Wat mij betreft – maar misschien ben ik wel gek – ben je af als je jouw waarheid probeert te bewijzen met leugens. En wat wil het geval? Er gaan wagonladingen foto’s rond van verschrikkelijke gebeurtenissen die worden toegeschreven aan moslims. En pak ‘m beet 90 procent ervan is gewoon niet waar. Zo is er de overbekende foto van een jochie dat bijna stikt onder de voeten van een volwassen man, liefst voorzien van een kadertje met de ironische tekst ISLAM IS LOVE. Het kadertje voorkomt dat je de foto snel door Google kunt trekken om de bron te ontdekken – je moet het er eerst af knippen en heel weinig mensen doen dat. Maar wie het wel doet, ontdekt dat het de voeten zijn van ‘Baba’ Jamun Yadav, die zichzelf als een hindoe-halfgod beschouwt. En misschien wist je dat nog niet, maar hindoes zijn dus geen moslims.
Brits parlementslid mocht onder de strikte geheimhoudingsplicht de huidige versie van het TTIP voorstel lezen. Haar conclusie: het is ondemocratisch, doet niet voor de burgers en alles voor de bedrijven. Haar oordeel: Big Brother Corporations in the making.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
COLUMN - CDA-kamerlid Pieter Omtzigt is tevens rapporteur Juridische Zaken en Mensenrechten voor de Raad van Europa. In die hoedanigheid publiceerde hij vorige week een rapport over de moderne massasurveillance.
Omtzigts rapport is heftig. De schaal waarop (vooral) de UK en de VS data van gewone burgers vergaren, noemt hij onthutsend: hij spreekt van ‘een op hol geslagen machinerie’. Veel van deze bespieding is volgens Omtzigt ronduit in strijd met de mensenrechten. Er worden geheime wetten, geheime rechtbanken en geheime wetsinterpretaties gebruikt; inlichtingendiensten hollen doelbewust allerlei waarborgen uit; burgers worden als verdachten behandeld; verdachten kunnen zich vaak niet verdedigen tegen aantijgingen, ook niet wanneer die op schrale gronden zijn gebaseerd; het optreden van afluisterinstanties onttrekt zich aan elke democratische besluitvorming, controle en verantwoording.
Het is nogal een waslijst.
En wat levert deze surveillance-industrie nu op, behalve een groeiende onvrijheid voor iedereen en miljoenencontracten voor de onderaannemers? Niets, constateert Omtzigt grimmig, zoals velen voor hem ook al deden. Er is geen enkele bewijs dat die hele machinerie enige aanslag heeft voorkomen.
Sterker: bij grote aanslagen blijkt na afloop telkens dat inlichtingendiensten de plegers ervan al eerder in het vizier hadden, maar dat hielp niet. Er was teveel werk: het wemelt van de meldingen via het systeem, en deze verdachten waren zodoende onderop de stapel beland. En de interne bureaucratie helpt ook niet; de verschillende takken van inlichtingendiensten werken langs elkaar heen, rapporten blijven halverwege hun weg omhoog in de pikorde ergens op een bureau liggen.
OPINIE - De eindtoetsen in het primaire onderwijs zijn sinds dit schooljaar verschoven van februari naar april. Omdat vóór 1 maart alle basisscholen hun leerlingen in groep acht moeten hebben geadviseerd over de te volgen leerroute in het voortgezet onderwijs, zal de verplichte eindtoets hierbij veel minder een doorslaggevende waarde hebben dan voorheen. Dat is een gunstige ontwikkeling.
Maar is het (basis)onderwijs hiermee klaar voor de toekomst?
Basisscholen krijgen dit schooljaar de vrijheid om naar eigen inzicht te kiezen uit enkele, door de minister goedgekeurde, eindtoetsen voor de leerlingen van groep acht. Vóór 1 februari moeten alle 6500 scholen een keuze hebben gemaakt uit het geringe aanbod van eindtoetsen. Dat de Centrale Eindtoets, in de volksmond ‘Cito-toets’ genoemd, hierin een monopoliepositie heeft is niet vreemd. Het befaamde nationale toetsorgaan drukt immers al vele decennia een belangrijke stempel op de toetsing van de basisschoolleerlingen in ons land.
Wanneer we enkele van de goedgekeurde overgebleven toetsen met elkaar vergelijken, zien we wel wat verschillen. Bijvoorbeeld dat de Centrale Eindtoets zowel op papier als digitaal kan worden aangeboden, de IEP-toets enkel op papier en de Route8-toets alleen digitaal. Waar de Centrale Eindtoets kiest voor een traditionelere lay-out, maakt de IEP-toets juist gebruik van afbeeldingen die meer bij de belevingswereld van de leerlingen van nu aansluit (vraagvorm in Facebookposts).
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Zo meldt het NRC:
De ECB besloot gisteren dat de bank Griekse staats- en bankobligaties niet langer als onderpand accepteert voor krediet.
Het gevolg van dit besluit is dat de Griekse banken vanaf 11 februari geen geld meer kunnen lenen bij de ECB en dat de Griekse centrale bank zelf voor de tientallen miljarden euro’s moet zorgen. Die miljarden zijn vanaf volgende maand hard nodig als de huidige bailout is afgelopen. De banken kunnen alleen nog terecht bij het speciale noodloket ELA (Emergency Liquidity Assistance), maar over die leningen moet meer rente worden betaald.
COLUMN - De Griekse verkiezingen en de voortslepende Eurocrisis tonen aan hoezeer de eurozone op zoek is naar een sociaal contract: een samenwerkingsvorm met heldere regels die door iedereen worden geaccepteerd. Een economisch experiment laat zien hoe we de huidige crisis in ieder geval niet moeten aanpakken.
In het zogenaamde public good-experiment krijgt iedere deelnemer een hoeveelheid geld die hij ofwel in zijn eigen privéproject, ofwel in een groepsproject kan investeren. Het groepsproject levert winst op voor de hele groep, en de totale groepsopbrengst is maximaal als alle deelnemers samenwerken en al hun geld in het groepsproject stoppen.
Het dilemma is dat het privéproject een hogere opbrengst genereert voor de proefpersoon zelf. De hoogste winst behaalt hij dus door alleen in zijn eigen project te investeren en daarnaast te profiteren van de groepsinvesteringen van anderen. De uitkomst van dit experiment is dat na een paar spelronden met zulke free riders ook de goedwillende spelers het opgeven. De groepsinvesteringen worden steeds lager, om uiteindelijk helemaal te verdwijnen.
Het invoeren van straffen tijdens het experiment biedt een oplossing voor deze treurige uitkomst. Als deelnemers een klein bedrag kunnen inzetten om de free riders een deel van hun winst te ontnemen, ontstaat er al snel een impliciet `sociaal contract’ van hoge groepsinvesteringen, gecombineerd met straffen voor de free-riders.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Een gezond bedrijf werd leeggehaald en verplaatst naar het buitenland. De mannen van de metaalfabriek uit Dokkum stonden op straat, soms na 40 jaar. Werk is er niet voor ze.
Het artikel toont wat dit voor gevolgen heeft voor de ex-werknemers: achteruitgang in inkomen, gevoelens van nutteloosheid, tevergeefse sollicitaties:
“Als ik tien keer solliciteer, krijgt ik twee keer een antwoord. Acht keer niet eens een afwijzing.”
Dijsselbloem c.s. willen het niet over Griekse schuldafschrijving hebben, maar gezaghebbende economen denken daar anders over, meldt Trouw.
Krijg nou wat, symfonische rock uit Vietnam en nog redelijk te hebben ook. Noi Vong Tay Lon is de naam van het lied en betekent zoveel als “laten we met z’n allen een cirkel maken” (heb ik me door google translate laten vertellen). Enfin, u bent weer even bij.
Behalve dit:
The Kremlin’s response combines confidence that oil prices will rebound soon with official bravado that Russians will endure any hardship, including eating less, for the motherland.
Dit betekent dat – onvoorziene gebeurtenissen daargelaten – de Russische economie binnen afzienbare tijd (zodra de reserves op zijn) in elkaar zal storten.
Tegelijkertijd denk ik niet dat dit Poetin tot een koerswijziging in Oekraïne zal brengen. Er zal altijd genoeg geld overblijven om de separatisten van militaire hulp te blijven voorzien.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.