Geachte heer Roemer, Mijn brief kan deze week aan niemand anders gericht zijn dan u. Sinds een week bent u immers de man van 32 (virtuele) zetels. Dat zijn er zeven meer dan Jan Marijnissen er op zijn hoogtepunt behaalde. U en uw partij kwamen bovendien nadrukkelijk in het nieuws doordat Wilders u een pro-Europese partij noemde. Grappig he? Bent u eindelijk de grootste, weet nog niemand wat u nou wilt. Het feit dat Wilders tegenwoordig zijn pijlen niet meer op Job ‘de poedel’ Cohen richt, maar op u, zegt alles over de populariteit van de SP. Die is onder uw leiding uitgegroeid tot dé partij op de linkerflank. Volgens Maurice de Hond bent u zelfs bijna twee maal zo groot als de PvdA. Het is een beetje de vraag wat nou de oorzaak is, en wat het gevolg. Bent u zo groot omdat de rest zo klein is, of andersom?
VIDEOCLIP – Deze versie van “Everything Counts” is waarschijnlijk de beste Depeche Mode cover ooit. Uitgevoerd de familie Schrader. Daar Krijg Je Een Goed Humeur Van. MUSICA!
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
VS zou bulken van de schaliegas. Onlangs werden de ramingen echter bijgesteld. Er blijkt vijf keer minder schaliegas aanwezig te zijn dan gedacht, meldt Hans Verbeek.
In de Verenigde Staten maakt de winning van schaliegas een spectaculaire groei door. De totale productie van aardgas in de VS is sinds 2006 weer aan het stijgen, dankzij de exploitatie van schaliegas.
In de media verschijnen rooskleurige berichten over de voorraden schaliegas, die er nog in de Amerikaanse bodem zitten. De Wall Street Journal meldde in 2009 nog dat er wel 62.000 miljard kubieke meter gas te winnen valt. Dat is 22 keer de hoeveelheid aardgas in het Slochteren-gasveld.
Bij het huidige gebruik zou de VS 95 jaar vooruit kunnen met die hoeveelheid.
Gesteund door deze berichten en voorspellingen willen politici en bedrijven ook in Europa schaliegas gaan exploiteren.
Het laatste jaar is de berichtgeving over de schaliegaswinning versoberd. Oliedeskundige Arthur Berman wees op de korte levensduur van veel schaliegasprojecten. Hij schat dat de gemiddelde gasbron in de Barnett-shale-formatie na 12 jaar is uitgeput. Er zijn in de Barnett-shale inmiddels 9000 (!!!) boringen gedaan. Berman denkt de winbare hoeveelheid schaliegas slechts 50% zal bedragen van de schattingen van de gasproducenten (zie het kaartje hieronder)
Op moment van dit schrijven probeert Occupy Den Haag via een kort geding ontruiming van het tentenkampje op het Haagse Malieveld te voorkomen. De gemeente wil politie inschakelen als de Occupyers in de vrieskou wensen te blijven. De gemeente beroept zich daarbij op de zogenaamde winterregeling, die vandaag is ingegaan.
De winterregeling is een maatregel om te voorkomen dat daklozen op straat doodvriezen. Daklozen die niet vrijwillig naar de extra bedden gaan, kunnen door de politie gedwongen worden. Elk jaar zijn er wel een paar van die weigeraars en je kunt je voorstellen dat de gemeente het extra lastig krijgt deze zorgmijders te overtuigen, als ze met de vinger naar Occupy kunnen wijzen en roepen: Maar waarom mogen zij wel buiten slapen?!
Nog los van de vraag of een beschermende maatregel afgedwongen kan worden met politie-inzet, is het natuurlijk flauwekul om de Occupy-demonstranten over één kam te scheren met dakloze zorgmijders. Bijna alle zorgmijders hebben een psychiatrische ziekte, die tot het zorgmijdende gedrag leidt.
De Occupyers worden door sommigen ook voor gek verklaard, maar vooralsnog is er geen enkele demonstrant opgepakt wegens dreigend gevaar voor zichzelf of de omgeving en vervolgens door een psychiater rijp verklaard voor behandeling. Bovendien hebben de demonstraten zich voorbereid op de kou, De meeste daklozen hebben niet dezelfde voorzieningen als de Occupyers.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
We normally associate shipwrecks with the bottom of the sea but with the recent tragedy of the Costa Concordia our perceptions have changed. Many ships end up on or near beaches. Here are just a few of the ships around the world which did not sink but were shipwrecked nonetheless.
Dat ik ‘t de laatste tijd zo vaak over de Canta heb, komt niet alleen omdat ik bezig ben met een boek over dit autootje. Mijn boek, De Benenwagen, is namelijk onderdeel van een veel groter project waaraan ik met een aantal mensen al anderhalf jaar lang werk, en dat langzamerhand vorm krijgt. We gaan een groot Canta ballet organiseren.
Stel je voor: vijftig rode Canta’s die synchroon bewegingen uitvoeren, een beetje zoals Esther Williams aan synchroon zwemmen deed. Naar voren rijden, naar achteren rijden, in rondjes achter elkaar, allemaal tegelijkertijd de deuren open doen en weer dicht. Die vijftig Canta’s, dat wordt ons corps de ballet: het corps de Canta.
Stel je daarbij voor: acht Canta’s die tegen die achtergrond ingewikkelde dingen doen. Een pas de deux, een solo. Dat zijn onze prima donnas, oftewel de prima Canta’s.
Stel je daar bovendien bij voor: acht dansers van Het Nationale Ballet die met de Canta’s dansen. Zoals de Canta’s verlengstukken van mensen met een handicap zijn, worden deze professionele balletdansers het verlengstuk – en de danspartners – van de autootjes.
Het ballet wordt op 28 juni 2012 uitgevoerd. Daaraan voorafgaand zendt de NTR een documentaireserie uit van vier afleveringen, gemaakt door Maartje Nevejan. Ze volgt de Cantarijders en de balletdansers, die op het eerste gezicht weinig gemeen lijken te hebben. Maar in werkelijkheid moeten ze allemaal woekeren met hun lichaam. Intussen werkt Bert Kommerij aan een radiodocumentaire waarin de ontstaansgeschiedenis en totstandkoming van het project wordt vastgelegd. Ernst Meisner, grand sujet bij Het Nationaal Ballet, maakt de choreografie.
Een bijdrage van gastblogger Toon Kasdorp.
Buitenhof van vandaag (zie onder) had drie gasten, van wie er twee, Herman Tjeenk Willink en Nikolaos van Dam, intellectuelen zijn met grote bestuurlijke ervaring. Dat is een soort waarvan we er in Nederland maar weinig hebben en waar we zuinig op moeten wezen. Tjeenk Willink uitte op diplomatieke manier zijn bezwaren tegen het functioneren van de overheid en de politiek in ons land. Dat zijn bezwaren die men al kon kennen uit zijn jaarverslagen als vicepresident. Ik deel die bezwaren wel maar ga daar hier niet verder op in.
Van Dam legde uit wat precies het probleem is in Syrië en waarom het zo moeilijk oplosbaar is. Syrië heeft net als de buurlanden het regime dat het verdient. Het is juist dat de meerderheid van de bewoners zich erdoor onderdrukt voelt en ook wel terecht. Maar het enige alternatief van het moment lijkt te zijn een dictatuur van de meerderheid en een bloedbad onder de minderheden, ook de minderheden die eigenlijk niets met het geweld van het regime van doen hebben.
De minderheden , maar ook de soennitische bewoners van de grote steden staat niet te popelen om een burgeroorlog te zien uitbreken waarvan de uitkomst hoogst onzeker maar het aantal slachtoffers immens zal zijn. De paar duizend doden van nu zijn kinderspel bij wat er te gebeuren staat als de Alawieten de zaak niet snel in de hand weten te krijgen. Het is duidelijk dat ze daar heel wat meer geweld voor nodig zullen hebben dan ze nu durven inzetten.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Het was voor veel media een geinig berichtje, gisterenmiddag: een Belgische wegpiraat die ‘onophoudelijk aan het slippen’ was ‘op een rotonde’ is veroordeeld tot het lezen van de roman Tonio van A.F.Th. van der Heijden, dit alles met instemming van de auteur, in ieder geval volgens De Telegraaf: “Zo zou het eigenlijk over de hele wereld moeten””, stelt hij. “Als de wegpiraat hierdoor tot inkeer komt, dan heb ik het in elk geval niet voor niets geschreven.”
Ik weet niet zeker of de schrijver dit meent, het lijkt mij in ieder geval dat er nog wel wat haken en ogen aan deze kwestie zitten. In hoeverre moet een schrijver er bijvoorbeeld blij mee zijn dat het lezen van zijn boek als straf dient? Is een boek dat ondanks de overduidelijke autobiografische grondslag expliciet aangekondigd is als roman inderdaad pas “niet voor niets geschreven” wanneer het tot gedragsverandering leidt bij wetsovertreders? En, het belangrijkste: zou de wegpiraat zich echt veel gelegen laten liggen aan dat boek?
Ik wil niemand zijn illusies ontnemen (Van der Heijden zegt in hetzelfde stukje in De Telegraaf: “Als schrijver twijfel je soms hoe maatschappelijk relevant je boeken zijn, zeker bij zo’n persoonlijk werk als dit. Deze uitspraak bewijst dat dat wel degelijk het geval kan zijn”), maar ik heb mijn twijfels. Uit Tonio blijkt wel dat de zoon van Van der Heijden niet is omgekomen onder de wielen van een wegpiraat. Nu zou vrijwel ieder normaal mens inzien dat dit feitelijk niet veel uitmaakt voor het verdriet van de ouders, maar daar is een belangrijke uitzondering op, en dat is nu juist de persoon die zo’n boek voor straf leest. Zo iemand zal geneigd zijn zich af te sluiten voor iedere interpretatie waarbij hijzelf in het geding komt. Het is een bekend psychologisch mechanisme dat iedere mens van nature geneigd is zich met de goeien te vereenzelvigen in plaats van met de kwaaien. Het is dan ook niet ondenkbaar dat zo’n dader redeneert: ja, maar ik slip alleen een beetje op mijn rotonde, ik scheur niet in het holst van de nacht door Amsterdam. Dat laatste is iets voor onverantwoorde gekken, maar daar hoor ik niet bij.
Toen ik langzaam wakker werd, voor de wekker, waren de eerste woorden die tot me doordrongen: smali en baksmali. Het duurde even voor ik besefte waar mijn hoofd aan had gewerkt, in mijn afwezigheid.
Gisteravond had ik urenlang rondgehangen op xda-developers.com. Mijn nieuwe telefoon draait Android en ergens in de paar weken die ik met het toestel heb doorgebracht heeft zich een ambitie in mij genesteld: ik wil een aangepaste email-widget – dat is venstertje op het thuisscherm waarin mijn zakelijke inbox direct zichtbaar is. Zwart op wit is de standaardvormgeving, ik wilde wit op doorzichtig.
Sommige ambities zijn een vorm van masochisme.
Het leek me dat iemand dat al gemaakt moest hebben. Eerst zocht ik naar een geschikte app. Lang verhaal kort: was er niet, mede omdat ik de nieuwste versie van Android heb.
Maar dan zijn er nog de knutselaars. Op xda-developers.com is een thread van 304 pagina’s and counting waarin zo ongeveer elke denkbare widget doorzichtig is gemaakt en van bijpassende tekstkleuren wordt voorzien.
Maar de mensen deze tweaks schrijven, zijn zelf geen gebruikers van programma’s voor zakelijke emailaccounts. Dat is software voor oude mannen in grote kantoorgebouwen. De widgets voor Facebook, Twitter en Gmail waren allang aangepast.
Ik vroeg op de site of iemand de email-widget voor me wilde aanpassen. Ja hoor, zeiden twee mensen – want zo’n site is het. Een paar dagen later gaven ze het op. Het bleek ingewikkelder dan de andere widgets, omdat het dieper in Android was ingebed. Het was ongetwijfeld oplosbaar, maar ja, ze gebruikten het emailprogramma zelf niet. Dus.
Bij elke stap in dit proces, probeerde ik af te haken. Ik bespotte mijn verlangen naar een gestroomlijnd thuisscherm. Ik hield mezelf voor dat ik geen tijd heb voor deze flauwekul. Ik probeerde met nieuwe waardering te kijken naar de standaardwidget. Hij kende misschien enkele esthetische beperkingen, maar er was best goed over nagedacht.
Het hielp niet. Ik werd steeds verder naar de dark side gezogen.
En zo bekeek ik gisteravond hoe je apk’s kunt decompilen, xml kunt bewerken in een disassembler en wanneer je resources.arsc moet verwijderen voordat je gewijzigde code via de abd tool terug kunt pushen naar de geroote telefoon. O, en hoe je smali en baksmali gebruikt om machinecode aan te passen.
De afgelopen twee dagen had ik, voor het eerst in maanden, weer tijd om aan mijn roman te werken. In eerdere perioden werd ik wel eens wakker werd met een idee voor een scene of een personage. Nu droomde ik over smali en baksmali. Gelukkig moest ik de kinderen uit bed gaan halen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.