Reclame bedrijf JCDecaux wil graag weten hoeveel mensen hun reclamezuilen in de publieke ruimte zien. Afgelopen week verscheen er een triomfantelijk bericht bij Marketing Tribune dat JCDecaux nu meer inzicht heeft in de hoeveelheid impressies op basis van smartphone data: JCDecaux krijgt meer inzicht in aantallen mensen en impressies rondom zijn digitale schermen. De nieuwe methode meet namelijk nauwkeurig door middel van de smartphones van voorbijgangers. Het mobiele panel van partner Resono bestaat uit ruim een miljoen Nederlanders die via hun smartphone meehelpen de drukte rond de digitale schermen van JCDecaux te meten. Zij hebben toestemming gegeven dat deze gegevens verzameld worden, volledig geanonimiseerd en strikt volgens de Europese privacyregels. Eén miljoen Nederlanders zouden dus toestemming hebben gegeven om hen te volgen. De partner van JCDecaux - Resono - meldt vol trots op hun website dat zelfs 7 miljoen Nederlanders toestemming hebben gegeven. Zie je het al voor je? Eén (of zelfs zeven) miljoen Nederlanders die toestemming hebben gegeven om hen te volgen?
Deze hartverscheurende foto’s vertellen vandaag de tragedie van de 12-jarige Max.
Ze waarschuwen ons. Want wat eindigde in Auschwitz is ooit begonnen met kleine pesterijen, met woorden, met gedachten.
Ze moedigen ons aan. Doe er nooit aan mee en zeg er altijd wat van.
Een hint voor Gert-Jan Segers: 500 kinderen in Griekse kampen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
ESSAY - door Levi van Veurs (Redacteur Kosmos Uitgevers)
“Nederland is nu een patiënt. En die patiënt moet behandeld worden,” zei premier Rutte afgelopen 12 maart tijdens een persconferentie over de maatregelen tegen het coronavirus. Rutte haakt daarmee in op een metafoor die in ons cultureel geheugen gegrift staat en ons denken beïnvloedt, namelijk: de figuurlijke relatie tussen natiestaat en lichaam.
Deze metafoor baant een weg voor politieke besluiten. Hoe dient ze Ruttes agenda?
Als je ooit Il Postino (1995) over Pablo Neruda hebt gezien, kun je je waarschijnlijk het glunderende gezicht van Massimo herinneren als bij hem het kwartje valt na Neruda’s uitleg van het begrip ‘metafoor’: “Een metafoor, dat is als je het ene zegt, maar het andere bedoelt.”
Een talig trucje dus. Leuk voor een dichter, maar geen directe aanduiding van de dingen zelf. Waarom zegt Rutte niet gewoon waar het op staat?
Neruda’s uitleg impliceert dat er bij het gebruik van een metafoor een beweging van het figuurlijke naar het letterlijke gemaakt moet worden om de betekenis te snappen. Maar is het wel zo dat we, als we het gordijn van de metafoor opzij trekken, de naakte waarheid aantreffen? Hoewel metaforisch taalgebruik door de eeuwen heen door verschillende denkers als ‘leugen’ werd bestempeld, zijn er ook filosofen die beweren dat metaforen juist constructief zijn voor ons denken.
Sargasso’s kunstgalerie geeft ruimte aan kunstbloggers. Elke eerste zondag van de maand een bijdrage van Krina van der Drift van Kunstdwalingen.
Vorige week bezocht ik het Museum Catharijneconvent in Utrecht. Voor mij was het de eerste keer dat ik weer een museum bezocht na de lockdown en ik vond het een relaxed bezoek. Door het tijdslot en het warme weer vorige week, was het bijzonder rustig en had ik alle tijd om alles eens rustig te bekijken.
De tentoonstelling “Allemaal wonderen” verdient ook zeker tijd en aandacht; heerlijk om je eens te verdiepen in de wonderen die je zomaar mee zou kunnen maken of waar je al zo lang op zit te wachten… Het thema “wonderen” fascineert me enorm en was ook zeker de reden om deze tentoonstelling te bezoeken; wie wil er nou niet eens een wonder meemaken?
De tentoonstelling is onderverdeeld in een aantal hoofdthema’s, te beginnen bij wonderen rondom de dood. De foto hierboven is van een vroeg schilderij van Jan Sluijters “De profeet Elisa wekt de zoon van de vrouw uit Sunem tot leven”, waarmee hij in 1904 een belangrijke prijs, de Prix de Rome, in de wacht sleepte. Een prachtig schilderij wat zeer tot de verbeelding spreekt; zo’n wonder wil iedereen wel achter de hand hebben; opstaan uit de dood maak je niet dagelijks mee en gebeurt toch vooral in religieuze verhalen. En daar heb je het al meteen; gebeuren wonderen alleen als je erin gelooft? Bij binnenkomst van de expositie tref je meteen een grote tekst aan de muur: “Ik ben realistisch, ik verwacht wonderen” van Dr. Wayne Dyer , Dat vind ik nog al een gedurfde uitspraak, maar zeker iets om over na te denken. Dat is misschien het allerleukste aan deze tentoonstelling, dat het je tot nadenken aanzet; iets waar je de volgende dag nog mee bezig bent.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Dit is het Sargasso-café van zondag 05-07-2020. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
ONDERZOEK - Regelmatig is er politieke en maatschappelijke discussie over de vraag of migranten zich wel voldoende identificeren met de Nederlandse normen en waarden. Nieuw WODC-onderzoek suggereert dat er weinig reden tot zorg is. Statushouders vinden vrijheid en gelijkheid erg belangrijk.
Tijdens de recente ‘vluchtelingencrisis’, toen grote groepen asielmigranten uit met name Syrië en Eritrea zich in Nederland meldden, werden af en toe zorgen uitgesproken over de mate waarin statushouders de kernwaarden van de Nederlandse staat onderschrijven (zie bijvoorbeeld Kamerstukken II 2016/17, 30 982, nr. 31, p. 12; Kuppens et al., 2020). In de regel zijn rechtsstatelijke waarden in de herkomstlanden afwezig of staan onder druk. Zo staan Syrië en Eritrea respectievelijk laatste en op twee na laatste in de ranglijst van politieke en burgerlijke vrijheid wereldwijd (Freedom House, 2019).
Deze zorgen waren mede aanleiding voor het in 2017 invoeren van het participatieverklaringstraject (PVT) als verplicht onderdeel van de inburgering.
Gedurende het PVT leren statushouders over vrijheid, gelijkheid, solidariteit en participatie (zie De Vries et al., 2019), waarna ze verklaren deze kernwaarden te zullen respecteren.
Onderzoek onder statushouders richt zich vooral op structurele en sociale integratie (bijvoorbeeld Dagevos et al., 2018). Over hoe deze groep zich verhoudt tot de (waarden van de) rechtsstaat is nog weinig bekend. Dit is opvallend omdat het goed voorstelbaar is dat de precaire rechtsstatelijke situatie in het land van herkomst meegespeeld heeft in de beslissing om te vluchten. Dit maakt dat statushouders misschien juist bijzonder veel waardering hebben voor de Nederlandse rechtsstaat. Ons onderzoek (Noyon et al., 2020) richt zich op deze paradox.
OPINIE - Hout, mest, walvistraan en andere biomassa waren ooit de primaire energiebronnen voor warmte, licht en voedselbereiding. Als we klimaatverandering effectief willen beheersen, moeten we dan weer terug naar toen? Een gastbijdrage van Thijs ten Brinck.
Net zoals alle andere energiebronnen heeft biomassa duidelijke voor- en nadelen. Net zoals steenkool, windenergie, waterkracht, kernenergie en alle andere energiebronnen is biomassa een controversiële energiebron.
Duidelijke voordelen van biomassa: het is hernieuwbaar en het fikt ook als het niet waait. Duidelijke nadelen: er is veel tijd en ruimte nodig voor de groei en biomassa voor energie concurreert met biomassa voor voedsel, bouwmaterialen en natuur.
Iedereen heeft gelijk, op eigenwijze wijze
Als geïnformeerde leek kun je tussen bovengenoemde voor- en nadelen een afweging maken. Maar dan ben je er nog niet. Wat biomassa onderscheidt van alle andere controversiële energiebronnen is het grote aantal vage klachten dat naast de duidelijke voor- en nadelen speelt.
Afhankelijk van hoe je redeneert is gebruik van biomassa voor energie:
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Op 4 Juli vierde de Verenigde Staten Onafhankelijkheidsdag. Zoals altijd ging dit gepaard met veel vlagvertoon en het zingen van het nationale volkslied The Star-Spangled Banner. Dit jaar, meer dan voorgaande jaren, was er in de aanloop naar Onafhankelijkheidsdag meer aandacht voor “the Black national anthem” Lift every voice and sing. Zelfs de National Football League (NFL) mengde zich in de discussie door aan te kondigen dat in de eerste spelronde van de competitie Lift every voice and sing wordt gezongen voorafgaande aan het nationale volkslied. Of het de NFL menens is of slechts een schaamlap voor de racistische wijze waarop Colin Kaepernick en anderen spelers die knielden tijdens het spelen van het volkslied werden behandeld valt nog te bezien.
Dit is het Sargasso-café van zaterdag 04-07-2020. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Als je deze clip bij Boogie Street van Leonard Cohen ziet zou je denken dat het nummer voor de film is geschreven (overigens geen idee welke film het is). Maar dat blijkt niet het geval. Boogie Street verwijst waarschijnlijk naar Bugis Street in Singapore. Leonard was een spirituele man, bestudeerde meerdere religies, zelf van Joodse afkomst met een rabbijn als vader, hij zat een tijdje bij Scientology maar bekeerde zich uiteindelijk tot het boeddhisme. In Boogie Street zag hij een metafoor voor het dagelijks leven, de harde werkelijkheid, waar je altijd weer moet landen. Zelf heeft hij daarover gezegd in Macleans Magazine:
