappij, wat het aantal aardbevingen doet toenemen”
Deze onnavolgbare oorzaak-gevolgredenering is afkomstig van de Iraanse geestelijke Kazem Sedighi. Er vindt inmiddels onderzoek plaats naar de vraag waarom het zondige Europa dan goeddeels zonder aardbevingen door het leven gaat.