Deze bijdrage verschijnt tegelijk op VKbanen.nl/onderwijs . Het Hoger Onderwijs Persbureau kopte vorige maand in haar nieuwsbrief 'Nederland scoort goed op onderwijs' en baseerde zich hierbij op jonge cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek. In 2007 had 31 procent van de 25- tot 64-jarigen in Nederland een diploma in het hoger onderwijs behaald, terwijl het gemiddelde in de Europese Unie rond de 25 procent ligt. Hoger opgeleiden zijn in ons land minder vaak werkloos, en het aantal hoger opgeleide werklozen daalde tot voor kort gestaag. Er wordt meer gestudeerd dan ooit.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Deze keer een bijdrage van Harry Zevenbergen dat ook als column verschijnt op de site van SUB. Voor het achtste jaar volgt hij onder de naam Tour de ZevenBal de Tour de France met columns en gedichten.
De voortekenen kunnen bedriegen, maar voorlopig maak ik me op voor een broederstrijd in de Astana-ploeg. Eén van mijn favoriete Tours was in 1986. In 1985 won Bernard Hinault zijn vijfde Tour, hij deed dat met de steun van zijn jonge ploegmaat Greg Lemond, zijn gedoodverfde opvolger. Hinault had het zwaar en het was Lemond die hem er doorheen sleepte. De vraag die bij iedereen speelde was of Lemond eigenlijk niet veel sterker was en de Tour had kunnen winnen? Het antwoord van de meeste kenners was Ja.
Lemond had zich ingehouden. Hij eindigde als meesterknecht op de tweede plaats op 1m42s. In 1984 was hij al als derde geëindigd, 1m14s achter de nummer twee Hinault. De hulp leverde Lemond de belofte van Hinault op dat deze hem het jaar erna aan zijn eerste Tourzege zou helpen. In 1986 was Hinault echter in veel betere doen en probeerde hij tijdelijk geheugenverlies te faken. De mogelijkheid om als eerste renner zes keer de Tour de France te kunnen winnen was te aanlokkelijk. Hinault kwam niet openlijk terug op zijn belofte, maar deed er alles aan om Lemond van zijn stuk te brengen. Hoogtepunt van deze strijd tussen ploegmaats was de aankomst op Alpe d’Huez waar de twee ver voor alle anderen hand in hand over de finish gingen en het was Hinault die zijn wiel net iets eerder over de finish reed. Iedereen hoorde Hinault grommen, de Tour was beslist. Maar niet afgelopen voordat Hinault ook nog de laatste tijdrit won. De zesde zege zou er nooit komen, maar de psychologische oorlog en de aanvallen in de rug hadden de Tour gekleurd.
Bij Sargasso krijgen we dagelijks linktips binnen. Sommige linktippers nemen ook de moeite uit te leggen wat er in de gelinktipte content te vinden is. Deze extragratis duiding is erg welkom aangezien bloggers toch al zoveel moeten duiden in zo’n korte tijd. Maar wat als deze duiding opeens nogal subjectief blijkt te zijn of nóg erger niet blijkt te kloppen? Uiteindelijk blijf je als blogger toch verantwoordelijk voor de linktips die je doorzet en een publiekelijke afslachting ligt voor een burgerjournalist altijd op de loer. Graag leg ik u dan ook in alle eerlijkheid een recent linktip dilemma voor.
Wat ik zeker niet wil stellen is dat onderstaande linktip de redactie fout informeert, maar bij lezing van de folder kwam ik toch écht tot een andere conclusie? Ik nodig u -gewaardeerde lezer- van harte uit om voor deze keer eens mee te denken in de dagelijkse dilemma’s van interactieve burgerjournalistiek. Hieronder volgt de duiding die wij ontvingen van een linktipper bij deze folder [pdf] en daarna mijn persoonlijke observaties.
Linktip tekst: “Survival international heeft een bijzonder mooie folder uitgegeven over hoe het “ontwikkelings” denken duizenden stammen heeft doen verdwijnen en miljoenen mensen de dood in heeft gejaagd. Een heel duidelijk ander perspectief op het gedachtengoed van “ontwikkelingswerkers” waarin alles in het teken van de vermeende vooruitgang staat. Dit is natuurlijk vloeken in de progressieve kerk, maar misschien is het aardig om aandacht te besteden aan wat nuances van de ontwikkelingsbusiness”.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
“De agenten en toezichthouders zullen mogelijk donderdag al vooraan de rij op de standplaats op het Leidseplein staan om chauffeurs op de regels te wijzen en in te kunnen grijpen bij opstootjes. Ze zullen ‘zolang als nodig is’ bij de standplaats blijven staan.”
Overmorgen wordt de zoveelste veiligheidsnorm ingesteld om de standplaats aan het Leidseplein te beschermen. Het haalt uiteindelijk niets uit of het probleem verplaatst zich alleen. Doek de privatisering van de taximarkt op, geef de macht terug aan de gemeentes en betaal de chauffeurs in uren en niet in ritten. Marktwerking in publieke sectoren werkt niet, want mensen zijn geen machines. Accepteer dat nu eindelijk.
De volgende bijdrage is van schrijver / columnist Hassan Bahara. Zijn roman Een verhaal uit de stad Damsko verscheen in 2007 en gaat over een Marokkaanse jongen die opgroeit in Amsterdam. Bahara was gastredacteur van Propria Cures. Rapper Appa vroeg Bahara ooit om zijn biografie te schrijven. Bahara is overigens net zo islamitisch zoals Adolf Hitler een geslaagd kunstschilder was.
Anderhalve week geleden riep Tweede Kamerlid Tofik Dibi in de Volkskrant het PVV-electoraat op om het debat met hem aan te gaan over de toekomst van Nederland als multiculturele samenleving. Inmiddels zijn er op verschillende internetfora en op de site van de Volkskrant enkele replieken verschenen waaruit een redelijk coherent beeld gedestilleerd kan worden van een gemiddelde PVV’er. Gisteren las ik een bijdrage van ene Ronald Lermer op de opiniepagina van de Volkskrant. Laten we die brief eens nader bekijken.
Deze Ronald Lermer begint zijn bijdrage zeer sympathiek door Tofik Dibi te complimenteren voor het feit dat het Tweede Kamerlid de moeite neemt om zich direct tot de PVV stemmer te richten.
“Het is de eerste keer dat ik ervaar dat de PVV ter linkerzijde serieus wordt benaderd. Immers links zet Wilders chronisch af als xenofoob racistische maker van een filmpje en PVV stemmers als dikbuikige Tokkies.”
Het is wat onbeholpen verwoord, maar wat meneer Lermer natuurlijk bedoelt is dat de PVV eindelijk eens met het benodigde respect wordt bejegend door iemand van de vermaledijde Linkse Kerk. Normaal worden de PVV en G. Wilders bij het minste of geringste afgezet, maar nu krijgen ze eindelijk de kans om iets terug te zeggen zonder meteen van hun lunchgeld beroofd te worden.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Het veld potentiële Republikeinse uitdagers voor de presidentsverkiezingen van 2012 is lekker bezig zichzelf uit te dunnen. Nadat we vorige maand een overzicht gaven van de Republikeinen wannabees die in Iowa gespot waren, zijn de eerste twee kanshebbers door middel van sexschandalen geëlimineerd en werd een van de topfavorieten, gouverneur Sarah Palin, eerst beschadigd door onthullingen uit de campagne eind vorig jaar, voordat ze zichzelf helemaal elimineerde.
De eerste van de rij kaboutertjes die zichzelf in de voet schoot, was senator John Ensign uit Nevada. Deze aartsconservatief had het aangelegd met een campagnemedewerkster. Saillant detail hierbij was dat hij in de jaren negentig één van de grootste criticasters van Bill Clinton was. Toch zou Ensign nog wel een politieke toekomst kunnen hebben. De conservatieven zijn minder haatdragend ten opzichte van echtelijke ontrouw indien het er eentje van de eigen club betreft en de baantjes die hij regelde voor zijn liefje hebben allemaal alleen te maken met zijn eigen campagnes. Hij lijkt vooralsnog dus geen voordeeltjes met belastinggeld uitgedeeld te hebben.
Sanford’s jammerlijke tango
Dat ligt bij de gouverneur van South Carolina, Mark Sanford, wel anders. Die heeft het enkele jaren geleden met een Argentijnse aangelegd. De nationaliteit van de bedpartner in kwestie hoeft natuurlijk niet echt ter zake te doen, totdat Sanford besloot deze dame in Buenos Aires op te zoeken, maar verder aan niemand liet weten dat hij het land uit was. Hij beweerde zelf op trektocht in de Appalachen te zijn, maar kon dat moeilijk volhouden toen hij bij terugkomst op het vliegveld gesnapt werd. Een dag later moest Sanford op een persconferentie wel toegeven dat ook hij naast de huwelijkse pot gepiest had. Hij lijkt er politiek echter een stuk meer last van te hebben dat men hem vanwege zijn onvindbaarheid verwijt onverantwoordelijk te zijn, dan dat hij een bezoek aan Argentinië organiseerde, voornamelijk om zijn minnares te ontmoeten, op kosten van de belastingbetaler (hij heeft beloofd de kosten terug te betalen).
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.