Duopolie | Rapportcijfers

Ieder jaar produceert de Autoriteit Financiële Markten een rapportcijfer voor de grootste Nederlands banken en verzekeraars op het zogenaamde “Klantbelang Dashboard”. Getoetst wordt of producten en diensten kostenefficiënt, nuttig en begrijpelijk zijn “met als doel dat banken en verzekeraars het klantbelang blijvend centraal stellen”. De AFM zegt dat haar aanpak effect heeft en dat de klantvriendelijkheid de afgelopen jaren is verbeterd. Het zou voor de hand liggen om deze informatie aan de consument door te spelen zodat die betere keuzes kan maken, net als een soort sterrensysteem voor hotels. Dat kan echter niet omdat de Wet Financieel Toezicht voorschrijft dat de AFM alleen het gemiddelde rapportcijfer mag publiceren en niet de cijfers van de individuele instellingen.

Door: Foto: Duopolie

Quote du jour | Machteloos

De belangrijkste drijfveer voor het aanpakken van excessieve bonussen was het wegnemen van een perverse prikkel.

Minister Jeroen Dijsselbloem blijft achter zijn bonuswetgeving staan, ondanks het feit dat (staatsbank!) ABN Amro onlangs het wettelijk vastgestelde bonusplafond omzeilde door de vaste beloning van de honderd hoogste topmanagers met twintig procent te verhogen.

Hoewel Dijsselbloem natuurlijk gelijk heeft dat zijn bonusplafond risicovol kortetermijndenken wel degelijk zal inperken, illustreert deze episode tegelijkertijd de volstrekte machteloosheid van de samenleving ten opzichte van de bankensector.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Stijn Nieuwendijk (cc)

Het systeem begint bij de mens

Vorige week was ik bij de uitvaart van Otto van Verschuer, die bijna twintig jaar lang voorzitter was van de Raad van Beheer/Toezicht bij de Rabobank. Tijdens de kerkdienst memoreerde Herman Wijffels, destijds directeur, dat de toezichthouder standaard bij de directievergaderingen zat, weinig sprak, maar onmiddellijk in het geweer kwam zodra een directiebeslissing niet principieel in het belang van de klanten en de leden van de bank leek te zijn.

Tijdens koffie na afloop bedacht ik (en zeker niet als eerste) dat met dit soort mannen aan het roer de bankwereld nooit in een duikvlucht van hebzucht beland zou zijn. Ik betrapte mezelf zelfs even op een heimwee naar een aristocratisch management dat weliswaar ook goed voor zichzelf zorgde, maar tenminste niet de boel uit de vingers liet glippen. Waar ging het mis?

Me dat afvragend moest ik aan Patrick Bateman denken, de moordende bankier uit American Psycho. Bateman, als arrogant kind van de jaren tachtig, zou geen boodschap gehad hebben aan de mannen die toen nog de Rabobank bestierden. Ik vermoed dat het daar ergens is misgegaan. Een meedogenloos zelfzuchtige generatie kreeg een banksysteem in handen dat bij elkaar gehouden werd door aristocratisch plichtsbesef en vertrouwen. De spelregels waren niet bestand tegen de nieuwe spelers.

Foto: Duopolie

Duopolie | Bankier Barnier

COLUMN - In de VS is gisteren de ‘Volckerregel’ tegen bankieren voor eigen rekening ingegaan. In het VK trad afgelopen december de Banking Reform Act in werking. Ondertussen schiet het in de rest van Europa nog niet echt op met het hervormen van de bancaire sector.

Michel Barnier, Eurocommissaris voor de interne markt, deed in januari weliswaar een voorstel, maar dat wordt niet behandeld door het Europees Parlement, omdat het te dicht op de verkiezingen ligt. Maar ook als het voorstel niet zo dicht op de verkiezingen had gelegen, was het de vraag geweest of de bancaire sector ook echt stabieler was geworden door het voorstel. Want wat staat er nu eigenlijk in?

Het belangrijkste aspect van het voorstel van Barnier  is dat dertig grote banken in Europa voortaan een verbod krijgen op handel voor eigen rekening, ongeveer zoals de Volckerregel in de VS. Daarnaast mogen banken sowieso niet te veel handelsactiviteiten ondernemen, of die nu in het belang van de klant zijn of voor eigen rekening. Als de handelsactiviteiten boven een bepaalde grens uitkomen, kunnen toezichthouders de bank dwingen die activiteiten af te stoten.

Op zich is het wel begrijpelijk dat Barnier de regels maar voor dertig grote banken wil laten gelden, omdat juist die grote banken voor problemen zorgen wanneer ze in financiële moeilijkheden komen. Maar door de regels niet voor alle banken te laten gelden, worden soms vreemde scheidslijnen getrokken. Voor Nederland vallen bijvoorbeeld ING en Rabobank onder het voorstel, maar ABN AMRO niet. Dit terwijl de Nederlandse overheid ABN AMRO nationaliseerde toen de bank failliet dreigde te gaan. De keuze voor dertig banken lijkt redelijk arbitrair, en bepaalde banken ontspringen de dans, ook al zijn ze evident systeemrelevant in de ogen van nationale overheden.

Foto: 24oranges.nl (cc)

Wat de ING had moeten doen

ING kwam met het plan om de financiële handel en wandel van haar klanten vrijwillig te vertalen naar mooie aanbiedingen om extra geld aan uit te geven. Los van de privacydiscussie, is deze benadering van ING een gemiste kans.

Laten we eerst even beginnen met waartoe banken op aarde zijn. Vanuit mijn perspectief als consument, bestaan banken om mijn geld veilig en een beetje waardevast te kunnen bewaren. Als ik diezelfde bank vervolgens ook nog kan gebruiken om geld van en naar andere mensen en bedrijven te kunnen verplaatsen, zonder het eerst in cash om te moeten zetten, is het helemaal top.

Daar valt eigenlijk verder niet echt op te concurreren. En misschien is een markt ook niet zo’n goed idee voor wat in essentie een nutsfunctie is. Maar goed, het is toch een markt. Dus waar kunnen de diverse banken zich dan op onderscheiden? Op drie vlakken:

  • Zo renderend mogelijk met mijn geld omgaan (lage kosten, hoge rente).
  • Zo netjes mogelijk met mijn geld omgaan (duidelijk beleid over waar ze het wel en niet in beleggen).
  • Zo makkelijk mogelijk met mijn geld laten omgaan middels slimme aanvullende diensten (denk pinnen en iDeal).
  • Eigenlijk komt het er allemaal neer op dat ik zoveel mogelijk de juiste dingen kan doen met mijn geld, tegen zo min mogelijke kosten. En het ontvangen van advertenties op basis van mijn betaalgedrag past daar dus niet in. Want die zijn alleen maar bedoeld om meer geld uit te geven.

    Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

    Duopolie | Bankieren tussen de regels

    COLUMN - In zijn Nieuwjaarstoespraak betoogt Chris Buijink dat er niet teveel nieuwe regels aan het bankwezen opgelegd moeten worden. Aangezien Buijink voorzitter is van de Nederlandse Vereniging voor Banken is dat geen al te verrassende boodschap. Maar het neemt niet weg dat Buijink een punt heeft: de gangbare gedachte is dat de financiële crisis is ontstaan door onvoldoende regelgeving, en dat de oplossing dus moet zijn om banken extra te reguleren. Maar meer regels betekenen niet hetzelfde als strengere of betere regels. Sterker nog, het kan net zo goed andersom zijn: meer regels betekenen juist slechtere regels.

    Een mooi voorbeeld van financiële overregulering is de Dodd-Frank Act die naar aanleiding van de crisis is aangenomen in de Verenigde Staten en zo’n 848 pagina’s dik is. Ter vergelijking: de Glass-Steagall Act uit 1933 (voorganger van Dodd-Frank), beslaat 37 kantjes. En dan zijn we er nog niet: Dodd-Frank geeft alleen nog maar instructies voor het opstellen van regels, de echte regels moeten dan nog gemaakt worden. Een voorbeeld is de Volcker-regel, die stelt dat banken niet voor eigen rekening mogen handelen. Dodd-Frank behandelt de Volcker-regel in elf pagina’s, maar deze wordt in de praktijk een regel van 71 pagina’s, met 850 pagina’s aan introductietekst.

    Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

    De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

    In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

    DNB: ‘Banken zijn parasitaire instellingen die de samenleving niets te bieden hebben’

    OK, dat is niet precies hoe Klaas Knot, president van De Nederlandsche Bank, het verwoordde, maar het komt in de buurt:

    Het midden- en kleinbedrijf is voor leningen nu te veel afhankelijk van banken.

    […] door de kredietcrisis lukt het veel bedrijven niet om aan leningen te komen. Volgens Knot komt dat door zowel de vraag- als aanbodzijde. Zo is het risico op bijvoorbeeld faillissement toegenomen, waardoor minder snel leningen worden vergeven. Aan de andere kant moeten banken hun balansen versterken, waardoor ze sowieso minder geld uitlenen.

    Knot juicht alternatieve vormen van financiering, zoals crowdfunding, kredietunies en microfinanciering toe.

    VVD tegen hogere kapitaalbuffers banken

    Zo valt te lezen op nu.nl:

    Daarmee gaat de partij in tegen de visie van haar eigen kabinet, dat de buffer wil verhogen van 3 naar minimaal 4 procent, naar aanleiding van een advies van de commissie Wijffels.

    Het idee is dat een hogere buffer een betere verhouding schept tussen het eigen vermogen en de totale activiteiten van banken. De risico’s die banken nemen worden hiermee verkleind.

    Met de hogere buffer moet voorkomen worden dat de overheid nog een keer een bank moet redden die dreigt om te vallen, zoals in het verleden bij ABN Amro en SNS Reaal is gebeurd.

    […]

    Maar De Vries van de VVD vindt dat overregulering dreigt voor de bankensector. “De afgelopen jaren is er al een grote hoeveelheid regelgeving voor de financiële sector ingevoerd.”

    “Doordat banken meer geld in reserves moeten opbouwen, zullen ze minder snel geneigd zijn om leningen te verstrekken”, zo vreest De Vries. De bankensector zelf heeft hier ook al veelvuldig voor gewaarschuwd. De sector is van mening dat Nederland niet hoeft voor te lopen op andere landen.

    Vorige Volgende