Het universum teruggebracht tot een doos
, door
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Parlementaire journalistiek of consumentenjournalistiek?
, door
Zijn journalisten agressiever gaan ondervragen? Politici klagen nog wel eens over de assertieve manier die journalisten hebben om hun het vuur aan de schenen te leggen. Zo assertief dat ze, de politici dat is, hun verhaal niet eens fatsoenlijk meer kwijt kunnen. Nu zijn er hilarische beelden op internet te vinden waarop de Haagse redacteuren uit de jaren zestig mijnheer of mevrouw ‘excellentie’ geen strobreed in de weg legden. Net zoveel momenten overigens van confrontatie, waarbij alle betrokkenen met gekromde tenen hebben moeten toekijken. Andere Tijden wijdde aan toegenomen assertiviteit (van parlementaire verslaggeving voor televisie) een prachtige documentaire (zie hieronder).
En Amerikaanse onderzoekers geeft het programma ook gelijk. In een boeiend paper Historical Trends in Questioning Presidents, 1953-2000 van Clayman e.a. (December 2006) vonden zij een toegenomen agressiviteit onder journalisten die het Witte Huis versloegen. Mij gaat het niet om de ins en outs van het onderzoek, maar om de operationalisatie van die toegenomen ‘agressiviteit’ – hoe meten we het toegenomen zelfvertrouwen van journalisten? Clayman e.a. maken een onderscheid tussen
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Wilders beheerst politiek 2.0
, door
DATA - 
Een gastbijdrage van Maurits Denekamp van de Nederlandse Nieuwsmonitor.
Gister kwam Geert Wilders in het nieuws met een tweet waarin hij op niet mis te verstane wijze aangeeft hoe hij over hypotheekrenteaftrek denkt. Mochten VVD en CDA denken aan versobering van hypotheekrenteaftrek en aflossingsvrije hypotheken, zo dreigt Wilders, dan zal hij aansturen op nieuwe verkiezingen. Het is exemplarisch voor de wijze waarop Wilders zijn Twitter-account gebruikt. Wilders laat via Twitter regelmatig weten hoe hij over relevante thema’s denkt, al verzendt hij geen grote hoeveelheden tweets. Bovendien reageert hij niet op andere gebruikers van Twitter en volgt hij niemand. Het is éénrichtingsverkeer voor de PVV-leider: Een vorm van politiek 2.0 als nieuwe strategie voor de PVV leider.
Nederlandse media zijn zeer geïnteresseerd in de tweets van Wilders. Van de 335 tweets die Wilders het afgelopen jaar de wereld in stuurde, komen in totaal 52 tweets terug in de Nederlandse dagbladen. In totaal besteden zij in 142 artikelen aandacht aan de tweets. In de onderstaande tabel hebben we het aantal artikelen weergegeven per dagblad dat een tweet van Wilders letterlijk heeft overgenomen. We presenteren de resultaten in absolute aantallen en in percentages.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Engeland zet zichzelf buitenspel
, door
Het dwarsliggen van Engeland op de eurotop kan het land nog wel eens duur komen te staan, denkt Charles Grant, onderzoeker bij het Centre for European Reform.
The outcome of the Brussels summit on December 8th and 9th is a disaster for the UK and also threatens the integrity of the single market. For more than 50 years, a fundamental principle of Britain’s foreign policy has been to be present when EU bodies take decisions, so that it can influence the outcome. David Cameron, the prime minister, has abandoned that policy. Britain will not take part in a new fiscal compact that most other EU countries will join.
France and Germany have persuaded the other eurozone countries that treaty changes are needed to enshrine stricter budget policies and closer economic policy co-ordination. The new procedures would apply only to countries in the euro. Most member-states wanted to enact those reforms through amending the existing EU treaties. That would ensure that countries in the euro, and those outside, would be subject to a single set of rules and institutions.
But Britain blocked that deal, pushing France, Germany and most other member-states to proceed with a new treaty, to sit alongside the EU treaties. The new treaty may face difficulties: the Irish may hold a referendum on it and could easily vote no. But Paris and Berlin are determined to press ahead with the fiscal compact and if the Irish vote against it they are likely to find themselves excluded.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 06-11-2022
Criminele plutocratie
, door
If you are going to read one author / journalist on the issue of global criminality, it should be Misha Glenny. His two latest books are strong indictments of the global governance system and its lack of teeth when it comes to global criminal organizations as well as national oligarchies’s role in destabilizing economies and profiting from the results.
In this Financial Times column, he clearly explains the two main issues that have precipitated Greece’s collapse (no quoting from FT articles, you gotta click on the link to read the whole thing):
- Criminal organizations across the Balkan, milking fuel money out of Greece;
- Oligarch families that evade taxes while waiting to make a killing on the privatization they are pushing for with global and regional organizations;
- State corruption;
- Media;
- Politicians.
According to Glenny, it is especially these oligarch families that have stashed away Euros.
They are waiting for Greece to exit the Eurozone and to start implement what are, in effect, structural adjustment programs, including privatization at basement prices, in Drachma. They will buy the whole lot for close to nothing. Papandreou, who unveiled the pan-Balkan criminality and was going after tax-evaders is the latest victim of their power. And, the media that these families control will cheer on any furthering of austerity measures and vilify anyone who dares trying to get in the way.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 10-02-2022
Schuld aan de crisis: jazz voor schaduwbankiers
, door
Dit is alweer aflevering 6 van de collegecyclus ,,Wie heeft de crisis veroorzaakt?’’ van econoom Ewald Engelen. In de vorige aflevering schetste hij in grote lijnen de geschiedenis van het bankiersvak, deze keer gaan we wat dieper in op de details: wat verkopen de banken eigenlijk en waarmee verdienen ze zoveel geld? Waarom is het zo vreselijk misgegaan? Het is deze keer misschien wat technisch, maar daarom volgens mij nog niet saai, er zit zelfs jazz in. En, hé, het is een college, we willen wat leren. Ik vermijd het jargon niet, maar leg het wel uit.
De crisis waar we het vandaag over hebben is nog steeds gaande en we beginnen daarom even met de actualiteit van de eurocrisis.
Het was weer een mooie dag vandaag [donderdagavond 3 november] voor crisiswatchers. De grote vraag is of de Grieken nu wel of geen referendum gaan houden over de financiering van hun schulden. Op dit moment kan niemand dat zeggen. [De volgende dag zal Papandreou het voorstel voor een referendum weer intrekken, Michel]. Papandreou wordt zwaar onder druk gezet door Merkel en Sarkozy, die dreigen de eerder toegezegde gelden niet uit te betalen. Als dat gebeurt kunnen de Grieken begin december hun ambtenaren niet meer betalen. Het is op dit moment volstrekt onduidelijk hoe dit verder zal gaan.
De eurocrisis is een gevolg van de crisis die begon in 2007. Deze crisis is een bankcrisis. Er zou geen enkel probleem zijn geweest als de banken voldoende reserves hadden gehad om de klap van de schuldreductie op te vangen. Maar in hogere buffers hadden de banken in het verleden geen zin, want grote hoeveelheden dood geld op je balans betekent dat je minder winst maakt. En als de banken minder verdienen, wordt geld lenen duurder en daar had de politiek weer geen zin in. Daarom werd in Europa te laat ingegrepen en hielden de banken hun te lage buffers aan.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 10-02-2022
De tribale bankier
, door
Deze weken doen wij verslag van de collegecyclus “Wie heeft de crisis veroorzaakt?” van econoom Ewald Engelen. Vandaag een college verzorgd door antropoloog Tijo Salverda met de titel: ,,Te complex of bewust verzwijgen? het discours van de financiële elite.” Of anders gezegd, de crisis verklaard vanuit de antropologie.
Opvallend aan de crisis was dat die die zo plotseling kwam, hij leek uit de lucht te vallen. Bankiers en andere financials wijzen er dan ook geregeld op dat de crisis een soort natuurverschijnsel is, een perfect storm waar eigenlijk niemand iets aan kan doen.
Maar dat is wel wat makkelijk. Al vlak na het omvallen van Lehman Brothers kwamen de verhalen naar buiten van nuchtere medewerkers die al tijden hadden gewaarschuwd dat het hele derivatenstelsel een tijdbom was. Deze criticasters werden niet gehoord, of soms actief monddood gemaakt.
Zoals ook uit de lezing eerder deze week van het Sustainable Finance Lab bleek, cultuur in de financiële wereld doet ertoe. Maar er is iets geks aan de hand. De cultuur van de financials wordt nauwelijks bestudeerd. En de cultuur in het grootste probleemgebied van de financiële sector, die van de innovatieve en ingewikkelde derivaten en schuldenconstructies, al helemaal niet.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 08-11-2022
De onontwarbare knoop van familie 2.0
, door
In general, any topic related to marriage and families bores me to tears but I could not help but be intrigued by this:
“P is an unhappy 10-year-old girl. At school, she cries in the toilets and has to be comforted by her friend. She has “suffered significant emotional harm as a result of the conflicts which have raged around her for at least the last three years,” according to a high court judge.
P’s problem is not that she has two mothers. P knows that her mother RWB and her mother’s civil partner SWB are her family and she is happy with that.
What makes P so miserable is she and her six-year-old sister L also have two fathers. P says she likes seeing ML and his long-term partner AR. But, according to a grownup who was looking after the 10-year-old a few months ago, “she cannot just pretend that ML is her father in order to make him happy”.
Except that he is. ML, 50, is indeed the biological father of the two girls. They were conceived by IVF after the lesbian couple (as they described themselves) had advertised in the Pink Paper in 1999 for a gay man or couple who might want to start a family with them.
The problem according to Mr Justice Hedley is that the four adults failed to decide at that time what their respective roles should be. It was agreed that ML, who is of Polish descent, would be the child’s father and his partner AR, 41, would be the stepfather. But what brought the two couples to court was the effect these terms were intended to have.
The two women maintain it involved little more than the child’s identity. But the two men claim that ML is in the same position as a traditional separated parent and therefore entitled to regular contact.
While thinking the issues through, Hedley developed a new legal concept: principal and secondary parenting. In an anonymised judgment released this week, he deemed the two women to be the girls’ principal parents and the two men to be their secondary parents.”
My first thought was that indeed, we tend to conceive parental roles as cast in stone, gendered, immutable, and oh-so central to society’s stability, rather than socially constructed, subject to social and cultural changes, and reflective of changing power dynamics across social institutions.
My second thought was “what’s the big deal” as in “how is this any different than recomposed families of any kinds?” After all, divorced and remarried parents have to do the same juggling act when it comes to “managing” parenting.
My third thought was that if we stopped considering children as the exclusive property of their parents (and, obviously, the definition of that term is not as straightforward as it seems), such issues would not arise.
My fourth thought was “how nice that the sexual preference of the parents does not enter the discussion as THE issue.” Things, they are changing then.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Een kabinet voor lager opgeleiden
, door
Wat betekent de Miljoenennota voor de verschillen tussen lager en hoger opgeleiden? Op vrijwel alle onderwerpen die voor hoger opgeleiden belangrijk zijn wordt zwaar tot zeer zwaar bezuinigd. Zo zorgt de opkomst van populistische partijen voor een correctie van de diplomademocratie. ‘Dit is bij uitstek een law-and-order kabinet’. Een analyse van politiek filosoof Mark Bovens en politicoloog Anchrit Wille.
Opleidingsverschillen zijn een bron van sociale verschillen. Loop een willekeurige straat in en je ziet ze. Hebben de huizen geveltuintjes, ja/nee-stickers op de brievenbus en staan er bakfietsen voor de deur, dan weet je dat er hoger opgeleiden wonen. Zijn de tuinen volledig betegeld, hangt er een bordje met ‘hier-waak-ik’ en hangen er rolluiken voor de ramen, dan wonen er vooral lager opgeleiden.
Opleidingverschillen leiden ook tot verschillen in politieke opvattingen. Dat speelt vooral bij sociaal-culturele issues, zoals immigratie, integratie, criminaliteit en Europese eenwording. Lager opgeleiden zijn nationalistischer en meer op law and order gericht dan hoger opgeleiden, ze willen paal en perk stellen aan immigratie, zijn vaker vóór monoculturalisme en voor strenger straffen, maken zich vooral zorgen over de leefbaarheid in hun buurt en zijn sceptisch over Europese eenwording. Hoger opgeleiden zijn vaker kosmopolitisch georiënteerd, voorstander van open grenzen en van ruime ontwikkelingshulp, en ze maken zich eerder zorgen over de natuur en de wereldwijde klimaatverandering.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Nederland in dienst van de VS
, door
De Duitse Tageszeitung stelde bij de herdenking van 9/11 dit weekend de vraag: wie heeft er nu het meest geprofiteerd van de aanslagen in 2001? Naast de wapen- en veiligheidsindustrie, de neocons en de rechtspopulisten noemt de krant ook de despoten in de wereld die dankzij de “war on terror” in eigen land onder de noemer van terrorismebestrijding hun machtspositie konden versterken. Niet gehinderd door mensenrechten of democratische spelregels gaf 9/11 de repressie-apparaten van landen als Rusland, andere voormalige sovjetstaten en arabische landen de kans om zonder lastige vragen uit het buitenland de oppositie monddood te maken, zo niet volledig uit te schakelen.
In het rijtje landen dat op deze manier profiteerde van het gunstige klimaat voor bruut machtsmisbruik past ook de Filippijnen. In 2002 wist de regering Arroyo de Amerikaanse minister van buitenlandse zaken te overtuigen van de noodzaak de in Nederland in ballingschap wonende communist Sison (foto) op de terroristenlijst te zetten waardoor zijn banktegoed bevroren werd en hij geen kans meer kreeg om naar het buitenland te reizen. De beslissing van de VS was nog geen dag oud toen Nederland het initiatief overnam en Sison op de Europese terroristenlijst liet plaatsen. In 2007 gaat Nederland nog een stapje verder met de arrestatie van Sison en het in beslag nemen van computers en documenten van zijn medestanders. Tot grote tevredenheid van de Filippijnse regering, zoals blijkt uit onlangs door Wikileaks gepubliceerde diplomatieke telegrammen.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Would the members of the precariat please stand up?
, door
This is another installment in a series of posts (here, here and here) I intend to write as I work my way through Guy Standing‘s The Precariat: The New Dangerous Class. In this section, the main topic is the composition of the precariat and the consequences of such categories for society as a whole, in terms of social integration and social solidarity (how very durkheimian).
So, who is in the precariat?
“One answer is ‘everybody, actually’. Falling into the precariat could happen to most of us, if accidents occurred or a shock wiped out the trappings of security many have come to rely on. That said, we must remember that the precariat does not just comprise victims; some members enter the precariat because they do not want the available alternatives, some because it suits their particular circumstances at the time. In short, there are varieties of precariat.
Some enter the precariat due to mishaps, some are driven in it, some enter hoping it will be a stepping stone to something else, even if it does not offer a direct route, some choose to be in it instrumentally – including old agers and students simply wishing to obtain a little money or experience – and some combine a precariat activity with something else, as is increasingly common in Japan. Others find that what they have been doing for years, or what they were training to do, becomes part of an insecure precariat existence.” (59)
Foto:
copyright ok. Gecheckt 04-10-2022
De echte dreiging in Amerika
, door
Het afgelopen decennium waren bange jaren voor de VS, maar hoe groot was de terroristische dreiging nu echt?
Onlangs is een interessante studie verricht door veiligheidsdeskundige John Mueller. Hij en zijn studenten hebben alle zaken onderzocht na 11 september waarbij een poging is gedaan om een jihadistische aanslag te plegen om Amerikaanse grondgebied. Het zijn 33 zaken. Enkele opvallende bevindingen:
In 12 gevallen zijn complotten ontrafeld door middel van een informant. In de meeste gevallen hielp die informant mee of stimuleerde hij zelfs de uitvoering door bijvoorbeeld nepbommen en geld te leveren.
De meeste pogingen waren erg knullig. Ondanks de waarschuwing van de Amerikaanse overheid voor de toepassing van massavernietigingswapens, lukte het de meeste wannabe terroristen niet om een werkende bom of wapen te fabriceren. Ze werden vervolgens wel allemaal aangeklaagd voor de poging om massavernietigingswapens te gebruiken. Mueller verbaast zich over deze slechte voorbereidingen, zeker omdat de VS in zijn geschiedenis al veel succesvolle bomaanslagen kreeg te verduren, vooral in de jaren zeventig.
De doelen werden toevallig gekozen. Er was zelden sprake van het bewust uitkiezen van ‘kritieke infrastructuur’.
De motivatie van de aanslagplegers was zelden religieus geïnspireerd. De meesten maakten zich kwaad over het Amerikaanse en Israelische beleid in het Midden-Oosten. In drie gevallen (van de 85 potentiële daders) stuurde de dader aan op een zelfmoordactie.