Met al die ophef over de brand in het Pietenhuis, en de vraag van Sint om aan te geven of u een slaapplaats voor een piet heeft, borrelt de vraag op: zijn er al rondjes getekend, of heeft Nederland geen plek voor een zwarte buitenlander?
OPINIE - In de maatschappelijke discussie rondom Zwarte Piet, hebben ook ‘Nieuwe Nederlanders’ het volste recht om hun mening te uiten, vindt Nourdine Tighadouini.
Zwarte Piet is deels overgebleven symboliek uit het koloniale tijdperk. Visueel is het een karikatuur van een zwarte Afrikaan.
In het buitenland is het een voldongen feit dat Zwarte Piet als zodanig niet deugt. Maar velen in Nederland willen dat niet erkennen. De weerstand in de maatschappij om het feest aan te passen, komt echter niet voort uit liefde voor het kinderfeest. Het maakt kinderen namelijk niet uit welke kleur Piet heeft.
De aversie tegen verandering komt voort uit de gedachte ‘Wij Nederlanders bepalen!’ De grimmige sfeer omtrent deze maatschappelijke discussie staat dan ook niet op zichzelf. De discussie etaleert een breed gedragen weerzin tegen Nieuwe Nederlanders die gebruik maken van hun grondrechten.
Nederland van weleer
Een gedeelte van dit land leeft nog steeds in de veronderstelling dat we leven in het Nederland van de jaren zestig. In hun belevenis is de eerste migrant zojuist per boot gearriveerd. De migrant moet daarom dankbaar zijn, de meerderheid naar de mond praten, is te gast en moet vooral niet te eigenzinnig zijn.
… En weer staat mijn twittertijdlijn vol met opmerkingen over Zwarte Piet! En de pepernoten liggen nog niet eens in de winkel.
‘Linkse vrinden’,
Even mijn Uiterst Belangrijke Mening over Zwarte Piet inslikkend: Misschien kunnen we ons beter richten op discriminatie die daadwerkelijk mensen benadeelt, zoals discriminatie bij sollicitaties en etnisch profileren door de politie . Een ‘allochtoon’ heeft in ons land immers 60% minder kans om uitgenodigd te worden op gesprek bij een gelijk CV. En jongens met een kleurtje worden continu aangehouden op straat.
Wat is nou belangrijker?
Laten we eerlijk zijn: als het enige dat Rutte fout deed het negeren van de gevoeligheden over Zwarte Piet zou zijn, dan leefden we in een Walhalla.
Een gedachte. Als ik het komende half jaar nu net zoveel verontwaardigde tweetjes in mijn tijdlijn zou zien over etnisch profileren en discriminatie op de arbeidsmarkt, als het afgelopen half jaar over Zwarte Piet, misschien wordt het dan nog wel eens wat met de bestrijding van discriminatie in Nederland.
Voornemen: voortaan iedere keer als ik een oprisping voel om over Zwarte Piet te spreken: inslikken en een opmerking maken over discriminatie door de politie en/of op de arbeidsmarkt.
Volgt u mij? Mooi, misschien komen we dan ooit nog ergens. Want een nieuwe ronde Zwarte-Piet-discussie gaat naar ik vrees echt geen begrip over en weer opleveren. Eerder het tegendeel.
COLUMN - Deze week behandelt Klokwerk het verschijnsel dat wat zich niet aanpast, verdwijnt.
In eerste instantie leek de oplossing in de Zwarte-Pietendiscussie nog redelijk voor de hand te liggen. Ondanks de heftigheid van het debat pleitten veel mensen, waaronder de hoofdpiet zelf, voor een milde aanpassing om het feest voortaan zonder discussie te laten verlopen.
Toen kwam echter mevrouw Shepherd van de VN, die voorstelde het hele Sinterklaasfeest maar af te schaffen. Een groter dedain voor cultuur kan men zich niet voorstellen, en de Nederlandse verontwaardiging was dan ook massaal.
Maar ondertussen bleek Zwarte Piet gecorrumpeerd door minder onschuldige zaken. De PVV nam triomfantelijk de vind-ik-leuks van de “Pietitie” in ontvangst. Zwarte-Pietdemonstraties trokken extreem rechtse types aan, en echt zwarte personen bleken bij zo een demonstratie maar beter een blokje om te kunnen lopen.
Inmiddels is de beerput open. Twittertijdlijnen staan vol scheldkanonnades en bedreigingen over en weer. Nederland op zijn zwartst. En dat zonder schmink.
Toch komt de agressie waarmee Zwarte Piet wordt verdedigd niet nergens vandaan. Voedingsbodem is de angst van veel mensen dat ‘hun’ Nederland verandert en verdwijnt. Aanpassen of oprotten, wordt daarom gebruld. En vreemd genoeg: daar zit dan weer wat in.
ONDERZOEK - “Nederland voor de Nederlanders” en “Kom niet aan onze tradities” en zo nog wat uitspraken. Ze zijn de laatste tijd niet van de lucht.
Maar wat is nou echt Nederlandsch? En dan heb ik het maar even niet over iets ingewikkelds als normen en waarden. Maar gewoon, Sinterklaas en Zwarte Piet, stroopwafels en de Elfstedentocht. Dat soort dingen.
In de Volkskrant recent een stuk over voedsel, bijvoorbeeld dat een banketstaaf eigenlijk gewoon import Baklava is. En dat de oh zo Nederlandsche bloemkool uit Syrië komt.
Kortom, we gaan crowd sourcen. Wat is wel echt echt Nederlandsch en wat niet? Dan weten we in de toekomst tenminste waar we het nieuwe regeringsbeleid echt op moeten richten. En alles wat niet echt Nederlandsch is schaffen we gewoon af.
Ik begin, u vult aan, ik werk af en toe de lijst bij. Geef vooral bronvermeldingen graag. En haal elkaar gerust traditioneel volledig onderuit als u alternatieve feiten denkt te kunnen aanvoeren.
Wel Nederlandsch:
Niet Nederlandsch:
Twijfelgevallen:
Update: 25-12 09:00
Even heb ik nog overwogen er vanavond een Sinterklaasliedje in te mikken, maar dan kom je toch al gauw uit bij kinderprogramma’s of de bekende gouwe ouwe van Het Goede Doel.
Vandaar de blik naar onze oosterburen. Van Beieren en Oostenrijk tot Noord-Italië en Roemenië kent men Zwarte Piet nog in de oorspronkelijke versie als een gehoornde duivelsfiguur, de Krampus. Die komt om de stoute kinderen te straffen.
Hoe een peiling van RTL eigenlijk bewijst dat de acties van XR werken, ondanks dat het publiek massaal tegen is.
Een te verwachten, maar toch interessante peiling bij RTL: 80% keurt de A12-acties van Extinction Rebellion af. En dat zien we vaker. Of je nu een gewone protestmars organiseert, bij een intocht gaat demonstreren tegen Zwarte Piet, jezelf zonder schade toe te brengen aan een schilderij plakt of een snelweg blokkeert, grote kans dat ‘de gemiddelde Nederlander’ je actie afkeurt. Peiling na peiling laat zien dat mensen het dan misschien wel eens zeggen te zijn met je doel, maar dat ze weinig op hebben met je methode. Wat de methode dan wel zou moeten zijn blijft meestal onbekend. Nou ja, je mag op een veldje gaan staan, zolang men maar geen last van je heeft. Het is treurig, maar de meeste mensen geven de voorkeur aan rust, ook al houdt die rust onrecht in stand. Vooral als ze zelf niet door dat onrecht worden geraakt.
Vaak wordt gezegd dat je met je protest de oplossing zelfs verder uit beeld brengt. De mensen hebben zo’n hekel aan wat je doet dat ze tegen maatregelen om het klimaat te redden worden. Of tegen mensenrechten. Hoe dat perverse mechanisme precies werkt weet ik niet, maar niet de minsten claimen het. Michael Mann, de persoon die klimaatverandering met zijn onderzoek op de kaart zette, deed een studie en concludeerde dat jezelf vastplakken aan een schilderij het draagvlak voor klimaatmaatregelen vermindert. Maar zulke conclusies zijn kortzichtig: Mann had hetzelfde onderzoekje kunnen doen in de jaren 60 in de VS en tot een gelijksoortig oordeel kunnen komen: bijna twee derde van de mensen keurde Martin Luther King en zijn de methodes af. Hij had dus beter kunnen stoppen met zijn marsen. Kick Out Zwarte Piet? Kom op zeg, niet protesteren waar kinderen bij zijn! Dat keurt de meerderheid van Nederland af. Het brengt je alleen maar verder weg van je doel.
ANALYSE - Na de val van een kabinet is het altijd even afwachten welke partij de Zwarte Piet krijgt toegespeeld. Dat diverse partijen daarbij aan framing doen is logisch. Het moet of de schuld van anderen zijn terwijl jij zelf echt naar een oplossing zocht om door te kunnen, of het moet zijn omdat jij je rug recht hield op een principieel standpunt en de anderen geen compromis wilde sluiten.
Vervolgens is het aan de pers om er chocolade van te maken, door de framing heen te prikken en goed uit te leggen hoe de vork aan de steel zit. Maar dat was even buiten Nieuwsuur gerekend.
In onderstaand fragment van Nieuwsuur laat Mariëlle Tweebeeke oud-minister en VVD’er Henk Kamp aan het woord over de val van Rutte IV. Bekijk het vooral zelf ook even.
Na de vraag van Tweebeeke over wie we het kunnen “verwijten” dat het kabinet is gevallen, begint Kamp over 400.000 migranten (“een stad zo groot als Utrecht”) die naar Nederland zijn gekomen. Volgens hem een onhoudbare situatie, we “moeten de immigratie onder controle krijgen” en “een belangrijk deel is asielmigratie” die “uit de hand is gelopen”, aldus Kamp. We schrijven even mee…
ANALYSE - door Ewoud Butter, verscheen eerder bij Republiek Allochtonië.
Het aantal meldingen van internetdiscriminatie in Nederland was nimmer zo laag als in 2022. Het Meldpunt internetdiscriminatie (MiND) wordt haast niet meer gevonden. Dat blijkt uit de onlangs gepubliceerde rapportage Discriminatiecijfers 2022.
Bij andere registrerende instellingen als anti-discriminatievoorzieningen (ADV’s), politie en het College voor de Rechten van de Mens is sinds 2015 wel sprake van een lichte stijging. Net als in voorgaande jaren het geval was, ging het bij verreweg de meeste meldingen om discriminatie op grond van herkomst of huidskleur.
‘Discriminatiecijfers in 2022’ is samengesteld door Art.1 in opdracht van het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties en de politie, in samenwerking met Discriminatie.nl (de landelijke vereniging van antidiscriminatievoorzieningen). In de rapportage worden, net als in voorgaande jaren, de cijfers van de politie en de anti-discriminatievoorzieningen (ADV’s) samen gepresenteerd. Daarnaast worden ook de gegevens betrokken van andere organisaties die discriminatiemeldingen registreren, zoals het College voor de Rechten van de Mens, het Meldpunt Internet Discriminatie (MiND), de Nationale ombudsman en de Kinderombudsman.
De cijfers in het rapport geven het aantal meldingen van discriminatie in 2022 weer, maar zeggen niet veel over de mate waarin discriminatie wordt ervaren.
22 wetenschappers hebben hun inzichten over politieke polarisatie in Nederland gebundeld in een boek. Eén van hen, hoogleraar Paul Dekker, licht toe.
Oplopende tegenstellingen, dreigende tweedelingen, groeiende onenigheid, toenemend extremisme en verruwing en verharding in politiek en samenleving: Nederlanders maken zich er al langer grote zorgen over. Het paraplubegrip voor hun zorgen is al een tijdje polarisatie.
Heb je dat woord eenmaal opgepikt, dan zie je er ook steeds meer voorbeelden van. Van spanningen in je directe omgeving tot grote voorbeelden van demonstraties. Van voor- en tegenstanders van Zwarte Piet via conflicten over stikstof- en coronabeleid tot ontsporende Kamerdebatten. Maar heeft het wel zin om hier overal het polarisatie-etiket op te plakken en hoe reëel is de impliciete aanname dat er een brede maatschappelijke polarisatietrend onder stroomt?
In de gisteren verschenen bundel Politieke polarisatie in Nederland bieden 22 politicologen, sociologen en andere wetenschappers inzichten uit onderzoek om hier antwoord op te geven, zorgelijke ontwikkelingen te onderscheiden van spookbeelden, en remedies te bezien voor zorgelijke polarisatie.
Politieke polarisatie gaat over vergroting van tegenstellingen. Die kan intentioneel zijn – een politicus die polariseert om een keuze scherper neer te zetten of afstand te nemen tot een tegenstander – of iets wat mensen overkomt: ze drijven uit elkaar of worden naar extremere standpunten gedreven. Dit speelt bij individuen en binnen en tussen groepen en organisaties.
COLUMN - Na het eerste boerenbezoek aan de woning van minister Van der Wal liet Mark van den Oever van Farmers Defense Force zich interviewen door de Volkskrant. Op het hem geboden podium verkondigde hij dat boeren zeker door moeten gaan met het thuis opzoeken van politici en hun trillende kinderen. “Pussy’s zijn het” aldus Van den Oever. Een week later stonden er weer tractoren voor de deur van de minister. Dat dat niet kan dringt ondertussen in Den Haag wel door, maar waarom kan dat dan niet? Omdat het demonstratierecht niet voor tractoren geldt? Die boeren demonstreren toch gewoon? En dan ontaardt er weleens iets.
In die lijn van verdedigen zit een kleine misvatting over hoe we dat demonstratierecht zouden moeten opvatten. Die misvatting, die bij zowel links als rechts leeft, luidt: we hebben demonstratierecht en daarom mag iedereen overal demonstreren.
Gelukkig wordt die interpretatie van het demonstratierecht door de handhavers van de openbare orde niet gehuldigd. Dat wordt duidelijk zodra de ene demonstratie een andere demonstratie van tegenstanders uitlokt. Dan voelen burgemeester en het politiehoofd al snel nattigheid.
Stel, FvD kondigt een betoging aan. Baudet wil de moderne, drukke vrouw bevrijden van de stress die komt kijken bij het eventueel afbreken van een zwangerschap door abortussen niet meer toe te staan. Er wordt een tegendemonstratie aangekondigd. Een reactie van burgemeester en politie zal snel volgen. Beide demonstraties krijgen een andere plek toegewezen, zodat de demonstranten elkaar niet treffen en de politie de openbare orde kan handhaven.
ONDERZOEK - Na de moord op Pim Fortuyn, twintig jaar geleden, kregen we te maken met een nieuw fenomeen: de boze burgers. Jelle van der Meer en Marcel Ham plozen uit hoe de wetenschap al die jaren dacht over boze burgers.
De moord op Pim Fortuyn op 6 mei 2002 bracht het land in shock. Maar achteraf gezien, heeft het enorme electorale succes van Fortuyn en zijn partij LPF een veel grotere impact gehad op politiek en samenleving. Een slagveld was het, in zetels. Niet voor niks heette dit al snel ‘de opstand’ en ‘de revolte’; daaruit sprak schrik en angst. Het had grote indruk gemaakt dat op de avond van de moord een woedende menigte Fortuyn-aanhangers aan de poorten van het Binnenhof stond te rammelen.
Het beeld van ‘boze burgers’ was geboren. De analyses en onderzoeken kwamen onmiddellijk op gang en zijn sindsdien niet meer gestopt. Wie zijn zij, wat willen zij? Zijn ze wel boos? We zetten twintig jaar onderzoek op een rijtje. En beginnen bij het begin.
Een revolte lag rond de eeuwwisseling niet in het verschiet. Na acht jaar paarse coalitie (VVD, PvdA en D66) stonden de economische indicatoren op zonneschijn. Als die opstand er dan opeens toch is, staan columnisten en opiniemakers onmiddellijk met hun duidingen klaar.