Inhuldiging: wat vinden we ervan?

Het is zover! Het moment waar we sinds 28 januari naar toe leven: onze nieuwe koning wordt ingehuldigd! Inhuldiging, ja, geen kroning. Hij krijgt immers geen kroontje op zijn hoofd (hoewel, kroontje, het ding schijnt zo groot te zijn dat-ie over Wim-Lex' oren zou zakken), maar wordt ingehuldigd in de Amsterdamse Nieuwe Kerk. Het gaat eigenlijk al weken nergens anders over (van parlementariërs die de eed niet gaan afleggen tot talloze Oranje-gerelateerde reclames tot dat onderwerp waar we het niet meer over willen hebben) en Amsterdam ligt volkomen op zijn gat. Daarom installeert de redactie zich lekker achter de teevee, kijkt ze daar naar het hele circus, en geeft ze de vloer aan u. Wat vinden we ervan? Een open draad voor al uw discussies over republiek versus monarchie, het hoedje van koningin prinses Beatrix, en Willem-Alexander's onwil/onvermogen een baard te laten staan.  

Foto: Maurice (cc)

Macht verloren, gezag versterkt

ANALYSE - De koning heeft de afgelopen dertig jaar weliswaar aan macht ingeleverd, het gezag ervan is veel sterker geworden.

Toen koningin Juliana in 1980 afstand deed van de troon, was er voor het koningschap in artistieke en intellectuele kring nauwelijks belangstelling. Alleen dankzij het initiatief van de Groningse hoogleraar C.A. Tamse kwam er nog een bundel over de constitutionele monarchie uit, maar daar bleef het wel zo ongeveer bij. Historici als Tamse riskeerden bovendien als wetenschapsbeoefenaar niet helemaal serieus te worden genomen, juist omdat zij zich met zoiets ‘achterhaalds’ als de monarchie bezighielden. Dit terwijl juist Tamse steeds kans had gezien te ontsnappen aan ofwel verkrampte afkeer ofwel hysterische verering voor koningschap en Huis van Oranje, waartussen in die jaren geen nuchterheid mogelijk leek.

Ten dele kwam dat door een algemene afkeer van traditionele instituties als uitloper van de jaren zestig. Het kwam echter ook door de ambtsuitoefening door de koningin, die zozeer gericht was op ‘gewoon zijn en gewoon doen’, dat het koningschap er sterk door aan gewicht verloor. Men kan immers veel zeggen, maar niet dat het koningschap ‘gewoon’ is. Bij velen maakte dat Juliana onmiskenbaar populair en geliefd, maar het koningschap als instituut leed eronder.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Rob van Hilten (cc)

Koningin m/v

COLUMN - Afwezig in elk debat over de monarchie is dat wij al generaties lang vorstinnen hebben. Een koningin is niet hetzelfde als een koning.

Van Emma tot aan Juliana waren de dames tevreden met een ceremoniële status: ze dienden als nationaal ornament, en hebben zelden meer gedaan dan een occulte seance beleggen of het volk soms moed inspreken.

Beatrix was de eerste vorstin die zich daadwerkelijk met het landsbestuur bemoeide. Ze las haar stukken, wilde op de hoogte worden gehouden, en gispte naar verluidt haar minister-presidenten wel eens over een regeringsbesluit. Helemaal serieus namen we Beatrix evenwel niet. De pers besprak vaker welk ensemble ze droeg dan de portee van haar Kersttoespraak, en serieuze studies naar haar instructies van (in)formateurs zijn er niet.

De prins-gemalen zaten altijd in een spagaat. Enerzijds hoorden ze de man in huis te zijn, dat gold indertijd immers voor alle mannen, maar anderzijds stonden ze eeuwig in de schaduw van hun dames. Wat ze wilden, moesten ze achter de schermen doen. Het is een rode draad in de geschiedenis van de Oranjes: koninklijke echtgenoten die hun ambities moesten intomen en die, als ze invloed wilden uitoefen, dat via het bed of via gerommel en geritsel moesten doen.

Foto: Elvin (cc)

Werkpaard Beatrix

DATA - Beatrix geldt als een harde werker. Een analyse van haar agenda bevestigt dat beeld. En in diezelfde agenda zie je hoe Willem-Alexander en Máxima worden klaargestoomd.

We gaan er maar even vanuit dat de kop boven dit stuk niet tot een aanklacht van Majesteitsschennis leidt. Zie het als een compliment. Beatrix geldt als een harde werker, een serieuze vorstin die zich goed voorbereidt en die het Nederlands belang in het buitenland scherp in het oog houdt.

Ik heb eens gekeken naar haar officiële agenda, te vinden op de website van het Koninklijk Huis en alle officiële bezoekjes. Lintenknipperijen, scheepsdopen, ontvangsten van geloofsbrieven, werklunches en theaterbezoeken gescrapeden in harde cijfers omgezet. Daaruit blijkt dat de koningin in ieder geval een zeer consequente werker is. Bovendien zijn Willem-Alexander en Máxima zich al duidelijk enkele jaren aan het voorbereiden.

DB werkpaard

Beatrix’ publieke optredens zijn zeer constant. Zelfs na het ongeluk van haar zoon vorig jaar, was er geen daling van het aantal optredens te zien. Vanaf 2007 zie je Wimlex en Máxima steeds meer op de voorgrond treden. Opvallend is toch wel Máxima: die komt vaker opdraven dan haar man.

Huwelijk Beatrix en Claus

Het is Beatrix wat de klok slaat vandaag, dus ook hier in KlikTV. Laten we even terug in de tijd gaan, en kijken naar het Polygoonjournaal van 1966 dat de bruiloft tussen Beatrix en Claus laat zien.

Foto: Maurice (cc)

Ik vin u zo lief

COLUMN - Waarom plaatste de Volkskrant een gedrocht van een column als die van Jan Bennink?

Herinnering, schreef Cees Nooteboom in Rituelen, is een hond die gaat liggen waar hij wil. Zo herinner ik me dat ik in 1973 – ik was toen net vier – van school een boekje kreeg met kindertekeningen en -brieven aan koningin Juliana ter gelegenheid van haar zilveren regeringsjubileum. Het werkje heette Ik vin u zo lief. Het is op Marktplaats nog wel te vinden, mocht u geïnteresseerd zijn.

U kunt ook gewoon een abonnement op de Volkskrant nemen, want op de opiniepagina van die krant deed Jan Bennink het kleffige kinderwerkje nog eens dunnetjes over. Met de naïviteit van de man met de pet laat Bennink de koningin Chardonnay drinken – want dat klinkt zo chic – en op geschept papier schrijven, aan een Louis XVI-secretaire.

Nu is Bennink helemaal geen man met de pet. Bennink is een reclamejongen. Vandaag schrijft hij een roerend verhaal over de eeuwenoude tradities van een roemrijk merk whiskey en morgen laat hij kirrende baby’s over uw televisiescherm dartelen om u luiers aan te smeren. Net zo makkelijk.

Bennink weet net als ik dat Chardonnay zo’n beetje de minst chique witte wijn is die je kunt vinden, met uitzondering natuurlijk van de Keller-Geisters en Tavernello’s van deze wereld. En Bennink weet ook dat de koningin gewoon een werkkamer heeft, met een degelijk bureau en een paar pakken 80 grams A4, en geen gammele secretaire. Een gammele secretaresse wellicht, om de boel uit te typen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

#Dezeweek | BOODSCHAP

COLUMN - Tegenwoordig moet alles maar een boodschap hebben. Maar soms zegt de vorm meer dan de inhoud.

Pakweg een week geleden interviewde BNN-presentator Tim Hofman een bevlogen knul bij de brievenbus van het Glazen Huis. Het was een aanstekelijk en ontroerend gesprek. Nadat de jongen een tekening van een zon en ‘twee geld’ naar binnen gepropt had, stelde Tim voor dat de knul nog een boodschap door de brievenbus zou roepen. Dat liet de knul zich geen twee keer vertellen: ‘BOODSCHAP!’

Met het verlopen van kerst is ook Serious Request weer aan z’n eind. Wat is het eigenlijk? Oneerlijke concurrentie van het radiostation? Een week hoerenlopen voor de commercie? Of is het, zoals voor een huisgenoot van mij, bij wie zelfs in zijn slaap de radio nog aan stond, zegt: ‘het ultieme kerstgevoel?’ Wel een succesvol kerstgevoel, want er is maar liefst twaalf miljoen euro door de brievenbus geboodschapt. Dat is voor de babysterfte in Afrika. Baby’s leven daar namelijk niet lang genoeg om van de fantastische faciliteiten van het land te kunnen genieten. Ach, wat maakt het ook uit. Het gaat om de boodschap.

De hoogbejaarde Paus had ook een boodschap. Geen urbi at orbi deze keer, maar: ‘homo’s gaan in tegen de essentie van de natuur.’ Die @pontifex toch. Hij mag dan wel 283 zijn, maar hij is de lust om homo’s weg te zetten nog altijd niet verloren. Niet alleen kreeg hij een boze gaypride achter zich aan, er ontsproten ook andere anti-kerk-initiatieven. Het meldpunt kinderporno hadden we natuurlijk al, maar het is nu ook mogelijk je banden met de kerk te vernietigen via ontdopen.nl. Tv- en radiomaker Winfried Baijens vertelde wel waarom hij dat deed, maar niet hoe dat nou eigenlijk in z’n werk gaat. Gaan ze je dan afdrogen met een satanistisch handdoekje ofzo? Ook is er een Facebookinitiatief om geen bloemen naar de Paus te sturen met Pasen. Vindt hij waarschijnlijk niet zo erg, bloemen zijn toch voor homo’s.

Foto: copyright ok. Gecheckt 27-02-2022

Open Draad | De abdicatie van Beatrix

OPEN DRAAD - De abdicatie van Beatrix is op 30 april een feit. De koningin doet afstand van de troon ten gunste van haar zoon, straks koning Willem Alexander. Haar gevorderde leeftijd en de viering van 200 jaar monarchie was een mooie gelegenheid. Wat opmerkelijk is, is dat prinses Maxima koningin zal worden. En ja, Steeph had het al voorspeld.

Uw gedachten kunt u hieronder kwijt. Om de discussie te starten: was/is Beatrix een goede vorstin?

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Volgende