OPINIE - Afgestudeerde jongeren vinden maar moeilijk een baan. Trace is één van hen. Anderhalf jaar solliciteren gaat je niet in de koude kleren zitten. Maar radicaliseren, nee hoor.
Met afwijzing nummer tien vers toegevoegd aan de collectie -een jubileum overigens dat niet gevierd wordt in dit huis- moet me toch iets van het hart. Ik voldoe inmiddels aan zo veel functieprofielen dat je er bijna schizofreen van zou worden. Zelfstandig, goed in teamverband, analytisch, communicatief vaardig, politiek verantwoord, passie voor financiën, fetisj voor zorg: ja hoor, ik ben en heb het allemaal. Aantoonbaar.
Maar er is een vraag die tijdens een sollicitatiegesprek de nodige scheurtjes in mijn persoonlijkheidskenmerken teweeg brengt: ‘Wat is jouw droombaan?’ meestal gesteld door een goedbedoelend miepje van personeel en organisatie. Lieve mensen, de tijd van vriendschapsboekjes voor twaalfjarigen is voorbij. De generatie waarbij astronaut of balletjuf willen worden besmettelijk was. Ik heb het richtinggevoel van een verdwaalde orka en dans, volgens ooggetuigen in de Vibes, ‘like a white girl’, dus ik ga voor alles wat me ook maar enigszins interessant lijkt waar enige maatschappelijke, criminologische relevantie aan te ontdekken valt. Laat ik het zo zeggen: ik wil ertoe doen.
Mijn profiel
Een profiel waar ik inmiddels ook aan voldoe is dat van radicaliserende WO’er. Ja ja, laat dat maar eens goed tot je doordringen, want van dit fenomeen ga je nog meer horen. Als eerst genoemd door Owen Jones die socioloog John Goldthorpe quote in Chavs: ‘You could have more and more people with higher-level qualifications in relatively low-level jobs, and with relatively low-level earnings.’ Een politicus sprak hierna zijn angsten uit over ‘a kind of underemployed intelligentsia who could get very radicalized.’
Ik ben zo’n onderwerkte slimmerik die zo langzamerhand helemaal klaar is met allerlei uitzendbaantjes voor minimumloon en zich ernstig begint af te vragen waar die baan is die mij beloofd werd toen ik ging studeren. Het officiële beleid van de Engelse overheid is sinds 2009 al dat afgestudeerden maar moeten kijken naar banen in de detailhandel en horeca. In Nederland zeggen ze het niet hardop, maar het komt op hetzelfde neer. Het probleem is dat de personen wiens banen ingepikt worden door die WO’ers die geen werk kunnen vinden, hier ook weer boos over worden. Tofik Dibi herkent het op de Eurotop voor jeugdwerkeloosheid: ‘Neem de ICT-sector. Studenten werden hier helemaal voor warm gemaakt maar er is helemaal geen werk. En als er al werk is in de ICT wordt dit gedaan door hbo’ers en wo’ers.’ En die HBO’er met CMV maar beweren dat die ICT-helpdeskbaan echt haar droombaan is. Het idee is dat langdurig werklozen (jeugdig of dertigplus) hun solidariteit verliezen met de oudere generatie. De generatie die de crisis veroorzaakt heeft. Dibi voegt toe: ‘Veel zekerheden van de babyboomers zal deze generatie nooit meer krijgen. Geen vaste contracten, geen grondstoffen, duurdere zorg. Die issues krijgen minder politieke urgentie, omdat ouderen nu eenmaal zo’n belangrijk deel van het electoraat vormen.’
Radicalisering
Radicalisering wordt meestal genoemd in combinatie met een andere context dan een academische.
Definitie radicalisering: groeiende bereidheid tot het nastreven of ondersteunen van diep ingrijpende veranderingen in de samenleving die op gespannen voet staan met of een bedreiging vormen voor de democratische rechtsorde; er kan sprake zijn van politieke, religieuze of etnische motieven.
Als er over radicalisering gesproken wordt, is dat meestal over moslims of andere geloofsovertuigingen, links- of rechts politiek geëngageerde extremismen of milieu/dierenrechtenfanaten. Natuurlijk is niet elke bekeerling een mogelijke terrorist, en niet elke vegetariër geneigd om proefdieren uit een make-upfabriek te bevrijden. Er zijn echter wel mogelijke risicofactoren geïdentificeerd die polarisatie (en mogelijke radicalisering) kunnen veroorzaken. Achtergrondfactoren zoals maatschappelijke achterstelling, discriminatie, isolatie en marginalisering worden gezien als bedreiging, zeker als deze worden aangevuld met relatieve deprivatie (je achtergesteld voelen), heftige gebeurtenissen en bepaalde culturele opvattingen (over eer en hiërarchie bijvoorbeeld).
Radicalisering is een langdurig, meestal chaotisch verlopend, proces. Moet ook wel, als je de stadia ziet. 1) Vertrouwensbreuk; waarin er niet langer vertrouwen is in de bestaande overheid. Er bestaat een conflict tussen een groep en specifiek overheidsbeleid. 2) Legitimiteitsconflict; het bestaansrecht van het politieke systeem wordt in twijfel getrokken. 3) Legitimiteitscrisis; het stadium waarbij radicalen zich als strijders gaan zien tegen de verpersoonlijking van het door hun gehate beleid. Onderzoeksbureau Movisie stelt dat extremisme het eindpunt van een langdurig proces van radicalisering is.
Schizofrene situatie
Ik heb helemaal geen tijd om te radicaliseren. Ik heb het veel te druk met solliciteren. Bovendien, wat ga ik doen dan? Een boze blog schrijven? Tientallen WOB-verzoeken doen om inzage te krijgen in de tekortkomingen van het publieke domein? Stel je voor zeg. Daar ligt niemand wakker van.
En zo krijg je dus de schizofrene situatie dat nivellering polarisatie in de hand kan werken. Het politieke idee is inkomens gelijk te trekken, maar in de praktijk zullen de verschillen alleen maar groter worden, in verband met aanhoudende werkeloosheid. Werkloosheid en koopkracht zijn namelijk geen inwisselbare termen en de pensioenboom van de babyboomers lijkt nog weinig effect te hebben. Ik hoef me geen zorgen te maken over schizofrenie, maar wel over depressie, als ik de onderzoeken mag geloven. Werklozen plegen twee tot drie keer meer zelfmoord dan het gemiddelde, blijkt uit Nieuw-Zeelands onderzoek; . Ook dichter bij huis wordt die conclusie getrokken. Een van de aanbevelingen van het Engelse Centrum voor Crime and Justice Studies is dat de overheid mensen moet helpen aan het werk te blijven en werklozen zo snel mogelijk weer aan een baan te helpen. Dat zou meer effect hebben op de volksgezondheid dan het verhogen van de werkloosheidsuitkering. Postervoorbeeld van suïcidale werkloze was Vicky Harrison, die in maart 2010 een einde aan haar amper begonnen leven maakte. Na tweehonderd afwijzingen was ze er klaar mee. Haar droombaan was docente of filmproducente, maar zelfs lokale supermarkten, fast-foodrestaurants en basisscholen wilden haar niet hebben. Wat heb je aan een droom van een baan, als je tijdens je echte leven geen werk kan vinden?
Maar laat al deze statistieken toekomstige werkgevers niet weerhouden om mij aan te nemen: ik ben hartstikke leuk en functioneer na 120 brieven, tien directe afwijzingen en anderhalf jaar langs de lijn leven nog helemaal prima.
Via The Right Trace.
Reacties (57)
Ik heb helemaal geen tijd om te radicaliseren. Ik heb het veel te druk met solliciteren.
Nog wel. Tot je dat opgeeft en denkt ‘fuck it’.
Met elke afwijzing kom je sterker in je schoenen te staan. Afpellen tot de kern. Niemand zegt dat het makkelijk is. Dus inderdaad: fuck it. Leer jezelf kennen.
En over die suicide-cijfers: werklozen plegen drie keer zoveel zelfmoord, holebi’s en transgenders ook, tweede generatie allochtonen lopen drie keer zoveel kans op schizofrenie, op het platteland wordt meer zelfmoord gepleegd dan in de stad, alleenstaanden plegen vaker zelfmoord dan mensen met een relatie, mensen met huisdier plegen minder vaak zelfmoord, wat de neuk zeggen die onderzoeken behalve dat er teveel sociologen worden opgeleid?
Mijn opa, die waarschijnlijk meer Tsjechov, Sinclair en Rilke heeft gelezen dan menig hoogleraar, was zijn hele leven gasfitter, daarnaast amateurkunstenaar en -toneelspeler en politiek actief. Nooit een formele opleiding gehad, waarschijnlijk hyperintelligent, nooit geradicaliseerd want hij leefde in een tijd waarin mensen hun identiteit niet aan hun werk of opleiding ontleenden, maar aan wie ze waren.
Als de overheidsdoelstelling 60% bevolking op HBO+ niveau ooit gehaald wordt houd ik mijn hart vast; niet voor radicaliserende intellectuelen, maar voor het niveau van het onderwijs en daarmee samenhangend de vervlakking van het maatschappelijk debat, waarvan dit stukje al een mooi voorproefje is.
In de ICT is er nog altijd schreeuwend gebrek aan hoogopgeleide software enigineers. Met bereidheid tot omscholing heb je binnenkort een baan.
En voor een software-engineer maakt het zo te zien niet eens uit wanneer je twee spelfouten in één woord maakt, dus ook WO-ers kunnen reageren!
Bullie,
Volgens mij mis je een beetje het punt dat de schrijver probeert te maken. Natuurlijk probeert hij (en andere teleurgestelde WO’ers) door te zetten, maar dan valt het nóg tegen om een baan te vinden. Het is met een mager C.V. en theoretische WO-opleiding echt erg lastig nu.
Heel simpel. Stel je hebt HEAO of bedrijfskunde gedaan en werkt sinds 2009 onder je niveau, ergens op een helpdesk of uitzichtloos administratief baantje.
Kortom:
– De banen zijn er sindsdien niet talrijker op geworden,
– concurrentie van andere minstens zo goede werklozen is groter geworden (elk jaar meer werklozen en afgestudeerden),
– je staat effectief stil en mensen met de betere banen jobhoppen minder
– en het eind van de situatie is allerminst in zicht.
Onderwijl heb je wel studieschuld en zou je graag een stap vooruit zetten (trouwen, gezin, huis/hypotheek, auto, vakanties, etc.) Er zijn beloftes gedaan aan deze mensen, of op zijn minst: dubieuze voorspellingen, die nu niet uitkomen. Dat wringt. Dat voelt niet goed. Dat irriteert. Dat steekt. En dat blijft. Nu hoef je geen medelijden te hebben met ze. Maar een beetje begrip is verstandig. Ik snap de schrijver wel. Serieel afgewezen worden maakt je moedeloos en de situatie uitzichtloos.
FD: Ik ben weleens door zo’n jong, simpel, arrogant HR-schaap doorgezaagd over elk denkbaar aspect van mijn karakter en ambitie, terwijl mijn CV vlekkeloos en up-to-date is. Toen dacht ik nog: “Je zal maar net van school komen in deze tijd en dan krijg je zo’n wicht. Lekker dan!”
Been there.
En deze generatie heeft de pech dat tot nu toe alles meezat. Ik ontken niet dat de toekomst er wat minder rooskleurig uitziet dan hij ooit leek, maar kom op, “ons was iets beloofd”? Juist WO-ers zouden zich niets op de mouw moeten laten spelden, kritisch moeten zijn, en zelfstandig denken. En dan weet je ook dat op je 25e voor drie ton aflossingsvrij een korte termijn-hypotheek aangaan een zeker risico met zich meebrengt. Ik pleit voor relativering van de misère die de crisis met zich meebrengt, al was het alleen maar omdat we nog veel meer shit gaan meemaken. Waarschijnlijk is het nog gezond ook want we gingen al heel lang een zeer onhoudbare kant op. Dus ja, carrièreperspectieven verdampen, je status is onzeker net als je inkomen, maar dat zou niet af moeten doen aan wie je bent.
Een mens valt niet samen met zijn functie of maatschappelijke positie, al is dat in deze exhibitionistische Facebook-tijd soms moeilijk om je dat te realiseren.
Dit nog wel: doorzetten is toch echt de enige optie. Je moet blijven geloven in jezelf en blijven solliciteren. Ga naar bijeenkomsten van succesvolle mensen; sluit je aan bij politieke partijen, brancheverenigingen, alumni-dagen en ontmoet interessante mensen. Dan doe je er echt alles aan.
Het klinkt misschien overvloedig, maar doe echt iets met je netwerk. Iets. Maakt niet uit wat. Zolang je maar bezig blijft.
Het UWV heeft een aantal zeer goede ‘gratis’ cursussen en tests voor kwakkelende sollicitanten waar iedereen iets van op kan steken
Tja, je profileert je als WO’er, maar een afgestudeerd wiskundige of informaticus zit echt geen anderhalf jaar thuis. Ik vrees dat er jaarlijks gewoon teveel rechtenstudenten afstuderen voor het beperkt aantal “maatschappelijke, criminologische” baantjes waar jij in geïnteresseerd lijkt te zijn. Ik berijd hier misschien een stokpaardje, maar ik heb al jaren de indruk dat het aantal studenten dat voor de ‘softe’ studies kiest totaal niet in verhouding staat tot de maatschappelijke vraag aan mensen die voor gerelateerd werk een WO-salaris wensen te ontvangen. Door dit soort stukjes zie ik me daarin alleen maar bevestigd. Sorry als ik bot overkom.
“en zich ernstig begint af te vragen waar die baan is die mij beloofd werd toen ik ging studeren.”
Als je dat geloofde dan heb ik nog wel een mooi stukje maan voor je te koop, voor weinig en met uitzicht op de Aarde.
Lapis,
Wat je schrijft, is niet hard. Het is simpelweg de realiteit.
Er hebben ook zat mensen boter op hun hoofd. Plasterk wou dat >50% jongeren naar HBO zou gaan. De idee is dat we dan een kenniseconomie zouden worden/blijven. Deze mythe leeft in tal van Westerse landen. Het resultaat is dat er massa’s mensen zijn met onrealistische verwachtingen op een krappe arbeidsmarkt (en een verlaging van het niveau van de HBO’s…)
Hetzelfde geldt voor studieleningen. Het wordt erg duur om te studeren onder Rutte & Co. Toen Rutte staatssecretaris onderwijs was, pleitte hij er nog voor dat studenten hun bijbaantje moesten opgeven en dat ze meer moesten lenen (zodat ze sneller klaar zouden zijn.) Het resultaat is dat vele jongeren meer schulden hebben. Ook vaak voor studies waar ze nu niets mee kunnen. De enige mensen die een lening zouden moeten nemen, zijn zij met een goede baankans.
En noem het revenge of the nerds. Nerds hebben dan meestal heel hun leven een bijrol gespeeld, nu is dan het moment waarop ze mogen schijnen — dat moet de maatschappij ze maar gunnen ook :). Jammer voor de criminologen.
maar ik heb al jaren de indruk dat het aantal studenten dat voor de ‘softe’ studies kiest totaal niet in verhouding staat tot de maatschappelijke vraag aan mensen die voor gerelateerd werk een WO-salaris wensen te ontvangen
Nou, datzelfde heb je ook in andere richtingen hoor. Scheikunde, biologie, natuurkunde — verdomd weinig mensen die in hun oorspronkelijke vakgebied werk vinden en in plaats daarvan zich moeten omscholen voor ‘iets in de IT’.
En bedrijven vinden het wel prima: op die manier pikken de shell’s, unilevers en organons de beste 10 tot 25% eruit; de rest mag iets anders gaan zoeken. Je dacht toch niet dat de hele opleidingsindustrie er voor *jou* was?
Langzaam begint het besef bij de mensen in te dalen dat er domweg gewoon niet zoveel WO/HBO opgeleide mensen nodig zijn in de ‘echte’ maatschappij.
Ik zou er hartelijk om lachen ware het niet dat de meeste HBO/WO opgeleiden totaal niet geschikt zijn voor een functie onder hun opleidings niveau, en er dus weer een bak met belastinggeld is weg gegooid door iemand te scholen voor iets waar geen behoefte aan is.
Zou het niet veel handiger zijn als er eerst een baan wordt gezocht en er vervolgens hiervoor gestudeerd wordt? Ik ben fiscaal recht -overigens niet afgemaakt- gaan studeren om bij het accountants kantoor van mijn vader aan de slag te kunnen te gaan, en zo deden wel meer uit mijn vriendengroep dat.
Ik vind het nogal onbegrijpelijk dat bij veel jongeren na jaren hard leren op het VWO de mentaliteit omslaat en er voor een pretstudie wordt gekozen waarbij het te verwachten is dat er maar weinig banen in te vinden zijn.
Ik ken iemand die keltisch/middeleeuws studeerde. nu bijstand.
Iemand benieuwd of er in deze thread een mol opduikt van Sogeti, Accenture, Getronics e.d. die werkloze WO’ers aanraadt om zich bij dat soort bedrijven te laten omscholen tot ‘consultant’? Eentje die in alle uithoeken van het land geplaatst kan worden om software te testen lol.
lol hulde jimmy bolleke en bullie
ik moest ook erg lachen met “…die me beloofd was” jeetje
even los van dit controleerbaar leed, er komt binnenkort volgensmij een disruptie waarbij een hoop mensen heel snel wakker zullen worden, dat word niet mals. :(
¨Met afwijzing nummer tien¨
Hahaha. Nee, serieus, kom eens terug huilen als je afwijzing nr. 200 binnen hebt. En:
¨dus ik ga voor alles wat me ook maar enigszins interessant lijkt waar¨
Fout. Je gaat voor alles waar je tenminste 50% fit hebt op de job-vereisten. Kieskeurigheid leer je heel snel af, zeker als je een UWV hebt die verwacht dat je tenminste 5 brieven per maand de deur uit doet, of anders zwaait er wat.
“Na tweehonderd afwijzingen was ze er klaar mee. Haar droombaan was docente of filmproducente, maar zelfs lokale supermarkten, fast-foodrestaurants en basisscholen wilden haar niet hebben.”
1. docente of filmproducente, niet bepaald 2 beroepen die echt dicht bij elkaar liggen.
2. supermarkten, fast-foodrestaurants etc etc zitten niet te wachten op iemand die eigenlijk alleen een niet afgemaakte media studie op zak heeft, dit klinkt misschien als een shock voor de meeste mensen maar voor de vaste banen in de fast-food industrie moet je tegenwoordig ook gewoon een opleiding voor hebben gehad hoor, dat is allang geen ongeschoold werk voor jan en alleman meer.
Vroeger kon je nog wel eens als kok aan de slag in een restaurant als je een beetje kon koken maar tegenwoordig dienen die mensen ook allerlei diploma’s op zak te hebben zoals HACCP, sociale hygiene, leermeester etc etc
Op zich geen moeilijke cursussen maar om die cursussen te kunnen halen dien je eigenlijk wel bijv. een echte koks opleiding genoten te hebben.
P.S.
iemand die na 200 afwijzingen zelfmoord pleegt lijkt mij niet bepaald geschikt voor een baan als docente.
@13: Ik heb scheikunde gestudeerd en bijna al mijn studiegenoten doen “iets in de IT”. De andere optie is leraar of een nomadisch bestaan als postdoc. Zelf ben ik het kneusje van het stel, met momenteel een baan in een callcenter van een thuiszorgorganisatie.
Ik moet ook al fronsen bij ‘al 10 afwijzingen!’. Ik had mijn baan na 49 afwijzingen. Na 10 afwijzingen gaan klagen zou een reden kunnen zijn waarom je niet wordt aangenomen .
Dibi voegt toe: ‘Veel zekerheden van de babyboomers zal deze generatie nooit meer krijgen. Geen vaste contracten, geen grondstoffen, duurdere zorg. Die issues krijgen minder politieke urgentie, omdat ouderen nu eenmaal zo’n belangrijk deel van het electoraat vormen.’
Dibi komt zo een beetje over als de Romney van Nederland.
Zijn we ook niet helemaal doorgedraafd met de vereisten voor een eenvoudige baan? Overal moet je een certificaat/diploma voor hebben, zelfs voor de meest simpele baantjes zoals vuilnisman of schoffelaar.
@24 – Baarlijke nonsens.
Vuilnismannen, schoffelaars en groenwerkers worden voor een fors deel gerekruteerd uit bijstandsgerechtigden, criminelen en verstandelijk beperkten die de sociale werkplaatsen bevolken.
Huishoudelijke hulp idem dito: gemeenten subsidiëren thuiszorgorganisaties namelijk fors om bijstandgerechtigden in dienst te nemen.
En als ik bij de Aldi of Albert Heijn kijk wie daar de kassa’s en gangpaden bemensen, dan zitten daar middelbare vrouwen met een MAVO-diploma, respectievelijk jongmensen tot 23 jaar oud.
Voor een baan bij Blokker, Hema of Paagman is een 2 jarige MBO-opleiding als verkoper in de detailhandel meestal wel vereist.
Ik heb het begin jaren 90 ook meegemaakt. Je krijgt alleen een baan als je ervaring hebt. Maar je krijgt geen ervaring omdat je geen baan kan krijgen. Ik heb me omgeschoold en toen begon goddank net de economie aan te trekken.
Nooit het idee gehad om met brandende fakkels naar den Haag te trekken.
Overigens: als je denkt dat je het zwaar hebt, ga eens met de jongelui uit Spanje of Griekenland praten. Als er al radicalisering gaat optreden, dan is het daar.
Nou, geef het nog een jaar of vijf à tien. Volgens de nieuwe plannen van het kabinet wordt de WW beperkt tot een jaar, waarna je in de bijstand terecht komt.
Banen zijn er niet en zullen alleen nog maar teruglopen met de huidige conjunctuur, dus gemeenten worden over een paar jaar overspoeld met bijstandsverzoeken.
Het Rijk schuift zo het probleem van hun bordje naar het bordje van de gemeente.
Die gemeenten hebben echter nu al geen geld om aan die verzoeken te voldoen. Dus die gaan lobbyen bij het Ministerie van Binnenlandse Zaken en het ministerie van Financiën om de tekorten aan te vullen.
Vervolgens gaat het Rijk geld vrij maken door allerlei toeslagen en subsidies terug te schroeven, met het VVD-argument dat werken wel substantieel lonender moet zijn dan “aan de kant blijven staan”.
@19 & @21 De auteur van het artikel schrijft tevens dat hij 120 brieven heeft verstuurd. Bij die ’10 afwijzingen’ was hij denk ik de eerste selectieronde al doorgekomen.
@16 Ik ken iemand die een PhD Middeleeuwse sprookjes doet. I shit you not.
@Rob Iemand die afstudeert op Middeleeuwse sprookjes heeft in ieder geval een sterke intrinsieke motivatie. Dat soort mensen komt er meestal wel, je hoort ze niet snel klagen dat ze geen “bij hun opleiding en niveau” passende baan kunnen vinden. Studie is ook “Bildung”, en bij die vorming hoort dat je het karakter ontwikkelt om niet te gaan klagen bij tegenslag of afwijzingen, maar een creatieve oplossing gaat zoeken.
Maar zoals ik al eerder zei, hoeveel studenten lezen zoals mijn opa de gasfitter nog Rilke. Staat niet meer op de boekenlijst en heeft niet direct te maken met je studie als je niet toevallig Duitse taal en letterkunde doet. De levenslessen uit de wereldliteratuur worden node gemist.
Met betrekking tot solliciteren zei Einstein ooit iets over steeds hetzelfde blijven doen en een ander resultaat verwachten.
hoeveel studenten lezen zoals mijn opa
Jouw opa leefde in een andere tijd. Niet te vergelijken.
Is het niet zo dat er op alle denkbare terreinen geen werk (meer) te vinden is? Dat opleidingen altijd achterlopen op de vraag naar geschoold personeel? Dat wijzen naar anderen een veelvoorkomende truc is om het eigen zieligheidsgehalte wat op te waarderen? Dat (kuch) radicaliserende WO’ ers een vage kreet is?
Misschien is het zo dat we echt in een langdurige ellende zijn beland maar dat we dat niet (willen) zien?
Ik maak mij zorgen, ook over de vele Babyboomers die ook in de ellende zitten ondanks de steeds weer terugkerende beschuldigingen dat zij het goed hebben en dat zoiets niet mag.
En dat geldt dus voor heel veel mensen, de aansluiting is weg, foetsie, pleite, gone with the wind.
@trace. Als de attitude van alinea drie een indicatie is van je mentale staat tijdens je sollicitatiegesprekken kan de oorzaak weleens zijn dat het miepje van p&o door de scheurtjes in het masker van je persoonlijkheidskenmerken heen kijkt en een pedanterige snotneus ziet die meent dat een uitdagende goed betaalde baan haar academische voorrecht is.
Zonder heel specifiek op dit stuk in te willen gaan, de auteur heeft natuurlijk wel een punt. Als WO’er (in spe) krijg je jarenlang te horen: ‘Als je je best doet, kom je er wel.’ Dat er incidentele uitzonderingen op die regel zijn valt nog wel te verteren. Shit happens. Dat snapt iedereen.
Maar als een substantieel deel van deze groep in feite geen enkele kans maakt op meer dan een lullig uitzendbaantje, dan kan ik me voorstellen dat ze zich bedrogen voelen. Daar komt bij dat de Nederlandse arbeidsmarkt niet al te vergevingsgezind is. Als je er een paar jaar uitligt of geen carrière maakt dan haal je dat doorgaans nooit meer in.
Kortom: je kunt mensen niet jarenlang een wortel voorhouden en dan vervolgens verwachten dat ze niet nijdig worden als blijkt dat die wortel er voor hen niet zal zijn.
@Gronk Ik vergelijk niet, ik stel slechts een mogelijke oorzaak van de wereldvreemdheid van de auteur vast.
Het is en wordt nog moeilijker, ik denk dat bij steeds meer mensen eindelijk begint door te dringen dat opleiding niet zaligmakend is en al helemaal geen garantie voor een carriere (of je dat moet ambieren is maar de vraag).
Op heel veel vlakken is opleiding bijna niet rendabel meer; de samenleving verandert te snel. Het is nu zelfs zo in sommige disciplines dat wat je nu tijdens je studie leert al achterhaald is voordat je je boeken bij Selexyz in je digitale winkelmand hebt geflikkerd.
Informatie reproduceren en hoge cijfers halen is niet genoeg. Sterker, je kunt je beter bezig houden met skills & kennis die je niet nu, maar straks te gelde kunt maken.
Als ik dit dan ook lees:
“Zelfstandig, goed in teamverband, analytisch, communicatief vaardig, politiek verantwoord, passie voor financiën, fetisj voor zorg:”
Kun je jezelf de vraag stellen: maar wat kan ik nou eigenlijk? HR-afdelingen zijn slechts HR-afdelingen, wat heeft je werkgever aan je en die heeft niets aan een papiertje.
De grootste zelfdeceptie in NL is misschien wel het denken dat een diploma iets anders is dan een veredelde ingevulde leeslijst.
“Maar als een substantieel deel van deze groep in feite geen enkele kans maakt op meer dan een lullig uitzendbaantje, dan kan ik me voorstellen dat ze zich bedrogen voelen. Daar komt bij dat de Nederlandse arbeidsmarkt niet al te vergevingsgezind is. Als je er een paar jaar uitligt of geen carrière maakt dan haal je dat doorgaans nooit meer in.”
Je kunt je afvragen of het niet heel naief is om in praatje van Universiteiten en Hogescholen te trappen maar misschien is dat een kwestie van leeftijd.
Of misschien is dit het resultaat van het idee dat iedereen moet studeren (dat is wat anders dan moeten kunnen studeren).
Niet lullig bedoeld, maar geloven dat er garanties zijn op dit gebied vind ik gewoon niet zo intelligent. Als consument zijn heel veel mensen minder naief als het gaat over geloven in een salespitch.
@36
Die marketing behoort ook tot het onderwijs en aangezien ons onderwijs bestaat uit aannemen wat er verteld wordt moeten we niet vreemd opkijken als hoger opgeleiden ook daadwerkelijk aannemen wat hun verteld wordt.
@33, “Kortom: je kunt mensen niet jarenlang een wortel voorhouden en dan vervolgens verwachten dat ze niet nijdig worden als blijkt dat die wortel er voor hen niet zal zijn.”
1. Wie houd die mensen een wortel voor?
2. Wie blind in die wortel gelooft en zelf geen enkel eigen onderzoek of doet die wortel wel echt bestaat vraagt er dan ook zelf om.
Leuk en aardig al die reacties van gepapte babyboomers. Dat de jongere generaties maar Beta studies hadden moeten kiezen en hun huidige arbeidspositie hadden moeten voorzien is natuurlijk volslagen onzin.
Ik geloof in eigen initiatief, ik zal ook zeker mijn eigen oplossingen zoeken en succes trachten te bepalen de komende jaren. Dat neemt nog niet weg dat de huidige situatie gewoon overwegend beroerd is en de oudere generaties enige bescheidenheid zou sieren.
@Parallax: dat is deels een kwestie van leeftijd. Van jongs af aan krijg je voortdurend te horen dat je echt een goede opleiding moet doen om ergens te komen. Doe je citotoets goed! Kies met zorg een profiel! Leer voor je eindexamen! Investeer (leen) voor een studie!
De meeste 18-jarigen zijn nog niet echt in de gelegenheid geweest om ver buiten hun eigen referentiekader te kijken – school, ouders, leerplicht, het weekendbaantje, maar veel meer dan dat is nauwelijks realistisch.
Ik vind het sowieso bizar dat we verwachten dat individuele mensen door alle zorgvuldig (met miljoenen zoniet miljarden aan marketingstrategie) geconstrueerde verhalen zouden moeten kunnen prikken. Nogal een ongelijke strijd, niet? (Dat geldt niet alleen hiervoor, maar ook voor de voedingsmiddelenindustrie, of verzekerings- en andere financiele producten-oplichters… dat allemaal maar onder ‘eigen schuld’ te scharen is niet eerlijk. Als individu heb je niet de resources om net zo slim te zijn als de tegenstanders die je welbewust willen misleiden.)
@39
Ik ben in ieder geval geen babyboomer.
@40
Is ‘doe je cito-toets goed!’ ooit een advies geweest dat je bewust kunt volgen? Je hebt toch ouders om je bij te sturen en te relativeren? Niet dat je ongelijk hebt wat betreft bijvoorbeeld profielkeuze, een 12- tot 22-jarige weet echt nog niet wat ze de rest van hun leven willen of kunnen doen.
Dat laatste is misschien een tragisch bijverschijnsel van de illusie dat je je leven kunt uitstippelen en vooral het beeld dat het je plicht is.
Ik vind het echter nogmaals ook intelligentie of je de capaciteiten hebt om irrelevante informatie naast je neer te leggen. Nog sterker, hoe intelligenter hoe beter je dat zou moeten kunnen anders zou het simpelweg biologisch niet rendabel zijn.
En dan zijn we weer terug bij een vorig onderwerp: kennis is geen intelligentie.
@Umea,
Nou die gepapte Babyboomers bestaan niet sukkel. De meesten hebben hun hele leven (vanaf een jongere leeftijd dan die van jou waarschijnlijk en ze konden dus niet zo makkelijk als jij (kuch) studeren) zich de kolere gewerkt net als de sukkels nu.
Dat er een paar met de buit vandoor gaan is van alle tijden en niet de generaties te verwijten, dus, voor dat je eigen initiatief gaat nemen (zou misschien eens tijd worden?) zou enige bescheidenheid je sieren en ik hoop dat je snel zo oud wordt als je je voordoet (PRE-Babyboomer willen zijn).
Walgelijk en wereldvreemd commentaar van je
Ik zie sowieso de noodzaak niet er een generatieconflict van te maken. Ik ben van midden jaren tachtig en ik vind dat een hoop van mijn generatiegenoten beter iets technisch hadden kunnen doen. Desnoods opdat je dan “iets in de IT” kunt gaan doen. Anderhalf jaar thuiszitten zou in de meeste gevallen gewoon niet moeten hoeven.
De auteur probeert rechten te ontlenen aan het afgeleide van het ding, in plaats van het ding op zichzelf. En met die truck is de wereldeconomie ingestort, dus je weet hoeveel dat waard is. Kortom: een diploma behoort een bevestiging van je kwaliteiten te zijn, niet het bewijs daarvan.
/thread
De matheid, de gelatenheid van het stemvee is zondermeer onthutsend. DE boeven, de zakkenvullers laat men ongemoeid. Sterker men heeft een zekere bewondering en kijkt met afgunst naar mensen die het “goed doen”.
@FiFa
Waarom betrek je mijn persoon hierbij? Ik heb liever dat je de discussie inhoudelijk ingaat. Ik zie eerlijk gezegd niet waarom ik walgelijk en wereldvreemd commentaar zou geven in mijn vorige post. Misschien kun je iets specifieker zijn?
Het valt mijns inziens moeilijk te ontkennen dat de voorgaande generaties behoorlijk geprofiteerd hebben van economische groei en stijgende huizenprijzen. Ondertussen is er een enorme schuld opgebouwd onder het mom van “het is toch relatief aan het BNP”. Bij elke hervorming die doorgevoerd wordt die enigzins afbraak doet aan niet te handhaven regelingen wordt geklaagd over “verworven rechten”. Ik noem 32-urige werkweken, VUT-en, arbeidsrecht, overbodig hoge salarissen in de publieke sector, de pensioengerechtigde leeftijd en hypotheekrenteaftrek, allemaal regelingen die overwegend de oudere generaties in de samenleving bevoordelen. De lasten worden zonder blikken of blozen doorgeschoven naar de jongere generaties die met moeite een baan kunnen vinden, een huis kunnen kopen, een gezin kunnen stichten en straks ook nog de AOW en andere voorzieningen voor ouderen moeten gaan ophoesten.
De oudere generatie zal deels heus (heel) hard gewerkt hebben en ik gun iedereen van harte maximale welvaart. Mijn ouders worden door de regeringsplannen behoorlijk getroffen, maar ik zie ook dat ze nog zat inkomen behouden om goed te kunnen leven (zijn middenstanders). Punt is alleen dat het er voor de nieuwe generaties niet heel rooskleurig uitziet. Voor de samenleving als geheel is het ook van belang dat hier rekening mee wordt gehouden en dit deels rechtgetrokken wordt, willen wij ons concurrerend vermogen behouden en niet het talent verliezen aan het buitenland.
@arde aan Thallman
Vrijwel niemand onder de gemiddelde bevolking heeft een papa met een accountants/advocaten/consultancy kantoor.
@Umea,
Ik betrek jouw persoon erbij omdat je aangeeft dat je er niets van snapt.
Alle generaties werken hard, ook de door jouw negatief neergezette Babyboomers. Die Babyboomers (ik ben zelf geen Babyboomer) hebben over het algemeen geen eigen huizen maar huurhuizen. Dat een clubje dat wel heeft wil niet zeggen dat iedereen dat heeft. Een huis kopen was en is namelijk niet voor iedereen weggelegd. Veel mensen van die generatie hebben dat helemaal niet. Ze hebben alleen maar hard gewerkt en die VUT is hun ook afgenomen na er veel voor te hebben betaald. En die AOW wordt sinds kort ervaren als ophoesten gezien je reactie. Kan je aangeven wat je allemaal ophoest en wat voor last je er van hebt?
Anderen hoesten ook zaken voor jou op, dat is het kenmerk van een maatschappij, bijvoorbeeld belasting betalen om studies mogelijk te maken.
Die 32-urige werkweek heb ik nooit gezien bij hen, het was meer 40-60 uur per week in loondienst. Studeren moest op eigen kosten na het werk.
Wat misschien eens aardig is dat je een beetje verdieping zoekt in de geschiedenis voor dat je van alles loopt te blazen, de mensen worden al heel veel generaties uitgebuit en die bazen met die ouderwetse en nu digitale sigaren zijn heel blij met jouw bijdrage, verdeel en heers. Als je dat nu eens zou inzien dan ga je dezelfde klotetoekomst van al die generaties met wat meer vertrouwen tegemoet omdat jij het natuurlijk een stuk beter gaat doen.
Als je dan zo bang bent voor de niet rooskleurige toekomst dan kan je er misschien zelf wat aan doen door te begrijpen dat nooit iets rooskleurig is geweest voor de gewone man/vrouw.
@49: sodemieter toch op met je tranentrekkende verhalen over hoe moeilijk je generatie het had.
‘babyboomers’ (als in: de huidige generatie 55-tot-65’ers) zijn in zoverre te beklagen dat ze niet de goudgerande pensioenen krijgen die de huidige pensionado’s hebben gekregen. En dat ze d’r weinig meer aan kunnen doen. Maar zij die in een koopwoning zitten hebben wel kunnen profiteren van de huizenboom in de jaren 90. Voor hun geen onderwaardeproblematiek.
Als d’r een generatie is die z’n muil moet houden over ‘hard werken’, dan zijn het de huidige 65- en 75-plussers. Royale pensioenen op eindloonbasis, mogelijk gewerkt in een tijd waarin de sociale zekerheid tot in de hemel reikte (gezeik met de baas? Eind jaren 80 was dat een WAO-uitkering regelen en je kon vanaf je 40e thuis blijven zitten.) Moet je nou eens mee aankomen.
Maar nee, als we types als fifa mogen geloven dan heeft iedere pensionado vanaf z’n 13e tot z’n 67e in de kolenmijnen gewerkt. En tegelijkertijd, daarnaast ook nog drie andere baantjes gehad. Sterf dan toch met je populistische gelul.
@gronk,
Nou ja, je toon geeft al aan dat je zelf de grootste populistische lul bent. Ik vind het zielig dat je het zo moeilijk hebt en anderen daarvan de schuld geeft, erg populistisch.
Qua taalgebruik zal je wel de gemiddelde hoger opgeleide zijn, of doen je pilletjes het niet meer zo goed?
Ik vind het zielig dat je het zo moeilijk en anderen daarvan de schuld geef
Ik heb het niet moeilijk, en ik geef anderen niet de schuld; ik constateer alleen dat de omstandigheden van vorige cohorten veel ruimer waren dan die van de huidige/toekomstige cohorten. Dat komt *onder andere* door het opsouperen van de groningse aardgasbel en het versoepelen van leenstandaarden van banken.
Als je sommige babyboomer/pensionado-verdedigers moet geloven dan lijkt het alsof we de tijd van Dickens waarin iedereen 70 uur in een gevaarlijke fabriek moest werken maar net achter ons hebben gelaten. It ain’t so. Plus dat tegenover de jammerverhalen ook hoort te staan dat ‘ouderen’ onevenredig veel financieel voordeel hebben gehad.
Gronk, een stukje persoonlijke anekdotiek om de babyboom/pesionadopropaganda van GS te doorbreken.
Mijn vader begon op zijn 16e met werken bij de ADM en studeerde in de avonduren. De studie betaalde hij zelf. In de jaren 80 kocht hij een huis en betaalde op enig moment 10% hypotheekrente. Toen hij 35 was zorgde hij voor een gezin met 3 pubers. Op zijn 60e ging hij na 44 jaar werken met pensioen. Dat zou voor mij betekenen dat ik tot mijn 70e doormoet, want ik begon te werken met 26. Het huis dat ik kocht in 1999 verkocht ik tien jaar later op mijn 35e met 100% overwaarde, een riante positie om mijn gezin te starten. De laatste jaren valt het enigszins tegen, ik pak dat verlies. Hoort bij het leven imo.
@53
Even los van persoonlijke meningen over welke generaties de grootste rekeningen betalen, vind ik dit geen eerlijke vergelijking. Als jij een aantal jaartjes studeert om je arbeidsproductiviteit te skyrocketen (zoals de overheid dat wenst), dan is dat een investering en geen vakantie. Ik zie het dan ook als nogal een gigantisch geluk als iemand op zijn 60ste kan beslissen om te stoppen met werken, zelfs als daar 44 arbeidsjaren aan vooraf zijn gegaan.
Het is ook wel ironisch: als je jong bent en besluit om verder te studeren dan ben je een bikkel. Uit je omgeving krijg je schouderklopjes want je gaat niet direct voor het geld maar je zet door, je investeert in jezelf en neemt een kleine gok op een waarschijnlijk mooiere toekomst. Zodra je bent afgestudeerd krijg je echter te horen dat je het maar gemakkelijk hebt omdat de periode dat je op de arbeidsmarkt actief bent een stukje korter is dan bij voorgaande generaties. Om schizofreen van te worden.
De laatste jaren valt het enigszins tegen, ik pak dat verlies. Hoort bij het leven imo.
Een toepasselijke krugman-quote:
Every time you read someone extolling the dynamism of the modern economy, the virtues of risk-taking, declaring that everyone has to expect to have multiple jobs in his or her life and that you can never stop learning, etc,, etc., bear in mind that this is a portrait of an economy with no stability, no guarantees that hard work will provide a consistent living, and a constant possibility of being thrown aside simply because you happen to be in the wrong place at the wrong time.
And nothing people can do in their personal lives or behavior can change this. Your church and your traditional marriage won’t guarantee the value of your 401(k), or make insurance affordable on the individual market.
Denk daar maar eens over na.
En met m’n vorige reactie in het achterhoofd: waar ik me ontzettend aan stoor is dat de ‘vorige generaties’ heuvelaf hebben gereden. Ja, je moest wel hard werken, maar investeren in de toekomst (door te studeren) loonde. Risico nemen was goed te doen, want er waren nauwelijks ‘nieten’ in het spel, en if so, dan kwam je er met een paar jaar buffelen wel bovenop.
Maar die mensen hebben wel kunnen genieten van een uitmuntend systeem van sociale zekerheid. En dat wordt nu afgebroken, ‘omdat het te duur is’. Maar wel op een zodanige wijze, dat de rechten van de zittende generaties worden gewaarborgd, ten koste van de inkomende generaties. Iedereen kan op z’n klompen aanvoelen dat je op die manier veel harder moet snijden dan wanneer je het hele systeem aanpakt, maar nee, het systeem van ‘verworven rechten’ staat dat niet toe. En die mensen –die dus wel genieten van de nu bestaande solidariteit– zeggen dat aankomende generaties het met minder moeten doen, ‘want de koek is op’. IMNSHO is dat een gotspe.
‘verworven rechten’
De 2 woorden die als beton-rot knagen aan het fundament van de sociale fundering in Nederland.