Relletje Giel Beelen legt zelfvoldaanheid mediamakers bloot

Relletje op de radio: Giel Beelen moest zo nodig nog even zijn gelijk halen ten koste van muzikant Tim Knol, en trakteerde de singer-songwriter tijdens een optreden in Beelens radioprogramma ongevraagd op een striptease-act. Aanleiding? De uitlatingen die Knol eerder had gedaan over een vergelijkbaar akkefietje dat zangeres Maan was overkomen in de studio bij radio 538. Volgens Beelen kende de zanger & gitarist, die destijds de betreffende radio-DJ's op twitter had uitgemaakt voor een stelletje 'ongelofelijke prutsers', de achtergrond onvoldoende dus had deze daar z'n klep over moeten houden. Bovendien vormde de exposure dat het programma bood al een hele gunst. 'Weet je, dat is twee keer kritiek op mensen die radio maken, maar (...) hoezo? Je mag toch überhaupt blij zijn dat je hier staat?' Volgens Beelen had Knol iets teveel noten op z'n zang in z'n kritiek op radiomakers. Hij besloot de 28-jarige zanger daarom een lesje te leren door eens even lekker over diens grenzen heen te gaan. Grapje man! Moet kunnen. Hé, waarom loop je nou weg? Wat flauw. Doe eens even gewoon lekker mee. Lachen toch? Ach, jij kunt ook nergens tegen!

Door: Foto: Rutger Smit (cc)
Foto: Fraktion DIE LINKE. im Bundestag (cc)

De angst voor achteruitgang

ELDERS - Angst voor sociale achteruitgang drijft mensen in handen van extreemrechts.

Onderzoek in enkele bolwerken van populistische partijen in Duitsland en Frankrijk laat zien dat AfD en Front National profiteren van de vrees aan de onderkant van de samenleving dat steun aan immigranten ten koste gaat van autochtonen. “Als er minder migranten komen blijft er meer over voor mij”, is de simpele samenvatting van het standpunt dat de wrok bij mensen tegen het ‘Wir schaffen das‘ heeft gevoed.

De studie verklaart een stem op de rechtspopulistische partijen niet zozeer uit angst voor vreemdelingen alswel uit het gevoel ondergewaardeerd te worden in vergelijking met de nieuwkomers. De grote thema’s van populisten, islamisering, euroscepsis, mediakritiek, nationale identiteit, spelen bij teleurgestelde kiezers geen rol. Tegen de opvang van vluchtelingen bestaat op zichzelf geen bezwaar. Het probleem is meer dat er in vergelijking daarmee onvoldoende wordt geïnvesteerd om tastbare uitdagingen in het dagelijks leven aan te pakken: armoede en gebrekkig functionerende publieke diensten. Het geeft de minder gefortuneerden het gevoel dat zij door de politiek verlaten zijn. Dat diegenen die ondanks dat toch nog gaan stemmen de gevestigde partijen in de steek laten ligt voor de hand.

Het gevoel vergeten te zijn gaat vooraf aan de keuze voor populistische partijen.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

SG-café donderdag 22-03-2018

Dit is het Sargasso-café van donderdag 22-03-2018. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Thierry Baudet danst de danse macabre

COLUMN - Volgens de exit polls kreeg het Forum van Thierry twee zeteltjes in onze geliefde hoofdstad. AT5 wurmde zich door de mensenmassa. ‘Thierry, Thierry!’, riep de verslaggeefster. Ze sprak het uit alsof hij een Amerikaans kersje was. Cherry. Cherry.

Thierry stond met zijn vuisten in de lucht te dansen. Een beetje als het dansende banaantje dat je stuurt als je ergens blij mee bent. ‘Cherry heeft alweer een microfoon in z’n handen’, zei de verslaggeefster. Alsof dit al de twaalfde keer was deze avond.

‘Cherry, mag ik even wat vragen’, vroeg de verslaggeefster.

‘We hebben twee zetels man!’, zei hij. De blik op pure waanzin. ‘Wat is dit een geweldige avond!’ Het leek erop dat de lavendelsnuiver definitief was doorgedraaid. Om hem heen stonden partijgenoten rustig te babbelen met een wijntje in de hand. Ze hadden op meer gehoopt, op veel meer, maar als je het van een afstandje bekijkt, was het al met al geen slecht debuut.

‘Je staat keihard te dansen’, zei de verslaggeefster van AT5, ‘moet ik je feliciteren?’

‘Ja natuurlijk!’, zei Baudet. ‘Duizenden Amsterdammers hebben gekozen voor verandering!’ Hij was door het dolle heen. Hij liet wel even zien hoe je dat doet, een historische overwinning vieren. De mensen om hem heen keken het gelaten aan. Lachten een beetje. Tegelijkertijd beschaamd en vertederd. Hij was hun grote held, maar ze hadden dit al iets te vaak gezien vanavond en wisten zich moeilijk een houding te geven, zo met een camera erbij. 

Foto: copyright ok. Gecheckt 08-11-2022

Het geklungel van Ollongren

COLUMN - De regeringsdeelname van D66 doet de democratie geen deugd. Vooral Kajsa Ollongren, vicepremier en minister van Binnenlandse Zaken, lijkt het wantrouwen dat toch al heerst jegens Den Haag flink aan te willen moedigen.

Ze kwam met een amper onderbouwd verhaal over nepnieuws en vond dat de EU desinformatie moest ‘ontmaskeren’ en bestrijden, schijnbaar zonder zich af te vragen of zoiets wel een (supra-)nationale taak moet zijn. Dat het bureau dat de EU daartoe heeft opgericht, meteen ook legitieme media – waaronder Radio 1 en De Gelderlanderonder de nepnieuwsverspreiders rekende, deed haar argumenten geen goed.

Ollongren gaf de tegenstanders een gratis schot voor open doel. ‘Wil de overheid dan soms bepalen wat er gepubliceerd mag worden?’ joelden GeenStijl, The Post Online en Thierry Baudet, allemaal geduchte verspreiders van haat, wantrouwen, complotdenkerij en aangedikt nieuws. En zo maakte ze de discussie hoe de overheid zich beter kan verhouden tot nepnieuws, propaganda en haat kapot voordat-ie fatsoenlijk was begonnen.

Dat D66 de kooltjes voor Rutte uit het vuur moest halen en juist die partij de afschaffing van het referendum verdedigde, was pijnlijk, maar kennelijk de prijs die de partij wilde betalen voor regeringsdeelname. Wat je ook van het referendum vindt: dat instrument na de eerste de beste keer dat het volk ernaar greep, gelijk weer afschaffen nadat de uitkomst je niet beviel, is een hoogst pijnlijke oplossing – zeker voor D66, voor wie het referendum altijd tot de kroonjuwelen heeft behoord. Geen wonder dat je als volk dan gaat denken dat je mening hooguit telt wanneer een partij iets van je wil, maar dat je verder vooral je kop moet dichthouden.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

SG-café woensdag 21-03-2018

Dit is het Sargasso-café van woensdag 21-03-2018. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.

De nieuwe Nederlandse ziekte: wit nationalisme

Volgens Foreign Policy leidt Nederland aan een nieuwe ziekte: wit nationalisme. En het lijkt erg op de Amerikaanse Alt-right beweging.

Liberated from European bureaucrats, Muslim immigrants, and feminists alike, it is the culture war of the American alt-right cloaked in the garb of European intellectual history.

Wit nationalisme = fascisme? Lijkt me vrij duidelijk.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Vorige Volgende