Van die dingen | Vakantie

De eerste paar dagen keken we nog naar de weersvoorspelling, maar daar zijn we maar mee opgehouden. Donkere wolken met twee druppels blijkt in de praktijk stralende zon en heel warm en een zonnetje met een wit wolkje is zwaar bewolkt en nogal koud. We pakken ons iedere dag in alsof het hartje winter is en pellen laag voor laag af als het weer het toelaat. Ik was even bang dat we hier een week lang in de regen zouden zitten. Een week voor elke vakantie bookmark ik namelijk Weeronline en kijk veertien dagen vooruit naar wat het weer gaat doen. Dat beloofde niet veel fraais. De tassen werden aangevuld met regenlaarzen, regenjassen, dikke truien, fleecedekens en vier paraplu’s. Van regen smelt je namelijk, dat weet iedereen.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022
Foto: foto: nl.wikipedia.org

Dexia blijft Belgische christendemocraten achtervolgen

ANALYSE - België gaat op zondag 25 mei voor drie verkiezingen naar de stembus: voor het Europese parlement, het federale parlement en de parlementen van de deelstaten Vlaanderen, Wallonië en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.

Een van de hardnekkigste onderwerpen in de Belgische politiek blijft de gang van zaken rond de failliete bank Dexia en de manier waarop de staat daarin geopereerd heeft. In Vlaanderen heeft de rechts-nationalistische Nieuw-Vlaamse Alliantie (N-VA) van de Antwerpse burgemeester Bart de Wever met deze geschiedenis de aanval geopend op de christendemocratische CD&V. Het gaat om de spaarders van Arco, een fonds van de Vlaamse koepel Algemeen christelijk werknemersverbond (ACW), dat ook deelde in de risico’s van Dexia. Zo’n 800.000 kleine spaarders zijn via hun deelname aan Arco getroffen door de ondergang van Dexia. Ze zouden gered kunnen worden door een waarborgregeling van de regering waar minister van Financiën Koen Geens  (CD&V) zich in het bijzonder hard voor maakt (het gaat vooral om christendemocratische kiezers!).

Deze waarborgregeling wordt nu aangevochten door aandeelhouders van Dexia, die veel grotere risico’s lopen en menen dat zij gediscrimineerd worden in de afwikkeling van het faillissement. Ook is er twijfel of de regeling het zal houden bij het Europese Hof omdat er sprake zou zijn van staatssteun. Gisteren heeft het Grondwettelijk Hof in de bezwaarprocedure van de aandeelhouders de waarborgregeling voorlopig overeind gehouden. De zaak lijkt nu over de verkiezingen heen getild te kunnen worden. Maar Geens laat er geen twijfel over bestaan dat hij, als er toch een kink in de kabel mocht komen, linksom of rechtsom de spaarders wil compenseren uit belastinggeld.

Foto: Duopolie

Duopolie | Predator

COLUMN - In België concurreert Albert Heijn oneerlijk, tenminste volgens concurrenten. Zij zijn niet blij met de lage inkoopprijzen die Albert Heijn afdwingt en de lage prijzen die de supermarkt hierdoor aan de consument doorberekent. Premier Kris Peeters heeft Albert Heijn er inmiddels op aangesproken en de supermarkt heeft beloofd zich voortaan aan een vrijwillige Belgische gedragscode voor eerlijke handelspraktijken te houden.

Het is niet de eerste keer dat politiek zich bemoeit met oneerlijke concurrentie en het zal ook niet de laatste keer zijn. De Sherman Act uit 1890, die de basis legde voor mededingingswetgeving in de VS, kwam bijvoorbeeld deels tot stand doordat kleine bedrijven klaagden dat grotere bedrijven ze de markt uit drukten met lage prijzen.

Je kunt je hierbij afvragen wat er precies mis is met lage prijzen. In principe verwacht je dat lage prijzen vooral goed zijn voor de consument, en dus de welvaart verhogen. Problemen ontstaan pas wanneer concurrenten failliet gaan en er nog maar één bedrijf overblijft dat vervolgens hogere prijzen kan voeren. Deze strategie, waarbij een bedrijf prijzen voert onder de kostprijs om concurrenten de markt uit te drukken, wordt wel predatory pricing genoemd en heeft een dubieuze reputatie in de economische literatuur.

Foto: Davide Vosti (cc)

Nederland – België 0-1?

ACHTERGROND - Iedereen weet dat het in Nederland met de economie niet zo best gaat. Maar als een zekere Nobelprijswinnaar voor de Economie beweert dat zelfs België het beter doet gaat menig nationalistisch hartje heftig bonzen. “Dat moet onzin zijn!” Krugman – de Nobelprijswinnaar in kwestie – heeft geen veldwerk gedaan, ‘handelt volstrekt in strijd met de feiten‘ en gaat ‘te kort door de bocht.’ Ik laat het twisten over de macro-economie aan hen die daar verstand van hebben, en zal mij richten op een belangrijke politieke bewering van Krugman:

And in general, it’s hard to escape the impression that Belgium has been better served by political paralysis than the Netherlands has by its unified, effective determination to do exactly the wrong thing.

Dat Krugman beweert dat in Nederland ’the whole political center [is] committed to doing the right thing,’ is simpelweg niet waar. D66, Groenlinks, CDA, Christenunie zijn nog steeds oppositie partijen en als zij zich iets gewilliger hadden opgesteld, waren sommige dossiers al een stuk verder geweest. Kortom, de bewering ‘its unified, effective determination’ is inderdaad een voorbeeld van het gebrek aan veldwerk. Maar België: is daar inderdaad sprake van politieke verlamming? Op het eerste oog wel: dankzij de 541 dagen die het duurde om de huidige regering te vormen heeft België voor een belangrijk deel van de economische crisis geen regering gehad. In 2 commentaren in het blad Governance  (link 1link 2) scheppen Belgische politicologen (Carl Devos, Dave Sinardet, Geert Brouckaert en Marleen Brans) een ander beeld:

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

#Dezeweek | Mijn drone en ik

COLUMN - Deze week heb ik een drone gekocht. Bij de Bart Smit voor maar €99,99. Nu kan ik eindelijk aan de slag als huis-tuin-en-keukenjournalist. Of als spion natuurlijk. Dat kan namelijk ook vanuit huis: organisaties als de AIVD schijnen het afluisteren uit te besteden aan private bedrijven, omdat ze zelf de grote hoeveelheid data nooit zo snel zouden kunnen verwerken. Als dat zo is, wil ik ook best meewerken vanuit mijn luie stoel. Bovendien krijg je er ook nog eens veel meer voor betaald dan wanneer je gewoon in overheidsdienst werkt. En een beetje spelen met zo’n op afstand bestuurbare helikopter, dat lijkt me ook wel wat.

Nadat ik mijn drone uit de verpakking had gehaald, besloot ik om er eerst maar eens mee naar Brussel te vliegen. Er was een kroning en een groots feest. Ik kreeg er beelden door van een niet zo houterige nieuwe koning. Maar hoe heet die nieuwe koning eigenlijk? Moet ik hem Filip noemen, of Philippe? De strijd tussen de twee namen is natuurlijk kenmerkend voor de verdeeldheid bij onze zuiderburen, maar ik vind het maar onhandig. Als de beste man twee verschillende namen krijgt, bestaan er ook twee verschillende beelden van hem, die ieder hun eigen geschiedenis creëren. Nu ik zo’n mooie drone heb, wil ik wel weten wat de waarheid is, hoe het werkelijk zit. En daar hoort één naam bij, anders kan ik natuurlijk nooit weten wat hier echt gaande is.  

Foto: bron: J. Norweb, Stoute kinderen voor zoete kinderen. H. Nijgh, Rotterdam z.j. [1860] copyright ok. Gecheckt 04-11-2022

België gaat lichte vergrijpen zwaarder beboeten

ELDERS - De Belgische aanpak van jeugdige baldadigheid en politiek activisme roept vragen op over de rechtsstaat.

De Gemeentelijke Administratieve Sanctie (GAS) is in België de boete voor overtreding van plaatselijke verordeningen.  GAS-boetes bestraffen overlast zoals graffiti-spuiten, nachtlawaai, sluikstorten, wildplassen en voortaan ook fout parkeren. In het Belgische nationale parlement is een meerderheid voor hogere boetes en verlaging van de leeftijd en dat veroorzaakt een storm van protest. Een groep van 213 maatschappelijke organisaties, waaronder vakbonden en jeugdorganisaties, hebben de Kamerleden opgeroepen de wetswijzigingsvoorstellen van minister Joëlle Milquet (Waalse christendemocraten) te verwerpen. De pijnpunten zitten in de verhoging van de boetes, maar vooral ook in de verlaging van de leeftijd van overtreders die beboet kunnen worden tot 14 jaar. Tegenstanders menen dat hier sprake is van een inbreuk is op kinderrechten. De GAS-boetes veroorzaken ook spanningen in kringen van socialisten en christendemocraten, partijen die Milquet steunen terwijl een groot deel van de aanhang zich heeft aangesloten bij de protestacties.

‘Laat ons maar meteen stoppen met de schijn op te houden dat dit land nog een rechtsstaat is,’ schreef Eddy Eerdekens, hoofdredacteur van het opinieblad Knack. Hij spot met het “verwrongen wereldbeeld” van politici die kinderen met boetes van 350 euro willen bestraffen omdat ze op de leuning van een openbaar bankje zitten. De voorbeelden van plaatselijke verordeningen waarvan de overtreding beboet kan worden zijn nogal curieus. Zo is het in Deinze verboden tijdens carnavalsoptochten met opgeraapte confetti te gooien. In Wellen is enkel de biologisch afbreekbare confetti met een diameter van +/- 10 mm toegelaten.In Dendermonde is het verboden heimelijk of zonder noodzaak te kloppen of te bellen aan de deuren of vensters van de woningen. In Lokeren is het verboden personen te doen schrikken.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: copyright ok. Gecheckt 25-10-2022

Recensie | België begrijpen

RECENSIE - Begrijpen wij ‘Ollanders België? Begrijpen de Belgen België? Het antwoord op beide vragen zou wel eens ontkennend kunnen zijn, zo valt te concluderen uit de door Astrid von Busekist samengestelde bundel ‘België begrijpen. Verleden, heden en toekomst van een land op de tweesprong.’

De directe aanleiding voor het verschijnen van de bundel België begrijpen was de formatie die volgde op de federale verkiezingen van juni 2010. Maar liefst 540 dagen bleef België zonder regering. Daarmee werd de langste Nederlandse formatie ooit, die van het kabinet Van Agt I in 1977 (208 dagen), ruimschoots overtroffen. Ook Irak (289 dagen) en Cambodja (353 dagen) bleven achter bij de Belgische monsterformatie, waarbij informateurs, preformateurs, bemiddelaars, verhelderaars, conciliateurs, en formateurs elkaar bleven afwisselen.

België begrijpen handelt echter niet alleen over deze formatie, maar probeert een breder beeld te schetsen van het welvarende, vredelievende en democratische land waar regeren niettemin soms nagenoeg onmogelijk lijkt.

Actualiteit als unique selling point

Voor het schetsen van dit bredere beeld werden, afgezien van de samensteller, maar liefst 22 verschillende auteurs ingezet die in achttien hoofdstukken hun verhaal doen. Zodoende is het welhaast onvermijdelijk dat België begrijpen een eenduidige visie en focus ontbeert. Daar staat tegenover dat het selling point van deze bundel de actualiteit van het geschrevene is. Niet voor niets wordt het boek op de achterflap prominent aangeprezen als ‘Een geschenk voor iedereen die zich op 2014 [d.w.z. de volgende federale verkiezingen] wil voorbereiden…’ België begrijpen lijkt dan ook bedoeld voor het wat serieuzere lezerspubliek: politieke professionals, journalisten, wellicht bachelorstudenten Internationale Betrekkingen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende