Mijn zeer gewaardeerde collega Steeph uitte in dit stukje kritiek op Philipe Remarque, Frank Volmer en Bert Brussen die van mening zijn dat de subsidie van joop.nl en nos.nl moet worden stopgezet. Volgens de drie afgevaardigden van respectievelijk volkskrant.nl, telegraaf.nl en dejaap.nl houdt de staat twee sites in de lucht die lezers bezig houden die anders naar hun sites waren gegaan. Oneerlijke concurrentie. Bert Brussen vergeleek het met twee bakkers die in dezelfde straat zitten en dezelfde broodjes bakken. Een van de twee bakkers hoeft niet voor z’n ingrediënten te betalen, zodat hij zijn broodjes gratis kan weggeven. Steeph meende Remarque, Volmer en Brussen op bekrompenheid te kunnen betrappen, omdat het gevolg van hun ideeën zou zijn dat je alleen nog maar commercieel aantrekkelijk nieuws en opinies te lezen zou krijgen. Volgens Steeph zorgen de commerciële belangen van De Volkskrant, De Telegraaf en De Jaap ervoor dat ze alleen die nieuwsberichten en opinies plaatsen die aan de ene kant zoveel mogelijk lezers trekken en aan de andere kant hun adverteerders geen schade berokkenen. Ik vraag me af of je dat zo kunt stellen.
Hoofdredacteur Bert Brussen van The Post Online kan het niet laten om toch nog even Marokkanen te bashen in een artikel, ook al is het compleet irrelevant. Een mooi voorbeeld van hoe stemmingmakerij eruit ziet.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Op het (niet zo heel erg maar ze doen hun best) pro-hufterige blog ‘De Reaguurder’, verscheen een artikel tegen fatsoensridders en moraalfascisten. Ik was al een tijdje niet op De Reaguurder geweest, maar de auteur probeerde op Twitter mijn aandacht te trekken, dus ik ging weer eens kijken. Ik voelde me aangesproken en reageerde als volgt:
Ik ben inderdaad zo’n zelfverklaarde fatsoensridder, een moralfag die steeds klaar staat met zijn wijsvingertje als hij vindt dat hufters over de schreef gaan. Laat me eens wat dieper in gaan op jouw persoonlijke ‘huftermanifest’, waarmee je dat van Bert Brussen op GeenStijl nog eens dunnetjes over doet. Heel dunnetjes, want een echte hardcore hufter ben je zomaar niet.
Allereerst zet ik graag een vraagteken bij de centrale premisse van je stuk. Je begint met uitgebreid uitleggen dat wij fatsoensridders alles mogen zeggen en schrijven. Dat is fideel van je. Maar dan zeg je: “jullie menen dat jullie de enigen zijn met dat recht op vrije meningsuiting”. Dat is de kern van je betoog, die nog eens terug komt in je conclusie: “(…)dat wij jullie niks willen ontzeggen, jullie het recht op een bepaalde manier van uiten niet proberen te ontnemen of ondermijnen. Zoals de fatsoensridders en moralisatienazi’s dat constant op verkapte wijze trachten te doen.”
De SP zou bij verkiezingen nu de grootste partij van het land worden. Maar een fatsoenlijke partij aan de macht, dat mág helemaal niet van de Nieuwe Hufters. Stel je voor, we moeten eerlijk delen? Steeds meer hufters roeren zich daarom in de eigen media om de SP kapot te maken, meent Hufter Hunter.
Bij GeenStijl, bijvoorbeeld, waar Bert Brussen een lang ‘ironisch’ stuk tegen de SP-schrijft, vol hyperbolen over wat er allemaal naar de verdoemenis gaat met de SP aan de macht.
Of Bas Paternotte, die op hetzelfde podium tussen neus en lippen door zegt: “Laten we hopen dat de SP nooit regeringsverantwoordelijkhied krijgt. Tenzij u 80 procent belasting wilt betalen, that is.” En ook Roelof Bouwman van HP/deTijd doet een duit in het zakje. Die concludeert: “Verslik u niet.”
En geeft vervolgens een lijst voorbeelden van maatregelen die voor rechts Nederland wellicht even slikken zijn, maar waarvan ik zelf persoonlijk niet erg schrok. En húp, Bert Brussen er weer overheen, met een stuk naar aanleiding van de column van Bouwman:
“vandaag lees ik (…) dat de werkelijkheid van het SP-universum nog vele malen erger is dan ik ooit in een GS-topic kan persifleren. Leest u even mee en huiver: terwijl er geen geld is vanwege de crisis wil de SP zo’n beetje alles gratis maken, van musea tot ov-kaarten voor MBO’ers, van gratis parkeren voor gehandicapten, tot experimenten met gratis OV (…).”
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Theodor Holman zet helder uiteen hoe De Correspondent mikt op meer van hetzelfde, en waarom dat journalistiek gezien ergens wel jammer is.
Volgende keer op BrussenTV: waarom De Nieuwe Pers zo goed is?
Dennis Luts staat op het Occupy-kamp in Amsterdam. In deze gastbijdrage vertelt hij waarom hij daar staat.
Ik ondersteun Occupy uit onvrede met het huidige financiële stelsel én het huidige politieke stelsel gebaseerd op eigenbelang, de zogenaamde vrije markt én de centrale overheid met zijn parlementaire vertegenwoordiging en tenslotte de fundamentele culturele ondersteuning die hetzelfde is voor beide opvattingen of ideologieën. In de Volkskrant van 31 oktober werd dat perfect geïllustreerd door de polemiek tussen Thomas von der Dunk en Bert Brussen. Zij zitten beide vast in de 20e eeuw met de valse links-rechts tegenstelling die we maatschappijbreed kennen en die het zicht ontneemt op de oplossingen die feitelijk voor het oprapen liggen.
Links en rechts, en dus ook de beide heren, blinken uit in bekvechten en jij-bakken, illustratief voor het vastgelopen politieke stelsel. Zowel von der Dunk en Brussen en dus links en rechts hebben zowel gelijk als ongelijk. Gelijk als het het verwijt aan de ander betreft en ongelijk als het gaat om de eigen oplossing. De reden hiervoor is dat ze beiden het eens zijn over over fundamentele culturele darwinistische mythes die de hele maatschappij hebben vergiftigd met het eigenbelang, dat in beton is gegoten in de parlementaire vertegenwoordiging.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
‘Niet de EU maar Bert Brussen wil de persvrijheid afschaffen’
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.