"Er zit ook niemand meer in de politiek die weet hoe de dingen echt in elkaar zitten of hoe je ze moet bouwen." Aldus mompelde een collega tijdens een discussie. De context is me ontschoten, de opmerking is me bijgebleven, te meer omdat ik net het opleidingsniveau had uitgezocht.. Waren er nog wel kamerleden die weten hoe je daadwerkelijk iets moet bouwen? Het duurde een paar weken voor ik weer de tijd had om het een beetje uit te zoeken. Gelukkig bleek het mee te vallen op dat punt. Er waren ten minste vijf mensen die iets als werktuigbouwkunde hadden gestudeerd. Wat wel opviel, terwijl ik toch aan het turven was, was het overwicht van de alfa's. Driekwart van de kamer is gevuld met mensen die politicologie (13), geschiedenis (8), rechten (23) en meer van dat soort studies gevolgd hebben. Dat is natuurlijk geen bewijs dat ze ook werkelijk alfa zijn. Maar bij gebrek aan beter was dat het criterium. Daarom is er ook 11% waar het niet van te bepalen is. In die groep zitten ook een paar economen. Tot zover weer uw hokjesgeestreporter.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
SP: ‘Geen belasting over erfenis onder 60.000 euro’
SP-Kamerlid Farshad Bashir wil dat mensen die een erfenis van minder dan 60.000 euro krijgen, hierover geen belasting hoeven te betalen. Hij stelt dit maandag voor in een debat met staats-secretaris De Jager over de nieuwe successiewet. Bashir: ?Het kabinet wil dat mensen minder belasting gaan betalen over erfenissen. De plannen van De Jager zijn echter vooral voordelig voor mensen die hele grote erfenissen krijgen, terwijl er voor gewone mensen met een kleine erfenis vrijwel niets verandert.?
Dat was me wat toen Trouw deze week op de voorpagina aankondigde dat God de wereld niet geschapen had maar gescheiden. Vertaalfout volgens de Nijmeegse hoogleraar Ellen van Wolde. Ouwe koek, meende het theologische establishment, en al lang geleden verworpen dan wel aanvaard, afhankelijk van de religieuze overtuiging.
De achterliggende discussie over de creatio ex nihilo is namelijk al heel oud: heeft God de materie geschapen of heeft God de wereld geschapen (of gescheiden) uit reeds bestaande materie? De een meent dat de oude bijbelschrijvers te simpel waren om een abstracte notie als schepping uit het niets te bedenken. Het zou een Griekse vondst zijn die later in het christelijke denken terecht kwam. Anderen menen dat deze abstractie wel degelijk op conto van de joden geschreven mag worden. Hoe de oorsprong ook ligt: het concept staat centraal in het christelijke denken over het begin van de wereld.
Dat Van Woldes stelling door de media golfde, zegt dus vooral iets over de pr-kracht van de hoogleraar en de vermoede nieuwsgierigheid van een groot deel van het publiek naar dit soort theologische kwesties. Allicht dat daar enig leedvermaak bij meespeelde dat christenen zich al die eeuwen op het verkeerde been hadden laten zetten. Want wie kan het nu werkelijk iets schelen hoe God de aarde precies schiep behalve een paar zeloten?
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Links EN rechts wint in Portugal raadsverkiezingen
Afhankelijk van wie je wat vraagt.
“He is somewhat soft-spoken and obscure continent-wide — characteristics that might be a plus, given that he has relatively few enemies”.
Foreign Policy pijpt onze premier omhoog naar het Europese presidentschap door hem vooral te downplayen. Obscuur, saai, onuitgesproken: een prima kandidaat voor Europa zo redeneert het politieke ezine. In een intrigerend tabelletje waarbij potentiële presidentskandidaten kunnen scoren op o.a. “saaiheid”, “afkomstig uit een klein land” en “het spreken van frans” gooit Balkenende hoge ogen. Maar nadere bestudering roept toch ook weer vragen op. Zo wordt Spanje met 45 miljoen inwoners bestempelt als een klein land en haar vorige premier Aznar als anti-oorlog? Waarom staat de kersverse Navo-secretaris Rasmussen er überhaupt tussen? Dergelijke strategische (anti-)Idol verkiezingen kennen vaak een verrassende uitkomst, kijk naar de Nobelprijs voor de Vrede. Misschien is daarom de enige juiste conclusie dat de toekomstige Europese president in ieder geval niet in het FP tabelletje staat? Misschien dat de Verenigde Staten van Europa het ooit nog meemaken dat de burgers rechtstreeks hun president kunnen kiezen, dan hielden we ons tenminste bezig met peilingen in plaats van mystieke lijstjes.
“De Tweede Kamer verkeert in een politieke crisis. Terwijl Nederland wordt geconfronteerd met een economische crisis, voedselcrisis en klimaatcrisis, discussiëren politici in de Tweede Kamer vooral over kleine onderwerpen waarmee ze makkelijk kunnen scoren.”
ChristenUnie-senator Egbert Schuurman geeft zijn collega’s in de Tweede Kamer een veeg uit de pan. Het debat over de kosten van het Koninklijk Huis is een voorbeeld van zo’n klein onderwerp, aldus de senator op de radio bij Tros Kamerbreed. Opvallende bijval krijgt hij van SP-senator Tini Kox. “Het is allemaal klein bier” volgens de partijgenoot van Ronald van Raak, die één van de hoofdrolspelers was in het debat rond de kosten.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
