Onlangs presenteerde de Zwitser Dick Marty, lid van de Raad van Europa, die zijn tweede rapport over mensenrechten schendingen van de VS in- en samen met Europese landen. Het werd gevolgd door furieuze ontkenningen van de kant van de NAVO en enkele betrokken landen. Ontvoeringen. Het rapport gaat over wat eufemistisch 'renditions' genoemd worden, maar eigenlijk ontvoeringen zijn. De geruchten erover bestaan al veel langer. Terreurverdachten worden ontvoerd en gemarteld in landen die het niet zo nauw nemen met de wet. In Italie werd een Egyptische radicale geestelijke ontvoerd; afgelopen week begon het proces tegen de betreffende CIA-agenten. Duitsland onderzoekt de ontvoering van Khaled Masri, die in januari 2004 tijdens een vakantie in Macedonië verdween en naar eigen zeggen in een Afghaanse cel belandde. Het betrof hier overigens een foutje van de CIA. Masri had een naamgenoot die tot Al Qaeda zou behoren. Ontkenningen. Het betreft hier zgn. black sites: plekken waarvan het bestaan officieel ontkend wordt. In zijn eerste rapport ging Marty vooral in op de renditions. Daarnaast besprak hij de geheimzinnige CIA-vluchten waarin de gedetineerden, met medewerking van vele Europese landen, werden vervoerd. Maar hij had nog geen harde bewijzen voor het bestaan van detentiecentra in Europa. Het bestaan daarvan werd wel vermoed, oa. in Roemenie, Bulgarije, Oekraïne, Macedonië en Kosovo. Voor de vorm - onder druk van de Kamer- ging toenmalig Minister van Buitenlandse Zaken Ben Bot verhaal halen bij Condi, die hem en alle andere Navo-ministers geruststelde. Nee hoor, de moreel superieure VS deden niet aan dat soort verderfelijke praktijken. Zaak afgedaan. Negen maanden later gaf Bush toe dat de detentiecentra wel degelijk bestonden.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Vreemde aanslag door chinees op oud president Taiwan