Gezondheidskosten per extra levensjaar

Met wat onwetenschappelijke datamanipulatie (heel populair tegenwoordig) kunnen we aantonen hoeveel het in verschillende landen nou kost om een extra jaar te leven. Gisteren verschenen bij het excellente datablog van The Guardian de gegevens over de uitgaven voor gezondheid per land. Daar halen we de kosten per bewoner uit (PPP zoals dat heet). Vervolgens nemen we de lijst met levensverwachting per land van de CIA. Daarin zien we dat de laagste levensverwachting iets meer dan 48 jaar is. We nemen dus 48 jaar als baseline en kijken vervolgens hoeveel dollar het per persoon kost om een jaartje langer te leven. Dat levert dit overzicht op:

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Holocaustontkenning

Mensen zijn gehecht aan hun dreigingen.

Vorige week verschenen er berichten in de krant over cyberaanvallen op en van het Nederlandse leger. Ik werd gebeld door een journalist die vroeg: ‘Is het mogelijk om heel Nederland plat te leggen met een cyberaanval?’ Die vraag krijg ik ongeveer een keer per maand.
    Het is een onderwerp waar overdrijving de norm is geworden. Degene met de meest levendige fantasie, domineert het debat. Voor alle duidelijkheid: het lijkt me zinnig dat het leger haar systemen kan verdedigen en, binnen militaire operaties, de systemen van tegenstanders kan aanvallen. Maar veel zaken die nu onder het kopje ‘cyberoorlog’ worden geschaard, zijn marginale vormen van criminaliteit of activisme.
    Laatst was ik te gast bij de VVD. Twee Kamerleden en tiental andere partijgenoten wilden zich laten informeren over het onderwerp cyberoorlog. Mijn poging om de overdrijving te bestrijden, stuitte op scepsis. Sprekers verontschuldigden zich telkens eerst voor het feit dat ze niet deskundig waren, om vervolgens mij ervan te willen overtuigen dat er heel ernstige dreigingen waren. De kennisoverdracht verliep in omgekeerde richting.
    Op een gegeven moment sloeg de scepsis om in irritatie. Een jonge vrouw, waarvan later bleek dat ze als juriste aan de universiteit werkte, zei: ‘Ik vind het, met alle respect, nogal zinloos om te praten over of cyberoorlog wel of niet bestaat. Het lijkt me beter om ervan uit te gaan dat het bestaat.’
    Toen begreep ik: mensen zijn gehecht aan hun dreigingen. Die kun je niet zomaar afpakken.
    Ergens halverwege de bijeenkomst zei ik: ‘Ik voel me net een holocaust-ontkenner.’
    Op weg naar huis, vroeg ik me af aan welke dreigingen ik gehecht ben.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

OPROEP – Wie wil er schrijven over polders?

Deze zomer vlucht Sargasso de polder in. We zijn op zoek naar interessante artikelen over het ingepolderde land. We hopen op persoonlijke verhalen met aandacht voor de geschiedenis, de natuur en het recreatieve gehalte van de polder. Uiteraard willen we ook graag bijdragen over polders buiten onze landsgrenzen. Polders vind je over de hele wereld, onder meer in Vlaanderen, Japan, Polen, UK en USA.

Er hebben zich al verschillende schrijvers gemeld met stukken over De Beemster, de Riekerpolder, de polders van het eiland Putten of de Zeeuws-Vlaamse polders. We willen ook graag artikelen over andere polders (500 woorden).

Heb je een favoriete polder en wil je er graag over schrijven? Neem dan contact op met de redactie. De serie zal in augustus op Sargasso verschijnen. Stuur een mail met een voorstel op tip naar info at sargasso punt nl, ovv polders

Foto Vincent Teeuwen

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Mooie mannen in Japan

Ik ken Margaret Hackleton nu ongeveer vier jaar, ze komt uit het Engelse Bristol. Ze is 48 jaar oud, gehuwd, ze heeft twee kinderen en ze had tot voor kort ook een geheime minnaar. Ze heeft vroeger een jaar of twintig lang in Amsterdam gewoond, tot 2001, en ze spreekt en schrijft nog steeds voortreffelijk Nederlands. Haar geheime minnaar was een 33-jarige Engelsman, die haar heeft gedumpt, en heeft verwisseld voor, zoals Margie zegt, ‘een jonger ding’. Het gevolg is: liefdesverdriet.

Nu weet ik van zulk verdriet ook af. Ruim twee jaar geleden overleed Alice S., the love of my life, aan slokdarmkanker, dezelfde ziekte als waaraan Christopher Hitchens is bezweken. Ik was ontroostbaar, ik sloeg op de muren in mijn huis, kreeg huilbuien thuis, maar ook in de groentenafdeling van de supermarkt, ik werd ook af en toe zeer dronken. Ik kon geen noot horen van de muziek van bijvoorbeeld William Byrd, de muziek waar we samen zo van hadden genoten, want ik barstte onmiddellijk uit in een huilbui. (Nu heb ik dat mijn hele leven al gehad: dat ik ga zitten snotteren als ik zeer mooie muziek hoor. Het is een vreemde reactie, maar het is niet anders.)

Foto: copyright ok. Gecheckt 06-10-2022

Anonymous strijkt neer in Japan

Anonymous is in Japan neergestreken, maar moet nog wel even wennen aan het Japans.

Ze hadden gewaarschuwd kunnen zijn, de ambtenaren in Japan. Want de hacker-groep Anonymous zette op 25 juni een filmpje op YouTube waarin ze haar aanval aankondigde. Een engelstalige vervormde stem begeleid van een Japanse vertaling, met hun bekende slotlitanie: “… Expect us”. Maar niemand in het land – waar criminaliteit en ordeverstoringen extreem laag zijn – was op zijn hoede voor de komst van de hackers. Op 26 juni blokkeerden ze de websites van het ministerie van Financiën, het Hof van Justitie en de conservatieve Liberaal-Democratische Partij. Anonymous vecht een verandering van de Japanse copyrightwet aan, die het sinds deze week mogelijk maakt mensen die illegaal materiaal downloaden twee jaar in de gevangenis te zetten.

Bij het ministerie van Financiën ging het eenduidig om Anonymous. Bij de andere sites vermoedt men de actiegroep achter storingen. De drie sites lagen 50 minuten stil. Nog een vierde site lag stil. Die van het waterschap in het gehucht Kasumigaura.

Foutje? Ja, Anonymous was in een valkuil van de Japanse taal gevallen. Het stikt namelijk van de homonymen en bijna homonymen (woorden met eenzelfde uitspraak). Anonymous had de site van een waterschap in de provincie Ibaraki geïnfiltreerd, een banner over de page geplaatst (zie illustratie onder) waarop antikernenergie-demonstranten zijn te zien en eronder hun eigen protesttekst. De IT-man van de waterdienst had geen idee waarom zijn server eraan moest geloven, want met copyrights heeft hij werkelijk niets te doen. Het moest een vergissing zijn. Anonymous had Kasumi-ga-seki 霞ヶ関, de wijk in Tokio waar alle ministeries liggen met Kasumi-ga-ura 霞ヶ浦verwisseld, en niet verder gekeken dan naar de ‘kasumi’ in het homepage-adres. Om 10 uur ’s avonds kwamen de hackers er zelf ook achter, valt uit hun tweets op te maken.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Eurotop of euroflop | Wat als het fout gaat?

Deze eurotop staat bovenal in het teken van scherven rapen: die van de Europese economie en van het vertrouwen van de kiezers. De komende dagen kijkt Sargasso kritisch naar de inzet en opbrengsten van de top. Vandaag deel 3: de gevolgen van mislukken.

Stel: Angela en de heren komen er niet uit, er ontstaat trammelant en de eurozone scheurt. Is dat nu een ramp of een zegen?

Sommige economen, politici en stukjesschrijver pleiten voor een ordentelijke boedelscheiding tussen het rijke noorden en arme zuiden. Het opsplitsen van de muntunie in een neuro en zeuro biedt voordelen. Zo kunnen de exporterende zuiderlingen hun munt devalueren. Dat betekent dat de producten goedkoper worden, hun export stijgt en de economie weer aantrekt.

Als typisch progressief weblog wordt Sargasso uiteraard verteerd door interne machtsstrijd. Kortom: wij worden het niet eens. Daarom richten we ons op jou: de reaguurder. Wij schetsen hier twee mogelijke scenario’s. Scenario A: opsplitsing is Europa’s enige kans op verlossing en scenario B, Opsplitsing is helemaal geen oplossing, maar rommelt Europa regelrecht in een jarenlange depressie.

2/7/12: Zie update met scenario C!

Scenario A: Ja, het is een goede oplossing

De zeuro zal direct na het creëren ervan devalueren. Dit heeft tot gevolg dat de landen die er gebruik van maken meer concurrentiekracht krijgen. Na een initiële dip zal de economie weer gaan groeien. Argentinië heeft bewezen dat dit mogelijk is.

Foto: copyright ok. Gecheckt 06-11-2022

Wie is het mooiste van het land?

Het meisje van Vermeer gaat naar Japan en dat blijft niet onopgemerkt.

Japan loopt warm, … loopt heet voor het mooiste meisje van de wereld. Twaalf jaar geleden kwam ze voor het eerst naar Japan. Alleen een heel klein groepje specialisten kende haar toen, en die kregen het niet voor elkaar om haar naar Japan te halen. Uiteindelijk zorgde een gezellig etentje in Tokio voor een doorbraak. Na enkele flesjes sake (rijstwijn) beloofde premier Kok aan zijn Japanse ambtgenoot en kunstliefhebber Obuchi dat hij zich persoonlijk in Den Haag zou inzetten om het bezoek mogelijk te maken. Het lukte. Ze kwam in 1990 naar Kobe, bleef er twee maanden en wist de harten van de Japanners te veroveren. Sinds vandaag (30 juni 2012) is ze er weer, in haar eeuwig jeugdige glans.

Vermeers schilderij het ‘Meisje met de Parel’ blijft een dik half jaar, eerst in Tokio en dan, op herhaling, in Kobe. Samen met pakweg 50 andere werken uit het Mauritshuis – dat onder restauratie is en dus graag zijn werk uitleent. Wist het Meisje met de Parel in 1990 nog op eigen krachten de Japanners te charmeren, zelfs zo dat het museum speciaal voor schoolklassen op de maandag open bleef, dit keer gaat er al weken een marketinggeweld door Japan. Van Dick Bruna die een Nijntje als Parelmeisje heeft gelicenseerd, tot parelmaker Mikimoto die speciale oorhangers verkoopt. Van indigoblauwe bonenpasta tot een parelmeisje make-up set van cosmeticabedrijf Shu Uemura die je dezelfde schoonheid belooft. De grootste troef die de marketeers inzetten is het mooiste meisje van Japan als boegbeeld van de tentoonstelling. Aan u de keuze: wie vindt u nu echt het mooiste meisje met de parel, USA-2003, NL-1665 of J-2012?

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende