Zomergasten 2023 met Theo en Thomas

De VPRO ontvangt weer zes Zomergasten. Met een nieuwe gastheer / presentator: Theo Maassen. Waarom heb jij hier ja op gezegd, toen je werd gevraagd? Theo Maassen: ‘Nou, gevraagd… Ik heb mezelf nogal opgedrongen.’ Oh wacht, zo begon het interview met Theo Maassen, tien jaar geleden, vlak voor hij zijn ‘24 uur met…’ ging presenteren. Daar zag hij wel een mooie toekomst in : Ik wil dit heel graag, ik wil hier góed in worden en ik hoop ook echt dat ik dit tien jaar kan blijven doen. Hij wist wel wat voor gasten hij in  het programma wilde. Heb je een verlanglijstje? ‘Ik zou graag een kok willen, een schrijver, en een humorist zoals Gummbah of Kamagurka. Uitblinkers. En politici. Rita Verdonk! Er moet ook een zekere urgentie zijn. Bij Ali B bijvoorbeeld is het dat hij zo’n fenomeen is. Het werden drie jaren. Zijn verlanglijstje werd redelijk gehonoreerd. Ali B. in de eerste aflevering, twee schrijvers, twee en een halve humorist en een politicus waren te gast. Die politicus was Fred Teeven, een variant van Rita Verdonk, dus verlanglijstje vervuld. Kamagurka ontbrak, maar dat wordt in de vijfde uitzending van Zomergasten 2023 goed gemaakt. Auditie gedaan Voor Zomergasten hoefde hij zich niet aan de VPRO op te dringen. Theo gast bij Op1 (12 juli): Ze hebben me gevraagd, nou, ik heb auditie gedaan Het Op1-item werd geen sprankelend vraaggesprekje. Theo Maassen liet niet veel los , op een stukje zelfspot na: Dat is ook wel lang voor mij, drie uur stilzitten, ik zit nu al verschillende houdingen te zoeken. Ik ben niet echt een zitter Een paar dagen later verscheen bij Dagblad van het Noorden (DvhN) een veel beter interview. Daar bekende hij zijn zitvlees tegenwoordig wat beter onder controle te hebben en (onthulling?) hoe lang hij Zomergasten denkt te presenteren. Vraag: U bent 56. Had u Zomergasten net zo goed eerder aangedurfd? “Vast wel. Maar ik ben blij dat het nu pas komt. Ik denk echt wel dat ik als vijftiger een andere interviewer ben dan als veertiger en zeker als dertiger, toen had ik simpelweg nog geen drie uur op een stoel kunnen blijven zitten.’’ Maassen doet het eenmalig Iets verder in het interview filosofeert Maasen wat over het leven (“We zijn allemáál maar wat aan het hannesen hier”) en de dood. Drieëntachtig vind hij een goeie leeftijd om te sterven. Dat zal ergens in 2050 zijn. “En dan staat op mijn grafzerk: presenteerde eenmalig Zomergasten” Ziet u? Eenmalig! Dat motiveert extra om deze editie van Zomergasten helemaal mee te maken. We mogen van Theo Maassen verwachten dat hij wel wat heeft toe te voegen aan dit ‘instituut met een mythische status’ (DvhN). Hij is immers gepokt en gemazeld als gast (2004 in Zomergasten, 2009 in 24 uur met…) en presentator (2014 - 2016 24 uur met…, 2020 – 2022 podcast Ervaring voor beginners). Is er meer buiten hemel en aarde? Vanavond gaat hij van start met kosmoloog Thomas Hertog. Hij heeft twintig jaar samengewerkt met de vermaarde astrofysicus Stephen Hawking. Ze deden onderzoek naar hoe het heelal begon. In februari kwam het boek ‘Het ontstaan van de tijd’ uit, waarin Hertog zijn ‘reis met Stephen Hawking voorbij de oerknal’ beschrijft. Met daarin de spraakmakende filosofie over hoe wij het heelal zouden moeten zien. Dat heelal bestaat niet uit de bubbel waarin wij mensen leven, met daarnaast talloze andere bubbels (parallelle universa). Nee, ons heelal ís de bubbel. Wat er mogelijk aan bubbels meer is, zijn slechts aangroeisels van onze bubbel. Vind u het nu al ingewikkeld? Geen nood, Thea Maassen gaat helpen. “Ruimte, zwaartekracht, de oerknal, kwantummechanica, buitenaards leven, zwarte gaten. Ik wil het begrijpen. Ik wil het weten”, zegt Theo Maassen op de VPRO-pagina. Eens kijken hoe die twee bubbels bij elkaar komen. Vanavond bij de VPRO, om 20.20 uur op NPO 2. Tijdens de uitzending lezen we hieronder graag hoe u de uitzending beleeft. Morgen mag u hier Sargasso’s Zomergastenrecensie van Max Molovich verwachten.

Door: Foto: Schermafbeelding website VPRO Zomergasten 2023 Theo Maassen foto © reinier van brummelen
Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | 750

Dit is nummer 750 van Sargasso’s wekelijkse kunstrubriek. Een jubileumpje dat verandering met zich meebrengt.

We gaan dit niet uitgebreid vieren zoals we dat vijf jaar geleden bij de 500e editie deden. Kunstenaars stuurden hun 500e werk in, dat we in vier afleveringen, Koz 1 tot en met Koz 4, presenteerde.

Wat we wel doen: even heel wat anders.

Ondergetekende neemt een ‘Kunst op Zondag sabbatical’. Voor nog onbepaalde tijd. De inspiratie is een beetje op. Het concept voor mijn bijdragen is ruimschoots uitgemolken. Het wordt tijd eens na te denken over andere concepten. Daar zijn wel ideeën over, die vragen tijd om nader uit te pluizen.

Dit stukje is dus mijn 434e en laatste bijdrage aan Kunst op Zondag. Het geeft me ook wat meer ruimte voor ander schrijfwerk voor Sargasso.

Voor Kunst op Zondag zal collega Wilma haar maandelijkse bijdragen blijven verzorgen. Een mogelijk nieuw item wordt haar tentoonstellingstips. Daarin niet de tentoonstellingen van de grote musea die aan publiciteit geen gebrek hebben, maar vooral de kleinere musea, kunstroutes en galeries.

Het ligt in de bedoeling één keer per maand een drie tot viertal tentoonstellingen uit te lichten. De eerste tips gingen vorige week online. Laat onder dat artikel weten of dit idee navolging verdient.

Closing Time | Jennah Bell

Begrijpen doe ik nog steeds weinig van dit liedje, maar deze verstilde versie valt in ieder geval niet te versmaden. Houdt deze Jennah Bell in de gaten, die gaat het nog ver schoppen.

Foto: Bron: Pixabay.com

Ziekdagen (deel 9)

COLUMN - –wat hieraan vooraf ging–

19 juli 2023

Het zal de oplettende lezer zijn opgevallen dat ik de laatste paar dagen ben stil gevallen. Da’s omdat ik ziek ben. Maagproblemen. Ik zal je de details besparen, maar leuk is anders. Morgen moet ik naar het AMC voor een echo, en dan komt er hopelijk een diagnose en een oplossing – enfin, we gaan het zien.

pillen

Bron: Pixabay.com

Geluk bij een ongeluk: het zijn aanvallen. Die zijn hevig en kunnen lang duren, maar als het voorbij is… Als de aanval voorbij is, ben ik een springend hert, ja ik voel nog wel pijn maar vager – ik slik natuurlijk tig pillen tegen pijn en misselijkheid – helpt niet altijd. Net het laatste pilletje tegen misselijkheid genomen. Doet niet veel. Ik zit niet te creperen, maar echt lekker voelt mijn maag ook niet. Ik maak nog maar een kop thee, dan trekt het wel weg zometeen. En anders kieper ik er nog een paracetamol in.

Ik ben wel een beetje nerveus voor morgen, voor het ziekenhuis. Mijn lieve vriend René zal me om half acht thuis ophalen en met de auto naar het AMC brengen – “locatie radiologie G1-257 Echo/Vaatcentrum route 79” staat in het bericht op mijn telefoon. Ik heb gebeld, want ik moet legitimatie meenemen, maar ik ben mijn paspoort kwijt – geen idee waar ik dat kreng heb opgeborgen, ik weet alleen dat het in een paars doorzichtig zakje zit waar ook mijn Covid-inenting-boekje bij zit. Ik had dat altijd bij me, maar ik ben de laatste tijd een paar keer van dagelijkse tas gewisseld en…kweenie! Ik heb op de logische plekken gezocht, maar noppes. Gelukkig heb ik hem wel digitaal. Dus daarom belde ik, of dit een probleem is. De medewerker had  het over een dagpas en dat het wel goed zou komen, ik snapte er niks van, maar het advies is om een half uur voor de echo-afspraak bij de patiëntenregistratie te melden. Ik ben al geregistreerd bij het AMC, dus dat zal wel goed komen.

Foto: bron: Livius.org

Hedonisme (5): Epikouros en daarna

Tijdens het Hellenisme kregen de Academie van Plato en de Peripatetische school van Aristoteles gezelschap van nieuwe filosofische stromingen, zoals het Cynisme. In deze vijfdelige reeks: de hedonisten. 

In Epikouros’ tuin waren ook slaven en vrouwen welkom, wat in die tijd niet vanzelfsprekend was. Voor Epikouros was ieder mens echter in potentie gelijk aan ieder ander. Dat maakte hem nog niet tot politiek activist. Hij raadde de mensen aan een teruggetrokken en onmaatschappelijk leven te leiden. Wie ongelukkig wil worden, die moet vooral carrière maken. Dat leidt immers alleen maar tot botsingen en complicaties. Een carrière leidt nooit tot verzadiging.

Epicurisme en maatschappij

Het meest maatschappelijke onderdeel van Epikouros’ filosofie was wellicht zijn omschrijving van het recht. Natuurlijk recht is volgens hem een afspraak die gericht is op wederkerig nut. De kern van die afspraak is dat men elkaar niet benadeelt. Dit recht is beperkt tot rationele en redelijke wezens. Voor wezens die niet bereid of in staat zijn verdragen te sluiten, bestaat er volgens Epikouros geen recht. Dierenrechten kunnen volgens deze filosofie dus niet bestaan. Om rechten te hebben moet men menselijke hersens bezitten.

Misdaad is volgens Epikouros voor een wijs man of vrouw nooit een aantrekkelijke optie. Wie van de misdaad leeft, moet immers constant op zijn hoede zijn, en dat is allemaal maar ongemakkelijk.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Closing Time | Take Me

Carla Torgerson en singer-songwriter Chris Eckman vormden de kern van rockband The Walkabouts. Soms deden ze met hun tweeën muzikale projecten ernaast on de de naam Carla & Chris

Foto: PSOE (cc)

De gok van Sanchez

Stel je voor: na de enorme nederlaag voor de regeringspartijen bij de provinciale statenverkiezingen besloot Rutte in een ‘epifaan’ moment zijn regering te ontbinden. Hij vond dat hij de kiezers een nieuw mandaat moest vragen. Was dat in ons land mogelijk geweest? In Spanje leden de regeringspartijen in mei grote verliezen bij de regionale verkiezingen. Daarop besloot premier Pedro Sanchez van de sociaaldemocratische PSOE nieuwe verkiezingen uit te schrijven. Hij hoopt a.s. zondag op hernieuwde steun voor zijn linkse regering. Maar dat is allerminst zeker. In de polls gaan de conservatieven van de Partido Popular (PP) aan kop. De kans wordt groot geacht dat de PP samen met de extreemrechtse partij Vox een nieuwe zeer conservatieve regering gaat vormen. Heeft Sanchez verkeerd gegokt?

In Spanje is de politiek strikt verdeeld in links en rechts. Grote coalities bestaan er tot nu toe niet. Het politieke landschap is sinds kort wel enigszins veranderd. De gematigd rechtse partij Cuidadanos doet niet mee met deze verkiezingen, een voordeel voor de PP. Vox is de afgelopen tijd flink gegroeid. De PP werkt op regionaal niveau wel met Vox samen, maar hoopt zondag genoeg stemmen te halen om alleen te kunnen regeren. Vox blijft voor een deel van de centrum-rechtse kiezers een brug te ver. Aan de linkerkant wordt de sterk verzwakte junior-regeringspartner Podemos vervangen door het nieuwe platform Sumar van de minister van Arbeid Yolande Diaz. Volgens haar gaat het zondag om een keuze tussen twee coalities: “De coalitie van rechten, vrijheid en vooruitgang – een coalitie van ons en de socialistische partij – en de coalitie van haat, die de rechten van vrouwen en LHBT’s verwerpt, en die bedrijven tegen werknemers opstelt.” Wat Diaz mee heeft is een de inhaalslag die het land de afgelopen jaren gemaakt heeft inzake vrouwen- en homorechten. Maar een voortzetting van de linkse coalitie lijkt nu toch moeilijk en is waarschijnlijk alleen mogelijk met steun van regionale partijen die weinig op hebben met de centralistische PP. De gok van Sanchez is waarschijnlijk dat de gedoodverfde winnaar PP stemmen tekort komt om alleen te regeren, dat het met Vox niet lukt en dat hij met zijn sociale beleid nog voldoende kiezers heeft kunnen overhalen om zijn minderheidsregering met eventuele gedoogsteun van regionale partijen voort te zetten.

ZZZ – Radicale transparantie

In het kader van Zonnige Zomerse vergeZichten over mooie nieuwe progressieve idealen hier de aftrap met een pleidooi voor radicale transparantie van alles wat overheid en politiek is.

Een goed werkende democratie is van de bevolking. De bevolking kiest de vertegenwoordigers daarin, en heeft daarmee een belang om te weten waar die vertegenwoordigers voor staan en hoe ze tot hun besluiten komen. En de gehele overheid plus alle politieke organen zijn uitvoeringsorganen in dienst van de bevolking.
Daarmee is ook alle informatie daarover van de bevolking.
Maak de vergelijking met een willekeurige organisatie of bedrijf. Komt het ooit voor dat de directeur of CEO buitengesloten wordt van informatie binnen de eigen organisatie? Nee, natuurlijk niet! Zie de bevolking als gezamenlijke CEO. Immers, als de bevolking niet de baas is, wie dan wel? En is het dan nog een democratie?

Om dus als bevolking goed te kunnen beoordelen of alles gaat zoals het wil, moet alle informatie ten alle tijde direct beschikbaar zijn voor iedereen. Radicale transparantie dus. Alle notities, agenda’s, rapporten, gespreksverslagen, sms’jes, appjes, etc… in functie opgesteld, gaan direct een openbaar register in.
Ontwerp het werk van de overheid en de politieke organen zo dat dit mogelijk wordt.

Dit is niet alleen een heel natuurlijk uitgangspunt voor een echte democratie, het is ook de beste waarborg tegen misbruik van macht. Macht van spelers binnen de overheid of politiek, maar ook de macht van grote organisaties die met veel geld invloed kunnen uitoefenen buiten het zicht van de bevolking.

Closing Time | Try That In A Small Town

Countryzanger Jason Aldean heeft zichzelf met bovenstaand nummer het mikpunt van een sociocultureel relletje gemaakt. ‘Try that in a small town’ verwoordt namelijk precies wat veel conservatieve Amerikanen denken over de rellen en plunderingen die nogal eens gepaard gaan met demonstraties tegen politiegeweld.

Probeer dat eens in een klein stadje
Kijk hoe ver je komt op straat
Hier zorgen we voor de onzen
Ga die streep over en het duurt niet lang
voor je erachter komt, ik raad aan dat je ’t laat
Probeert dat in een klein stadje

Jesse Klaver wil ‘nieuw gezicht’, krijgt Frans Timmermans?

Jesse Klaver wil zelf geen fractievoorzitter worden, want hij wil ‘plaatsmaken voor een nieuw gezicht’. Ik vraag me af of hij zich daarbij Frans Timmermans had voorgesteld.

Het lijkt er daarmee op dat juist de nieuwe combinatie op links met een PvdA-oudgediende aan de startstreep van de verkiezingscampagne zal verschijnen, waar veel van de andere partijen kiezen voor ‘nieuw elan’ (kuch). Aan de andere kant kan GroenLinks zich met de ‘Green Deal’-eurocommissaris bijna geen groenere kandidaat wensen. Kan Timmermans op het nationale podium het kunstje herhalen dat hij deed tijdens de vorige Europese verkiezingen, toen hij ruim 18% van de stemmen binnen haalde?

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Vorige Volgende