Zoekresultaten voor

'birma'

Foto: Verloren Oudheid

De Indische Oceaan (6) – Zuidoost-Azië komt tot bloei

Terwijl de Arabieren bezig waren Zuidwest-Azië te onderwerpen, was ook Zuidoost-Azië volop in beweging. Tussen 600 en 1200 groeiden de stadstaten in deze regio uit tot machtige koninkrijken zoals Srivijaya, Khmer, Pagan en Vietnam, die zich konden meten aan grootmachten als India en China. In deze periode vonden ook enkele belangrijke volksverhuizingen plaats, waaronder die van de Thai en de Bamar. Tussen 1200 en 1500 kwamen er enkele nieuwe koninkrijken bij, zoals Majapahit en Ayutthaya, en bekeerde de bevolking van de Maleisische Archipel zich tot de islam. Toen de Portugezen in de zestiende eeuw Zuidoost-Azië bereikten, had de regio al een rijke geschiedenis achter de rug.

Srivijaya

ACHTERGROND - Rond het jaar 600 voeren veel kooplieden rechtstreeks tussen India en China. Onderweg passeerden zij de Straat van Malakka, waar zij noodgedwongen voor anker gingen in afwachting van de moesson. De havensteden profiteerden uiteraard van het toegenomen handelsverkeer. Op initiatief van de koning van Palembang sloten zij een bondgenootschap om gezamenlijk tol te heffen op passerende schepen. Spoedig groeide dit nieuwe bondgenootschap – Srivijaya geheten – uit tot een machtig handelsimperium.

Hoewel Srivijaya op zee en langs de kust oppermachtig was, bleven verder landinwaarts op Sumatra en vooral op Java verschillende koninkrijken bestaan. Of de koningen in het binnenland vazallen, bondgenoten of concurrenten van Srivijaya waren is moeilijk na te gaan. Duidelijk is wel dat deze koningen, met name die op Java, aan het hoofd stonden van gecentraliseerde koninkrijken. Indrukwekkende bouwprojecten zoals de Borobudur zijn immers niet mogelijk zonder een centrale planning en de beschikking over veel menskracht.

Foto: copyright ok. Gecheckt 04-10-2022

De waanzin die religie heet

OPINIE - In de tweede helft van de vorige eeuw leek religie definitief op zijn retour. Samen met Fukuyama’s ‘eind van de geschiedenis’ was ook de georganiseerde godsbelevenis een gepasseerd station. Exit de hocus pocus van wonderbaarlijke verschijningen en blinde gehoorzaamheid aan onzichtbare machten die onzinnige handelingen en rituelen vereisen om gunstig gestemd te worden.

Niets van waar. Religie is ‘hot’, alom en vooral dwingend aanwezig.

In het Midden Oosten proberen bebaarde, gemaskerde en met Kalasjnikovs zwaaiende boze mannen een heus middeleeuws kalifaat te vestigen, waar de rechten van wie niet tot de eigen groep hoort systematisch vertrapt worden en vrouwen onzichtbare, tweederangs burgers zijn.

Maar ook in de Verenigde Staten timmeren christenfundamentalisten naarstig aan de weg. Daar vinden we meer neoliberale varianten van het geloof. De religieuze component lijkt vooral ingegeven door de financiële behoeften van de predikant en de belangen van de conservatieve en ultrarijke elite. Van buiten ziet het er soms uit als Disneyland, maar die façade verbergt extreme dwingelandij en ultieme bekrompenheid. Volgelingen deinzen niet terug een abortuskliniek op de korrel te nemen, of een daar werkende arts om te leggen.

Qua intellectuele bagage hebben deze christenen net zoveel te bieden als hun islamitische tegenhangers. Alles wat er te weten valt – zo meent in ieder geval de fundamentalist – staat in enkele eeuwenoude obscure en cryptische geschriften. De schrijvers hiervan heten geïnspireerd te zijn door goddelijke influistering. Nadat deze eenmaal op papier was gezet, is het oorverdovend stil geworden. Eeuwenlang hebben wij taal noch teken vernomen. Dit weerhoudt gelovigen niet, ondanks het ontbreken van nieuwe aanwijzingen, overal de goddelijke aanwezigheid te zien.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hoe Myanmar de Rohingya doelbewust laat sterven

ACHTERGROND - De Rohingya in Myanmar zijn slachtoffer van een grotendeels genegeerde etnische zuivering, schrijft Nourdeen Wildeman.

Myanmar, een Aziatisch land met 3,5 keer zoveel inwoners als Nederland, verspreid over een gebied 16 keer zo groot als Nederland. Ruim 80% van de bevolking is aanhanger van het boeddhisme. Het land heeft een geschiedenis waarin de militaire junta een grote rol speelde, maar is de afgelopen paar jaar zich aan het omvormen tot een democratie, tot vreugde van Amerika en Europa.

Oppositieleidster Aung San Suu Kyi, die in 1990 de Nobelprijs voor de Vrede won, verbleef tot 2010 afwisselend in gevangenschap of huisarrest maar is nu vrij. De buitenlandse sancties op het land worden stap voor stap opgeheven, de hervormingen bejubeld. De bevolking geniet van steeds meer vrijheid.

De ontwikkelingen van de laatste jaren klinken te mooi om waar te zijn. Dat zijn ze ook.

Binnen de grenzen van Myanmar vindt een etnische zuivering plaats op een bevolkingsgroep van ruim een miljoen mensen: de Rohingya.

Volgens de Verenigde Naties behoren de Rohingya tot de meest vervolgde volkeren op aarde. Eeuwenoude documenten bevestigen de aanwezigheid van de Rohingya in de westelijke provincie Rakhine en tot eind 20ste eeuw werden ze nog erkend als staatsburgers. Tegenwoordig ontkent de overheid simpelweg hun bestaan. Politici nemen het woord ‘Rohingya’ niet in de mond, maar spreken publiekelijk over ‘illegale Bengalezen’ of ‘kalar’ (in gebruik gelijk aan ‘nigger’).

Artsen zonder Grenzen verbannen uit fors deel Myanmar

Afgelopen vrijdag berichtte Artsen zonder Grenzen dat de organisatie door de autoriteiten in voormalig Birma was gelast al haar activiteiten te staken.

Inmiddels bericht de organisatie de regering na gesprekken heeft toegestaan dat de organisatie haar werk in delen van het land weer hervat, maar niet in Rakhine, het deel waar de overheid al sinds 2012 een campagne van etnische zuivering voert tegen de moslimbevolking, de zogeheten Rohingya.

Het meest vergeten volk ter wereld

In Birma vindt een stille genocide plaats. Op moslims. Door de boeddhistische bevolking. Al zestig jaar lang.

Afgelopen zomer kwam het weer tot etnisch geweld waarbij honderden Rohingya’s (moslims) werden vermoord, en tachtigduizend mensen op de vlucht sloegen. Naar buurlanden als Bangladesj, waar ze worden geweigerd.

Gruwelverhalen van vrouwen die werden verkracht, mannen die met kapmessen werden afgeslacht en kinderen die levend werden verbrand, lekken langzaam het land uit en vinden nu hun weg naar de Westerse media.

Zie ook deze indringende reportage van Al Jazeera.

Boeddhisme ies vrede..?

Foto: copyright ok. Gecheckt 23-09-2022

Geheime dienst Iran ondervraagt BBC-verslaggever in Londen. Met Skype

Internet bevrijdt. Het geeft massa’s onderdrukten toegang tot informatie over mogelijkheden zichzelf te bevrijden. Internet is de  killer app voor vrijheidsstrijders. Vergeet de AK-47, web 2.0 is your weapon of choice. Als we de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Clinton en haar Nederlandse collega Rosenthal mogen geloven tenminste. Daarom ontwikkelen het State Department en Buitenlandse Zaken apps die dissidenten moet helpen het nationale intranet van bijvoorbeeld Iran of Birma te omzeilen en zich vrij op internet te kunnen begeven.

Evgeny Morozov noemt dit The Net Delusion. En terecht. Internet is geen killer app om de doodeenvoudige reden dat totalitaire  regimes ook leren. Zoals Iran. Het land is hard op weg een hallal internet te bouwen waaruit Iraniers niet meer kunnen ontsnappen; een national intranet. Wat niet betekent dat het regime zelf ook haar invloedssfeer beperkt tot haar eigen onderdanen. Afgelopen week bereikte de Iraanse geheime dienst een voorlopig dieptepunt door het verhoor van een BBC verslaggever in Londen, per Skype. Hij werd online ondervraagd door de nationale geheime dienst.

Huh?

De Iraanse geheime dienst had een familielid van de verslaggever, woonachtig in Iran opgepakt en dwong haar contact te zoeken met de BBC-verslaggever. Met Skype. Zo opende de geheime dienst een communicatiekanaal via internet. Het regime vergroot zo haar invloedssfeer voorbij nationale grenzen. Ze gijzelt familieleden, dwingt hen contact te leggen via internet en zet hen zo onder druk.Niets nieuws natuurlijk. Thuisblijvers zijn door totalitaire regimes altijd al dankbaar aangegrepen om invloed op dissidenten in exil uit te oefenen. Met internet gaat het sneller, directer en totaler.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hoeveel dictators nog te gaan?

Een gastbijdrage van Jaap Meijers, freelance journalist.

Sinds het vertrek van de presidenten van Tunesië en Egypte moet het een gespannen sfeer zijn in menig presidentieel paleis. De ene na de andere opstand breekt uit – kunnen alle autoritaire heersers wel inpakken? Hoeveel dictators zijn er nog te gaan?

Foto-website Life.com heeft een verzameling foto’s online staan van ‘s werelds ergste dictators. Een mooie serie boeventronies, maar sommige reageerders zijn boos: Fidel Castro staat er niet bij en horen niet alle Amerikaanse presidenten ook in het rijtje thuis?

Hoeveel dictators er wereldwijd zijn, hangt af van welke definitie je hanteert. Heeft de leider de macht gegrepen of is hij verkozen? Is het een alleenheerser die zelf alle macht in handen heeft of leidt hij een heersende elite?

Kim Jong Il van Noord-Korea is een tiran, maar is officieel niet het staatshoofd. Italië is een democratie, maar Silvio Berlusconi heeft ook wel trekken van een dictator. Zijn sterke greep op de media en zijn manipulatie van de staat voor eigen gewin neigen naar alleenheerschappij. Hetzelfde geldt voor Vladimir Poetin: Poetin houdt alle macht stevig in handen en zijn regime tegenspreken kan je je leven kosten.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De schijnheilige verontwaardiging rond WikiLeaks

Deel van logo WikiLeaks

Toen vorig jaar onder andere op WikiLeaks emails van klimaatonderzoekers werden gepubliceerd was er geen ophef over de legitimiteit van WikiLeaks. De politici en journalisten die nu waarschuwen voor het gevaar van onbeperkte transparantie heb ik toen niet horen klagen terwijl er wel degelijk vraagtekens te plaatsen waren bij dat lek. Vorig jaar om deze tijd juichten conservatieve blogs over het lek, terwijl de wereld nu te klein voor de ’terrorist’ Julian Assange. Bijvoorbeeld de conservatieve blogger Michelle Malkin in 2009:

The crimes revealed in the e-mails promise to be the global warming scandal of the century — and have massive bearing on the climate change legislation being considered by our lawmakers here at home.

Maar anno 2010 zingt Malkin een heel ander lied:

No American should take joy, pleasure, or satisfaction from the untold, devastating ways in which the coordinated WikiLeaks document dump of hundreds of thousands of State Department cables — nearly half of which are ‘secret’ or ‘classified’– has undermined U.S. diplomacy.

Schijnheilig
Het is nog geen jaar geleden dat Hillary Clinton de Chinezen de les las omdat zij internet censureren:

Secretary of State Hillary Clinton will call tomorrow for an uncensored global Internet where individuals and companies can operate without fear of repression or computer attacks such as those Google Inc. says emanated from China.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Boekrecensie | Wat denkt China?

Een bijdrage van Jef Abbeel over een erg actueel onderwerp nu Obama naar Azie afreist.

Wat denkt China?
Wat denkt China?
Maurice Leonard

De Britse essayist en schrijver Mark Leonard is directeur van de European Council on Foreign Relations, een denktank die veelvuldig in contact komt met Chinese intellectuelen van uiteenlopende strekkingen, die hun autoritaire leiders informeren en een nieuwe wereldorde volgens Chinees model willen creëren.

Leonard schreef eerder al het boek “Waarom Europa de 21ste eeuw zal domineren”. Daarmee ging hij alvast in tegen de heersende opvattingen. En ook wij hebben het gevoel dat China ons wel eens zou kunnen overvleugelen.

In deze nieuwe, vrij moeilijke studie probeert hij zich in te leven in het denken van de Chinese elite.

Hij constateert terecht dat bijna alle westerse studies over het economisch wonder van China gaan: in de aanloop naar de succesvolle Olympische Spelen legde men wegen aan met een totale lengte van vier keer de omtrek van de aarde. In de delta van de Parelrivier verrijst jaarlijks een stad ter grootte van Londen. In 30 jaar tijd heeft men 300 miljoen mensen uit de achterlijke armoede naar moderne welvaart gebracht, iets waarvoor Europa 200 jaar nodig had. In diezelfde drie decennia veroverden Chinese producten de hele wereld.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Press Freedom Index 2010

Reporters without Borders logo

De persvrijheid gaat achteruit in de Europese Unie en de landen daaromheen. In de Press Freedom Index 2010 van Reporters Sans Frontières zien we slechts 13 van de 27 EU-landen bij de top-20. Bovenaan staan ex aequo Finland, IJsland, Nederland, Noorwegen, Zweden en Zwitserland, allemaal landen waarover geen schendingen van de persvrijheid zijn gemeld. In 2009 stond Nederland nog op de zevende plaats. Dat had onder meer te maken met beperkingen op het fotograferen van het Koninklijk Huis en de bronbescherming van journalisten (zie meer gedetailleerde informatie in de Nederlandse Persvrijheidsmonitor 2009).

Een groot aantal andere Europese landen doet het veel slechter en sommige zakken ook op de lijst in vergelijking met het vorige jaar. Opvallend is dat de zuidelijke helft veel slechter scoort dan het noorden. Dat geldt zowel voor West- als voor Oost-Europa. Estland (9) en Litouwen (11) doen het goed. Tsjechië en Hongarije (gedeelde 23e plaats), Letland (30) en Polen (32) wat minder. Spanje (39), Portugal (40, flink gedaald) en Frankrijk (44, ook gedaald) doen het in verhouding slecht. Grote problemen hebben media en journalisten in Italië (49), Roemenië (52, gedaald), Bulgarije en Griekenland (gedeelde 70e plaats, een beetje resp. heel fors gedaald). De Centraal Afrikaanse Republiek doet het beter dan deze laatste twee. Ook de meeste aspirant-leden van de EU op de Balkan dalen op de lijst en zullen nog heel wat moeten rechtzetten voordat ze kunnen toetreden tot de EU. Kroatië is een hierop de enige uitzondering (van 78 naar 62).

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zomerquote | Het web en het vrije woord

zomerquotes3 “‘If you look around the Arab world,’ one member of Dubai’s digerati told me during a visit to the emirate last week, ‘you’ll see that blogging and social media is taking off fastest where repression is most severe.’”
(Peter Kirwan in Wired)

Ooit publiceerde Sovjetdissidente Natalya Gorbanevskaya samizdatgeschriften op een illegale schrijfmachine in zesvoud. Ze verspreidde deze geschriften onder haar vrienden die elk ook weer zes geheime kopieën maakten, en zo de teksten langzaam in het land en de wereld verspreidden, heel langzaam. Gorbanevskaya werd opgepakt door de KGB en in 1969 schizofreen verklaard en voor drie jaar in een inrichting geplaatst. Tussen 1968 en 1983 publiceerde ze 65 kronieken.

In onze internettijden kunnen alleen de regimes van Birma en Noord-Korea nog enigszins tippen aan de mate van repressie van de oude Sovjet-Unie. Alleen al in het Arabisch worden er tegenwoordig 35.000 blogs regelmatig onderhouden. Het Farsi (de taal van Iran) spant met 70.000 actieve blogs helemaal de islamitische kroon. Als we deze informatie (een heel klein beetje maar) doortrekken naar de Nederlandse situatie: voor een overwegend progressief blog als Sargasso zou de meest zegenrijke prikkel uitgaan van een rechtse regering.

Vorige Volgende