Straatracisme is niet typisch Marokkaans

Naar aanleiding van een vreselijk incident – een zwangere Marokkaanse vrouw werd door vijf Marokkaanse straatjongens uitgemaakt voor ‘negerhoer’ omdat zij naast een zwarte man liep en is vervolgens mishandeld waardoor zij mogelijk haar baby heeft verloren – is de vraag opgeworpen of Marokkanen een racismeprobleem hebben. Bart Schut merkt terecht op dat het incident tot niet minder maatschappelijke verontwaardiging zou moeten leiden dan wanneer de daders wit waren geweest. Maar het antwoord dat hij geeft op de vraag of Marokkaanse jongens in Nederland vanwege hun cultuur racistisch zijn, is misleidend, stelt Jan Dirk de Jong, socioloog en criminoloog. Het provoceren van mensen in de publieke ruimte is volkssport nummer één onder Marokkaanse straat- jongens (zowel de criminele als de niet-criminele) en het plegen van geweld of het dreigen daarmee is hun taal van de straat. Wat dat betreft, is er niet veel veranderd sinds de bekende criminoloog Buikhuizen de Nederlandse ‘nozems’ van na de oorlog vanwege hetzelfde gedrag aanduidde als ‘provo’s’ (een benaming die Roel van Duijn kaapte en van een andere betekenis voorzag).

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: copyright ok. Gecheckt 25-10-2022

Zembla duikt onder met Illegalen

 

Een tijdje geleden zag ik op een tentoonstelling deze tekening uit De Zachte Atlas van Nederland van John Rothuizen. Rothuizen maakt een soort plattegronden in perspectief, die hij vol kalkt met anekdotes, waarnemingen en weetjes. Ik las, zoals u ook kunt lezen in bovenstaand detail van de zachte atlas van Grenshospirium Schiphol (bekend van de Schipholbrand), dat uitgeprocedeerde asielzoekers soms een enkeltje Venlo of Roosendaal krijgen met de opdracht het land binnen 24 uur te verlaten, wat ze vervolgens heel vaak niet doen, met als gevolg dat er tussen de 60.000 en 133.000 illegalen in Nederland leven.

Wat er met dat soort gevallen gebeurt, daar ging de uitzending van Zembla over, getiteld Onderduiken met Illegalen. Sinds 1 januari mogen gemeenten uitgeprocedeerde asielzoekers niet meer opvangen, een wet die in 2007 door de toenmalige staatssecretaris van Justitie Albayrak in het leven is geroepen. In Zembla kwamen mensen aan het woord die de Haagse regels aan hun laars lapten en toch onderdak aan illegalen boden. Een van hen vroeg zich af, wat ze in Den Haag denken dat er met die mensen gebeurt? “Denken ze dat ze in rook opgaan?”

Het is een soort autistische regelgeving. Je bedenkt een regel en gaat er vervolgens vanuit dat mensen zelf de correctheid hebben om ‘m na te leven. Dat dit niet gebeurt en dat de gevolgen desastreus zijn, doet er niet toe, het gaat om de regel. Dat die regel heel vaak niet nageleefd wordt, is niet de verantwoordelijkheid van de regelgevers.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Riccardof (cc)

Elders in de wereld probeert een draak vrienden te maken

De groei van een supermacht gaat nooit zonder groeipijnen. Zo’n grote bullebak als China kan niet anders dan op andermans tenen staan, terwijl hij uitgroeit tot de dominante wereldspeler van de 21ste eeuw. We lezen dan vooral ook over conflicten met buurlanden. Maar soms is er ook goed nieuws te melden. Tenminste, ogenschijnlijk goed nieuws.

Het heeft de Chinese autoriteiten behaagd om een soort joint-venture eiland in te richten met China en Taiwan als partners. Het gaat om het eiland Pingtang, ter grootte van Malta. Dit eiland is onlangs per brug verbonden aan het Chinese vasteland en de autoriteiten hebben er grootse plannen mee. Het moet een investeringsvriendelijk oord worden, met lage belastingen en, het meest opvallend, dus een gemeenschappelijk bestuur. Taiwanese ambtenaren zijn uitgenodigd om op toekomstige posities te solliciteren. Er kan ook in Taiwanese valuta betaald worden. Het lijkt een handreiking, die in Taipei met de nodige argwaan bekeken wordt. Is dit de eerste stap in de Hong Kong-isering van Taiwan?

Ondertussen kruipen China en Duitsland behaaglijk tegen elkaar aan. Het duo ‘Marx en Mercedes’ doen steeds meer zaken met elkaar, sterker nog, de huidige groei van Duitsland is vooral toe te schrijven aan de toenemende export naar China. China op zijn beurt is op zoek naar een stabiele partner in Europa. Voor het geplaagde continent is deze toenadering niet per se goed nieuws, schrijven onderzoekers van het European Council on Foreign Relations. Als de grootste Europese mogendheid zijn eigen economische belangen volgt, wordt het alleen maar moeilijker om een gezamenlijk China-beleid te ontwikkelen, bijvoorbeeld op het gebied van mensenrechten en klimaatbeleid. Verdeel en heers heet dat.

Foto: copyright ok. Gecheckt 13-10-2022

Sargasso overgenomen door Autoweek?

 

Toon mij uw advertenties en ik zeg u wie uw lezers zijn. Kent u die uitdrukking? Deze week zag u op Sargasso een advertorial voor Nissan LEAF, banners voor de Volvo C70 Tourer en een floor ad voor de Range Rover Sport Dynamic. Alleen de advertorial voor de Nissan, een elektrische auto, lijkt op z’n plaats op uw favoriete boomknuffelblog. Hoe kwam dit?

Of het mediabureau heeft een foutje gemaakt en de lezers van Autoweek worden nu geconfronteerd met advertenties over biologische zorgboerderijen, cursussen progressief redeneren en zelfhulpboeken over hoe je in je eentje de opwarming der aarde kunt stoppen. Of u bent een enorme autofreak.

Dat laatste blijkt het geval. En wij maar denken dat u, net als wij, louter zuurdesembrood eet, geitenwollen sokken in uw sandalen draagt, elke maand 25 % van uw loon afdraagt aan de kindertjes in Afrika en, als u al een auto heeft, een exemplaar voor de deur heeft staan die op pindakaas rijdt.

Wij hebben ons nog afgevraagd of we ons aan u moeten aanpassen. Echter, u komt hier niet voor niks. U bent kennelijk, ondanks uw kapitalistische, milieuvervuilende zwijnenaard, geïnteresseerd in onze artikelen. Dat doet ons deugd. U bent nog niet verloren. Het kan natuurlijk zijn dat u hier komt om u lekker te ergeren en in ons ongelijk uw eigen gelijk bevestigd te zien, maar dat is dan maar zo. U leest het allemaal wel.

Foto: copyright ok. Gecheckt 19-10-2022

Verdwijnt het Fries?

Verdwijnt het Fries als universitaire studie in Groningen? Die indruk kon je gisterenavond makkelijk krijgen: allerlei media (van Elsevier tot Editie-NL) brachten het nieuws. Het klonk allemaal schokkend, een teken aan de wand waarin het eigen cultuurgoed over boord gegooid wordt: volgens het bericht zou de hoogleraar Fries, dr. Goffe Jensma, hebben gezegd dat de studie Fries tot nu toe altijd beschermd was omdat het ‘de tweede officiële rijkstaal’ zou zijn, maar was het nu met die bescherming gedaan. Met ingang van september gaat het Fries op in een brede studie Europese Talen en Culturen. Bovendien geldt voortaan de regel dat een opleiding alleen mag voortbestaan als er genoeg studenten zijn. Daarom zou het einde van de studie nabij zijn.

De lezer bleef na het lezen van dat overal weer herdrukte bericht met allerlei vragen zitten: hoezo was de studie Fries ooit ‘beschermd’? (Anders dan veel mensen denken bestaat er geen wet waarin wordt gezegd dat het Fries inderdaad een ‘officiële rijkstaal’ is, net zo min als dat ergens in de wet over het Nederlands gezegd wordt trouwens.) En hoezo geldt die bescherming dan nu ineens niet meer? En waarom komt Jensma daar nu ineens mee – al die dingen zijn toch allang bekend?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het clichémannetje

Marike Stellinga twitterde afgelopen woensdag: Ik kan het niet meer horen, dat ‘de economie kapot bezuinigen’. Nieuw cliché. Oké, dat is een cliché maar daarom is het nog niet vanzelf onwaar. Het beste voorbeeld van het “kapot bezuinigen” van een economie is natuurlijk Griekenland, maar op dit moment gebeurt het ook in Spanje, Portugal en Ierland. En vergeet vooral ook het Verenigd Koninkrijk niet.

Maar laten we even afzien van het waarheidsgehalte en ons concentreren op clichés in het algemeen. Een mooie demonstratie van cliché gebruik gaf Mark Rutte afgelopen woensdag in het programma Gesprek met de minister-president. Daarin struikel je bij wijze van spreken over de clichés … oh wacht, dat is ook een cliché … en dan vooral clichés van het onware soort, die gebaseerd zijn op misverstanden. Zullen we dan maar eens?

Bekijk eerst zelf het interview:

Get Microsoft Silverlight
Bekijk de video in andere formaten.

Ik heb een paar fragmenten in het gesprek uitgelicht. Ik bespreek ze niet in de oorspronkelijke volgorde. Benadrukking in de citaten is van mij. De tekst kunt u op mijn blog in de juiste volgorde en in context nalezen.

Cliché 1: de financiën op orde brengen

Meerdere keren heeft Mark Rutte het over het ‘onder controle brengen” van de overheidsfinanciën. Bijvoorbeeld in:

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hoe de overheid achter de buurt aanhobbelt

Kunnen we de energie in de samenleving planmatig gebruiken? Het is de vraag of dat moet. Maar als er een neo-liberale beweging gaande is in de politiek, is een kleinere overheid ons deel. Dat betekent  dat in de samenleving meer zelfregulerende mechanismen moeten groeien.

Mensen hebben vaak een rode draad in hun cognitieve en sociale bestaan. “Initiatiefnemers gezocht” was de titel van het congres en de redactie van Sargasso bedacht dat ik er heen moest. Dat was goed gezien.  Mijn rode draad begon met coax-kabel aan elkaar knopen in de Bijlmermeer, in de gigantische ruimtes tussen hoge flats. Dan vertelden wij elkaar dat we de relaties tussen mensen verbeterden en vielen in een cynische lachstuip: niet omdat het zo grappig was, maar omdat de ruimte zo totaal vervreemdend was. Sociaal kon je de Bijlmer niet noemen: de globalisering sloeg daar hard toe: talloze culturen en talen, massale immigratie uit Suriname en versnellende migratie de Bijlmermeer uit: richting Purmerend en later Almere. Daardoor was het lastig een sociaal bevredigend bestaan op te bouwen. Met de activisten lukte dat het beste.

Mijn werkgever had een redenering die activisme steunde: in het traditionele bestuur worden ambtelijke plannen in het geheim ontwikkeld. De bestuurder treedt er mee naar buiten en de discussie met de burgerij is dan meteen defensief, zo luidde de redenering. Moet het zo zijn? Neen, zeiden wij: waarom kan de ambtenarij niet in een open relatie staan tot de burgers? We zouden nu zeggen: “van buiten naar binnen werken”. Alleen: dat is niet zo simpel. De ambtenaar kan wel denken dat de burger zijn klant is, maar hij wordt betaald door de gemeente of de overheid die hij dient. Dat is bepalender dan de abstracte beoordeling van zijn rol.

Vorige Volgende