Wanneer ik kijk hoe sinds pakweg de jaren tachtig (en ongetwijfeld daarvoor ook al) achtereenvolgende kabinetten omgaan met het bedrijfsleven, dan kan ik niet anders dan concluderen dat onze politieke machthebbers grote ondernemingen aangenamer lijken te vinden dan kleine ondernemingen. Een achterdochtig mens zou achter deze politieke stelling name een gezonde portie eigenbelang van individuele politici boven het maatschappelijk of zelfs partijbelang vermoeden. Een cynisch mens zou wellicht nog een stapje verder gaan en achter dit gedrag een belangenverstrengeling of complot tussen de top van het bedrijfsleven en de top van de grote politieke partijen vermoeden. Grote ondernemingen hebben tenslotte bestuurders en commissarissen nodig. Waar moeten al die op enig moment overbodig geworden bewindslieden tenslotte anders hun geld verdienen? Een nog verdergaande vorm van geheimzinnige machtspolitiek wordt gevormd door de Bilderbergconferenties. Tijdens deze bijeenkomsten overleggen, vaak democratisch gekozen, politieke leiders met topfiguren uit het bedrijfsleven. Hierbij wordt noch vooraf noch achteraf ooit gecommuniceerd over het besprokene. Sommigen denken dat deze conferenties als doelstelling werelddominantie hebben. Gezien het tempo waarin in de gehele westerse wereld, vaak onder dreiging van zogenaamd terrorisme, privacywetgeving wordt verkwanseld zou hier nog een kern van waarheid in kunnen zitten ook.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Zo’n titel trekt vast lezers die nu eindelijk eens willen weten wat al die zogenaamde wereldleiders nou toch ieder jaar bekokstoven in die geheime Bilderberggroepbijeenkomsten. Helaas worden die teleurgesteld. Omdat Bilderberg gewoon een hotelketen is, kan je er ook nog andere conferenties in houden. Zoals in dit geval de Groene Bilderberg Conferentie. En omdat er geen enkele wereldleider komt, schrijven ze een manifest om aan de wereldleiders aan te bieden.
Het idee achter de conferentie is dat de beschaving ten onder gaat als we niet snel wat doen aan een goede energiepolitiek. Nu roepen we hier ook vaker dat het slim is om Peak Oil serieus te nemen omdat de consequenties heftig kunnen zijn. Maar om nou te zeggen dat de hele beschaving in gevaar is, dat gaat wat ver.
Maar wie weet krijgt het onderwerp meer aandacht als je het langs deze weg formuleert:
Verklaring van Den Haag, manifest voor behoud van de beschaving:
Wij, wereldburgers, overwegende dat
0. Ieder mens recht heeft op geluk; geluk is individueel welbevinden, te weten welzijn, welvaart, vrijheid, leven in een rechtstaat, deel uitmaken van sociale verbanden, leven in harmonie met het verleden en in vertrouwen in de toekomst.
Mij waren ze toen eigenlijk al kwijt. Ze hadden beter met twee voeten op de aarde kunnen starten. Maar wie weet is de tekst na morgen wat beter.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Zie hier Micha Kat voor het hoofdkantoor van de Bilderberg Conferentie: een onopvallende doorzonwoning in Leiden, wie had dat gedacht? Kat is naar eigen zeggen “niet zomaar iemand, hij is een Telegraaf-journalist” en wel eentje die doorpakt en het (bewijs)materiaal vervolgens ook allemaal lekker 2.0 online gooit. Spannende jaw-dropping videobeelden voor de mensen.
Deze posters van Balkenende als “The Joker” zag ik zondag op verschillende plekken in Gouda geplakt. Dit exemplaar hing op de deur van een (gesloten) modezaak. Best aardig uitgevoerd, al is het idee wat minder origineel. De enige tekst is het woord “Bilderberg”. Maar wat de bedoeling is?
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.