High-tech hell

Foto: copyright ok. Gecheckt 23-11-2022
,

Shirtless boys rapidly pull the computer apart, discarding bits and pieces, until they expose the wires, yank them out, and toss them into a fire. Acrid, toxic smoke blooms as the boys prod the wires and the fire strips the plastic around the wires, leaving the sought-after copper. Welcome, to Agbogbloshie, where your technology goes to die.

A new film e-wasteland captures the horrors of the world’s largest e-waste slum through surreal and staggering images. Shot over three weeks by one-man guerrilla filmmaker, David Fedele, e-wasteland is an entirely visual experience without dialogue or voice-over.

“I wanted to visually present a particular environment, attempt to show it as truthfully as possible, and give people the responsibility to think about the issues themselves,” Fedele told mongabay.com in an interview. “I believe that images can be far more powerful than words, and can have a much bigger impact and remain in your memory longer.”

A slum of Ghana’s capital city, Accra, Agbogbloshie is home to some 40,000 people, mostly migrants from rural areas, and many eke out a living by breaking down and burning e-waste for raw materials that can be re-sold. The slum is a byproduct of what Fedele calls the western world’s “obscene obsession […] with consuming, discarding, then consuming again.”

“I attempted to show that these expensive ’things’ that we acquire, once they get old or broken, are nothing more than bits of plastic, metal, chemicals and other waste,” he explains. “That’s what struck me the more time I spent at Agbogbloshie. I saw a photocopier, but all they saw was copper, metal, computer boards … and a whole lot of plastic in the way stopping them from reaching these things! And it is ALL for money. The photocopier ONLY has value because its PARTS are valuable to someone. But as a photocopier, it is totally worthless.”

Sorting e-waste. Photo by: David Fedele.
Sorting e-waste. Photo by: David Fedele.

Once the waste is broken down, Fedele says raw materials are often exported back to the industrial world, “leaving behind illness and sickness, pollution, and environmental destruction [in Agbogbloshie].”

E-waste includes many toxic materials such as lead, arsenic, cadmium, and mercury. With no health or environmental protections in the slum, the toxins contaminate the air, water, and the food consumed in the slum.

“Filming was extremely difficult, as the conditions are appalling. The area is constantly covered in thick, toxic smoke from the burning of electrical cables that goes on all day and night,” Fedele says, noting that “Apart from the conditions, I was constantly challenged ethically and morally about the concept of filming in a slum and a dumpsite. Understandably, most people didn’t want me to film them, as they were ashamed of the work that they did, and the conditions they live in.” Everyone he spoke to told Fedele that the slum was ‘not suitable for human habitation.’ Locals have even dubbed the slum Sodom and Gomorrah, two cities that are destroyed by fire and sulfur in the Bible.

Still Fedele was adopted by a local troupe of e-waste boys.

“We would sit together, eat together and drink together. It is an extraordinary thing—these boys, who have virtually nothing, would invite me to share their food at every meal,” he says.

Fedele is by no means a luddite: “electronics are an important, necessary and growing part of today’s society, which we are all part of, including me. I sit here writing this on an Apple Mac, having shot a film with a digital video camera, and asking people to watch my film online.” However, he stresses that we must address the horrifying conditions in Agbogbloshie and that tech companies should take on a more active role in dealing with the problem.

“I believe that companies should be forced to take much more responsibility for their products once they reach the end of their lifetime, and make it easier for consumers to recycle their products locally. If a company is happy to ‘introduce’ a product into the world, they must be forced to take responsibility for this product, including its safe and environmentally sound disposal,” he says.

Fedele filming in Agbogbloshie. Photo by: David Fedele.
Fedele filming in Agbogbloshie. Photo by: David Fedele.

Dit artikel verscheen eerder op Mongabay.com.

Reacties (7)

#1 Bismarck

En toch, al die plastic die ze nu maar verbranden, die moet binnen niet al te lang toch ook economisch interessant zijn om te recyclen.

  • Volgende discussie
#2 zmmmoccc

“and make it easier for consumers to recycle their products locally”

Hoe anders dan? M.a.w.: waar komt dit afval vandaan?? En waarom komt het niet gewoon in volautomatische westerse recyclingmachines terecht? Of desnoods in China:

http://www.theatlantic.com/international/archive/2011/12/the-chinese-town-that-turns-your-old-christmas-tree-lights-into-slippers/250190/

Het is nou niet bepaald alsof electronicarecycling niet lucratief is, zelfs met westerse salarissen. Daarom heb ik een klein beetje het vermoeden dat dit soort eWaste een meer lokale oorsprong heeft.

Ik ben het overigens ook volstrekt oneens met de in het artikel uitgesproken wens om bedrijven hun eigen spul te laten recyclen. Dat is een ouderwetse gedachte die nog stamt uit de tijd dat recyclingtechnologie in de kinderschoenen stond en grondstoffen praktisch gratis waren. Tegenwoordig kun je recycling van vrijwel alles beter aan de markt overlaten; het is immers hartstikke lucratief. Zelfs recycling van plastic kabelomhulsels.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#2.1 Schuur - Reactie op #2

“Het is nou niet bepaald alsof electronicarecycling niet lucratief is, zelfs met westerse salarissen.”

En dat is het ook. Ik heb vorige week voor Closing the Loop de eerste 1000 kg telefoons geladen in Hongkong die teruggehaald worden naar Nederland in een container. Er staan daarnaast in onder meer Nigeria, Ghana en Uganda ook al partijen klaar. In Europa worden die dan door grote verwerkers weer omgesmolten voor de diverse zeldzame metalen, die weer ingezet kunnen worden als grondstof.

#3 Yevgeny Podorkin

Met als marketingargument gemak dient de mens producten expres een lagere levensduur mee geven; en er vervolgens een ingenieus vervangings/ onderdelencircus aan te hangen (waarbij men handig inspeelt op de luiheid van de stomme consument); kunstmatig genereren van een grondstoffenbubble met een factor 4 meer omzet.

Gezien: mensen die hun PC aan de straatkant zetten omdat een van de cooling fan’s gek gaat doen. Begeeft het vaak als eerst: als een soort wekker dat de levensduur van je pc het einde nadert (meestal uit China en van dito kwaliteit). Wegbrengen? 40 e onderzoekskosten en je belandt in het service/ onderdelencircus (opsturen 10 dagen wachten e.d. gaan we niet doen). Zelf doen? Je bent via de officiële kanalen verplicht het héle onderdeel te laten vervangen: dus kapotte fan inclusief aluminium koelblok + kunststof toeter a 26,95. “fan helaas niet los te krijgen” (online goed zoeken en bij een achteraf computerboertje een knaak). Of een compleet nieuwe voeding kopen als de fan ratelt. Kwestie van een kwartiertje werk 1 x p.j. stofvrij maken en 1 drupje olie a 0,01 euro:

http://www.youtube.com/watch?v=40lAkQuoNdA&feature=related

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#3.1 Harm - Reactie op #3

Mooi dat dat geen kwartiertje werk is. Eerst moet je die voeding uit de computer slopen en daarna moet je hem weer in elkaar zetten en al die draadjes weer aansluiten.

Helemaal niets. Even kijken: how to turn on your powersupply without motherboard. Hmmmm, voor de zekerheid zal ik hem dan toch eerst maar weer uit de kast slopen. En dan paperclips gaan kopen natuurlijk

Volgende dag: verdomd het werkt. Voeding weer inbouwen en ja hoor, nou draait de fan wel. Het was vast een slecht contact ergens. Maar nu wil die verdomde computer niet meer opstarten: allerlei piepjes. Mmmmmm, voor de zekerheid maar even het ramgeheugen aandrukken, dat wil ook wel eens helpen.

O, nou piept hij ook niet meer. Nou ja, gewoon van voren af aan beginnen. Gelukkig, nou piept ie tenminste weer, wat zou het nou toch zijn? O kijk, hij kan het OS niet vinden. Even naar de studeerkamer met dat ding, daar heb ik beter licht. Ah kijk, het kabeltje van de harde schijf heeft het begeven. Mijn vader waarschuwde me altijd al: Harm, trek nooit de stekker aan het draadje er uit. OK, gepiept, nou zou hij het toch moeten doen. Ja hoor, terug naar de woonkamer.

Plof, rookwolken. Fuck, heb ik toch vergeten te kijken of dat schakelaartje wel weer op 220V stond. Dat komt, ik heb maar 1 no-break, want die dingen zijn best duur. Die levert dus 127V en die staat in de studeerkamer. Toch maar en nieuwe voeding kopen dan. Nee, mijnheer, tegenwoordig hebben computers een andere behuizing en die nieuwe voedingseenheden passen niet in U oude kast. Een nieuwe kast? Nee, daar past Uw oude moederboard niet in.

Zou U niet beter een nieuwe computer kopen?

#4 Yevgeny Podorkin

Niet alleen consument ook producent. Een krakende trapas van een standaard fiets b.v. kan tegenwoordig niet meer gesmeerd worden. Eenmalig wat speciaal gereedschap (voor o.a. crankstel) en 1 x p.j. een dot vet genereert namelijk geen omzet. Men heeft daarom een op het oog uitgekiende gesloten cassette ad 25- 30 euro ontwikkeld (oud: trapas levenslange duur + verv. 2 lagers ad 2,50). Prachtig handig systeem dat weliswaar vuil en vocht weert, maar de levensduur wordt dubbel evenredig weer tenietgedaan omdat die lagers simpelweg niet afdoende regelmatig ingevet kúnnen worden (snel brekende plastic cupjes die afbreken als je zelf aan de gang gaat). Wordt dus na 3 – 5 jaar weggegooid, x 3 miljoen fietsen. Krakende trappers worden overigens door alle fietsenmakers en alle doe-het-zelvers in Nederland ook gewoon weggegooid omdat de minuscule lagertjes er meteen uittiefen…(nieuw 6,95 dus waarom al die moeite; tis feitelijk een handigheidje).

Bij mij is dat al vanaf jongs-af-aan een manie: alles maar dan ook alles eerst zelf openschroeven (ook al is het NIET stuk)…

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#4.1 Harm - Reactie op #4

Ja, dat is altijd nuttig. Zo kwam ik er achter dat bij sommige modellen computers tegenwoordg ALLES op het moederboard is geintegreerd, zelfs de processor.

Dat is heel praktisch, want dan hoef je nooit meer iets te vervangen.