Voorpagina

Zoekresultaten voor

'issues'

Foto: Tom Davidson (cc)
Foto: copyright ok. Gecheckt 27-09-2022

EU moet corruptie aanpakken

, door

De EU bemoeit zich steeds nauwer met het economisch beleid van staten. Waarom dan zo’n matige interesse voor corruptie? Dat probleem is te groot om als technische kwestie af te doen, betoogt Hugo Brady, senior research fellow bij het Centre for European Reform.

The fight against corruption and national maladministration is currently very much on the minds of policy-makers in Brussels. This is because the eurozone crisis and concerns over the rule of law in newer EU members, including Bulgaria and Romania, make clear an embarrassing truth about European integration. The EU is a joint law-making body, single currency area and common travel zone where countries have often very different attitudes towards public accountability, quality of administration and the prevention of graft.

Corruption and the weakness of national institutions is a scourge right across central, eastern and southern Europe, according to a recent report by Transparency International (TI). The report measured the ‘national integrity’ of 25 EU countries, finding that “Greece, Italy, Portugal and Spain have serious deficits in public sector accountability and deep-rooted problems of inefficiency, malpractice and corruption, which are neither sufficiently controlled nor sanctioned.” In addition, TI reports that positive progress towards reform in newer member-states has slowed, and in some cases reversed, since accession, particularly in the Czech Republic, Hungary and Slovakia. But Bulgaria and Romania remain the most corrupt.

Foto: Riccardof (cc)

Een springplank voor terroristen

, door

In korte tijd komen verontrustende berichten naar boven over hoe Al Qaeda en andere radicaal islamitische organisaties voet aan de grond krijgen in Afrika, van de Atlantische tot de Indische Oceaan. Toch is niet iedereen bezorgd.

Bureau Buitenland berichtte deze week over Somalische terreurcellen in Europa. Volgens een Somalische commandant zouden jongemannen uit de diaspora afreizen naar de Hoorn van Afrika om zich te laten trainen door de streng islamitische Al-Shabaab. De recruten zouden ter plekke hulp bieden aan de jihad, maar sommigen zouden ook terugkeren naar het land van herkomst om daar te wachten op orders. De AIVD zegt zich geen bijzondere zorgen te maken.

In NRC Handelsblad verscheen gisteren een uitgebreid verhaal van correspondent Koert Lindijer die naar Noord-Mali afreisde. Wat begon als een seculiere Touareg-opstand, is ontaard in een islamitische revolte. De seculieren en de islamisten zijn een gelegenheidscoalitie aangegaan, maar de fanaten wisten al snel te domineren. De vrees is nu dat allerlei terroristische elementen Noord-Mali zullen gebruiken als springplank voor verdere acties, bijvoorbeeld in het Westen. Lindijer vertelt, oh ironie, dat de Touareg-opstand begon toen Gaddafi was verslagen. De strijders vochten voor hem als huurlingen en moesten ander emplooi vinden. Helaas is het stuk niet online gezet.

Hoe Hollande Merkel moet bewerken

, door

Dezer dagen onderhandelen Francois Hollande en Angela Merkel over aanpassing van de crisismaatregelen. Hollande moet geen Keynesiaans pad kiezen, maar duidelijk maken dat voor sommige landen een uitzondering moet gelden. En dat Duitsland zelf beter zijn best moet doen, betoogt, Charles Grant, director of the Centre for European Reform.

The election of François Hollande as French president has excited some of those who blame Germany’s emphasis on fiscal austerity for many of the eurozone’s ills. Hollande has promised to refocus EU policies on growth and employment. Countries such as Greece, Portugal, Spain and Italy – their recessions aggravated by the EU’s insistence that they shrink their budget deficits – would welcome a new approach. Even Marios Draghi and Monti, respectively president of the European Central Bank and prime minister of Italy, and both economically conservative, have called for growth initiatives. But can Hollande – as he prepares for his first ever meeting with Chancellor Angela Merkel – really make a difference? He might, but only if he handles Merkel with great diplomatic dexterity.

Many commentators have interpreted Hollande’s victory on May 6th, alongside the defeat of the established parties in Greece on the same day, as part of a Europe-wide revolt against austerity. However, France has not yet experienced painful austerity. And Hollande has promised to match President Nicolas Sarkozy’s target of bringing the budget deficit down to 3 per cent of GDP next year, and also to balance the budget by 2017, a year later than Sarkozy had promised.

Foto: copyright ok. Gecheckt 06-11-2022

Tien redenen om op de Piratenpartij te stemmen

, door

Catharina Betlehem (@kletskous) stemt Piratenpartij. Ze zet tien redenen daarvoor op een rij. Het stuk staat ook op haar blog.

Om mij heen vinden mensen het vaak maar moeilijk te begrijpen dat ik ga voor de Piratenpartij. De meesten hebben er nog nooit van gehoord en dan nog vinden ze het maar een merkwaardig fenomeen. Maar ik, als kind van de jaren zestig en opgegroeid in een linkse, actieve politieke familie zie het wel zitten en dus:

Tien redenen om bij de eerstvolgende Tweede Kamerverkiezingen te stemmen voor de Piratenpartij:

  • De Piratenpartij is een Grondrechtenpartij We hebben in Nederland weliswaar een Grondwet, maar onze Grondrechten zijn in de loop der jaren steeds meer uitgehold. Grondrechten mogen door andere wetten worden beperkt en dus gebeurt dat ook. Ook mag de rechter wetten niet aan de Grondwet toetsen. Voor de burger blijft er zo in de praktijk weinig van zijn Grondrechten over. Geen wonder dus dat we ons steeds minder vrij voelen.
  •  De Piratenpartij gaat voor meer en constante invloed op het politieke systeem.  In Nederland kennen we nu een representatieve democratie: die komt er in de praktijk op neer dat we eens in de vier jaar een hokje mogen  rood kleuren en dan weer onze bek moeten houden.. De Piratenpartij werkt met het “Liquid Feedback” systeem, waarbij leden altijd invloed kunnen uitoefenen op de gekozen vertegenwoordigers en de besluitvorming. Niet iedereen doet dat overigens zelf; men kan er voor kiezen om zijn stem te delegeren aan iemand waarin ze vertrouwen hebben en dit kan per onderwerp iemand anders zijn.
    • Foto: copyright ok. Gecheckt 23-11-2022

    High-tech hell

    , door

    Shirtless boys rapidly pull the computer apart, discarding bits and pieces, until they expose the wires, yank them out, and toss them into a fire. Acrid, toxic smoke blooms as the boys prod the wires and the fire strips the plastic around the wires, leaving the sought-after copper. Welcome, to Agbogbloshie, where your technology goes to die.

    A new film e-wasteland captures the horrors of the world’s largest e-waste slum through surreal and staggering images. Shot over three weeks by one-man guerrilla filmmaker, David Fedele, e-wasteland is an entirely visual experience without dialogue or voice-over.

    “I wanted to visually present a particular environment, attempt to show it as truthfully as possible, and give people the responsibility to think about the issues themselves,” Fedele told mongabay.com in an interview. “I believe that images can be far more powerful than words, and can have a much bigger impact and remain in your memory longer.”

    A slum of Ghana’s capital city, Accra, Agbogbloshie is home to some 40,000 people, mostly migrants from rural areas, and many eke out a living by breaking down and burning e-waste for raw materials that can be re-sold. The slum is a byproduct of what Fedele calls the western world’s “obscene obsession […] with consuming, discarding, then consuming again.”

    Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

    Anti-jihadistisch geld en de PVV

    , door

    Naast de ontbinding van de gedoogdstructuur heeft Wilders nog een probleem. De grote vrees van Wilders is dat zijn voormalige compagnon de route  Hero Brinkman duidelijkheid verschaft over de (buitenlandse) herkomst van het partijgeld. Maar zelfs als Brinkman de lippen stijf op elkaar houdt, dan nog is het slechts een kwestie van tijd vooraleer duidelijk wordt hoe de internationale anti-jihad beweging de PVV financieel steunt. Een uitstekende gastbijdrage van onze Belgische collega’s Apache News Lab. Het stuk is geschreven voor het mislukken van het Catshuis-overleg.

    Onlangs trok Hero Brinkman, een van de sterkhouders binnen de PVV, de partijdeur achter zich dicht. Meteen ging het Nederlandse kabinet-Rutte aan het wankelen. Het vertrek van Brinkman, die gaat zetelen als een soort eenmansfractie, zorgde even voor onduidelijkheid maar intussen gaf de ex-PVV’er te kennen dat hij het kabinet-Rutte zal blijven gedoogsteunen.

    Voor Rutte leken de grootste problemen daarmee op zijn minst voor eventjes van de baan. Voor Wilders lijken de problemen echter pas goed en wel begonnen. Zijn voormalige partijgenoot vertrekt immers uit onvrede met het gebrek aan interne partijdemocratie en als we een peiling mogen geloven, dan deelt 55 procent van het PVV-electoraat de mening van Brinkman dat Wilders te veel macht heeft in de partij.

    Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

    Naar een kritisch nationalisme

    , door

    Nationalisme heeft een slechte naam gekregen. Ten onrechte. Want er is ook een niet-reactionaire, niet-regressieve vorm van nationalisme mogelijk. Dit kritisch nationalisme is een bron voor een mondiale solidariteit, schrijft socioloog Willem Schinkel in zijn nieuwe boek.

    Wie nationalisme als scheldwoord ziet, heeft er niet over nagedacht. Democratische instituties zijn, bij gebrek aan absolute macht, traditie en religie, afhankelijk van nationalevormen van legitimiteit. Nationalisme is een reëel ervaren werkelijkheid die niet weggaat door er schande van te spreken, en die bovendien een positieve functie heeft, maar die tot nog toe in Nederland alleen aangesproken is door diegenen die er regressieve doelen mee hebben.

    Kritisch potentieel van nationalisme

    Een kritische inhoud van nationalisme kan onder meer bestaan uit een vorm van collectieve solidariteit die zowel ‘prikkelt’ tot werk als duidelijk maakt dat collectief gedeelde bestaanszekerheid juist ook een verzekering is voor de werkenden. Maar een kritisch nationalisme is óók een nationalisme dat voorbij de natie in strikte zin kijkt en dat tot een solidariteit met een breder leefmilieu oproept. Bijvoorbeeld met niet alleen wezens van het subtype ‘mens met Nederlandse nationaliteit’, maar, behalve met migranten en vreemdelingen, ook met dierlijke wezens, wier collectieve leed in de bio-industrie absurde proporties heeft aangenomen. Een kritisch nationalisme behelst een solidariteit die niet alleen, volgens de huidige racistische logica van de natiestaat, op een grond maar ookmet een grond bestaat. De natie is een solidariteitspotentieel dat niet als irrelevant afgedaan moet worden. Integendeel, het moet als productief aanknopingspunt dienst doen en er moeten nieuwe inhouden aan gegeven worden. Solidariteit met de grond van de natie is een manier om uitdrukking te geven aan de uitdagingen van energie- en klimaatcrisis.

    Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

    Waar economen het wél over eens zijn

    , door

    Onlangs sloten de Willem Vermeend en Rick van der Ploeg een college over de mogelijke bezuinigingen af met ‘voor eens, en dat gebeurt nooit, zeggen twee economen hetzelfde!’. Het was een knipoog naar de wanhoopskreet van president Harry S. Truman, die om een ‘eenarmige econoom’ zou hebben gevraagd: ‘All my economists say, “on the one hand… and on the other hand…”, someone give me a one-handed economist!’. Voor elke econoom is er een ander te vinden die precies het tegenovergestelde zegt, en, zo luidt de bekende ‘economen-grap’, beiden hebben het mis. Toch zijn economen het over een aantal onderwerpen gewoon in grote meerderheid eens.

    De Universiteit van Chicago stelde een panel samen van ongeveer 40 economen, allen arrivées van verschillende Ivy League universiteiten, en legt hen ongeveer elke week een stelling voor. Wat blijkt is dat zij over sommige controversiële onderwerpen zowat unaniem stemmen. Het weblog van Megan McArdle maakte een overzicht. Een greep:

    Geen van de 40 is het (in meer of mindere mate) oneens met de stelling dat de voordelen van vrijhandel (keuzevrijheid, efficiëntie) de nadelen (e.g. werkloosheid) ruim overtreffen. Dit wordt ook in andere onderzoeken aangetoond. Vrijhandel kent winnaars en verliezers, maar waarom het publiek at large hier niet voor is, wordt door economen raar gevonden. Paul Krugman heeft er overigens nog wel een verklaring voor.

    Foto: copyright ok. Gecheckt 01-03-2022

    Eigenbelang verzwakt de Republikeinse Partij

    , door

    Mitt Romney heeft Super Tuesday op een nauwelijks overtuigende wijze gewonnen. De uitslag onderstreept het probleem waarmee de Republikeinen kampen. De partij is verdeeld. Dit vertaalt zich in vier kandidaten die niets willen weten van opgeven. Drie van de kandidaten maken geen kans, zij voeren campagne voor een zaak in plaats van de nominatie en stellen het eigenbelang boven dat van de partij.

    Mitt Romney heeft zijn nominatie niet veilig gesteld. Een klinkende overwinning had hem de tijd gegeven om zich te richten op de campagne voor het presidentschap. Hij is gedwongen de strijd tegen zijn mede-Republikeinen voort te zetten, een uitputtend proces wat hem niet sterker maakt. Sterker, op dit moment ziet het er naar uit dat hij met een flinke achterstand aan de Amerikaanse presidentsverkiezingen zal beginnen. Zijn tegenstanders en partijgenoten maken Romney zwakker. In de eerste plaats door hem in het debat en in de media aan te vallen, daarnaast door niet op te geven in een race die ze niet kunnen winnen.

    Rick Santorum, Newt Gingrich en Ron Paul zijn druk met campagne voeren. Campagnes die niet zullen leiden tot deelname aan de algemene verkiezingen. Waarom? Ze strijden voor een zaak. Voor thema’s die waardevol zijn voor hun achterban binnen de Republikeinse partij.

    Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

    Misleiding in een witte doktersjas

    , door

    De Amerikaanse denktank Heartland Institute, recent volop in het nieuws in verband met zijn klimaatscepsis-strategie, strooit net zo gemakkelijk desinformatie rond over het klimaat als over roken en gezondheid, of de invloed van DDT op de vogelstand. Het instituut vervormt de wetenschap probleemloos als dat ideologie of belangen dient.

    Financiering en werkwijze van een van de meest opmerkelijke Amerikaanse denktanks, het Heartland Institute, zijn recent in de belangstelling komen te staan door openbaarmaking van een aantal – overigens wederrechtelijk verkregen – interne documenten. De authenticiteit van een van die die documenten, het 2012 Climate Strategy Memo wordt nu door het Heartland Institute betwist. De discussies gaan nu goeddeels over de wijze waarop de documenten zijn verkregen, die inderdaad niet door de beugel kan. Maar de discussies hierover leiden ook af van de kern van de kwestie, namelijk de werkwijze van instituten als het Heartland Institute: twijfel zaaien over de stand van de wetenschap, door hele leugens, halve waarheden en irrelevante feiten rond te strooien.

    Om te constateren dat het Heartland Institute allesbehalve een wetenschappelijk instituut is, maar een als expertisecentrum vermomde lobby-organisatie, zijn de recent ontvreemde documenten helemaal niet eens nodig. De producten (rapporten, opinieartikelen, lezingen enzovoorts) zijn gemakkelijk te vinden en op hun waarheidsgehalte te controleren door ze in het licht van publicaties in wetenschappelijke rapporten en tijdschriften te bezien.

    Foto: copyright ok. Gecheckt 10-03-2022

    Presidentiële interventies in Michigan

    , door

    Dit is de eerste bijdrage van Maurits Denekamp, politiek communicatiewetenschapper. Hij zal voor Sargasso de verkiezingen in de VS verslaan.

    De campagnes zijn neergestreken in Michigan. Morgen worden hier, net als in Arizona, primaries gehouden. Michigan is de staat van de auto-industrie. Het is de staat waar de Amerikaanse overheid in 2008 en 2009 flink heeft ingegrepen om The Big Three, Chrysler, Ford en General Motors , overeind te houden. Deze interventie wordt ook wel de Auto Industry Bailout genoemd.

    Zowel Romney als Santorum benadrukken tegen ingrijpen van de overheid te zijn. Zo ook waar het gaat om de auto-industrie, Amerika’s trots. Dit is van beide een gewaagde stelling. De leningen hebben er namelijk voor gezorgd dat de drie autofabrikanten nog bestaan. General Motors is zelfs gegroeid tot de grootste autoproducent ter wereld. De leningen zijn inmiddels terugbetaald. Met de redding is een enorm aantal banen gered. Waar Michigan eerst dik in de min stond kan inmiddels worden gepronkt met een bescheiden balansoverschot van 457 miljoen dollar. Zo lijkt het er dus op dat de bailout vooral positieve gevolgen heeft gehad.

    Het is de vraag hoe Republikeinse kiezers hierop zullen reageren. Houden zij vast aan de principes van een kleine en non-interveniërende overheid of achten zij het welzijn van de staat Michigan belangrijker, ook al betekent dit een proactieve overheid die zich bemoeit met de industrie?

    Foto: copyright ok. Gecheckt 15-11-2022

    De opkomst en ondergang van Job Cohen

    , door

    DATA - “Bijna twee jaar geleden heb ik de overstap naar de landelijke politiek gemaakt omdat ik vanuit die positie wilde bijdragen aan een fatsoenlijke samenleving, waarin zo veel mogelijk mensen –ongeacht hun afkomst of achtergrond– tot hun recht komen. Ik moet helaas vaststellen dat ik er onvoldoende in ben geslaagd om in de politieke- en mediawerkelijkheid van ‘Den Haag’ de weg naar deze fatsoenlijke samenleving geloofwaardig over het voetlicht te brengen.” Met deze woorden nam Job Cohen gisteren afscheid als fractievoorzitter van de PvdA en als Tweede Kamerlid.

    Dat sprake is van een harde politieke en mediawerkelijkheid is duidelijk. Iedereen die geregeld een krant of blog leest, is ingehaakt op Twitter en DWDD en Pauw en Witteman kijkt, weet dat de pieken en dalen voor Cohen groot zijn geweest. Een aantal onderzoekers van de Nederlandse Nieuwsmonitor heeft in de avondlijke en nachtelijke uren een analyse gemaakt van hoe Cohen in een aantal media is afgeschilderd. Deze gastbijdrage is lang, maar zeer de moeite waard voor wie de medialogica wil doorgronden. Een verhaal over de opkomst en ondergang van Job Cohen in de media.

    Medialogica

    “Geheel conform de management-retoriek van een BV, is de taal van de politieke campagne die van afrekenen, competitie en winnen. Met peilingen die hijgerig worden gevolgd als waren het rendementskoersen. Tel daarbij op dat in de mediacratie alle aandacht voor meervoudige politieke keuzes en programma’s zich heeft verengd tot de vileine grimas, een goede acteerprestatie of een geslaagde grap van de lijsttrekker en het resultaat is een genant oppervlakkige politieke ratrace” (de Volkskrant,  5 juni 2010). Dit schrijven Henk van Houtum en Esther-Mirjam Sent in een opiniestuk in de Volkskrant aan de vooravond van de Tweede Kamerverkiezingen van 2010. Deze ontwikkelingen worden door sommigen omschreven als een mediacratie, dramademocratie (Elchardus 2002) of zelfs een emocratie (De Ridder 2000). De Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling (RMO) vat deze toegenomen invloed van media samen in de term ‘medialogica’.

    Vorige Volgende