De Krom stuurt ‘grootste hervormingen van kabinet-Rutte’ naar de Tweede Kamer
, door
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Foto:
Enric Borràs (cc)
Arabische Lente slaat Palestijnen niet over
, door
Het leek haast alsof de Arabische Lente aan de Palestijnen voorbij was gegaan. Er waren tot nu toe geen massale protestbewegingen en evenmin aanwijzingen dat Palestijnen naar het voorbeeld van Tunesië, Egypte en andere Arabische landen aanstalten maakten om en masse te gaan ‘stemmen met hun voeten’. Afgezien van wat kleinere demonstraties was er slechts één opmerkelijke uitzondering: de marsen die Palestijnse vluchtelingen in Libanon en Syrië organiseerden naar de Israelische grenzen op en rond 15 mei, de dag van de Nakba. De tienduizenden die eraan deelnamen zorgden voor grote nervositeit aan de Israelische kant, die zich vertaalde in een bloedige reactie, waarbij een veertigtal demonstranten door de Israeli’s werd doodgeschoten en een onbekend aantal te gewond raakte.
Maar indirect is er intussen wel degelijk sprake van een invloed die uitgaat van de veranderingen in de Arabische wereld. Zo is het feit dat Fatah en Hamas in november het tussen hen bereikte verzoeningsakkoord van 4 mei 2011, dat een dode letter was gebleven, weer oppakten onder meer te danken aan verschuivingen in de Arabische regio. Vooral het verdwijnen van president Mubarak, die altijd trouw het Amerikaanse beleid uitvoerde, was daarbij een factor doordat het zorgde voor een andere klimaat in Egypte. De Egyptische geheime dienst pakte de verzoeningspogingen tussen Hamas en Fatah weer op, waar zij zich al eerder mee bezig had gehouden. En ook was er meer toenadering tussen Cairo en Hamas via een (in letterlijke zin) wat opener beleid ten aanzien van de grensovergang bij Rafah.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 09-02-2022
Weerstand tegen migranten staat los van werkgelegenheid
, door
De instroom van laaggeschoolde migranten is goed voor de economie, wordt vaak betoogd. Maar in bepaalde stedelijke gebieden met een industrieel verleden, zoals Rotterdam, is juist ook sprake van verdringing op de arbeidsmarkt. Maar dit verklaart niet de weerstand tegen migranten, zegt Jeroen van der Waal, socioloog aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam.
Nederland kende de afgelopen decennia een aanzienlijke instroom van laaggeschoolde migranten. Hoewel het niet enkel arbeidsmigranten betreft, is het overgrote deel voor zijn levensonderhoud wel afhankelijk van de arbeidmarkt.
Conform de economische theorie worden we met zijn allen welvarender wanneer laaggeschoolde immigranten in een land als Nederland arbeidsplaatsen vervullen. Echter, de instroom van laaggeschoolde migranten leidt niet alleen tot macro-economische groei, maar ook tot verdringing op de arbeidsmarkt. Door immigratie neemt het arbeidsaanbod sterk toe, terwijl de vraag naar arbeid niet evenredig stijgt. Dit leidt tot dalende lonen van laaggeschoolden en voor hen een grotere kans op werkloosheid. Maar verschillende overzichtsstudies tonen aan dat dit verdringingseffect gemiddeld genomen zwak is, en zich slechts voordoet op de korte termijn.
Grote regionale verschillen
Het effect kan gemiddeld genomen dan wel zwak zijn, binnen landen zijn er grote regionale verschillen. Dat heeft ermee te maken dat voormalige industriesteden, zoals Rotterdam en in Limburg, inmiddels kampen met hoge werkloosheid onder de laaggeschoolde bevolking door het wegvallen van industriële werkgelegenheid. Steden als Amsterdam en Utrecht, met een meer op diensten georiënteerde economie, kennen aanzienlijk minder werkloosheidsproblemen (Van der Waal 2010b). Financiële dienstverlening, consultancy etc. scheppen namelijk veel werkgelegenheid voor laaggeschoolden in ondersteunende diensten, zoals schoonmaak, catering en beveiliging. Deze vraag naar laaggeschoolde arbeid ontbreekt veelal in de meeste voormalige industriesteden.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
XS4all: een zwarte dag voor internet
, door
Foto:
copyright ok. Gecheckt 15-02-2022
Gerontocratie
, door
In Cuba is het plan opgevat om de afdeling geriatrie van de Partido Comunista de Cuba langzamerhand te sluiten – de rebellen van 1959 zijn inmiddels tachtigers. De PCC wil natuurlijk vooral voorkomen dat de onvoorziene dood van een leider tot een machtsvacuüm zal leiden. Ik verwacht dan ook geen jonge leiders zoals de achtentwintigjarige Kim Jong-Un want communistische landen zijn berucht paternalistisch. Grotere Broer weet het altijd beter.
En niet alleen communistische landen. Italië is het Europese oudemannenland bij uitstek. President Napolitano is 86 jaar oud. Premier Mario Monti is 68. Ter vergelijking: de Duitse president Wulff is 52 en kanselier Merkel 57; De Franse president Sarkozy is 57 en premier Fillon eveneens; de Britse premier Cameron is 45 en Mark Rutte is 44. President Napolitano is dan ook het oudste staatshoofd van de Europese Unie. Koningin Elizabeth II van Groot-Brittannië (85) is de op één na oudste; de Griekse president Karolos Papoulias (82) is derde.
De leiders van de belangrijkste politieke partijen zijn Silvio Berlusconi (75), Umberto Bossi (70), Pier Luigi Bersani (60), Gianfranco Fini (60), Pierferdinando Casini (56) en Nichi Vendola (53) – die laatste twee worden dan ook nog altijd als jong gezien. In Nederland zijn alle fractievoorzitters in de Tweede Kamer, met uitzondering van Job Cohen (64) en Maxime Verhagen (55), jonger dan vijftig.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 06-11-2022
ET vermijdt ons
, door
Het is een bekende grap: het beste bewijs dat levensvormen in ons heelal intelligent zijn, is dat ze nog geen contact met ons hebben gezocht. Al een jaar of acht geleden, en misschien wel meer, werd het gelijk van de moppentapper voorgerekend. Daarvoor was geen hogere wiskunde nodig; ik heb het al eens eerder uitgelegd.
De crux is dat er alleen al in ons Melkwegstelsel niet minder dan 400.000.000.000 sterren zijn. Als er daarvan slechts één op de tien planeten heeft, en als slechts één op de honderd daarvan voldoet aan de voorwaarden waaronder leven ontstaat, en als op slechts één op de duizend daarvan intelligent leven is ontstaan, moeten er nog altijd zo’n 400.000 plekken zijn die onze radio-astronomen zouden opvallen. Daar wordt al heel lang naar gezocht, op allerlei frequenties, en er is nog steeds niets gevonden. Dit gebrek aan bewijs voor iets wat zeer frequent moet voorkomen, staat bekend als de Fermiparadox.
Er zijn verschillende oplossingen, die óf statistisch onaannemelijk zijn (“de mensheid is de eerste”), óf pure science fiction (“ze zoeken met opzet geen contact met ons”) óf complotdenken (“het bewijs wordt achtergehouden”). Het grote aantal oplossingen bewijst dat we te maken hebben met een vertrouwd probleem zonder veel nieuwswaarde. Daarom stoort het me dat ik er vanmorgen weer opnieuw over moest lezen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Benoeming Pastors: Angstig gekonkel aan de Maas
, door
Marco Pastors heeft afscheid genomen van de politiek. Voor – heel origineel – ‘een nieuwe uitdaging’. Een droombaan: Directeur Nationaal Programma Kwaliteitssprong Zuid. Een lelijke naam, maar goed passend bij een krijtstreepjespak. Ik feliciteer Pastors, en met hem LR.
Ofschoon de politicus (binnenkort: ambtenaar) dit cadeau vooral te danken heeft aan zijn zelfverklaarde vijanden – B&W, incluis PvdA en D66 – is het fijn voor Pastors en LR dat ze op bestuurlijk vlak toch nog een dikke vinger in de Rotterdamse pap mogen meeroeren.
Ik herinner me nog hoe moeilijk Pastors het had als weggestuurde wethouder. Hij kon maar geen baan vinden, want hij leed zo onder z’n ‘imago’. ‘Als je iets kritisch zegt over moslims, wordt het blijkbaar een stuk moeilijker’. Pastors doelde uiteraard niet op de problemen die moslims hebben op de arbeidsmarkt, als gevolg van o.m. zijn eigen islamhetzes, nee, Pastors baalde dat hij zelf moest teren op een wachtgelduitkering. Dat vond hij ‘een grote kwelling’, juist omdat hij als wethouder zo sterk gekant was tegen uitkeringstrekkers die geen baan onder hun niveau accepteerden. Daarop was GroenLinkser Arno Bonte zo aardig geweest om z’n oud-collega een handje te helpen. Bonte deed hem diverse vacatures aan de hand, postkamermedewerker, strandwachter, telefoniste, magazijnmedewerker, tomatenplukker – maar Pastors was nergens voor te porren. Liever teerde Pastors op overheidsgeld dan de handjes te laten wapperen.
Greenpeace legt vistrawler aan de ketting
, door
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.