Zoals ooit beloofd, deze zondagse zondag: Anselm Kiefer in het Antwerpse Museum voor Schone Kunsten. Telkens ik het monumentale gebouw binnenga komen een pak herinneringen terug. Mijn vader staat nog ergens op een beverig 8mm filmpje wanneer hij en zijn Companions Du Route in de jaren 60 daar in de enorme hal een plek eisten voor hedendaagse kunst. "Kunst terug naar de eigen tijd!" Verrassend snel (toen werkte de loge nog) kregen 'ze' het toenmalige provinciale paleis van de Koning op de Meir (elke provincie heeft zijn plek om de Koning en gevolg op te vangen) om performances en allerlei andere 'vrijheid' uit te voeren en op te hangen. Ze rookten allemaal en zelfs nonsens had een bedoeling. Vandaag zit er een soort showchocolatier in dat Koninklijk gebouw op de Meir. Het is van deze tijden, tegenwoordig. In het Museum Voor Schone Kunsten op het Antwerpse Zuid (tram 8 nemen) stoot je allereerst op een loden vliegtuig. Weinig keren een zo elegante tentoonstellingsopening gezien. Op de een of andere manier zit je meteen in de stemming voor het twintigtal werken en dat is een pluim voor de ingehuurde curator. Meneer Anselm Kiefer zit een beetje tussen de idee- en daadkunst in. Sinds
Antwerpen heeft blijkbaar last van een nogal balorige studentenpopulatie. Nu de langstudeerboete van de baan is, misschien toch maar eens ook SIRE inschakelen?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Zaagmans is alweer voorbij gekomen. We zijn halverwege de werkweek en er staat nog steeds geen Wilders-postje op Sargasso?! Voelt het goed, of mist u iets?
Afgelopen weekeinde was een tiental Sargasso bloggers met de redactiebus naar Antwerpen. Tijdens een kroegentocht onder leiding van twee geweldige locals kwam “het W-woord” uiteraard ter sprake. In Vlaanderen is het Vlaams Belang inmiddels weer op haar retour. Het cordon sanitaire heeft gewerkt was de analyse van sommigen. Wij Hollanders zouden dus wel eens wat kunnen leren van onze Zuiderburen? Minder aandacht voor iedere populistische provocatie werd geopperd. Al het nieuws over Wilders bundelen in een wekelijkse post: La Poubelle, bijvoorbeeld?
Maar aangezien wij zeer hechten aan uw mening, mag u met terugwerkende kracht meediscuzeuren. Minder Wilders of juist meer Wilders, Wilders Ad Hoc of juist in z’n Hok, Wilders Anders of Aardappel Anders?
Dat was de voorspelling van uw Belgocorrespondent, en de definitieve uitslag: 40,76 procent mensen die JA, en 59,24 NEE zeggen ivm de Lange Wapperbrug.
1ste bedenking: het is de eerste keer dat een Antwerpen, sinds WO2, uit vrije keuze heeft kunnen gaan stemmen. 1/3 heeft van dat recht gebruik gemaakt, en men is het op dit moment in België eens dat dat een zeer hoog aantal is. Trots, voorwaar.
2de bedenking: nu de Groote dEmocratische Boodschap gelegd is, rest een zeer nabije toekomst. Want: wat nu?
Er zijn enkele richtingen die men kan uitgaan. De juridische? – gaat men de uitslag negeren, of aanvechten? Kan men ze negeren? Naast zich neerleggen? Of neemt men de referendumuitslag ernstig, – en wat dan? Wordt alles lamgelegd, – terug naar de tekentafel? Gaat de verliezer (BAM ((de juridische entiteit in het leven geroepen door de Vlaamse regerering om de mobiliteit rond Antwerpen te verbeteren)) zich als slechte of goede verliezer gedragen? Maw, schadeclaims eisen of onderhandelen. Ze hebben per slot van rekening reeds 15 miljoen € uitgegeven aan public relations alleen, een 50 keer meer dan de mensen van het gewonnen neen-kamp.
Samenwerken zou mooi zijn. Opnieuw rond de tafel, en met een schone lei verse oplossingen bedenken. Misschien wel wilde ideeën, zoals ipv alle doorgaand verkeer làngs een stad voeren, een (doorvoer)land als Vlaanderen opdelen in een raster waar denderverkeer 20 km van alle dichtbebouwde woonzone’s blijft. Of net integendeel: de bittere pil slikken dat mister Peak Oil met de hamer slaat en we binnen twintig jaar het idee van vrij en privétransport mogen opbergen.
Op moment van posten zien we nog geen reactie vanuit de Vlaamse regering. Laat het duidelijk zijn dat er, indien de Vlaamse Regering de brug toch zou bouwen, men een dikke middelvinger naar het democratisch besef in de grootste stad van Vlaanderen stuurt. En de goede verstaander weet wie dàt stemmen zal opleveren.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
In België staat deze uitspraak symbool voor hèt symbool bij uitstek: de verhitte discussie rond het mobiliteitsplan van Antwerpen. Gisterenavond is de definitieve beslissing gevallen: er komt géén ‘Lange Wapper’-brug, maar een reeks tunnels, die een de nauwe 2/3de ring rond de stad Antwerpen sluiten. Niemand is deze oplossing genegen, dus dat zit goed. Wie wel eens Antwerpen stapvoets dient te passeren begrijpt dat er iets moest gebeuren: dat stukje ringweg is het drukste van Europa. Nergens hogere concentraties fijnstof als daar, nergens zo zeker van file. Er heerst vooral opluchting in de kranten en commentaren, van het soort: nu kunnen we eindelijk ècht gaan zeuren over iets wat beslist is.
In de toekomst zal u Antwerpen anders kunnen passeren dan nu het stilstaande geval is. De ring rond Antwerpen, volgens velen het drukste paar kilometers ter wereld, moet en zal ontsloten worden. Dit mega(lomane) project heet: Lange Wapper. (petit histoire: Lange Wapper is de naam van een volksfiguur die, ongetwijfeld ontsproten aan een beneveld brein, voornamelijk handelt omtrent benevelde breinen en hun flauwe avonturen met een waarschijnlijk benevelde sprookjesreus. Prima naam dus voor een bouwproject.)
Welnu: een historisch feit heeft zich voltrokken: de Antwerpse inwoners gaan via een referendum op 18 okotober kunnen beslissen hoe die ontsluiting er uit zal zien. Alle muffe stemhokjes en stedelijke turnzalen gaan open voor een stemming as usual. Hoewel: deze keer mogen mensen vanaf 16 jaar gaan, en het is niet verplicht.
“Moet de stad Antwerpen een gunstig advies geven voor de stedenbouwkundige vergunning van de Oosterweelverbinding op het huidige voorziene tracé tussen Zwijndrecht/Linkeroever en Merksem/Deurne?”
Zoals steeds in de Belgopolitique slibt alles dicht in een soep van politieke belangen, anecdotes en uiteraard: bestuursorgaan tegen ander bestuursorgaan.
Hoofdrolspelers zijn:
• de Vlaamse regering: voorstander van de gigantische brug
• BAM, het ‘Bestuursorgaan Antwerpen Mobiel’ – de machtige groep die door de Vlaams regering is opgericht om de gigantische infrastrutuurwerken in en om Antwerpen uit te voeren.
• de Antwerpse burgemeester Patrick Janssens (eerst voor- en nu fervent tegenstander)
• de actiegroepen Ademloos en Straten Generaal (uiteraard helemaal tegen)
• Verder is er de politieke opdeling: Vlaams Belang, Socialisten en Groenen tegen, Liberalen, vlaamsnationalisten en Christenen voor.
Wat moeten we daar nu weer van denken? In Vlaanderen is onlangs een verbod op hoofddoeken afgekondigd voor alle openbare scholen, als onderdeel van een verbod op religieuze uitingen. Een knap staaltje cultuurabsolutisme waar de vele rechtse krachten binnen de Nederlandse samenleving ook zo naar snakken. In Vlaanderen is het werkelijkheid.
Een flink aantal moslima’s zijn er vanzelfsprekend niet blij mee, zij willen de vrijheid hebben om hun godsdienst uit te oefenen. Desnoods openen ze zelf wel een islamitische school. Op die manier hebben de islamitische scholieren toch een mogelijkheid om hun geloof te belijden én onderwijs te volgen. Daar is bijzonder onderwijs immers voor.
Zoals altijd in dit soort conflicten kunnen de moslims het niet goed doen. Een bijzondere school oprichten, dat is niet de bedoeling, aldus de grootste Vlaamse politieke partijen. “Het werkt de segregatie tussen gemeenschappen in de hand en schaadt de inburgering.” No shit, sherlock!
Natuurlijk schaadt een verbod op hoofddoeken de integratie. Je slaat mensen terug hun schulp in, omdat je probeert een ideologie of cultuur op te leggen aan mensen die dat niet willen. Ze willen hun identiteit behouden of daar in ieder geval de regie over voeren.
Dat mensen in hun eigen persoonlijke religie – een hoofddoek schaadt immers niemand anders dan de draagster zelf – niet dezelfde vrijheid mogen genieten als de schreeuwende rechts-conservatieven met hun ‘meningen’, geeft mooi aan waar de Vlaamse prioriteiten liggen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
UPDATE Ramsey Nasr is vanavond in een rechtstreekse TV-uitzending met een ruime overwinning gekozen tot Dichter des Vaderlands. Het campagneteam van Tsead Bruinja deed verslag van de avond. Hier vindt u de hele uitslag en hieronder staat ons eerder gemaakte profiel van Ramsey Nasr.
Het is weer Dichter des Vaderlands-verkiezing en omdat je stem dubbel telt als je hem motiveert geeft GeenCommentaar je graag voor elke dichter redenen mee. Wij houden er wel van als onze reaguurders wat meer invloed kunnen uitoefenen op democratische processen. En omdat het natuurlijk om de poëzie moet gaan, krijgen jullie ook elke dag een gedicht voorgeschoteld. Da’s handig, want op de verkiezingssite kan je alleen fragmenten lezen. Vandaag informatie over en poëzie van Ramsey Nasr.
Als bekendheid het criterium is, moet Ramsey Nasr maar Dichter des Vaderlands worden. In een steekproef door Bart FM Droog wist Nasr het hoogste aantal Google-hits bijelkaar te scharrelen: bijna 77.000. En als het aan mij zou liggen en de gedichten waren mijn enige criterium, zou hij het ook worden, want ik vind Nasr de meest lyrische, meest dichterlijke dichter van het stel, die zijn letters kan doen zingen en zijn zinnen laat dansen. Maar goed, dat is slechts mijn mening en ik geef die om tenminste niet verweten te kunnen worden dat ik iets subtiel probeer te pushen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
