Het raam in de kunst is spel met licht en donker. Het is verlangen, uitkijken en rusten. Het is het kader voor lucht, wolken en landschappen. Het ligt voor de hand dat vele kunsttechnische aspecten en de vele betekenissen en emoties die een raam kunnen oproepen, menig kunstenaar heeft geïnspireerd. Rembrandt - Philosopher Reading, 1631.
Dit is het Sargasso-café van zaterdag 11-04-2015. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
COLUMN - Opstelten verdraaide wetenschappelijke feiten over wietteelt om zijn beleid te ondersteunen, zo meldt ons het NRC.
Geen wonder. Het beleid van Opstelten viel ook alleen maar te verdedigen met leugens. De vraag die mij daarbij opkomt is: met welk doel? Alles wijst erop dat een hardere aanpak van de wietteelt een flinke stimulans is voor de zware criminaliteit en schadelijk is voor de volksgezondheid. Wat is het praktisch nut van het tegenhouden van legalisering?
Binnen de VVD wordt door zowel de oude garde als de jonge garde gelukkig ook anders gedacht. Helaas lijkt Opsteltens opvolger van der Steur uit hetzelfde hout gesneden te zijn en niet bang voor een jokje ten behoeve van een strikt beleid tegen softdrugs.
Hoe kan het toch dat telkens zo een idioot komt bovendrijven, in een kabinet met de PvdA dat gesteund wordt door D66 nog wel? Hoe valt dit te verklaren zonder de aanname van duistere krachten? Wie het weet mag het zeggen.
Maar het is tijd voor verandering. Die drooglegging heeft nu wel genoeg levens gekost en maatschappijen ontwricht. Wellicht dat een volgend kabinet eindelijk een keer werk kan gaan maken met de door zo velen gewenste legalisering van de achterdeur van de coffeeshop.
DATA - Deze week bleek uit het jaarverslag van het UWV dat er maar liefst 40% meer overtredingen waren van de inlichtingenplicht in 2014 ten opzichte van 2013. Strengere regels waren de oorzaak.
De Nationale Ombudsman constateerde eind vorig jaar al dat het grootste deel van de overtredingen niets met bewuste fraude te maken heeft en dat de mensen dus eigenlijk vrij breed onterecht als kwaadwillende criminelen werden behandeld.
Naast de groei in overtredingen van de inlichtingenplicht, groeide ook nog eens het aantal maatregelen genomen bij het verzuim van de inspanningsplicht (voorheen sollicitatieplicht) met ruim 10%.
Hier de groei van beide zaken (in de kolommen) in beeld, met daarbij het aantal uitkeringen waarover het UWV gaat. De cijfers komen uit eerdere jaarverslagen en het CBS:
Het moge duidelijk zijn dat de aandacht voor fraude vanuit de regering de afgelopen jaren tot een enorme toename van geconstateerde overtredingen heeft geleid, niet in verhouding tot de groei van het aantal uitkeringen.
Wat niet duidelijk is, is of deze maatregelen effectief zijn. Laat staan of het geholpen heeft significant meer mensen uit de uitkeringen richting werk te krijgen. Ook is er nog steeds nauwelijks zicht op hoeveel er aan daadwerkelijke fraude mee opgespoord wordt versus hoeveel geld het kost om de opsporing te doen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Hedningarna – de heidenen – is een Fins/zweedse band die een moderne variant van de Scandinavische volksmuziek maakt. Luitist Anders Stake is daarvoor in een groot aantal historische bronnen gedoken om vroegere instrumenten uit de scandinavische volksmuziek na te maken.
Op hun album Hippjokk uit 1997 zochten ze de samenwerking op met Wimme Saari, een zanger gespecialiseerd in traditionele Sami-zang (“joik”) uit dat deel van de wereld dat veel mensen als Lapland kennen. Ook Wimme heeft al een flink aantal albums op z’n naam staan.
Afgelopen maart liet Noam Chomsky zich interviewen door natuurkundige, wetenschapspopularisator en neo-atheïst Lawrence Krauss voor diens Origins Project.
Krauss ontpopte zich al snel als nogal een fanboy, hetgeen kritisch bevragen maar weer eens in de weg blijkt te staan, maar dat mag de pret niet drukken.
Wat het interview desalniettemin interessant maakt is dat het overgrote deel van het gesprek nu eens niet ging over Chomsky’s politieke standpunten, maar over de stand van zaken in de taal- en cognitiewetenschap.
Chomsky vergelijkt die met de stand van zaken in de natuurwetenschap in de 17e eeuw. Natuurfilosofen hadden wel allerlei pseudo-rationalisaties van verschijnselen, waarmee ze dachten alles te kunnen verklaren, maar de echte wetenschap en de abstrahering die daarbij hoort moest nog beginnen.
Dat heeft volgens Chomsky zijn uitgangspunt in de verwondering.
Chomsky’s voornaamste bijdrage aan die taal- en cognitiewetenschap is dat hij aannemelijk heeft weten te maken dat onderliggend aan elke taal er een universele structuur is, die voorgeprogrammeerd is in het brein.
Het werd in de moderne tijd alom gedacht dat taal een functie van communicatie is, maar dat lijkt Chomsky een misvatting. De taal die we tot uitdrukking brengen is namelijk slechts een fractie van wat we tegen onszelf zeggen. We zijn voortdurend in gedachten, en we lopen ook voortdurend tegen onszelf te praten.
COLUMN - Er zijn weinig mannen waar ik zoveel van geleerd heb als van Pim. Pim was ingehuurd door mijn baas om ons een cursus communicatie te geven. Dat bleek een wat aspecifieke aanduiding van wat uiteindelijk heel specifiek een verkooptraining bleek. Daar heb ik ook wel wat van opgestoken, maar Pim zélf, die was pas echt leerzaam.
Pim was van het type: nét iets te enthousiast en nét iets te amicaal. Het ging slechts om een fractie verschil, maar je merkt zoiets meteen. U kent ze wel, een bepaald slag managers kan er ook zo’n last van hebben. Maar hoewel het wel wat aanpassing vraagt van het lijdend voorwerp om normaal te reageren op iemand die je nét iets te vaak en onnodig bij je voornaam noemt, is daar nog wel – na enige oefening – prima mee om te gaan.
Andere eigenaardigheden van Pim bleken lastiger. Als je met hem in gesprek was, had je voortdurend het idee dat het gesprek niet helemaal normaal verliep. Je kon er de vinger niet op leggen, maar er was iets dat je ongemakkelijk in je stoel deed schuiven. Pas aan het einde van het gesprek realiseerde je je dat Pim de conversatie de hele tijd had zitten sturen om bij een conclusie aan te komen die hij vooraf al had bedacht. Dat is al irritant genoeg, maar wat gebeurde er nu precies tijdens het gesprek? Waar merkte je aan dat er wat loos was?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Onderzoekers zijn niet te spreken over hoe hun publicaties over wietteelt door hun opdrachtgever, veelal het ministerie van Veiligheid en Justitie, zijn gepresenteerd. Dat leert een rondgang langs wetenschappers en onderzoekers.
Onwelgevallige publicaties zijn uitgesteld, conclusies selectief naar buiten gebracht (‘cherry picking’) en vraagstellingen zo gestuurd dat de uitkomst het beleid ondersteunt. Oud-minister Ivo Opstelten (VVD) gebruikte de rapporten om de harde aanpak van wietteelt te rechtvaardigen, maar het wetenschappelijk fundament daarvoor is brozer dan voorgesteld.
Het nieuwe normaal in de Nederlandse politiek: als wetenschappelijke onderbouwing beoogd beleid in de weg staat dan verdraai gewoon de conclusies en feiten of frustreer je de publicatie anderszins.
Eerder al wist Lodewijk Asscher onderzoek over de behoorlijk integratie van Turken in Nederland te verdraaien tot het tegenovergestelde door een klein wetenschappelijk voorbehoud te presenteren als de conclusie waarmee hij een klassiek PVV-tje deed. Diezelfde Asscher die zijn jarenlange prostitutiebeleid, eerst in Amsterdam en later nationaal, blijkt te baseren op twee grotendeels verzonnen werken over dwang in de prostitutie onder meer door Perdiep Ramesar.
De Daily Mail biedt een aardig inkijkje in hoe de Britse media werken.
Maajid Nawaz is een voormalig lid van Hizb ut-Tahrir die zichzelf op heeft geworpen tot dé deradicaliseringsdeskundige van Groot-Britannië.
Het heeft Nawaz geen windeieren gelegd. Zijn Quilliam Foundation heeft over de jaren miljoenen ponden aan overheidsgelden ontvangen, hijzelf werd een veelgevraagd commentator op televisie en Nawaz was kandidaat-parlementslid voor de Liberal Democrats.
In de Britse grachtengordel wordt hij gezien als de modelmoslim: welbespraakt, goed gesoigneerd en uitgesproken tegen moslimradicalisme. Onder moslims wordt hij echter nogal eens met argusogen bekeken.