De brief

In deze gastbijdrage van lsdimension een snelle analyse van de nu al roemruchte brief van Ab Klink aan Maxime Verhagen. Na ‘de deur’, nu ‘de brief’. Indrukwekkend epistel van Ab Klink, dat leest als een klokkenluidersbrief en een break-up letter ineen. En een aantal raadselachtige zaken over de afgelopen weken worden nu opeens vele malen duidelijker… Het eerste dat opvalt is de toon van de brief, gelijk die van je laatste ex-vriend(in). Ab “had er behoefte aan [zijn] overwegingen op papier te zetten”, “ook om [zijn] gedachten te ordenen”. “Met pijn in zijn hart” heeft hij de afgelopen tijd zijn “groeiende aarzelingen” laten blijken, en wilde daarom “tijd om na te denken”. Ab leed aan “een toenemed intuïtief ongemak” dat hij “ook zelf probeerde te doorgronden”. Dit weekend heeft hij echter het één en ander “op een rij gezet”, en “het valt [hem] zwaar” om de knoop door te hakken en er een punt achter te zetten. Ahh. Maar dan de inhoud. Ab benadrukt nog eens hoe belangrijk het is dat een kabinet kan rekenen op draagvlak in de samenleving, en constateert dat die met een meerderheid van 76 zetels erg smal is. Het beleid, bovendien, zal ”de samenleving moeten kunnen binden”.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het bommetje van Ab Klink

Ab Klink leest de krant, mei 2010 (Foto: Flickr/Erwin Boogert)

Ab Klink doet niet meer mee. In een brief aan partijbestuur en fractie analyseert hij rechtlijnig dat Geert Wilders geen betrouwbare partner is. Dit is de cruciale passage uit de brief:

“Hij [Wilders] stelde bij de komende presentatie van het akkoord met een volstrekt en totaal(!) ander verhaal te komen dan de VVD en het CDA. Hij raadde de collega?s aan om op dat moment maar een andere kant op te kijken en voorspelde dat de hoofden van de coalitiepartners rood zouden kleuren. Een samenbindende visie zou echt niemand hoeven te verwachten.”

Anders gezegd: Wilders zal weliswaar zijn fractie op het juiste moment ‘voor’ laten stemmen, maar zich verder voortdurend publiekelijk distantiëren van het kabinet, dat ondertussen bij de eigen achterban minder populaire anti-moslimmaatregelen moet doorvoeren. Kortom, Wilders stelde een rattenstreek in het vooruitzicht.

Machtspoliticus Verhagen heeft dit ongetwijfeld als een machtsspel willen uitvechten. De streng gereformeerde Klink is meer van de principes, al legt hij zijn bommetje onder de formatie ook, omdat hij denkt dat het kabinet praktisch niet werkbaar zal zijn. Klink legt tevens een bommetje onder het CDA door als volgt uit de school te klappen:

“Dat riep de reactie op om de presentatie van de akkoorden maar over het congres heen te tillen. Het draagvlak bij het CDA congres op de zaterdag na de presentatie zou immers zwaar onder druk komen te staan.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Klinks marketingtool komt er toch

Deze gastbijdrage is van Anarchiel en is ook te lezen op zijn eigen site.

Zojuist las ik via Twitter enkele berichten van zowel Bits of Freedom (BoF) als Vrijbit die enthousiast laten weten dat het EPD voorlopig gesneuveld is. De Eerste Kamer wil namelijk pas goedkeuring voor de invoering van het EPD geven zodra marketingwonder Ab K. zijn toegezegde wijzigingen heeft doorgevoerd. Het EPD is tenslotte gewoon lek. Ik kan me voorstellen dat zowel BoF en Vrijbit dit als een mooie en terechte ontwikkeling zien, alleen weet ik ondertussen ook best hoe dit soort zaken op politiek niveau uiteindelijk uitpakken. Een tikkeltje anders.

Nu reeds enthousiast juichen is volgens mij veel te vroeg. U weet tenslotte vast dat de invoer van de lekke, dure en onhandige Ov-chipkaart ook gewoon landelijk doorgezet wordt terwijl de problemen omtrent dit misbaksel al jaren bekend en openbaar gemaakt zijn. Het gaat er helemaal niet om of het onding daadwerkelijk doet wat men beloofd heeft. Hetzelfde zal met het EPD gebeuren: er komt een lek gecentraliseerd patiëntendossier dat slechts bedoeld is als instrument der winstmaximalisatie.

In 2005 presenteerde Karin Spaink een boek met de titel “Medische Geheimen” waarin reeds gewaarschuwd werd voor de snelle invoering van het EPD zonder eerst nadrukkelijk naar problemen op het vlak van bijvoorbeeld beveiliging gekeken te hebben. We zijn nu vijf jaar verder en er is nog helemaal niets veranderd; dit terwijl er gedurende deze periode vanuit allerlei hoeken onnoemelijk veel kritiek is gegeven op de invoering van het EPD.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

KSTn | Diagnose Behandel Kolder

Logo kamerstukken van de dagIn het politieke proces om steeds meer marktwerking in de zorg te krijgen, er vanuit gaande dat dit de kosten zou kunnen drukken, loopt er nu een discussie over het invoeren van de zogenaamde Diagnose Behandel Combinaties (DBC’s) in de eerstelijns gezondheidszorg.
Mijn samenvatting van dit idee: veel voorkomende aandoeningen (diabetes, copd) vragen ongeveer dezelfde handelingen bij verschillende partijen in de zorg (huisarts, apotheek, fysiotherapeut, etc….). In plaats van al deze mensen apart te laten werken, mag 1 partij voor een hele groep patiënten met dezelfde aandoening zeggen dat hij de verantwoording voor de hele keten op zich neemt voor een vaste prijs per patiënt.
Hierdoor zou er dus concurrentie moeten ontstaan tussen “zorgaanbieders” om dit zo efficiënt mogelijk te doen en dus de laagste prijs aan te bieden.

Van verschillende kanten, niet in de laatste plaats de huisartsen, is er al veel kritiek gekomen op dit voornemen (start 2010, brede invoering 2011). Huisartsen zouden “zorgmanagers” moeten worden, iets waar ze niet voor zijn opgeleid. En de uniforme benadering zou geen recht doen aan de verschillen tussen de patiënten.

Aan die argument kan ik niet veel toevoegen. Maar er zijn nog wel twee argumenten die onderbelicht blijven in dit verhaal.

Het eerste argument is dat van distributie. Door dit mechanisme zal in regio’s voor bepaalde DBC’s misschien nog maar 1 of 2 partijen verantwoordelijk zijn. Als patiënt moet je dan langs die weg gaan omdat het anders niet vergoed wordt. Maar dat kan dus betekenen dat je voor veel handelingen niet meer bij je eigen huisarts of apotheek terecht kan, maar moet reizen. Een fenomeen dat zich nu al voordoet voor bepaalde andere vergoedingsconstructies in de zorg. De last wordt dus afgewenteld op de patiënt. Kosten die daarmee genoemd zijn, zijn ook voor de patiënt zelf. Maar dat zal de overheid en de zorgverzekeraars weinig boeien.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Spoedeisende hulp is alleen voor spoed!

Spoedeisende hulp (Foto: Flickr/Chealion)

Nederlandse weblogs lopen over van de verontwaardiging, minister van VWS Ab Klink wil namelijk de spoedeisende hulp in ziekenhuizen alleen nog maar gaan vergoeden als het gaat om “levensbedreigende situaties“. Nu hebben de mensen die hierover vallen wel een punt, namelijk dat het voor een leek nogal moeilijk te overzien is of iets nou levensbedreigend is of niet, maar Ab Klink heeft ook een punt: We gaan met z’n allen veel te vaak en vooral te snel naar de spoedeisende hulp.

Ga je door je enkel tijdens het voetballen? Dan hoor je niet bij de spoedeisende hulp thuis. Het toverwoord hier is de huisarts. Dit soort dingen kunnen namelijk prima door de huisarts of, buiten de reguliere uren, de huisartsenpost worden opgevangen. Dat levert bijna geen vertraging op, ontlast de Spoedeisende hulp voor de echte spoedeisende gevallen en scheelt veel geld.

Wat denk ik wel een probleem is, is dat mensen niet echt op de hoogte zijn van deze constructie. De ingebouwde reflex op het sportveld is ‘naar de eerste hulp’ als er weer eens iets gebeurt. Mensen weten niet waar de huisartsenpost is, en hoe deze te vinden is.

Een voorlichtingscampagne lijkt dus geen overbodige luxe, en aparte constructies voor de sportende mens lijkt me erg belangrijk. Als je voor een uitwedstrijd in een andere stad bent en je raakt geblesseerd, dan moet het niet zo zijn dat je eerst naar je eigen stad terug moet om geholpen te worden. Ik pleit er dan ook voor dat sportclubs in hun geheel bij een huisartsenpost worden ‘aangesloten’, zodat duidelijk is waar men heen moet. Een soort ‘passanten’-huisartsenposten, voor mensen die gewoon op bezoek zijn lijken me ook een goed idee.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Regiorechtspraak en rammelende wetgeving

Zit je met je dranklokaal per ongeluk in het norse noorden, dan wordt de kachel met je aangemaakt door het plaatselijk rechtscollege. Komen de asbakken in het larmoyante zuiden op de bar, dan is het victoria kraaien en word je als eenmanszaak tot tweemaal toe in het gelijk gesteld.rookverbod Tot zover dus de regiorechtspraak in dit landje. Één ding staat nu wel vast: de wetgeving tot handhaving van het rookverbod rammelt aan alle kanten.
En je hoefde geen briljant jurist te zijn om al bij de instelling van het rookverbod, juli vorig jaar, te voorspellen dat Ab Klink weer eens een staaltje van falend overheidsbeleid in de markt had gezet. De gang van zaken lijkt sterk op het paddoverbod, waarbij schimmels die spontaan in je tuin groeien ineens tot een veroordeling kunnen leiden wegens het bezit van illegale drugs.
Terug naar het rookverbod in de horeca. Of liever gezegd: de wettelijke eis in de Tabakswet dat het personeel rookvrij moet kunnen werken. Dus rookruimtes toegestaan. Voor eenmanszaken (die geen personeel hebben) is het in een apart besluit geregeld: daar moeten eigenaren een rookverbod instellen en handhaven. Het hof in Den Bosch stelt nu dat die eis niet op de Tabakswet is gestoeld. Kortom: Klink meet met twee maten en rechtbanken oordelen diametraal verschillend over de uitleg van die wetgeving…

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Vorige Volgende