[qvdd] [...] er [is] geen sprake meer [...] van een elite zoals vroeger, namelijk: een homogene klasse die grotendeels samenvalt met de hogere standen. Vanaf eind jaren zestig in de vorige eeuw werd niet meer afkomst maar een diploma een ticket tot de macht. En aan de poten van de macht van deze meritocratische diploma-elite wordt nu gezaagd, zoals de generatie van '68 de bijl zette in de regenteske gevestigde orde. De tweede ronde van een klassenstrijd is in volle gang, deze keer aangevoerd door rechtse populisten. En dat doet pijn. Margreet Fogteloo en Xandra Schutte De Groene Amsterdammer van deze week is geheel gewijd aan de opstand tegen de elite, het onderwerp dat wel denkend Nederland sinds Pim Fortuyn bezig houdt. Het fascinerend om te zien hoeveel verklaringen er zijn voor de veenbrand die maar niet geblust kan worden. Over Rotary en Old boys netwerken, kloven, kapitalisme en plutocraten - de nieuwe mondiale elite.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Niet echt grappig, de cartoon van Wilders die migranten naar de douche wijst. Wel aardig is de zwarte potentiële cartoon op Sargasso: leve de vrijheid van meningsuiting. De affaire wijst wel op een boeiend gebruik van de geschiedenis in de politieke verhoudingen. Wij dragen oerbeelden mee, soms onderbewust, soms bewust, die richting geven aan onze interpretaties van gedrag. Het oerbeeld van goed en kwaad is door de Tweede Wereldoorlog in ons systeem is gebrand.
Er is een wonderlijke foto van Hitler en Speer. Het is 1939 en zij zitten op het uiteinde van een bank. Ze zijn het kennelijk niet eens, duidelijk ongelukkig met elkaar. Hitler is op het toppunt van zijn macht en het is een gevaarlijke liefhebberij het met hem oneens te zijn. Harry Mulisch zocht Speer op, nadat hij 20 jaar gevangen had gezeten. Speer zei: “Als Hitler een vriend heeft gehad, was ik het.” Maar Hitler kon geen vrienden maken, volgens veel historici. Mulisch vat het perfect samen: “deze ‘vriendschap’ gold niet Speer, maar wat hij te vertegenwoordigen had: Hitler’s jeugddroom, en daarmee was zij uitsluitend een verschijningsvorm van diens absolute, heilloos in zichzelf besloten eigenliefde. Toen ik (Harry dus) deze opvatting aan Speer zelf voorlegde, bevestigde hij haar zonder voorbehoud.”
[speld]
“Een dictator adopteren hoeft helemaal niet duur te zijn.”
Steeds meer dictators leggen het loodje in de golf van protest die momenteel door het Midden-Oosten stroomt. Experts zeggen dat als er niets verandert, dictators sneller zullen uitsterven dan de ijsbeer en de grutto. Stichting Save the Tyrants probeert het beroep van alleenheerser te bewaren voor het nageslacht. Dankzij de actie ‘Adopteer een Dictator’ kan nu iedereen daaraan een bijdrage leveren, al voor tien euro per maand.
Julius Groothuis, woordvoerder van de stichting, vertelt: “Wij luiden de noodklok. Op de rode lijst van bedreigde beroepen staat het vak van dictator onbetwist op nummer één.” Voor Groothuis staat vast dat de despoot ook in de eenentwintigste eeuw een kans verdient. “Kijken we niet allemaal heimelijk op naar grootheden als Napoleon en Stalin? Zou u het niet jammer vinden als uw kinderen dictators straks alleen nog van plaatjes kennen?”
Meewerkende dictators zijn verplicht om elke maand een leuke handgeschreven brief met foto’s of tekeningen te sturen naar de gulle gevers. Groothuis: “Het leuke van deze actie is dat je echt een band met je dictator opbouwt.” Hij toont een foto van Teodoro Obiang Nguema uit Equatoriaal-Guinea, die lachend poseert naast de waterboardinstallatie die hij dankzij de actie heeft kunnen aanschaffen. Groothuis lachend: “Daar doe je het toch voor.”
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
In de feestzaal van het café werd de prinsenparen achter een rij tafel geparkeerd. De receptie kon beginnen. Er werden om en nabij de achthonderd mensen verwacht. Zomaar feliciteren behoorde niet tot de mogelijkheden. Er was een draaiboek. Er waren mensen die als een soort luchtverkeersleiders alle aangemelde receptionisten van een felicitatieslot voorzagen. Mijn vader had geregeld dat de familie een vroeg slot toegewezen had gekregen.
De schutterij betrad het café in gelid, floot, trommelde en sprak toe. Daarna vormde zich een lange roodkleurige felicitatieslang van de receptietafels tot aan de ingang van het café. Nog voor de slang langs de tafels was, marcheerde de harmonie en drumband de zaal binnen. Het leek fysiek onmogelijk om nog eens zeventig mensen naar binnen te persen, maar het lukte toch.
Er werd getoeterd, getrommeld en toegesproken. Tijdens een van de marsen had ik langdurig kippenvel gekregen. Ik kon me de naam van het nummer niet meer herinneren. Inmiddels had mijn jongste broer al het vierde rondje gehaald. Bier, hitte, herrie. Af en toe werd ik slap in de knieën. Het kon ook ontroering zijn.
Er vormde zich een blauwe slang achter de rode slang. Het patroon was duidelijk. Allerlei verenigingen uit naburige dorpen kwamen binnen en duwden iedereen nog dichter bijeen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Olivier Roy: “This is not an Islamic revolution”
Iran en Saudi-Arabië zijn geen voorbeelden
Directing, cinematography, and editing by Dave Kaufman. Painting by Holton Rower.
Meer bij The Presurfer.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.