Twee jaar geleden zette de Maleisische overheid duizenden Bengaalse gastarbeiders het land uit. De reden hiervoor was opmerkelijk: de Bengaalse mannen zijn onweerstaanbaar voor de Maleisische vrouwen. Malaysian girls can hardly resist the charms of Bangladeshi guys and fall in love head over heels. Now the trouble is though, as a punishment of getting romantically involved with Malay chicks, Bangladeshi dashing heroes have been banned from working in Malaysia. Malay government has cleverly blamed the macho Bangladeshis for creating 'social problems' (Rashedin Blogspot). Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. De Bengaalse bengels kwamen daarna gewoon binnen op studenten-visa om te werken in het relatief welvarende Maleisië. De Maleisische overheid vindt het nu wel welletjes en geeft geen studenten-visa meer uit voor inwoners van Bangladesh (TheNewNation). Maar of dit de onweerstaanbare cassanova's van Zuidoost Azië definitief zal stoppen is nog onduidelijk? Werken op het het eiland Tonga in de Stille Oceaan is in ieder geval geen aanlokkelijk alternatief voor Bengaalse mannen. Vorig week ontstnapten daar drie Bengaalse gastarbeiders aan hun slavenbestaan: they had run away from a Tongan employer who had beaten them and locked them up in her Nuku'alofa home, where they made roti and samosa to sell to schools, and occasionally sewed clothes, including police uniforms (TongaOnline).
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
“Wat een witbil vindt van integratie enzo” was het antwoord van Xaviera op mijn vraag waarover mijn stukje moest gaan voor haar nieuwe site: www.martenostro.nl
Integratie, het maken tot een harmonisch geheel; ik zie er niet zoveel in. Hoezo harmonisch geheel? Waarom harmonisch geheel? Ik wil geen harmonisch geheel. Waar moet ik mee harmoniëren? Met mijn buren? Moet ik harmonieus opgaan in “de Nederlandse samenleving”? Moet ik op zaterdagochtend met een mesje het mos van mijn stoep gaan krabben? 
Moet ik geraniums neerzetten? Moet ik Frans Bauer en Marco Borsato leuk vinden? Moet ik gaan reageren op de Telegraaf site en dingen schrijven als “Rita, je moet BLIJVEN! je bent tenminste iemand die z’n bek open durft te trekken. dit hebben we al zo lang gewild! Nederland=vol, en we hebben niks aan mensen die hier niet horen, dus knuppel ze er maar uit. je bent een wijf met ballen!!! toppie! Rita is mijn president!!!!“? Moet ik een korte broek aan trekken en net als overste Karremans 6000 moslims op transport zetten naar het vuurpeloton, ondertussen kwijlend over een schemerlamp? Moet ik anders supporter van een voetbalclub worden? Moet ik klompen dragen? Moet ik op zondagochtend naar de kerk zoals 60% van mijn plaatsgenoten? Moet ik trots zijn op “mijn land”? Moet ik oliebollen en pannenkoeken lekker vinden? Moet ik tijdens het WK een oranje Nazi helm opzetten en olee olee olee lallen? Moet ik gaan praten als Balkenende en ieder betoog eindigen met “hier kan geen misverstand over bestaan”? Moet ik kievitseieren gaan rapen ? Moet ik doorgaan ?
Nieuw ontwikkelde medicijnen moeten uitvoerig getest worden. Er zijn toch al snel meer dan 4000 mensen nodig alvorens met spreekt van een betrouwbare test. En het wordt steeds moeilijker om aan te tonen dat een nieuw medicijn significant beter is.
In het westen waar de meeste vraag naar medicijnen is en waar de meeste fabrikanten staan, is de animo om deel te nemen aan dit soort tests echter erg laag.
Dus dan grijpen de fabrikanten naar een modern middel: Outsourcing.
De tests worden verplaatst naar derde wereld landen zoals India.
Voldoende arme ziekenhuizen en arme mensen die wel een centje extra kunnen gebruiken door deel te nemen aan dit soort proeven.
Sterker nog, India heeft een heel erg medicijn-gerichte medische cultuur. Artsen schrijven daar bij het minste of geringste veel verschillende medicijnen voor, waaronder in ieder geval een antibioticum kuur. Dit alles gaat in een zakje met alleen de losse pillen en niet de oorspronkelijke verpakking of bijsluiters. Hierin speelt een niet onbelangrijke rol dat de artsen de medicijnen zelf verkopen en een deel van de opbrengst mogen houden.
De artsen zijn ook heel actief met het cultiveren van de medicijnbehoefte. Ze verkondigen consequent dat als je iets mankeert je snel naar ze toe moet komen voordat het ernstig wordt. Bij gebrek aan andere informatie nemen de mensen dit voor waar aan en helpen ze mee dit in stand te houden. Bij het minste of geringste kuchje zeggen ze tegen je “you should take some medicine”. De artsen zijn bezig een hypochonder cultuur te kweken. Bij ieder pijntje of kuchje wordt er gezucht en gesteund en zoekt men hulp. En juist de armen zijn hierin kwetsbaar vanwege een volledig gebrek aan kennis over wat het effect van medicijnen is.
Daar komt nog eens bovenop dat het uitoefenen van het artsenvak niet heel streng aan regels gebonden is. Je hoeft niet alle papieren te hebben om je toch als arts te kunnen vestigen en medicijnen uit te delen.
Last but not least zijn de “artsen” helemaal niet up-to-date. Ze schrijven medicijnen als chloroquine voor tegen malaria terwijl alle parasieten al lang resistent zijn. En ze geven heel snel medicijnen tegen bloedverlies na een miskraam terwijl bloedverlies nodig is voor de afronding van de miskraam.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Minister Verdonk zet even geen christelijke Iraniërs uit, dit heeft ze toegezegd na een spoeddebat dat was aangevraagd door de ChristenUnie, aldus een bericht in de Telegraf. De doorgaans zo onvermurwbare minister van Vreemdelingenzaken en Integratie wacht nu het moment af wanneer Iran een veilige democratie is geworden het nieuwe ambtsbericht van Buitenlandse Zaken over Iran af. Pech voor de Iraanse homo’s en/of vrouwen dat er geen respectievelijke Homo- of VrouwenUnie in het parlement zit die voor hun een spoeddebatje had kunnen aanvragen.
Misschien komt het wel door de positive vibes van president Bush in de Aziatische regio? Maar net nadat de Amerikaanse president India en Pakistan heeft bezocht maakt Bangladesh werk van het oppakken van militante islamitische leiders. Toeval of niet vorige week werd Abdu Rahmar leider van de fundamentalistische Jamaat-ul-Mujahideen Bangladesh (JMB) al ingerekend na een belegering van 32 uur m.b.v. 1500 soldaten! Deze overmacht is wel wat merkwaardig gezien het feit dat meneer gewoon thuis zat met vrouw en kinderen, maar dat mag de pret niet drukken. Gisteren werd een tweede topman van de JMB gearresteerd na een hevig vuurgevecht met het arrestatieteam (VOANews). De Jamaat-ul-Mujahideen Bangladesh wil de sharia invoeren en wordt verantwoordelijk gehouden voor talloze bomaanslagen waarbij tenminste 28 mensen het leven lieten. Vorig jaar augustus toonde de JMB haar macht door tegelijkertijd 450 zaagselbommen verspreid over het land te laten ontploffen. Maar weinig Bengalezen geloven dat de arrestaties van Rahman en Islam een einde zullen maken aan de gewelddadige campagne om van Bangladesh een theocratische staat te maken. De oppositie beschuldigt de regering van premier Khaleda Zia ervan islamistische bewegingen de hand boven het hoofd te houden sinds haar partij, de BNP, een alliantie aanging met de fundamentalistische partijen JMB en Islami Oikiya Jote. (IPS)
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Terwijl wij in Nederland inmiddels aan het terugkomen zijn op de drastische privatiseringen van de afgelopen 10 jaar is men in Maleisische regeringskringen nog steeds enthousiast over dit neo-liberale concept. Het nieuwste idee is het privatiseren van de rivieren. Bedrijven mogen een concessie kopen van 30 jaar om vervolgens zand te winnen uit de rivier. Actiegroepen zijn echter bezorgd dat de bedrijven nog meer winst willen maken met de rivier door er bijvoorbeeld drinkwater uit te onttrekken. Veel Maleisiërs voelen nattigheid. Het initiatief volgt op de privatisering van de waterdistributie van Selangor en Kuala Lumpur in januari 2005. Dertig jaar lang is het aan de privé-onderneming Syabas hoe het drinkwaternet daar verder wordt uitgebouwd en hoeveel water kost. Tegen die privatisering was veel protest. Water is meer dan koopwaar, argumenteren de tegenstanders. De overheid mag de controle over het levensvocht niet uit handen geven. (IPS) Zouden geprivatiseerde rivieren ook te laat aankomen bij zee? Of opeens minder water voor meer geld gaan leveren?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.