Amsterdams ontgassen

De Amsterdamse haven is volgens de Port of Amsterdam "de grootste benzinehaven ter wereld. Het is een internationale hub voor op- en overslag, mengen en verhandelen van benzine." Ook krijgt Schiphol ongeveer de helft van de benodigde kerosine aangeleverd vanuit de haven. Daarnaast is de haven van Amsterdam een toonaangevende speler op de oliemarkt voor mengen, opslaan en overslaan van (bio)diesel en LPG. Noord-Holland heeft sinds 1 maart 2017 een verbod op varend ontgassen van benzeenhoudende ladingen (>10% benzeen). Tijd dus om eens wat dieper in de situatie in Amsterdam te duiken en ons weer eens te verbazen over dit slepende dossier, waarover ik eind vorig jaar schreef dat ik het dossier varend ontgassen (voorlopig) afsloot. Varend ontgassen: wat is het ook al weer? Binnenvaartschepen met een vloeibare restlading ontgassen hun tanks. Als een lading is gelost, blijft er restlading achter. Schepen ontgassen dit restant in de tanks door het te verdampen met ventilatoren. De ladingdampen worden op deze manier uit de ladingtanks en leidingen naar buiten geblazen. Ontgassen gebeurt als het schip op weg is om opnieuw te laden. De tanks moeten dan schoon zijn. Dit is nodig als een schip een andere vloeistof in de tanks gaat laden. Bij ontgassen komen giftige ladingdampen vrij, voornamelijk vluchtige organische stoffen (VOS) als benzeen, tolueen, ETBE en MTBE (loodvervangers in benzine). Deze stoffen dragen bij aan luchtverontreiniging. Luchtverontreiniging is recent door de Wereld Gezondheidsorganisatie als kankerverwekkend geclassificeerd. Daarbovenop komt dat VOS-emissies effecten kunnen hebben op de gezondheid. De volgende effecten kunnen acuut of na langdurige blootstelling optreden: Aldehyden (formaldehyde, aceetaldehyde): slijmvlies irriterend, carbonzuren (mierenzuur, azijnzuur): irriterend en soms corrosief, koolwaterstoffen (tolueen, nonaan): narcotiserend, niereffecten bij sommige proefdieren, chloorkoolwaterstoffen (tri, tetra, per: ) narcotiserend, lever, nier, methyleenchloride: ernstige irritatie (vloeistof), branderig gevoel (damp), aromatische amines en nitroverbindingen (nitrobenzeen) methemoglobine vorming. Verder zijn er een aantal VOS met specifieke effecten: Benzeen, aniline: effecten op het bloed en bloedvormend systeem, hexaan en MIBK perifere zenuwstelsel/neurotoxisch, benzeen, vinylchloride, butadieen, PAK: kankerverwekkend Met ontgasinstallaties op de wal of op het schip kunnen schepen gecontroleerd worden ontgast, waarbij de stoffen niet of veel minder in de buitenlucht vrijkomen. Daar zijn verschillende mogelijkheden voor. Omvang probleem in Amsterdam In 2016 heeft CE Delft voor de provincies Noord-Holland, Utrecht, Gelderland en Zeeland met de publicatie Ontgassen in kaart meer inzicht gegeven in: het aantal ontgassingen in deze provincies en het effect van de verboden in Zuid-Holland en Noord-Brabant op het aantal ontgassingen in de vier provincies. Daarnaast wilden deze provincies weten wat de implicaties zijn van een mogelijk vergelijkbaar verbod in de vier provincies  voor wat betreft de behoefte en locatie aan benodigde ontgassingsinstallaties, kegelligplaatsen en steigercapaciteit. Uit dit onderzoek komt naar voren dat er naar schatting 3.060 binnenvaarttankschepen per jaar vertrekken vanuit Amsterdam, waarvan ongeveer 1.360 (45%) ontgassen voordat er een nieuwe lading wordt ingenomen. Van die 1.360 zijn er 140-540 met een lading die meer dan 10% benzeen bevat. Varend ontgassen kan plaats vinden onderweg naar Rotterdam, Antwerpen of Gelderland/Duitsland als daar de volgende lading opgepikt gaat worden. Als een retourlading vanuit Amsterdam wordt meegenomen kon er stilliggend ontgast worden in de haven van Amsterdam of varend in de buurt van Amsterdam. Verbod op varend en stilliggend ontgassen De provincie Noord-Holland heeft sinds 1 maart 2017 een verbod op varend ontgassen van benzeenhoudende stoffen. Daarmee heeft de provincie het initiatief van de provincies Zuid-Holland en Noord-Brabant gevolgd. Net als de haven van Rotterdam kent de haven van Amsterdam een plaats voor stilliggend ontgassen. Het betreft volgens Port of Amsterdam één ligplaats in de Afrikahaven, waar het is toegestaan op basis van het ADN (Europees Verdrag inzake het internationaal vervoer van gevaarlijke stoffen over de binnenwateren), om stilliggend te ontgassen. Hiervoor dient toestemming te worden gevraagd aan de havenmeester. Bij stilliggend ontgassen zijn de voorschriften uit het ADN, de Regeling benzinevervoer in mobiele tanks 2006 en de Regionale Havenverordening Noordzeekanaalgebied (RHN) van toepassing. Daarmee gaan de provincie Noord-Holland en gemeente Amsterdam verder dan de provincie Zuid-Holland en de gemeente Rotterdam. De adders onder het verbod op varend en stilliggend ontgassen In principe zorgen het provinciale verbod op ontgassen en het aanvullende besluit van de Port of Amsterdam om stilliggend ontgassen te verbieden er voor dat de stoffen die onder de Provinciale milieuverordening (nu Provinciale Omgevingsverordening NH 2020) niet varend ontgast mogen worden ook niet stilliggend ontgast mogen worden. Zoals vaker in dit dossier zitten er adders onder het gras. De eerste adder is de uitspraak van de minister dat provinciale verboden op varend ontgassen niet rechtsgeldig zijn. De tweede adder is dat de haven van Amsterdam nog ontheffing kan verlenen voor stilliggend ontgassen. De derde adder is dat de Omgevingsdienst Noordzeekanaalgebied (OD NZKG) in het Jaarverslag omgevingsdienst noordzeekanaalgebied 2018 stelt niet te handhaven op het provinciale ontgasverbod, zolang er geen alternatieven voorhanden zijn voor schippers. De eerste adder heb ik al vaak genoeg behandeld op Sargasso. De tweede adder is interessanter. In antwoord op de vraag hoe vaak de gemeente ontheffing heeft verleend antwoord de gemeenten Amsterdam dat er 9 keer een vergunning verleend om te ontgassen naar een ontgassingsinstallatie in de periode juni 2019 - 25 februari 2021. Het lijkt er daarmee op dat de locatie voor stilliggend ontgassen voor schippers nauwelijks tot niet meer bruikbaar is voor benzeenhoudende ladingen. De derde adder is het meest interessant, zeker voor bedrijven die al jaren werken aan alternatieven voor ontgassen aan de buitenlucht. Op de vraag hoeveel installaties voor ontgassen van binnenvaartschepen er zijn in de 'grootste benzinehaven van de wereld' antwoord de gemeente dat er gewerkt wordt aan de opbouw van een ‘infrastructuur voor stilliggend ontgassen van binnenvaartschepen’ in Westpoort. Vier jaar na instelling van verbod op varend ontgassen heeft dit, net als in Rotterdam, nog niet tot een alternatief voor schippers geleid. Bij de opbouw van 'de infrastructuur voor stilliggend ontgassen van binnenvaartschepen' van de Port of Amsterdam is dat Gedeputeerde Staten van Noord-Holland een beleidsregel goedkeurt die het mogelijk maakt dat de OD NZKG een ontheffing verleent voor het ‘verwerken van gevaarlijk afval (lees de dampen uit het schip) buiten een inrichting’. Verwacht wordt dat de beleidsregel deze zomer wordt goedgekeurd en dat aanvragen voor een ontheffing direct daarna in behandeling kunnen worden genomen. In 2020 zijn 4 ontheffingen verleend voor het nemen van proeven met het ontgassen van binnenvaartschepen middels verschillende technieken. De proefperiode loopt formeel eind 2021 af, maar sinds december 2020 zijn geen aanvragen voor proefnemingen meer ontvangen. In Amsterdam werken de provincie Noord-Holland, OD NZKG en Port of Amsterdam nauw samen op juridische, milieutechnische en operationele aspecten van het ontgassen. Het effect van het verbod op het aantal ontgassingen Zoals gezegd schatte CE Delft in 2016 dat er 1.360 keer per jaar varend ontgast wordt door schepen die lading hebben gelost in Amsterdam. De Port of Amsterdam, heeft net als de Port of Rotterdam, een zogenaamd eNose netwerk aangeschaft om veranderingen in luchtkwaliteit te monitoren. Hiermee zijn onder andere ontgassende binnenvaartschepen op te sporen. In het jaarverslag over 2018 schrijft de Omgevingsdienst Noordzeekanaalgebied (OD NZKG), dat het eNose netwerk beheert hierover: In 2017 heeft de OD NZKG de ontgassingstool (Degassing Vessel Detective tool) aangeschaft, een hulpmiddel waarmee inzicht wordt verkregen wanneer schepen mogelijk betrokken zijn bij varende ontgassingen. In 2018 is hiermee veel ervaring opgedaan en na de uitbreiding van het eNose-netwerk (vanaf week 33) zijn hiermee 195 meldingen in het systeem geregistreerd. Tot op heden betreft dit alleen nog registraties. Uit de gesignaleerde meldingen vanaf het Noordzeekanaal en Amsterdam-Rijnkanaal valt niet op te maken of deze ontgassingen conform regelgeving mogen plaatsvinden en ook niet of het een zee- of binnenvaartschip betreft. Een binnenvaartschip, dat aan het ontgassen is, is pas in overtreding van het provinciaal milieuverbod als het product dat ontgast wordt meer dan 10% benzeen bevat. Hiervoor is onderzoek ter plaatse noodzakelijk door Politie en/of DHM. Er is hierop vooralsnog geen verdere actie ondernomen aangezien in het toezicht en handhavingsprotocol Varend ontgassen met elkaar is afgesproken dat er pas handhaving zal plaatsvinden, zodra een goed werkende ontgassingsinstallatie operationeel is. Van de door CE berekende 1.360 ontgassen weet de OD NZKG er 195 te detecteren, waarbij niet duidelijk is of het om binnenvaart of zeescheepvaart gaat. Als we ervan uitgaan dat 100% binnenvaart betreft detecteert het eNose netwerk 15% van de ontgassingen. In 2020 schrijft de OD NZKG in haar jaarverslag over 2019: De Degassing Vessel Detective tool (ontgassingstool), die het varend ontgassen van vaartuigen detecteert, heeft in 2019 in totaal 348 meldingen gegenereerd. De werking van deze tool is hierrmee zeer succesvol gebleken. De ontgassingen op het Noordzeekanaal vinden altijd in het zelfde gebied plaats, vaak aangewezen door de divisie Havenmeester. De ontgassingen op het Amsterdam-Rijnkanaal vinden plaats wanneer schepen, zonder lading, weer naar het zuiden varen; deze zijn als illegale ontgassing aan te merken. Met 348 detecties loopt het percentage op naar 26% van het jaarlijks aantal ontgassingen. Daar komt bij dat er twee redenen zijn om aan te nemen dat dit een overschatting is van wat het eNose netwerk detecteert. Op de eerste plaats schrijft OD NZKG in 2018 al dat niet in alle gevallen duidelijk is of het ontgassen plaats vind door een binnenvaartschip of een zeeschip. Op de tweede plaats is de emissie van varend ontgassen volgens de cijfers van Emissiregistratie tussen 2015 en 2019 (laatst bekende jaar) gestegen met 19%. Landelijke ontwikkelingen Sinds de invoer van de provinciale ontgasverboden is de uitstoot van varend ontgassen met 26% gestegen. In de Tweede Kamer vraagt de fractie van Partij voor de Dieren om een versnelde invoer van een landelijk verbod. Demissionair-minister Van Nieuwenhuizen houdt vol dat een landelijk verbod niet toegestaan is binnen het CDNI, zolang niet alle lidstaten hebben ingestemd: Tot er een verbod is, kun je niet meer dan een appèl doen op partijen om het varend ontgassen tot een minimum te beperken. Drie landen moeten de wijziging van het CDNI nog goedkeuren. Zwitserland doet dat binnenkort, wist Van Nieuwenhuizen te vertellen. Ondanks aandringen van haar kant – al in het voorjaar van 2020 – is nog steeds onduidelijk hoever de overheden in Frankrijk en België ermee zijn. Het in 2018 door haarzelf aangekondigde nationale verbod op varend ontgassen, dat begin 2020 had moeten ingaan, blijkt hiermee net zo'n dode mus als het provinciale ontgasverbod in Zuid-Holland. Ondertussen is de demissionair-minister volgens verschillende bronnen wel van plan om de taskforce varend ontgassen op te heffen. Niet dat er wat veranderd is: er is geen verbod, er zijn geen alternatieven voor schippers en de uitstoot gaat ondanks het appèl van de demissionair-minister niet omlaag. Maar ja: het oogt zo lekker opgeruimd aan het eind van Rutte 3, want de VVD had het landelijk verbod op varend ontgassen in haar doorrekening van 2017 staan (maatregel VVD_36 op bladzijde 88 van de doorrekening van de verkiezingsprogramma's in 2017 door PBL). Conclusie Op papier hebben Noord-Holland en de gemeente Amsterdam varend en stilliggend ontgassen keurig geregeld. Er is echter nog steeds geen alternatief voor schippers. Dat betekent dat de afspraken om niet te handhaven uit het handhavingsprotocol Varend ontgassen nog steeds gelden. Er is dan ook geen reden om aan te nemen dat het aantal ontgassingen sinds 2016 is gedaald, zeker niet omdat het de landelijke emissiecijfers gestegen zijn. Ten tweede valt op dat de provincie Noord-Holland varend ontgassen onderbrengt onder het kopje geur. Nu kan de geur van de stoffen die ontgast worden hinderlijk zijn, veel erger is dat een aanzienlijk deel van de uitgestoten stoffen behoort tot de categorie zeer verontrustende stoffen. In elke andere sector dan zee- en binnenvaart geldt voor die stoffen een minimalisatieplicht. Tot slot concludeer ik op basis van de jaarverslagen van OD NZKG trek is dat er nog een levensgrote olifant in de havens dobbert: zeevaart. Zeeschepen zijn een forse factor groter in volume dan binnenvaartschepen en de uitstoot bij ontgassen van de tanks is daarmee ook vele malen hoger.

Door: Foto: BoH, CC BY-SA 3.0 via Wikimedia Commons Binnenvaarttanker Jade in het Calandkanaal
Foto: Kilian Evang (cc)

Vernieuwing of herhaling van zetten?

COLUMN - Bijdrage van Joyce Hes, waarin ze de voorgenomen herziening van het bestuurlijk stelsel in Amsterdam kritisch bekijkt.

Het bestuurlijk stelsel van Amsterdam blijft een ‘pain in the ass’. Het afschaffen van de deelgemeenten in 2014 en het gelijktijdig instellen van gekozen bestuurscommissies met een dagelijks bestuur dat uit hun midden werd benoemd (het budgetrecht en de kaderstellende bevoegdheid bleven uitdrukkelijk bij de raad) werd al snel onbevredigend gevonden.

In 2016 was er het rapport van de Commissie Brenninkmeijer, dat te veel schuring constateerde tussen de verschillende bestuurslagen. Daarop is ervoor gekozen de dagelijkse bestuurders direct te laten benoemen door het college om binnen de stedelijke kaders vanuit de gemeenteraad een betere wisselwerking tot stand te brengen met het lokaal bestuur in de stadsdelen. In 2018 kregen de gekozen stadsdeelcommissies de rol om ogen en oren van gebied en stadsdeel te zijn en de taak om het dagelijks bestuur over de lokale belangen te adviseren.

Inmiddels ligt er alweer een rapport van Necker van Naem en Tilburg University, waaruit blijkt dat de ambities die met het huidig stelsel worden beoogd onvoldoende uit de verf komen. Het rapport onderstreept breed de noodzaak voor versterking en verbetering van de positie van het lokaal bestuur en van de invloed van Amsterdammers daarop. Ook is onvoldoende helder voor alle betrokkenen, bestuur, uitvoering en bewoners wie waarover gaat en dat gaat ten koste van de stadsdelen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Roel Wijnants (cc)

Van spinnenweb naar visgraat

COLUMN - De gemeente moet hier geld besparen om ’t daar te kunnen uitgeven, en kampend met zowel een coronacrisis als met instortende kademuren en brakke bruggen zijn prioriteiten nodig. Allemaal begrijpelijk. Vandaar dat ik liever constructief meedenk dan te boos te worden na het lezen van de plannen om te bezuinigen op het aanvullend openbaar vervoer (AOV) in de stad.

Voor de gezonde lezer: het AOV is bedoeld voor ouderen (75-plussers) en voor mensen met een fysieke beperking. Wie zoals ik een Canta heeft, valt daar niet onder: met die Canta kan ik goeddeels mijn eigen vervoer regelen. Deze bezuiniging gaat ook niet over rolstoeltaxi’s, daar is weer een iets andere regeling voor.

Wie onder de 75 is, heeft een speciaal pasje (plus bijbehorende keuring) nodig om er een beroep op te mogen doen. Het AOV komt neer op taxi-achtig vervoer voor de prijs van een ov-ritje. Wie hulp nodig heeft bij het in- en uitstappen, moet zelf iemand meenemen en ook voor hem of haar betalen. Ritjes zijn maximaal 25 km, maar de meeste mensen reizen kortere trajecten. Ze gaan naar de markt, naar familie in een andere wijk, en doen dat vaak maar eens per week.

Foto: peter hessels (cc)

Kunstbeleid en diversiteit

OPINIE - Het Amsterdamse raadslid voor Forum voor Democratie Annabel Nanninga en haar spreekbuis GS maakten zich onlangs nogal druk over een rapport van de Amsterdamse Kunstraad en het beleid dat wethouder Meliani van GroenLinks daarop willen baseren. Steen des aanstoots is de eis van de gemeente om iedereen die voor een subsidie in aanmerking wil komen te verplichten tot een ‘actieplan over inclusiviteit en diversiteit (van governance tot organisatie en bedrijfsvoering, van publiek tot programma en talent).’ In het Parool noemt Theodor Holman het rapport ‘weerzinwekkend’. Hij ziet er een poging in om Amsterdammers een bepaalde manier van denken op te leggen. Volgens Holman is het ‘een illustratie van de langzame moord op onze cultuur, op ons vrije denken, op de vrijheid van de kunstenaar.’ Maar ja, hij is dan ook columnist en mag ook wel een beetje overdrijven.

Nanninga keert zich in de Amsterdamse raad tegen de ‘politisering van de gesubsidiëerde kunstensector.’ En dan met name tegen de ideologie van de ‘uit de VS overgewaaide identiteitspolitiek’ die volgens haar leidraad is geweest voor het kunstenplan. Haar kritiek vind ik voor een FvD-politica echter nogal hypocriet. Als het aan partijleider Baudet ligt gaan we alleen voor kunst die de nationale identiteit niet besmeurt. Met zijn weerzin tegen moderne kunst zullen we,  mocht hij het ooit voor het zeggen krijgen, waarschijnlijk ondergedompeld worden in de zuivere ‘boreale cultuur’ met ‘trotse schilderijen’ , ‘sculpturen van onze helden’ en veel pracht en praal. Over politisering van de kunst gesproken.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

De eeuw van Gisèle

RECENSIE - Je leeft maar twee keer: één keer zoals het feitelijk gebeurt en één keer zoals je je herinnert. Sommige mensen kunnen echter drie keer leven. Dat zijn degenen die hun herinneringen herorganiseren en een ideaalbeeld scheppen van hun leven. Ook al bestond dat natuurlijk gewoon uit sleur en herhaling, ze maken er een kunstwerk van en met wat geluk gaan anderen het nog geloven ook.

Dat is het verhaal van Gisèle van Waterschoot van der Gracht (1912-2013), aan wie Annet Mooij onlangs een biografie wijdde, De eeuw van Gisèle. Ze is niet de enige hoofdpersoon. De deuteragonist is Wolfgang Frommel (1902-1986). Allebei creëerden rond hun leven een persoonlijke mythologie, waardoor in Mooijs boek in feite vier levens dwars door elkaar heen lopen. Dat klinkt ingewikkelder dan het is: De eeuw van Gisèle is een onverwacht spannend boek, dat enerzijds gaat over de gebiografeerden als beeldend kunstenares en dichter en anderzijds over de wijze waarop zij ideaalbeelden van zichzelf schiepen.

Gisèle kwam uit een welvarende familie, werkte met glazenier Joep Nicolas, leerde Frommel kennen in het kunstenaarsdorp Bergen, vestigde zich in Amsterdam in een mooi huis aan de Herengracht en bood Frommel daar vanaf de Tweede Wereldoorlog tot diens dood in 1986 onderdak. Niet alleen Frommel, overigens: ook zijn vrienden, waaronder joodse onderduikers, vonden er een veilig thuis, wat Gisèle later de onderscheiding opleverde van “rechtvaardige onder de volken”. Kortom, een heldin.

Foto: Vattenfall Nederland (cc)

Stadsverwarming: financiële donderwolk boven de Randstad

ANALYSE - In het Klimaatakkoord is een belangrijke rol weggelegd voor stadsverwarming. Afgelopen jaar zijn er echter verschillende berichten naar buiten gekomen die grote problemen laten zien bij warmtebedrijven. De Rekenkamer Nijmegen was begin dit jaar kritisch over de totstandkoming van het warmtenet in de wijk Nijmegen-Noord. In Rotterdam was de rekenkamer ook kritisch over de plannen voor een leiding naar Leiden en bericht de NRC al een paar weken over de oplopende tegenvallers bij het Warmtebedrijf Rotterdam, waarvoor de gemeente en provincie garant staan. Het Afval Energie Bedrijf (AEB) in Amsterdam, waar de tegenvaller voor de gemeente volgens de Telegraaf op kan lopen tot een half miljard Euro, is voorlopig gered met een kapitaalinjectie van 16 miljoen Euro door gemeente en een consortium van banken.

Verwarmen met restwarmte

Op papier klinkt het altijd mooi: waarom huizen en gebouwen verwarmen met aardgas, als het ook kan met restwarmte van de industrie, elektriciteitscentrales of afvalcentrales? In de praktijk lopen bewoners, bestuurders en gemeenteraadsleden met regelmaat tegen problemen op. Een van de standaardproblemen doet zich voor bij bewoners en heeft zijn achtergrond in de regelgeving. Op papier mogen de kosten voor stadsverwarming niet hoger zijn dan de kosten van verwarmen met aardgas, in de praktijk hebben er altijd behoorlijk wat gaten in de regelgeving gezeten.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: bertknot (cc)

Weespermop

COLUMN - Geboren ben ik er niet – in die dagen werden baby’s in het ziekenhuis gehaald, zodat ik in Amsterdam ter wereld kwam – maar getogen ben ik er wis en waarachtig: tussen dag twee van mijn bestaan en ergens na mijn zestiende woonde ik in Weesp.

Het leven daar was er een tussen tafellaken en servet. Weesp had van alles een beetje en van niks genoeg. Zo had het meer kerken dan cafés. Wie meer ambieerde dan lts of huishoudschool kon nergens terecht, en moest voor een verdere opleiding de stad uit: zelfs voor de mavo moest je al kiezen tussen dagelijks treinen naar Hilversum of Amsterdam.

Dat was een keuze met consequenties. De helft van het stadje had de blik eenzijdig op Amsterdam gericht, waar veel bewoners vandaan kwamen, en de andere helft keek reikhalzend naar het Gooi: Hilversum, Naarden, Bussum. Een beetje alsof het stadje niet wist te kiezen, en daarom liever haar eigen kinderen met dat dilemma opzadelde. Noordelijk: de oorsprong, de variatie, meer keuzes en meer vrijheid. Zuidelijk: de lokroep van geld en vermeende chique.

We hadden een openbare bibliotheek waar ik tweemaal per week drie boeken haalde (meer mocht niet), totdat-ie in de fik ging. Muiden lag vlakbij, en daar ontplofte de kruitfabriek met een immense dreun. We woonden in de stank van Philips Duphar en de zoet-misselijke lucht van de chocoladefabriek van Van Houten. Bij de brand van de bieb vloog ook de gereformeerde kerk aan de Hoogstraat in de fik (en jaren later ging de spits van de Laurentiskerk in de hens). We flaneerden in de Slijkstraat, die we onderling de Modderstraat noemden, en elk jaar verkocht ik setjes kinderpostzegels bij de woonboten langs de Vecht. Elders in het water was een zwembad, afgezet met palen. Soms was dat dicht: dan werd de Vecht geplaagd door een overmaat aan ratten.

Foto: Automobile Italia (cc)

Anonieme automobilisten

COLUMN - Afkicken is hondsmoeilijk, ik weet het, maar als het jullie lukt, met zachte hand en door een helder ultimatum geholpen…? Wat zal dat een opluchting voor de rest zijn. Voor de wandelaars, voor de kinderen die buiten willen spelen, voor de fietsers, voor de mensen die graag op een bankje zitten, voor de liefhebbers van de oude stad en de grachten, voor iedereen die langzaam of slecht ter been is of in gedachten wel eens afdwaalt en dan niet altijd voldoende oplet om het alomtegenwoordige langssnellende blik te mijden. Voor de katten en honden op straat, voor de vogels, voor de bloemperkjes, en voor de bomen. Voor het openbaar vervoer. En vooral: voor de stad zelf.

Op veel plaatsen in de binnenstad wordt het blik al een pietsie weggedrukt. Fietspaden zijn verbreed en verbeterd, er zijn tegenwoordig straten waar dertig km/u max de norm is en auto’s slechts ‘te gast’ zijn, niet langer heer en meester. Er ligt vaker gras op trambanen en taxi’s kunnen daar niet meer rijden: dat heeft de aanblik van een deel van de Sarphatistraat en de Plantage Middenlaan op slag enorm verfraaid. Ik verheug me op het moois dat er straks van overtollige parkeerplaatsen gemaakt kan worden: parkjes, bankjes, hang- en staplekken, voetbal- en hinkelveldjes, plukbosjes en doorkijkjes.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: gmourits (cc)

Techniek neutraal van gas los

OPINIE - Vanuit de opslag duurzame energie financiert het ministerie van Economische Zaken en Klimaat twee regelingen. De bekendste is de SDE+, waarmee de productie van duurzame energie wordt gestimuleerd. Minder bekend is de ISDE regeling, waarmee EZK subsidie geeft bij de aankoop van zonneboilers, warmtepompen, biomassaketels en pelletkachels. Terwijl het ministerie van EZK in Den Haag een van de grootste pleitbezorgers is voor het stellen van doelen in plaats van technieken voorschrijven. Tijd voor een herbezinning?

Techniek sturing en EZK

Het ministerie van EZK heeft de afgelopen 15 jaar met succes ingezet op een milieubeleid dat zich richt op doelen in plaats van middelen. Hierbij stelt de vergunningverlener de doelen die een bedrijf moet halen en kiest een bedrijf zelf met welke technische maatregelen deze het best gehaald kunnen worden.

Tegelijkertijd zet EZK in het energiedomein juist fors in op middelen in plaats van doelen. Zo ook bij het gasloos maken van de gebouwde omgeving. EZK stuurt bij de ISDE (net als bij de SDE+) op techniek, zonneboilers, warmtepompen, biomassaketels en pelletkachels komen in aanmerking voor subsidie. Andere technieken niet, ook al halen ze vergelijkbare resultaten ten aanzien van doelen als energiebesparing en verminderen van de gasvraag. Bij biomassaketels en pelletkachels worden naar mijn weten ook geen aanvullende luchtkwaliteitseisen gesteld.

Foto: Rene Adamos (cc)

Grip op data in de digitale stad

DATA - De belofte van de digitale transformatie houdt voor de overheid in dat data een sturingsmiddel zijn; gebrek aan data maakt een overheid machteloos. Over de digitale visie van Amsterdam, Airbnb en een deelfietsenplan.

Onze economie wordt steeds meer een data-economie en ook overheden willen hier graag aan meedoen. Daarom heeft Amsterdam een visie opgesteld op het informatievraagstuk (zie verderop) en komen er geleidelijk concrete datatoepassingen naar buiten. Een voorbeeld daarvan is het dataportal Amsterdam City Data, waarmee data van en over de gemeente Amsterdam beschikbaar worden gesteld via één loket, bereikbaar voor publiek, ketenpartners en ambtenaren. Dat portal biedt data uit een aantal basisregistraties, in samenhang met omgevingsfoto’s, gebiedsinformatie, basisstatistieken en data over onder meer parkeren, milieu, externe veiligheid, monumenten en onderwijs.

Verder zit er van alles in de pijplijn, want Amsterdam wil met behulp van technologie en open data de stad leefbaarder en duurzamer maken. Hiervoor zijn meer dan 100 projecten in het leven geroepen. Zo wordt bijvoorbeeld samengewerkt met start-up Olisto (een soort If This Than That ofwel IFTTT) voor het vinden van parkeerplekken en het slim gebruiken van laadpalen.

Ronkende verhalen over data

Gemeente Amsterdam ziet grote mogelijkheden met data: zowel voor zichzelf – de interne organisatie en de samenleving die bediend wordt – als voor de markt. De gemeentelijke I-visie is bedoeld om kaders te stellen voor de wijze waarop de gemeente de komende jaren haar informatievoorziening inricht en omgaat met informatie. Het document bevat veel ronkende taal over hoe onze samenleving digitaliseert: “Het internet genereert een groeiende hoeveelheid big data om te analyseren en te combineren. Door de slimme (geautomatiseerde) analyse van interne en externe data ontstaan nieuwe inzichten die van grote waarde kunnen zijn. De data uit de fysieke en sociale infrastructuur van de stad kunnen worden benut voor maatschappelijke en economische doelstellingen. Burgers en ondernemers worden in staat gesteld om met innovatieve oplossingen gebruik te maken van data (…).”

Vorige Volgende