De swimsuit editie van Sports Illustrated heeft een traditie hoog te houden. Ranke modellen gekleed in net genoeg stof om het niet obsceen te maken, maar ook weer niet zoveel dat iedereen het betamelijk vindt. Dit jaar is de ophef, sorry "gemengde reacties", anders. Supermodel Halima Aden, die ook als eerste met een hoofddoek op de cover van Vogue stond, verschijnt in burkini. Enfin, wij maken heden dus de islamisering van de lustgevoelens mee. Sla je als boreale man de SI open in de verwachting van lekkere welvingen, zijn die welvingen ineens voorzien van een strakke laag lycra. Duisternis daalt neer over het avondland. Maar goed, het blijft natuurlijk een vrouw in lycra, dus aan de overzijde klinkt eveneens boegeroep. Ook voor de eerzaamheid der moslima's is het een zwarte dag. En Halima maar shinen.
Dit is het Sargasso-café van dinsdag 30-04-2019. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
OPINIE - Als we niet oppassen stijgt het gesprek over lokale democratie op wegens gebrek aan zwaartekracht, stellen Menno Hurenkamp en Evelien Tonkens. Leuke voorbeelden zijn goed, maar vergelijking van wat werkt en wat niet is beter. En dat laatste gebeurt amper, ook niet in het laatste nummer van het Tijdschrift voor Sociale Vraagstukken.
Sommige mensen hebben grote monden, andere grote hersenen en weer andere grote portemonnees. En die kenmerken overlappen ook nog eens vaak. Is het niet fijn voor iedereen die geeft om vrijheid, broederschap én gelijkheid dat deze categorie mensen flink in de wielen gereden wordt door instituties en hun perfide handelingen zoals regels verzinnen en handhaven? Zeker nu we uit zo’n beetje al het vergelijkend economisch, sociologisch en politicologisch onderzoek van de afgelopen jaren leren dat de ongelijkheid in termen van geld, macht en invloed eerder groter dan kleiner wordt?
Het laatste nummer van het Tijdschrift voor Sociale Vraagstukken over ‘De haperende lokale democratie’ denkt echter een andere kant op. Het bevat gevalsbeschrijvingen van lokale experimenten en pleidooien om vooral door te gaan met het vervangen of tenminste aanvullen van de representatieve democratie. Maar geen evaluaties op basis waarvan bestuurders, burgers of politici lokaal hun eigen afwegingen kunnen maken. Dat is een gemiste kans.
ACHTERGROND - Het IJsselmeer is historisch gezien één van de interessantste gebieden van Nederland. Rond 500 vóór Christus was het niet meer dan een binnenwater dat bekendstond als Flevomeer. Een groot deel van wat nu water is was destijds land, al bestond het voor een groot deel uit veengronden. Toen de Friezen die in de Middeleeuwen afgegroeven, ontstond een opening, het Vlie, waardoor het zeewater, geholpen door een stijging van de zeespiegel tijdens het Middeleeuws klimaatoptimum, het gebied kon binnenstromen en veel land blank kon zetten. De binnenzee kwam nu A(e)lmere te heten. Later sloeg het water middels diverse vloeden met vernietigende kracht toe en kwam het water Zuiderzee te heten, tot het uiteindelijk na vele eeuwen in 1933 werd getemd door de Afsluitdijk en het IJsselmeer werd genoemd.
In mijn blog van 11 februari j.l. schreef ik al over hoe een compleet eiland (Nagele) in die tijd onder de zeespiegel verdween. Het land dat overspoeld werd was dun bevolkt, maar van de dorpjes is niets teruggevonden en alleen een paar namen zijn in documenten overgeleverd: Espele, Tollebeek, Luttelgeest, Marenesse, Sevenhusum, Lemmerbroek, Kunresyl, Sileham, Ruthe, Algoterp en nog een paar meer, met dank aan het negende-eeuwse klooster Sint Odoluphus te Stavoren dat al deze namen geboekstaafd heeft, maar over dit klooster straks meer.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Sommige bandjes hebben om de een of andere reden nooit het succes gekregen die ze verdienden, terwijl hun muziek niet onderdoet voor bands die wel doorbraken. De speedmetal-band Overkill overkwam dat bijvoorbeeld. Degelijke solo’s, fanatieke dubbele bassdrummert, etc, maar helaas, nooit dat goudgerande platencontract gekregen in de tijd dat metal trendy werd.
ACHTERGROND - In het gaswinningsgebied in Groningen leven nog altijd vele Groningers in onzekerheid. De Nationale Ombudsman roept inmiddels op tot een noodplan voor Groningen. Ondertussen wachten een jaar na de aardbeving in Zeerijp nog altijd vele Groningers op een oplossing voor de schade aan hun huis. In de serie Ik wacht portretteert het Dagblad van het Noorden die Groningers. Elke dag eentje. Ze vertellen over het gesteggel met de instanties, over hun angsten, over hun teleurstellingen. Op Sargasso plaatsen we quotes uit en links naar deze verhalen. Maximaal zeven verhalen per keer. Met wat vertraging, zoals dat wel vaker gaat met het doordringen van Gronings nieuws naar de rest van Nederland.
Kevin Eurlings is melkveehouder en Corine werkt daarnaast bij de Nederlandse Voedsel en Warenautoriteit.
We hebben voornamelijk veel scheuren. De teller stond op tachtigduizend euro. Die schade is inmiddels in de afgelopen jaren cosmetisch hersteld. Momenteel zijn ze voor circa zestigduizend euro bezig met risicovolle elementen. Sinds de beving in Zeerijp hebben we nieuwe schade: zo’n honderdduizend euro.
(…)
Er gaat geen dag voorbij of je bent ermee bezig. Bewust en onbewust. Onze dochter heeft twee jaar geleden een spreekbeurt gehouden over aardbevingen. Wilde ze graag. Welke achtjarige doet dat nu zomaar?
COLUMN - “Vijftien jaar geleden smeekte ik mensen om naar Dubrovnik te komen. Nu smeek ik ze om weg te gaan.” Dat zegt een tourgids in Dubrovnik, beter bekend als de stad King’s Landing in de serie Game of Thrones (GoT). Wat zijn de implicaties van het gigantische succes van de serie? En kunnen we überhaupt nog op vakantie zonder ons schuldig te hoeven voelen?
Het is je waarschijnlijk niet ontgaan: de start van het laatste Game of Thrones-seizoen. De sensatie rondom de première illustreert wat een grandioze hit de HBO-serie is geworden, en dit is voordelig voor een groot aantal mensen. Zo waren de opnames van de serie alleen al in Noord-Ierland – gastheer voor verschillende GoT-locaties – verantwoordelijk voor het creëren van 6500 banen, en bracht het het land zo’n 200 miljoen euro op.
Niet iedereen is echter blij met dit ‘Game of Thrones-effect’.
Neem de Kroatische havenstad Dubrovnik, die volgens veel inwoners onleefbaar is geworden door de massieve toeristenstroom die GoT op gang heeft gebracht. Alhoewel deze toeristen natuurlijk bergen aan omzet opleveren, zijn de negatieve gevolgen ervan misschien wel even extreem. Volgens een artikel in de Volkskrant kreeg het Middeleeuwse centrum van de stad (met minder dan duizend inwoners) in 2018 maar liefst 1,27 miljoen bezoekers over de vloer, en kost een wandeling door de 300 meter lange hoofdstraat tijdens het hoogseizoen zo’n 40 minuten. Ook scheurde de riolering van de stad al twee keer door de hoeveelheid toiletten die er tegelijkertijd werden doorgetrokken. Hierdoor veranderde een azuurblauwe baai die ook in de serie voorkomt naar poepbruin: geen fijne gebeurtenis als inwoner van de stad.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
“We need a final settlement between Serbia and Kosovo to get Kosovo a seat in the United Nations and set Serbia on the accession path to the European Union.”
Balkanexpert James Ker-Lindsay zegt hardop wat anderen liever niet benoemen: de hiernieuwde poging om een definitieve oplossing te vinden voor het conflict tussen Servië en Kosovo draait er niet alleen om geweld aan de grens te voorkomen. De EU wil niet de last hebben van een explosief conflict in Europa, maar daarvoor zal ze een worst moeten voorhouden die veel landen thuis moeilijk kunnen verkopen.
Dit is het Sargasso-café van maandag 29-04-2019. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
De ‘shorts’ voor het 40-jarige zijn hier al een keer eerder langsgekomen. Het aardige van dit genre is dat het afgeronde ideeen zijn, die allemaal hun eigen uitbreidingen doen in het alien-universum. Zoals dat robots echt niet te vertrouwen zijn in de alien-wereld. Daarnaast, extra fijn voor de ADHD’ers onder ons: geen uitgebreid expose, maar direct to the point, sfeerzetting, en binnen 9 minuten een conclusie. Maar ja, er komen dan ook geen Iraanse bergherders voor in Alien.
