Zes oneigenlijke argumenten tegen motie kinderpardon

In 110 gemeenten is de ‘motie kinderpardon’ aangenomen. Een motie waarin colleges van B&W wordt opgedragen bij minister Leers er op aan te dringen de initiatiefwet van PvdA en ChristenUnie, de zogenaamde wortelingswet (pdf)  aan te nemen. Ruim 32% van alle gemeenten stemden voor de motie, zo’n 5,3% was tegen en 0,48% trok de motie in wegens te weinig steun in de gemeenteraad. De laatste stand in dit exceldocument, met vermelding van bronnen en diverse details. GroenLinks parlementariër Tofik Dibi kwam op het idee de steun van gemeenten te vragen. In de meeste plaatsen heeft deze partij dan ook de motie ingediend. Vaak met steun van PvdA en CU, maar ook van lokale partijen. De  lokale CDA-fracties reageren verdeeld, maar in Maastricht was het juist deze partij die zelf een motie indiende. In sommige andere plaatsen waren CDA’ers medeondertekenaars van de motie. De meerderheid van de VVD-fracties zijn tegen. Toch kwam het in negen gemeenten voor dat in totaal 17 VVD’ers voor de motie stemden. De tegenstemmers brengen een aantal argumenten in, die stuk voor stuk zijn te ontzenuwen. Laten we ze eens doornemen. 1. Veel gehoord argument is dat een eventueel ‘kinderpardon’ geen onderwerp is voor de gemeenteraad. Het is waar dat het asielbeleid een taak van het Rijk is. Is daarmee de kous af? Nee. Al ruim 10 jaar liggen gemeenten in de clinch met het Rijk over diverse consequenties van dat beleid.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 18-02-2022

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-11-2022

Kunst op Zondag | Snijden en snoeien

Snijden tot op het bot. De komende week zullen het kabinet en haar partner in gedoogzaken alle creativiteit aan moeten wenden om te bezuinigen zonder kiezers te verliezen en de Europese commissie over zich heen te krijgen. Snijden en snoeien is geen kunst, als het niets oplevert. Doen kunstenaars het beter dan het kabinet?

De Australische kunststudent Nicholas Manion snijdt ook in geld en vormt er de skylines van diverse steden mee.

De afbeelding boven dit artikel is werk van Peter Callesen. Hij snijdt in papier en karton. Meer werk van hem vind je hier.

Papier is natuurlijk het makkelijkste materiaal om in te snijden. De Japanse Noriko Ambe doet het met hele stapels papier en boeken.

Karen Sargsyan maakt met mes en schaar complete installaties.

Snijden moet je met veel geduld en precisie doen. Een welhaast meditatief klusje. Gaan Rutte, Verhagen en Wilders de komende dagen net zo te werk als Mikito Ozeki?

Het kabinet snijdt in alles. Wat pakken kunstenaars nog meer aan dan alleen papier? Met mes en scalpel bewerkt Georgia Russell foto’s.

Ook Karin Arink bewerkt foto’s, maar snijdt ook in kleding stukken. Hier ‘X-pose (yourself to me)’ uit 2001.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

‘Ze’

Wat ís er toch met al die opiniemakers, columnisten, bloggers en bestuurders die steeds als een groepje moslims iets vraagt, onmiddellijk schermen met de ‘neutraliteit’ van de overheid, de ‘openbaarheid’ van het onderwijs, de o zo verheven – buiging, buiging – scheiding van kerk en staat, en wat ze verder nog maar aan hoogs en heiligs van stal kunnen halen om … ja om wat eigenlijk? Om een muis te baren. Om te concluderen dat ‘ze’ er geen recht op hebben – op wat het ook maar is dat ‘ze’ vragen, stelt ethicus Bart Voorzanger.

Kloppen doen die argumenten niet. De scheiding van kerk en staat is al helemáál niet in het geding (daarover elders, hier bijvoorbeeld). Neutraal zijn betekent dat je niemand voortrekt, maar ook wie neutraal is, kan nog best eens iemand helpen. Openbaar zijn betekent dat je niemand uitsluit, maar een openbare instelling mag het z’n bezoekers best naar de zin maken als dat kan zonder uitsluiting. Alleen, dat doet er allemaal niet echt toe, want de conclusie klopt maar al te vaak wel: ‘ze’ hebben er inderdaad geregeld geen recht op – op wat het ook maar is dat ‘ze’ vragen.

Ze hebben geen recht op een eigen zwemuurtje. Ze hebben geen recht op gescheiden inburgeringslessen. Ze hebben geen recht op een aanpassing van uniformvoorschriften zodat ze een hoofddoekje kunnen dragen. Ze hebben geen recht op een beetje subsidie zodat ze de huur van hun moskee in een door hogerhand gerenoveerd en dus opeens duurder gebouw kunnen blijven betalen. Ze hebben geen recht op toegang tot de bezemkast die niemand nodig heeft en waar ze tot voor kort hun middaggebed deden.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

De dokter en de 3d-printer

Onlangs kreeg een 83-jarige vrouw in het Orbis Medisch Centrum in Sittard‐Geleen een 3D-geprinte kaak geïmplanteerd. De onderkaak van de patiënt was dermate geïnfecteerd dat een volledige verwijdering van het bot noodzakelijk was. De nieuwe kaak is gemaakt van gesmolten lagen titaniumpoeder die door een 3D-printer zijn afgedrukt. In de toekomst zal het mogelijk zijn om onder andere prothesen, implantaten of zelfs werkende organen te vervaardigen. In de Tedtalk Printing a human kidney van Anthony Atalazie je bijvoorbeeld hoe de 3D-printer een menselijke nier maakt van levend celmateriaal.

Hoe werkt een 3D-printer? Via de computer stuur je een bestand naar de printer. Vervolgens bouwt de printer het object laagje voor laagje op. Dat kan door hard materiaal, bijvoorbeeld plastic, te smelten en zo in de gewenste vorm te ‘printen’; of door poeder, bijvoorbeeld gips of epoxy, te verharden en op die manier het object op te bouwen. Het proces duurt, afhankelijk van de grootte van het object, slechts enkele minuten en het object is daarna meteen klaar voor gebruik.

3D-printen, ook bekend als rapid-prototyping, is niet iets van de afgelopen tijd. De technologie bestaat namelijk al zo’n dertig jaar. Voorheen was het apparaat echter zo groot en duur dat het alleen in de zware industrie gebruikt werd. Sinds kort is het apparaat gebruiksvriendelijk genoeg om voor het grote publiek toegankelijk te zijn. Door de 3D-printer is het mogelijk om objecten van internet te downloaden en deze vervolgens in 3D af te drukken. Op deze manier wordt de consument ook producent. In de Tedtalk A Primer on 3d printing bespreekt de 3D-printer- en software-expert Lisa Harouni de mogelijkheden van het nieuwe apparaat.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-11-2022

Zombieprofeten en Amerikaanse rechtspraak

Een atheïst loopt over straat. Hij heeft zich vermomd in een Arabisch ogend kostuum en roept dat hij de profeet is. Naast hem loopt een andere atheïst als vermomde Paus. Een moslim in het publiek ziet in het schertstoneel een provocatie en timmert erop los. De zaak komt voor en de moslim wordt vrijgesproken want de rechter is zelf moslim. De rechter maakt de zaak nog erger door de atheïst een veeg uit de te geven: wat onfatsoenlijk van hem om moslims te beledigen. En dat in het land dat van atheïsten houdt, waar je de Engelse taal moet spreken, of anders moet oprotten, waar je tenminste nog echt kunt zeggen wat je wilt. Deze zaak toont aan dat het droevig gesteld is in de VS. Schande.

Aldus Bart Nijman, alias Van Rossem vorige week bij onze roze vrienden. Dit klinkt inderdaad te gek voor woorden en dat is het ook. Cathy Young van het weblog RealClearPolitics zocht het uit. Wat is er wel gebeurd?

Ernest Perce V liep mee in een lokale Halloween-parade, verkleed in een baard en tulband. Hij riep iets als ‘Ik ben de profeet Mohammed, een zombie die is opgestaan uit de dood.’ Een immigrant, Talaag Elbayomy, stond in het publiek en voelde zich beledigd. Hij liep op Percy af en vroeg hem te stoppen. Er werd wat heen en weer geduwd en zou hem geprobeerd hebben te wurgen (ziet u een patroon mensen?).

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende