Het meisje van Vermeer gaat naar Japan en dat blijft niet onopgemerkt.
Japan loopt warm, … loopt heet voor het mooiste meisje van de wereld. Twaalf jaar geleden kwam ze voor het eerst naar Japan. Alleen een heel klein groepje specialisten kende haar toen, en die kregen het niet voor elkaar om haar naar Japan te halen. Uiteindelijk zorgde een gezellig etentje in Tokio voor een doorbraak. Na enkele flesjes sake (rijstwijn) beloofde premier Kok aan zijn Japanse ambtgenoot en kunstliefhebber Obuchi dat hij zich persoonlijk in Den Haag zou inzetten om het bezoek mogelijk te maken. Het lukte. Ze kwam in 1990 naar Kobe, bleef er twee maanden en wist de harten van de Japanners te veroveren. Sinds vandaag (30 juni 2012) is ze er weer, in haar eeuwig jeugdige glans.
Vermeers schilderij het ‘Meisje met de Parel’ blijft een dik half jaar, eerst in Tokio en dan, op herhaling, in Kobe. Samen met pakweg 50 andere werken uit het Mauritshuis – dat onder restauratie is en dus graag zijn werk uitleent. Wist het Meisje met de Parel in 1990 nog op eigen krachten de Japanners te charmeren, zelfs zo dat het museum speciaal voor schoolklassen op de maandag open bleef, dit keer gaat er al weken een marketinggeweld door Japan. Van Dick Bruna die een Nijntje als Parelmeisje heeft gelicenseerd, tot parelmaker Mikimoto die speciale oorhangers verkoopt. Van indigoblauwe bonenpasta tot een parelmeisje make-up set van cosmeticabedrijf Shu Uemura die je dezelfde schoonheid belooft. De grootste troef die de marketeers inzetten is het mooiste meisje van Japan als boegbeeld van de tentoonstelling. Aan u de keuze: wie vindt u nu echt het mooiste meisje met de parel, USA-2003, NL-1665 of J-2012?
Reacties (5)
Dan kies ik voor de bovenste of onderste, de middelste is me te oud….
Ik vind het Japanse meisje supermooi, dit is het meisje van Vermeer van 2012! Een geweldige marketing.
Tja, er zijn een hoop foto’s waarop ik Scarlett Johansson er heel goed uit vind zien, maar deze foto brengt niet echt haar beste kant naar voren. Bovendien imiteert ze de pose van #2 helemaal niet goed, waar #3 dat een stuk beter doet. Dus mijn stem gaat daar die Japanse.
Ze kunnen dat ding beter kopiëren, scheelt een hoop tijd, geld en moeite. Oh nee, dan is het niet écht.
Als je een CD kopieert is de muziek nog steeds echt, als je een film kopieert is de film echt, als je een foto in een oplage van drie miljoen drukt zijn al die foto’s echt. Maar een schilderij kopiëren is not done… raar eigenlijk.
Ik blijf de middelste van Vermeer de mooiste vinden. Alleen daar kijkt ze je aan, net toevallig even omdat je voorbij loopt. Maar misschien is dat niet wat je bedoeld.