Patroon Rutte

Het lijkt een trend te worden: op de persconferenties na de ministerraad stelt de pers de persoon van Rutte verantwoordelijk voor alle hoofdpijndossiers waar het kabinet een oplossing voor moet zien te vinden. Dat begon bijvoorbeeld op de persconferentie van 1 april (we schreven er hier over). Journalist Leendert Beekman (BNR) vroeg, tot chagrijn van Rutte, hoe de nieuwe bestuurscultuur in Ruttes gedrag tot uiting kwam. Beekman vroeg: “We zouden een nieuwe Mark Rutte zien?” En Ruttes geheugen rammelde: “Nou, ik heb niet die citaten precies voor ogen”. 13 mei Op de persconferentie van 13 mei (zie ook ons verslag) werd Rutte opnieuw, nu wat scherper, gevraagd naar zijn verantwoordelijkheid in relatie tot alle problemen. We citeren: Sam Hagens (SBS): Ziet u uzelf nog als de premier die problemen oplost? Rutte: Dat is in ieder geval mijn ambitie, ja. Hagens: Want als je kijkt naar de afgelopen twaalf jaar kun je ook zeggen dat u problemen veroorzaakt. Rutte: Ook, ongetwijfeld. Als je bestuurt gaan er ook dingen niet goed, zeker. Maar ik ben ook trots op heel veel dingen die wel bereikt zijn. Hagens: Als u dat rijtje opnoemt, wat het beleid heeft veroorzaakt aan problemen: toeslagenschandaal, Groningen, jeugdzorg, volgens mij ziet u het allemaal als losstaande incidenten toch? Rutte: Nou, dat kun je zo zwart/wit niet zeggen. Hagens: Nee, er is wel sprake van een patroon volgens u? Rutte: Een patroon is weer wat anders. Losstaand of een patroon, dat zijn twee verschillende dingen. Maar misschien moet u... Hagens: Ja, nee, ik denk namelijk dat het een patroon is waarbij de burger, de Nederlander, vergeten wordt. Bent u het daarmee eens? Rutte: Nee. Nee er is niemand in de politiek die zegt: we gaan de Nederlander vergeten. 10 juni Bij de laatste persconferentie van 10 juni was het weer raak, nu bij vragen over de stikstofplannen. Merel Ek (SBS): (…) maar er is wel een constante factor de afgelopen jaren geweest, en dat bent u, over dit beleid. Rutte: Zeker, ja. Ek: Hoe verantwoordelijk voelt u zich voor de situatie waar de boeren nu in terecht zijn gekomen? Rutte: Nou, daar voel ik mij zeer verantwoordelijk voor. Absoluut. (Rutte benoemt vervolgens in algemene termen de kabinetsreactie op de rechterlijke uitspraak over de eerder opgestelde Programmatische Aanpak Stikstof). Ek: Neemt u het zichzelf dan ook kwalijk, dat het zo is gelopen? Rutte zingt het inmiddels roemruchte refrein ‘Mea culpa’: "Ik neem het mijzelf alles kwalijk wat niet goed ging in de afgelopen jaren. Dat is onvermijdelijk. Als je zo lang deze baan doet, gaan er ook heel veel dingen niet goed en dan moeten we in de eerste plaats bij mij zijn". Nu lijkt het alsof vooral de journalisten van SBS een beetje aan het drammen zijn, maar deze keer roept ook het NRC Rutte ter biecht. Lamyae Aharouay (NRC): Gaat nog even over de stikstofcrisis (…) Het is, u zegt het zelf al, een erfenis van eerdere kabinetten die u leidde. Als je wat breder kijkt naar bijvoorbeeld beperkte opvangplekken voor asielzoekers of de wooncrisis. Veel van de crises waar uw kabinet op dit moment mee te dealen heeft, zijn terug te leiden tot beleid of gebrek aan beleid uit eerdere kabinetten van u. Rutte: Ja, zeker. Aharouay: Ziet u daar een patroon in? Rutte: Nou, geen patroon, maar ik zie wel dat het natuurlijk zo is. Ik zou u dan, maar dat ga ik nu natuurlijk niet doen, ook kunnen zeggen waar ik trots op ben. Dan zou ik u verteld hebben dat ik er trots op ben dat wij de laagste werkloosheid hebben uit onze geschiedenis, de snelst groeiende economie van de westerse wereld zijn en dat we daardoor ook weer allemaal problemen hebben. (…) Maar luister, als je bijna twaalf jaar dit doet, zoals ik, dan zijn er ook heel veel dingen niet goed gegaan, maar ook heel veel dingen wel. Het Rutte patroon Rutte ziet er geen patroon in. Alweer niet. We spoelen nog even terug naar 13 mei: Hagens: Maar als er dan in twaalf jaar zoveel mis gaat, kijkt u dan op geen enkel moment naar uzelf? Rutte: Uiteraard, maar u stelde een andere vraag. (…) Uw vraag was: vind je jezelf geschikt om door te gaan? Als ik dat niet vond, stond ik hier niet. Rutte ís de patroon. En lieve burgers, vergist u niet, daar wordt niet een beschermheilige mee bedoeld.

Closing Time | Death Ride Through Wet Snow

De afgelopen dagen vertoefde ik in Heuvelland, Vlaanderen, dat is. Meer in het bijzonder, in een huisje in Westouter. De zon scheen, de boeren maaiden hun gras, de vogels zongen. En in het dorp was het kermis. Er waren botsauto’s, er was een schiettent,  er was bier, er trad een coverband op, en er was nog een loterij waar ik twee flessen schoonmaakmiddel en een voetbal won. Maar dat is allemaal bezijden waar ik met deze Closing Time naar toe wil.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Daneel Ariantho (cc)

Wetenschap contra tunnelvisie

RECENSIE - Journalist Derk Walters vertelt in de NRC dat hij jaren geleden bij het Openbaar Ministerie op het matje werd geroepen vanwege een artikel over Julio Poch. Hij had twijfels over de bewijslast tegen de piloot die verdacht werd van deelname aan de befaamde dodenvluchten van het Argentijnse regime uit de jaren zeventig. De Officier van Justitie die hem over zijn artikel kapittelde zei toen dat er wel degelijk bewijs was, ‘want alle piloten deden in een roulatieschema dienst in die jaren’ op de vluchten waarbij politieke gevangenen boven zee werden gedropt. Walters vertelt het bij zijn bespreking van het boek Operatie Raaf van het echtpaar Knoops over de affaire, die uiteindelijk tot vrijspraak heeft geleid. Het geval zou ook mooi gepast hebben in het nieuwe boek van rechtspsycholoog Peter van Koppen De som van alle bewijs: scenario’s in strafzaken. Van Koppen is een expert in de ontmaskering van tunnelvisies. Hij trad vele malen op als getuige-deskundige in complexe strafzaken en schreef verschillende boeken over de valkuilen in de bewijsvoering die politierechercheurs en het Openbaar Ministerie tegen kunnen komen.

Popper op het politiebureau

In zijn nieuwste boek vertelt hij over de aanpak die hij voorstaat om een rechter de juiste informatie in handen te geven. Het gaat over de confrontatie van verschillende mogelijke scenario’s voor misdaden en de bewijsmiddelen die er toe moeten leiden dat het ene scenario wordt verworpen en het andere kan worden aangenomen. De bewijsvoering is volgens Van Koppen een wetenschappelijke opgave. ‘De activiteit van bewijzen in het recht moet aan dezelfde eisen voldoen als het bewijzen in de wetenschap’, schrijft hij. ’ De tenlastelegging is de ‘strafrechtelijke versie van een wetenschappelijke theorie’. Die theorie moet dus ook gefalsifiëerd kunnen worden, volgens Van Koppen, geheel naar Poppers opvattingen over een goede wetenschappelijke theorie. Dat betekent dat in het onderzoek moet worden nagegaan of de op te voeren bewijsmiddelen niet ook kunnen passen bij een redelijk ander scenario. Helaas blijven andere scenario’s nogal eens buiten beeld in het onderzoek met als gevolg dat een tunnelvisie het strafproces gaat bepalen.

Foto: Maria Willems (cc)

Kunst op Zondag | Als je

Als je op het veld staat en de bal vraagt, dan moet je al wel weten
wat je ermee wilt gaan doen. Je bent ingeschakeld om nieuwe
kansen te scheppen. Dit is het begin van het echte leven. Je wilde
toch van betekenis zijn? Je had zelfs afgezegd voor een feest,
dat werd je niet in dank afgenomen, maar redelijkheid wordt als
niet als een extreem standpunt gezien. Je wilde blijkbaar niet
sociaal acceptabel overkomen. Het ontbrak je aan een
afwikkelbaar scenario en aan inzicht. Maar zeg dat maar ‘ns.
De gebeurtenissen spelen zich nu overal af. Je kon er zo geen
verslag van doen, want je zag ineens twee keer zoveel als normaal.
De structuur was zoek, reclames leken ineens het echte nieuws
te hebben vervangen. Er was een maalstroom van waarheden,
het bleek: men wist niets uit het eigen verleden. Er was behoefte
aan geschiedenis. Er was een belofte die je moest inlossen.
er lag een stapel onbeantwoorde e-mails op je te wachten.
Maar eerst moet de hond er nog uit.

Collage met votieflampje

Collages: Maria Willems

                                                                                                    *****

Dit gedicht, deze tekst, deze woorden zijn niet van mij. Nou kan een wijsneus natuurlijk opmerken dat woorden nooit van iemand kunnen zijn, woorden zijn van iedereen, en dat klopt. Je kunt hoogstens geestelijk  eigenaar zijn van de specifieke volgorde waarin je de woorden hebt gezet.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Een centrale database voor biometrische gegevens?

Staatssecretaris van Digitale Zaken Alexandra van Huffelen overweegt een centrale databank voor pasfoto’s , vingerafdrukken en handtekeningen

De centrale opslag van paspoortgegevens die nu bij gemeenten worden bewaard zou tot meer efficiëntie moeten leiden en het risico op fouten bij verhuizingen verkleinen.

Privacy First heeft grote bezwaren tegen dit plan, dat in 2011, ‘na twee jaar massale weerstand uit alle geledingen van de Nederlandse samenleving, terecht was stopgezet wegens juridische, politieke, ambtelijke en technische bezwaren.’ Privacy First noemt zo’n databank ‘een uiterst riskant target voor kwaadwillenden’. De organisatie schrijft in een brief aan de staatssecretaris: ‘De ervaring leert bovendien dat dergelijke databanken in de loop der tijd altijd voor allerlei onvoorziene doelen zullen worden gebruikt en misbruikt (function creep) en dat oorspronkelijke bewaartermijnen steeds verder zullen worden opgerekt.’

Foto: (c) Livius.org

De eerste filosofen (7): Zenon van Elea

Een gelopen wedstrijd

ACHTERGROND - Achilleus en een schildpad besluiten een hardloopwedstrijd te houden. Natuurlijk gaat Achilleus ervan uit dat hij deze met gemak zal winnen. Hij weet immers dat hij meer dan twee keer zo snel rent als de schildpad.

Als het dier vraagt of hij met een voorsprong van een meter of tien mag starten, gaat Achilles dan ook welwillend akkoord. Hierop barst de schildpad echter in lachen uit en beweert hij de wedstrijd hierdoor al gewonnen te hebben.

‘Waarom?’ vraagt Achilleus natuurlijk.

‘Welnu,’ zegt de schildpad: ‘op het moment dat jij op de plek bent gekomen waar ik gestart ben, dan ben ik alweer een stukje verder nietwaar?’

‘Dat klopt,’ lacht Achilleus, ‘maar de afstand tussen ons is dan al veel minder geworden dan die tien meter!’

‘Inderdaad,’ zegt de schildpad, ‘Maar als je aangekomen bent op dat punt waar ik toen was, dan ben ik weer net een stukje verder gekropen, toch?’

Achilleus knikt.

‘En telkens zal je naar de plek hollen waar ik het laatst was,’ stelt de schildpad. ‘Maar in de tijd die jij nodig hebt om daar te komen, ook al is die nog zo kort, zal ik altijd een stukje verder kunnen lopen. Telkens lig ik een klein stukje voor, en moet je weer een heel klein stukje inhalen. En het aantal stukjes dat je in zal moeten halen, is oneindig, ook al zijn ze nog zo klein. Je kunt me dus nooit inhalen,’ lacht de schildpad.

Closing Time | Marina Herlop

Marina Herlop zingt vooral in een verzonnen taal, wat natuurlijk prima kan als je geen behoefte hebt om een verhaal te vertellen met je muziek. Vooral in het nummer ‘miu’, van het album Pripyat (2022), gebruikt ze haar zang – meer precies de lettergrepen – als een soort percussie, geïnspireerd op Zuid-Indiase carnatische muziek.

Closing Time | Mount Fuji Doomjazz Corporation

Omdat ik gisteren in de CT schreef over ‘anxiety jazz’ moest ik denken aan The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble en hun improvisatie-sideproject The Mount Fuji Doomjazz Corporation, wiens muziek totaal anders is dan dat van Amon Tobin, maar wellicht onder dezelfde noemer past. Hoewel, doomjazz is zeker donker maar kruipt minder onder de huid. Het nummer ‘The Admirals Game’ staat op het album Succubus (2010), genoemd naar de gelijknamige film.

Closing Time | Amon Tobin

Na een kwart eeuw muziek maken verstaat Amon Tobin de kunst om muziek te maken die niet lijkt te kloppen. Ook zijn laatste album How Do You Live (2021) is een zooitje, maar toch klinkt het ergens naar. Waar het dan naar klinkt, vraag je? Deze recensent vergelijkt het met de Twitter-meme ‘Name one thing in this photo‘ en bedacht uit pure wanhoop het subgenre ‘anxiety jazz’. Volgens haar klinkt het nummer ‘This Living Hand’ als “a malformed laboratory creature escaping through an underground sewer system, eyeing the humans that created it with menacing intent. It sounds positively disgusting, dripping with weird alien goop, sloshing and rumbling its way through the world with no coherent thoughts or ideas in its underdeveloped failure brain other than ‘revenge’.” Voor de duidelijkheid: dat is een aanbeveling.

Macron gaat ‘derde ronde’ verliezen

In de laatste opiniepeilingen staat de partij van president Macron op verlies.

De parlementsverkiezingen in Frankrijk worden wel de ‘derde ronde’ van de presidentsverkiezingen genoemd. President Macron is in de tweede ronde als winnaar uit de bus gekomen, maar zijn partij La République en Marche (LREM) gaat zondag a.s. naar verwachting flink inleveren. Volgens sommige voorspellingen verliest LREM de meerderheid in het parlement. Het nieuwe linkse blok NUPES (Nouvelle Union Populaire écologique et sociale) onder leiding van Jean-Luc Mélenchon komt qua stemmenpercentages in de polls op gelijke hoogte met LREM. Het districtenstelsel kan Macron in de beslissende ronde van de verkiezingen op 19 juni alsnog aan voldoende zetels kunnen helpen om een cohabitation te voorkomen. Een meerderheid in het parlement die niet op zijn hand is zou de nieuwe president aanmerkelijk minder armslag geven dan in zijn eerste regeerperiode.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende