De Amerikaanse gezondheidszorg in interactieve grafieken
De Amerikaanse gezondheidszorg in interactieve grafieken
Geen geschreeuw, maar data.
‘Doordat ik het te druk had met het werk ben ik je niet meer gaan opzoeken.’ Het voelt als een smoes die werknemers over de hele wereld gebruiken nadat hun chef met pensioen is gegaan en ze de man als een baksteen hebben laten vallen. Ook in China moet de pensioengerechtigde leeftijd het moment zijn om te ontdekken dat al dat gelach om je grapjes niets te maken had met je aangeboren gevoel voor humor maar alles met je functie. In de filmdocumentaire 24 City, die fictieve elementen bevat, vertellen Chinese werkers op een huiselijke manier over hun ervaringen op en rond werkplaats 63 van fabriek 420.
De Amerikaanse gezondheidszorg in interactieve grafieken
Geen geschreeuw, maar data.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Het lijkt erop dat de abonnemententerreur ten einde is. Automatische verlenging van (al dan niet) in een vlaag van verstandsverbijstering aangegane verplichtingen behoren binnenkort tot het verleden.
Afgelopen donderdag werd een wetsvoorstel van de PvdA daartoe aangenomen, en vanaf 1 januari 2010 is het wet. Stilzwijgende verlengingen behoren hierdoor tot het verleden. Er kunnen nog wel abonnementen en lidmaatschappen voor onbepaalde tijd worden afgesloten, maar deze krijgen een opzegtermijn van maximaal een jaar maand.
De wet geldt voor sportscholen, boekenclubs, internet- en telefoniebedrijven en autopechdiensten, waarbij je op dezelfde manier op moet kunnen zeggen als dat je het abonnement bent aangegaan.
Maar missen we hier niet een branche? Die van de dode boom, te weten kranten en tijdschriften? Inderdaad, deze krijgen een uitzonderingspositie en mogen een opzegtermijn van drie maanden hanteren. En wat zijn de dwingende redenen om de kranten en tijdschriften deze uitzonderingspositie te geven?
Allereerst logistiek. Het schijnt moeilijk te zijn binnen een maand door te geven dat iemand geen prijs meer stelt op een krant, of aan de adverteerders duidelijk te maken dat het ledenaantal maandelijks fluctueert i.p.v. drie-maandelijks.
Maar de meest belachelijke redenen zijn wel het feit dat de krantensector het moeilijk heeft en het grote belang van kranten voor de Nederlandse democratie en samenleving.
In onze mailbox zat afgelopen week een gastbijdrage over de rechtszaak tegen Google books. Nu is dat stuk in het Engels en keek de redactie er wat laat naar. Vrijdag zou namelijk de uitspraak al zijn.
Gelukkig bleek bij nadere beschouwing dit weekend dat de rechter pas in oktober uitspraak doet. En de deadline van vrijdag, bedoeld voor de inbreng van de deelnemende klagende partijen, is verschoven naar dinsdag.
Dat biedt ruimte om alsnog aandacht te besteden aan dit onderwerp. Mijn korte samenvatting: Google koop overal in de wereld de rechten van bibliotheken op om oud (copyrightvrij) materiaal online te zetten. Positief gezien komt dan heel veel kennis voor iedereen beschikbaar. Beetje negatief gezien wordt dit commercieel uitgebuit (reclame, fees). Heel negatief gezien claimt Google het alleenrecht op al het oude materiaal online en zit de kennis van de wereld opgesloten in 1 bedrijf.
Met name het laatste aspect is, naar ik verneem, reden tot een rechtszaak.
De bijdrage van Merlijn Olnon (eerdere bijdrage) vat het belang in ieder geval goed samen. Daarna staan nog wat interessante overwegingen. Het is dus geen volle gastbijdrage geworden, maar laat u dat niet weerhouden aldaar het hele stuk te lezen.
“Essentially, the question is whether it is desirable for Google Books and the publishing world to arrange for the protection of copyright through a settlement that will not only limit rightful access to those (more recent) protected texts, but also has the inherent potential to severely limit future generations’ access to the entire collection, including the (historical) uncopyrighted texts so enthusiastically provided by Google Books’ library partners.”
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Nederlandse militair gesneuveld in Uruzgan
Kevin van de Rijdt, een 26-jarige korporaal.
“With Google books, any student anywhere in the US will have the books in the greatest libraries of the world at their fingertips.”
Wade Henderson, voorzitter van de Leadership Conference on Civil Rights, is een groot fan van Google Books, dat boeken wil digitaliseren, als een soort Napster van het geschreven woord. Anderen zijn minder enthousiast.
Sommige Nederlandse auteurs kregen deze week een brief van hun uitgever dat die tegen Google ten strijd zal trekken, mocht het bedrijf hun werk online gooien.
De sharia heeft in Nederland niet meer juridische status dan het huishoudelijk reglement van de voetbalbond. De Nederlandse politiek geeft dan ook geen goed signaal af door beslissingen van vermeende shariarechtbanken in Nederland hoog op te nemen. Die rechtbanken horen voor de Nederlandse wet namelijk evenveel status te hebben als de tuchtcommissie van de KNVB. Een formeel onderzoek maakt ze belangrijker dan ze horen te zijn.
Neem het afsluiten van islamitische huwelijken zonder dat daar een burgerlijk huwelijk aan ten grondslag ligt. Daar kun je je druk om maken, maar je kunt ook vaststellen dat een islamitisch huwelijk geen status heeft, dus dat de betreffende partners zonder enige vorm van contract samenwonen, zoals ook talloze andere Nederlanders. Hetzelfde geldt voor andere shariazaken, zoals scheidingen en erfenissen. Uitspraken hierover hebben geen status, horen die ook niet te hebben, en kunnen slechts door sociale druk worden afgedwongen. Maar sociale druk bestaat ook buiten de sharia om, zowel in allochtone als in autochtone kringen. Hoeveel Nederlandse erfeniskwesties worden niet informeel beslist in het voordeel van het kind met de grootste bek?
Het werkelijke probleem is de achterblijvende emancipatie van moslimvrouwen. Dat probleem is veel breder dan de groep die wellicht informeel onderworpen is aan een shariarechtbank. Er bestaan namelijk veel meer tradities en gewoonterecht. Vrouwen bewust maken dat ze zich daartegen kunnen verzetten als ze systematisch in hun nadeel zijn, is veel belangrijker dan een onderzoek naar de mannen die een shariarechtbank runnen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.