I believe in my own obsessions, in the beauty of the car crash, in the peace of the submerged forest, in the excitements of the deserted holiday beach, in the elegance of automobile graveyards, in the mystery of multi-storey car parks, in the poetry of abandoned hotels. (J.G. Ballard, fragment uit 'What I believe', gepubliceerd in Interzone #8, 1984) Toen ik vorige week in Saint Tropez was, kreeg ik midden in de nacht van een vriend een sms: 'Net nu jij daar zit: Ballard is dood.' De verwijzing in dat sms-je naar de plek waar ik me bevond was vanwege J.G. Ballards roman Super-Cannes (2000), waarin de palmbomen en wegen langs de Franse zuidkust naadloos overgaan in ogenschijnlijk veilige geklimatiseerde hypermoderne bedrijvenparken waar misdaad wordt bedreven. De mensen in Super-Cannes zijn een door medicijnen afgevlakte robotsoort geworden en zoeken het vertier in geweld. Ballard leek in zijn schrijfwerk argwanend over (technische) innovatie, maar roemde deze in werkelijkheid ook. Hij zag de Fransen als pioniers op het gebied van architectuur en technologie. Hoe anders was zijn mening over zijn vaderland Engeland. 'The Future, which in Britain has been dead for decades […]. Prince Charles may be going his best to propel the British into a nostalgic past.' (In the voyeur's gaze in the Guardian, 1989).
PvdA: Een land zonder allochtonen
Onder het motto onafhankelijk en vrij, maar niet over de partij publiceren we regelmatig columns op pvda.nl. Dit keer een column van PvdA-lid en filmmaker Eddy Terstall. Hij wil het woord allochtoon afschaffen: De term biedt een aanknopingspunt voor uitsluiting. Het suggereert dat het om een buitenstaander gaat. Een rotwoord.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De bankiers hebben de slechte naam, maar er is nog een beroepsgroep in Nederland die zich verrijkt met belastinggeld. Het gaat weliswaar om tonnen en niet om miljoenen, maar de groep is behoorlijk groot, dus het het tikt aan. Ik heb het over de artsen.
Gisteren verscheen in het NRC een artikel over hoe door een fout in het declaratiesysteem het jaarinkomen van een arts-microbioloog is verdrievoudigd van 225.000 tot 675.000 euro. Dat is een foutje en ze vinden het zelf ook een beetje veel, dus dat zal wel recht gezet worden. Maar die ?225.000 zelf is al erg hoog.
Wie in de salarisschalen van de universiteit (.pdf) kijkt, ziet dat een professor in de microbiologie nooit meer kan verdienen dan ?8622 per maand. Waarschijnlijk is het zelfs minder, omdat die hoogste schaal is gereserveerd voor mensen als de rector. Dit betekent dus dat degene die uitvindt wat de arts-microbioloog als uitvoerder in een streekziekenhuis moet doen de helft minder betaald krijgt. Anders gezegd: het loont meer om standaardtestjes op chlamydia uit te voeren, dan om onderzoek te doen naar nieuwe behandelmethoden.
Nog groter is het verschil met de mensen die veel van het uitvoerende werk voor die arts-microbioloog doen. Een ervaren goede analist kan qua expertise heel dicht in de buurt komen van zijn of haar baas (zoals die dingen gaan zijn analisten vaker vrouwen en artsen vaker mannen). Op de universiteit zitten analisten in schaal 9, met een maximum maandsalaris van ?3422. De ziekenhuisschalen zijn vergelijkbaar.
PVV-voorstel: zeer streng strafrecht invoeren!
De PVV is de straatterreur en al het leed dat aan slachtoffers van misdrijven wordt toegebracht, meer dan zat. Daarom dient PVV-kamerlid en -justitiewoordvoerder Raymond de Roon vandaag een omvangrijk wetsvoorstel in, waarmee grote delen van het Nederlands strafrecht op de schop gaan en aanzienlijk worden verzwaard. De belangen van de slachtoffers worden voortaan voorop gesteld; daders van misdrijven worden voortaan zeer zwaar gestraft.
Het initiatiefwetsvoorstel minimumstraffen van de PVV, bevat de volgende hoofdpunten:
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Op Sargasso bieden we regelmatig ruimte aan gastbijdragen. Deze bijdrag is van Abraham Blauvelt.
Fukuyama concludeerde in zijn The End of History and the Last Man dat na de val het communisme ons Utopia was bereikt. Destijds heb ik hem horen spreken in de Nieuwe Kerk en ik werd ook bevangen door een gevoel van opluchting dat we het eindpunt van de geschiedenis hadden bereikt. Ik zat geramd voor toekomst. De werkelijkheid blijkt weerbarstiger. De liberale democratie als idee staat onder druk door haar eigen falen. Mensen blijken toch minder goed te functioneren dan we dachten, zelfs in het beste systeem dat we hebben kunnen bedenken.
Huntington en 9/11 hebben bovendien het conflict tussen de beschavingen op scherp gezet. Anders dan Huntington dacht, betreft het niet alleen een conflict tussen beschavingen, maar juist ook een crash van de beschaving. Vanuit het ongenoegen dat uit de poriën van de maatschappij wasemt, zien we de opkomst van Nieuw Rechts als sprekende rioolbuis van het ongenoegen van het dom gehouden klootjesvolk. Een politieke hangplek waar je als onfatsoenlijk mens lekker onfatsoenlijk kunt doen terwijl je toch het eigen gevoel van intrinsiek fatsoen vast kunt houden. Het is helemaal bon ton om Links de schuld te geven van alles, zelfs van het nazisme en om alle moslims als minderwaardige mensen te bestempelen. Ze kunnen niet anders dan onbeschaafd zijn, want ze zijn alleen schatplichtig aan Allah. Die domme Linkse Rakkers hebben dat alleen nog niet door.
Nu in de VS het lelijke ware gezicht van Nieuw Rechts zichtbaar is geworden, keert daar de moraal terug. Nederland als achterlijk kikkerlandje loopt een jaar of acht achter de muziek aan en als je het Nieuw Rechts vraagt is waterboarding morgen legaal, want niet in strijd met de Geneefse conventie. Er heerst immers een burgeroorlog in Gaza-Gouda en die vijandelijke islamitische strijders moeten by any means necessary er vanaf gehouden worden hun snode straatterroristische plannen uit te voeren.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
“In de partij hebben we veel te veel last van islamofobie. Ook de jongeren van het CDJA zijn heel islamofobisch. Dat is jammer. Ik vind dat we moslims niet van ons moeten afdrijven, dat is levensgevaarlijk. Door toenadering te zoeken tot Wilders doe je dat wel. Bij zo’n partij wil ik niet horen.”
Socioloog Anton Zijderveld houdt het op z’n 71e levensjaar voor gezien bij het CDA. De recente toenadering van CDA-partijvoorzitter Van Heeswijk tot de PVV en de verwikkelingen rond de legerimam Ali Eddaoudi (het CDA stemde en masse tegen benoeming) zijn de druppels die bij de voormalig partij-ideoloog de emmer hebben doen overlopen.
Buitenhof-kijkers kennen hem wellicht nog van de colums die hij rond 2000 in dat programma uitsprak. Zijderveld (zelf agnost) heeft nu zijn lidmaatschap opgezegd en gezien de redenen die hem daartoe hebben gebracht, is zijn stap mogelijk het begin van een schisma binnen de partijgelederen.
Nu zal het niemand verbazen dat het CDA bestaat bij de gratie van een flinke portie politiek opportunisme. Maar voor mensen als Zijderveld blijken er toch grenzen te bestaan, nu de partijleiding openlijk aanschurkt tegen de PVV en zelfs samenwerking in een volgend kabinet niet uitsluit. En als er één schaap over de dam is, zouden weleens meer prominente CDA’ers van de oude stempel kunnen volgen.
Van Zijderveld verscheen recent het essay ‘Populisme als politiek drijfzand’: “We hebben drie grote monotheïstische godsdiensten: het jodendom, het christendom en de islam. Die moeten bij elkaar blijven, daar moet je geen wig tussen drijven”. Wie nieuwsgierig is naar zijn gedachtegoed, kan op 28 april ook in Felix Meritis terecht, waar Zijderveld hierover met anderen in debat gaat.
Hoei! dubbel oo seffen!
Zondagmiddagvraagje: resulteerde deze discussie in dit artikel?
SP: Eindelijk volledige toegang voor gehandicapten in de trein
Iedere trein en ieder perron in Nederland moet toegankelijk worden gemaakt voor gehandicapten. Ook zal er in iedere trein een toilet aanwezig moeten zijn. Dit besloot de Tweede Kamer donderdagnacht door in te stemmen met deze voorstellen van SP-Kamerlid Emile Roemer. Roemer: ?Hierdoor zullen gehandicapten eindelijk zelfstandig gebruik kunnen maken van het openbaar vervoer.?
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.