Kunst op Zondag | Arthur, je brieven vond ik terug op zolder

Arthur, je brieven vond ik terug op zolder Arthur, je brieven vond ik terug op zolder, (ach Arthur, das is lang geleden, ik was net zeventien), die je lang geleden schreef. Ik heb ze bewaard. Ik ben Catherine. Ach, Arthur, wat was ik verliefd, maar er was mijn vader. Er waren vermaningen, Arthur, bedenk, je had geen opleiding, Geen betrekking, op de boulevard rookte je je pijpje ondersteboven. De burgers spraken er schande van. Je had dat bravoure. Je had je gedichten, aute, aute beau, je schokte de burgerij. Arthur, ik beminde je innig, maar je sprak van Afrika, Je sprak van zee en horizon. In je ogen glinsterde goud, Maar ik wilde vastigheid, Geen dronken boot met grillige vaart. Ik vond het, bakvis dat ik was, heerlijk, om met mijn hoofd Op jouw schouder te kijken naar de rivier. En jij maar praten, en jij maar ratelen. Een zoete woordenstroom. [caption id="attachment_331324" align="alignleft" width="300"] Arthur Rimbaud[/caption]

Door: Foto: Botenkerkhof Noirmoutier: Maria Willems (cc)

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.